Αμα το τοπίο είναι θολό κι ανέσωστο κι άμα η ανάγκη σε κάνει να μην μπορείς να ξεχωρίσεις τον φίλο από τον εχθρό, το δίκαιο απ' τ' άδικο και τον αφέντη από τον... χορηγό, τότε η γλώσσα έρχεται και συνθέτει εκείνη την ανεμόσκαλα που πάντα ελπίζει ο ναυαγός να του πετάξει, επειδή τον έχει δει κατά πελάγου, ένα όποιο διερχόμενο καράβι.
Ακόμη κι αυτοί που μπερδεύουν τα αρκτικόλεξα, όπως ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΟΣΑ κ.λπ., μπορεί με μια άλλη λέξη να ξεδιαλύνουν στην ουσία τους, κι έτσι να σωθούν. Σ' όλη τη συζήτηση για το Σκοπιανό, την ονοματολογία, τις μομφές, τα σηκωμένα ψηλά χέρια και πόδια, η αυτοεκπληρούμενη προφητεία της δεξιάς εξουσιαστικής αριστεράς κρύβεται στην αδόκιμη φανφαρόνικη λέξη, που εφηύρε ο κύριος Τσίπρας στη διαγγελματολογία του, και είναι η «συνανάπτυξη». Τέτοια θα 'χουμε Ελλάδα και προσωρινώς FYROM στην αγκαλιά των λύκων, που καίγονται για να εντάξουν έναν - έναν τους κατακερματισμένους γείτονες στην αγέλη τους.
Κι έτσι μπερδεύτηκε η λενινιστική αυτοδιάθεση των λαών, σε άλλες εποχές και συνθήκες δικτατορίας του προλεταριάτου, με τον αυτοπροσδιορισμό, εφεύρημα της σύγχρονης Ενωμένης Ευρώπης, πρώτα των μονοπωλίων κι ύστερα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκείνων μάλιστα που δεν απειλούν μήτε τις επενδύσεις μήτε τα κεφάλαιά τους.
Πάμε λοιπόν να δούμε το «αυτό», το πρώτο συνθετικό της τσιρκουλαλικής ρητορείας των ημερών. Η αυταρέσκεια με την οποία μπούκαρε τρέχοντας ο υπουργός Αμυνας, λίγο πριν την ονομαστική ψηφοφορία για το άθλιο μνημονιακό πολυνομοσχέδιο, στην αίθουσα της Ολομέλειας, επιβραβεύτηκε μ' ένα θυελλώδες χειροκρότημα των ΣΥΡΙΖΑίων, που τον υποδέχτηκαν ως ντίβα που υποκλίνεται με την αυλαία του σικελικού - σκοπιανού εσπερινού.
Ο αυτοέπαινος του πρωθυπουργού εξελίχτηκε σε αυτοκαθορισμό του ως πρωταγωνιστή στο σενάριο κατασκευής του νέου Βαλκανάρχη, καθώς αυτοχαρακτηρίστηκε ως ο εκτινάξας τη χώρα, ως δικό του άστρο, στον ουρανό. Η δε αυτοεκτίμηση των οικονομικών υπουργών του τον οδήγησε στην έκφραση δημόσιων ευχαριστώ, που κατάφεραν να μοιράζουν τον ΕΝΦΙΑ, τις περικοπές και τους φόρους ως εμφιαλωμένο αγιασμό δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, που λένε κι οι γραφές.
Αυτοεπαινέθηκαν, αυτοϊκανοποιήθηκαν και εξασφάλισαν τα μπράβο όλων όσων έβριζαν κι έστελναν στα σπίτια τους (π.χ. go home mrs Merkel), μέχρις ότου τους πείσουν ότι είναι οι καλύτεροι επιστάτες στα χωράφια τους. Η αυτοϊκανοποίηση δεν ήταν ποτέ αμάρτημα, παρά μόνον για πουριτανούς, που φοβόντουσαν να ομολογήσουν ότι ανακουφίζονται. Οι φίλαυτοι συνήθως κρίνονται με το θάνατο και οι επιπτώσεις των πράξεών τους εκτιμώνται από τους ζωντανούς του μέλλοντος. Αυτοεκπληρούμενη καριέρα δεν υπάρχει.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 16-17062018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου