Ο γρίφος με τις μειοψηφίες και πλειοψηφίες

Φιλότιμη προσπάθεια να ενισχύσουν τις επιδόσεις τους στα μαθηματικά κάνουν διάφοροι δημοσιολόγοι, εκφράζοντας τον ...προβληματισμό τους για τη σχέση μειοψηφίας - πλειοψηφίας. 

Πώς είναι δυνατόν, αναρωτιούνται, το 10% των εργαζομένων μιας επιχείρησης να αποφασίζει για τους υπόλοιπους 90% για μια απεργία; 

Πράγματι, ακατανόητος ο γρίφος... 

Ας μας πουν όμως όλοι αυτοί που προσπαθούν να φέρνουν τις «πλειοψηφίες» και τις μειοψηφίες στα μέτρα τους: 

Εφη Αχτσιόγλου: Η χώρα γυρνάει σε βαθιά μνημονιακές εποχές!!!

Προκλητικές με την κυβερνητική προπαγάνδα είναι και οι τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή της πρώην υπουργού Εργασίας, Εφης Αχτσιόγλου, η οποία χαρακτηρίζει το νομοσχέδιο «κόλαφο για τα εργασιακά δικαιώματα που γυρνάει τη χώρα σε βαθιά μνημονιακές εποχές»...

Μιλούν δηλαδή για «επιστροφή στα μνημόνια» αυτοί που όχι μόνο διατήρησαν άθικτο όλο το αντιλαϊκό μνημονιακό πλαίσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά πρόσθεσαν ένα ακόμα μνημόνιο με πλήθος βάρβαρων μέτρων, όπως η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος, τα νέα πλήγματα στην κυριακάτικη αργία κ.ά.

Η ΝΔ «χτίζει» την αντεργατική κλιμάκωση ακριβώς πάνω σε αυτά που έχει ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και το πλήρες ξήλωμα των κλαδικών Συμβάσεων προωθείται από τη σημερινή κυβέρνηση με επίκληση του πορίσματος της «Ειδικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων» που είχε στήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ!

Στο πόρισμα, που δημοσιοποιήθηκε το Σεπτέμβρη του 2016 - και το οποίο είχε αξιολογήσει θετικά η τότε κυβέρνηση - μεταξύ άλλων για το ζήτημα της «ευνοϊκότερης σύμβασης», αν δηλαδή η σύμβαση με τους καλύτερους όρους για έναν εργαζόμενο θα υπερισχύει έναντι όλων των άλλων, η Επιτροπή πρότεινε τα εξής: «Μισθολογικές συμφωνίες με μικρότερο επίπεδο μισθών δεν μπορεί να είναι χαμηλότερες από τις εθνικές/κλαδικές συμφωνίες που έγιναν σε υψηλότερο επίπεδο. 

Οι κοινωνικοί εταίροι, ωστόσο, θα πρέπει να συμφωνήσουν σε "ανοιχτές ρήτρες" πάνω σε συγκεκριμένα θέματα, τα οποία θα επιτρέπουν προσωρινές παρεκκλίσεις από τις κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές συμφωνίες (αλλά όχι από νομικές προδιαγραφές) στην περίπτωση επειγουσών οικονομικών αναγκών της εταιρείας».

Μάλιστα, ένα μέρος της Επιτροπής πήγαινε παραπέρα, καθώς θεωρούσε πως «η μισθολογική ευελιξία στο μικρο-επίπεδο είναι σημαντική» και ότι «η ιεραρχία των συλλογικών διαπραγματεύσεων πρέπει να διέπεται από την αρχή της επικουρικότητας, όπου συμβάσεις που συνάπτονται σε επιχειρησιακό επίπεδο, εγγύτερα των εμπλεκόμενων εργαζομένων και επιχειρήσεων, υπερισχύουν συμβάσεων που συνάπτονται σε κλαδικό/ομοιοεπαγγελματικό/εθνικό επίπεδο». Δηλαδή, οι επιχειρησιακές συμβάσεις να υπερισχύουν ντε φάκτο των κλαδικών!

ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ: Κοκορομαχίες στην συνέπεια των μνημονιακών επιταγών.

Με τη ΝΔ να «κονταροχτυπιέται» με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος από τους δύο είναι πιο συνεπής στις μνημονιακές επιταγές, όπως είδαμε τη βδομάδα που μας πέρασε, καταρρίπτονται και οι τελευταίοι μύθοι ότι μέσα σε αυτό το αντιδραστικό πλαίσιο μπορεί να βελτιωθεί η ζωή του λαού.

Είναι χαρακτηριστικός ο καβγάς ανάμεσα στη σημερινή και την προηγούμενη κυβέρνηση γύρω από τις «υπεραποδόσεις» του προϋπολογισμού, γύρω από την «αποτελεσματικότητά» τους δηλαδή στο στράγγισμα του λαϊκού εισοδήματος. Ενας καβγάς που στήθηκε με αφορμή την εκτέλεση του προϋπολογισμού και είναι αρκετά διαφωτιστικός για να αντιληφθεί κανείς μέχρι πού φτάνει η κοροϊδία γύρω από την «έξοδο από τα μνημόνια», για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε να ...γιορτάσει και τον ένα χρόνο...

Μαζί του βέβαια γιορτάζουν και οι βιομήχανοι για την τζάμπα εργατική δύναμη που τους παρέχεται, οι τραπεζίτες για τη γενίκευση των πλειστηριασμών, οι εφοπλιστές για τις δεκάδες φοροαπαλλαγές, συνολικά η εργοδοσία για τις σχέσεις εργασίας - λάστιχο που έγιναν πια θεσμός.

Νέοι τρόποι....... φακελώματος !!!!!!!!!

Οι νέοι μηχανισμοί «φακελώματος» που στήνει το κράτος, ειδικά για τους εργαζόμενους, με την αγαστή συνεργασία της ΕΕ και των άλλων αστικών κομμάτων, κάνουν το «συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας να μοιάζει με ...νηπιαγωγείο. 

Το μητρώο συνδικάτων που ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας, σε συνδυασμό με τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, θα επιτρέπει την πρόσβαση της εργοδοσίας σε προσωπικά δεδομένα του εργαζόμενου, όπως αν συνδικαλίζεται, πόσο συνεπής είναι στις ταμειακές υποχρεώσεις του απέναντι στο σωματείο, σε ποιες ψηφοφορίες συμμετείχε, ακόμα και τι ψήφισε (ας όψονται οι εργοδοτικοί διαχειριστές αυτών των ηλεκτρονικών συστημάτων, που είναι πλειοψηφία στα σωματεία). 

Κι όποια πληροφορία τού ξεφεύγει από εκεί, θα μπορεί ο εργοδότης να την αναζητά στα προσωπικά δεδομένα που συλλέγουν άλλοι κρατικοί οργανισμοί και στους οποίους θα έχει πρόσβαση όταν είναι να προσλάβει κάποιον εργαζόμενο, με πρόσχημα την αναζήτηση του ποινικού του μητρώου. 

Με εκείνα και με τα άλλα, στήνεται ένας μηχανισμός παρακολούθησης και καταστολής τεράστιων διαστάσεων, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού. 

Ολα αυτά μπορεί και πρέπει να τα ακυρώσει το εργατικό κίνημα, βάζοντας στην μπάντα τους κάθε λογής εργοδοτικούς - κυβερνητικούς συνδικαλιστές και στο στόχαστρο την αντιλαϊκή πολιτική που στηρίζουν μαζί με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της.

Αισχρός αντικομμουνισμός από την ΕΡΤ

Αυτές τις μέρες στην ΕΡΤ (στην ΕΡΤ1) προβάλλεται το ντοκιμαντέρ «Την ημέρα που…», σε επανάληψη.  Πρόκειται για τον ορισμό της παραχάραξης της Ιστορίας, με τους πιο χυδαίους όρους και με «υλικά» αντικομμουνισμού παλιάς κοπής. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος παρουσιάζεται «ανάποδα» και (σε 5 επεισόδια) οι τηλεθεατές παρακολουθούν κάτι σαν… σίριαλ με κουτσουμπολιό! Κι όλα αυτά για μια περίοδο που σημάδεψε την ανθρωπότητα, εξοντώθηκαν και θυσιάστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι. 

Το ντοκιμαντέρ έχει τη σφραγίδα του «ιστορικού», παρόλο που η αυθαίρετη καταγραφή γεγονότων είναι αυτή που κυριαρχεί. Για την ακρίβεια, παρουσιάζεται η προσέγγιση των ΗΠΑ και της Βρετανίας με τον πιο ωμό και άθλιο αντικομμουνισμό. Ο στόχος είναι προφανής: Η αναπαραγωγή της θεωρίας των δύο άκρων, δηλαδή η εξύψωση του ρόλου των Αμερικανών και των Άγγλων απέναντι στους «κακούς» της ναζιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης, που εξομοιώνονται!

Ο οπορτουνισμός είναι η νιότη του κόσμου – Το Documento, το “ΚΚΕ που γερνάει” και ο πέτρινος Κουτσούμπας

Αν ακολουθούσε κανείς την Πασοκιά των Συριζαίων, θα έλεγε πως σπαράζει η ψυχή του από τον “αριστερό εμφύλιο” και τα άπειρα βέλη που εξαπολύουν εναντίον του ΚΚΕ -λες και αυτό κυβερνά- αντί να χτυπάνε την επάρατο Δεξιά. Αλλά η Πασοκιά είναι δεύτερη φύση του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορείς να την τρολάρεις, να την παρακολουθείς στωικά, είναι μάταιο όμως να περιμένεις πως θα αλλάξει.

Από την άλλη, το γέλιο βγαίνει δύσκολα στις μέρες μας. Και είναι κρίμα να μην αναγνωρίζουμε την κωμική φλέβα τη γελοιότητα κειμένων σαν τη στήλη στην προτελευταία σελίδα του Documento, που παρουσιάζει το ΚΚΕ σαν ένα κόμμα που γερνάει και τον Κουτσούμπα σαν τον αγέλαστο άνθρωπο από πέτρα -που μπορεί να είναι κάποιο είδος υπερήρωα. 

Η ΝΔ υλοποιεί ότι ψήφισαν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ

Η «συνέχεια» στη νέα φάση της αντεργατικής επίθεσης, όπως αυτή καταγράφηκε και στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή, δεν θα μπορούσε παρά να αφορά όλους τους παράγοντες που παίζουν ρόλο για την προώθησή της. 

Κι αν η κυβέρνηση ΝΔ, σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά, έπιασε το νήμα από την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου που ψήφισε πέρσι μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, για να αναγγείλει σήμερα νέες αντιδραστικές αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, η συνδικαλιστική μαφία στην ηγεσία της ΓΣΕΕ έπιασε το νήμα... από τον εαυτό της! 

Οπως ακριβώς η πλειοψηφία στην ηγεσία της ΓΣΕΕ κατάπιε αμάσητη την απεργοκτόνα νομοθετική διάταξη που ψήφισαν μαζί ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τον Γενάρη του 2018, αρνούμενη ακόμα και να κηρύξει απεργία, έτσι ακριβώς και τώρα, σε μια ανακοίνωση 800 λέξεων για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει για το νέο χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα που προανήγγειλε ο Γ. Βρούτσης, ούτε βέβαια και για τις άλλες αντιδραστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο και τη νέα κλιμάκωση της επίθεσης στο Ασφαλιστικό.