Τότε, με την υπόθεση Βατοπεδίου, επί κυβερνήσεως
Καραμανλή, μπήκε ένα ζήτημα: Εάν κάτι μπορεί να είναι ηθικό και νόμιμο, ή
νόμιμο και ανήθικο.
Επί συγκυβέρνησης Σαμαρά Βενιζέλου, το θέμα προχώρησε παραπέρα. Με σειρά Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και τροπολογιών, το ανήθικο περιεβλήθη το μανδύα και του νόμιμου. Κι όταν λέμε ανήθικο, ορίζουμε την πράξη, η τις πράξεις εκείνες, που έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με ο,τι αποδέχεται η κοινωνία ως κοινά αποδεκτή συμπεριφορά, που δεν προσβάλλει την κοινότητα.
Φαίνεται όμως, ότι ο κατήφορος που έχει πάρει η συγκυβέρνηση, ενθαρρύνει ακόμα και τα πρόσωπα που τη συγκροτούν, σε ενέργειες που παραβιάζουν και τη νομοθεσία αλλά και την κοινά αποδεκτή ηθική στάση. Και τα όρια αυτά, τα υπερέβη με τρόπο καταχρηστικό, ένας από τους πλέον προβεβλημένους υπουργούς της, ο κ. Αργύρης Ντινόπουλος, εξαπατώντας τον ΕΔΟΕΑΠ, το Ταμείο Ασφάλισης των Δημοσιογράφων. Κι αυτό, μάλιστα, σε μια στιγμή που το Ταμείο δοκιμάζεται.
Δηλαδή, με διάφορα τερτίπια και παρελκυστική συμπεριφορά, κατάφερε να απολαμβάνει τις παρεχόμενες υπηρεσίες του Ταμείου, χωρίς ο ίδιος να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του απέναντι σ αυτό.
Εν ολίγοις. Είναι γνωστό ότι ένας δημοσιογράφος, όταν βρεθεί άνεργος μπορεί να απολαμβάνει τις παροχές του ΕΔΟΕΑΠ εφ όσον αυτασφαλίζεται. Καταβάλλει δηλαδή, από την τσέπη του, τις προβλεπόμενες κρατήσεις. Κι αυτό ισχύει μόνο για μια πενταετία, μετά το πέρας τής οποίας, εφ όσον εξακολουθεί να είναι άνεργος, παύει να ισχύει..
Ο κ. Ντινόπουλος, λοιπόν, όπως προκύπτει από προχθεσινή απόφαση του ΕΔΟΕΑΠ, ΔΕΝ κατέβαλε το ποσόν της προαιρετικής του ασφάλισης, πού μαζί με τις προσαυξήσεις αγγίζει το ποσόν των 30000 ευρώ, αλλά και μετά την παρέλευση της πενταετίας, συνέχισε να απολαμβάνει τις υπηρεσίες του ΕΔΟΕΑΠ.
Κόλαφος για το στέλεχος της Κυβέρνησης. Την στιγμή μάλιστα που, στρατιά συναδέλφων έχει οδηγηθεί στην ανεργία και είναι, πλέον, ανασφάλιστοι. Που εναγωνίως, σε μια κρίσιμη ηλικιακή φάση της ζωής τους, με παιδιά ανήλικα, καλούνται να επαναπροσδιορίσουν τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Με το μέλλον ζοφερό για την πλειοψηφία. Μ ένα Ταμείο, πού χειμάζεται από την ανεργία, από τα χρέη των εκδοτών και την αδιαφορία των κυβερνώντων. Μ' έναν κλάδο που τρίζουν τα θεμέλιά του, ο κ. Ντινόπουλος ανήθικα τον εκμεταλλεύτηκε, δηλώνοντας άνεργος με ετήσιο εισόδημα, όπως δήλωσε, 68.000 ευρώ.
Εφ όσον εξακολουθήσει να είναι στέλεχος αυτής της κυβέρνησης, οι Σαμαράς και Βενιζέλος οικειοποιούνται πλέον και επίσημα την ανηθικότητα. Και ως προς εμάς, που αναλώσαμε το βίο, μεροκαματιάρηδες οι πιο πολλοί, κι άλλοι βρέθηκαν στο χάος της ανεργίας, του προσφέρουμε την απόλυτη απαξία και περιφρόνηση.
Στο όνομα του Βάρναλη, που στα γεράματα δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να καλύψει τα έξοδα νοσηλείας του, και ζήτησε βοήθεια από την ΕΣΗΕΑ. Στο όνομα κι άλλων ανωνύμων αγωνιστών της γραφίδας, που υπηρέτησαν το χώρο, με το κεφάλι ψηλά κι έφυγαν σχεδόν άποροι.
Οι δημοσιογράφοι δεν είναι μόνο οι, περί το Σαμαρά και Βενιζέλο, Πρετεντέρηδες. Δεν είναι, στην πλειοψηφία τους, ρουφιάνοι. Είναι αγωνιστές που έχουν καταθέσει κάθε ικμάδα της μαχητικότητας τους στο βωμό της αξιοπρέπειας και των ατομικών ελευθεριών αυτού του λαού. Προασπίζοντας προαιώνιες αρχές. Κι ανάμεσα σ αυτές την ηθική διάσταση κάθε διεκδίκησης. Γι αυτό είναι, και οφείλουν να είναι οι ίδιοι το παράδειγμα στην κοινωνία. Πολύ περισσότερο όταν αυτή η κοινωνία είναι τόσο βαριά τραυματισμένη.
Φαίνεται όμως, ότι ο κατήφορος που έχει πάρει η συγκυβέρνηση, ενθαρρύνει ακόμα και τα πρόσωπα που τη συγκροτούν, σε ενέργειες που παραβιάζουν και τη νομοθεσία αλλά και την κοινά αποδεκτή ηθική στάση. Και τα όρια αυτά, τα υπερέβη με τρόπο καταχρηστικό, ένας από τους πλέον προβεβλημένους υπουργούς της, ο κ. Αργύρης Ντινόπουλος, εξαπατώντας τον ΕΔΟΕΑΠ, το Ταμείο Ασφάλισης των Δημοσιογράφων. Κι αυτό, μάλιστα, σε μια στιγμή που το Ταμείο δοκιμάζεται.
Δηλαδή, με διάφορα τερτίπια και παρελκυστική συμπεριφορά, κατάφερε να απολαμβάνει τις παρεχόμενες υπηρεσίες του Ταμείου, χωρίς ο ίδιος να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του απέναντι σ αυτό.
Εν ολίγοις. Είναι γνωστό ότι ένας δημοσιογράφος, όταν βρεθεί άνεργος μπορεί να απολαμβάνει τις παροχές του ΕΔΟΕΑΠ εφ όσον αυτασφαλίζεται. Καταβάλλει δηλαδή, από την τσέπη του, τις προβλεπόμενες κρατήσεις. Κι αυτό ισχύει μόνο για μια πενταετία, μετά το πέρας τής οποίας, εφ όσον εξακολουθεί να είναι άνεργος, παύει να ισχύει..
Ο κ. Ντινόπουλος, λοιπόν, όπως προκύπτει από προχθεσινή απόφαση του ΕΔΟΕΑΠ, ΔΕΝ κατέβαλε το ποσόν της προαιρετικής του ασφάλισης, πού μαζί με τις προσαυξήσεις αγγίζει το ποσόν των 30000 ευρώ, αλλά και μετά την παρέλευση της πενταετίας, συνέχισε να απολαμβάνει τις υπηρεσίες του ΕΔΟΕΑΠ.
Κόλαφος για το στέλεχος της Κυβέρνησης. Την στιγμή μάλιστα που, στρατιά συναδέλφων έχει οδηγηθεί στην ανεργία και είναι, πλέον, ανασφάλιστοι. Που εναγωνίως, σε μια κρίσιμη ηλικιακή φάση της ζωής τους, με παιδιά ανήλικα, καλούνται να επαναπροσδιορίσουν τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Με το μέλλον ζοφερό για την πλειοψηφία. Μ ένα Ταμείο, πού χειμάζεται από την ανεργία, από τα χρέη των εκδοτών και την αδιαφορία των κυβερνώντων. Μ' έναν κλάδο που τρίζουν τα θεμέλιά του, ο κ. Ντινόπουλος ανήθικα τον εκμεταλλεύτηκε, δηλώνοντας άνεργος με ετήσιο εισόδημα, όπως δήλωσε, 68.000 ευρώ.
Εφ όσον εξακολουθήσει να είναι στέλεχος αυτής της κυβέρνησης, οι Σαμαράς και Βενιζέλος οικειοποιούνται πλέον και επίσημα την ανηθικότητα. Και ως προς εμάς, που αναλώσαμε το βίο, μεροκαματιάρηδες οι πιο πολλοί, κι άλλοι βρέθηκαν στο χάος της ανεργίας, του προσφέρουμε την απόλυτη απαξία και περιφρόνηση.
Στο όνομα του Βάρναλη, που στα γεράματα δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να καλύψει τα έξοδα νοσηλείας του, και ζήτησε βοήθεια από την ΕΣΗΕΑ. Στο όνομα κι άλλων ανωνύμων αγωνιστών της γραφίδας, που υπηρέτησαν το χώρο, με το κεφάλι ψηλά κι έφυγαν σχεδόν άποροι.
Οι δημοσιογράφοι δεν είναι μόνο οι, περί το Σαμαρά και Βενιζέλο, Πρετεντέρηδες. Δεν είναι, στην πλειοψηφία τους, ρουφιάνοι. Είναι αγωνιστές που έχουν καταθέσει κάθε ικμάδα της μαχητικότητας τους στο βωμό της αξιοπρέπειας και των ατομικών ελευθεριών αυτού του λαού. Προασπίζοντας προαιώνιες αρχές. Κι ανάμεσα σ αυτές την ηθική διάσταση κάθε διεκδίκησης. Γι αυτό είναι, και οφείλουν να είναι οι ίδιοι το παράδειγμα στην κοινωνία. Πολύ περισσότερο όταν αυτή η κοινωνία είναι τόσο βαριά τραυματισμένη.
Πηγή: Ημεροδρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου