Σταθερότητα ή αστάθεια ;;;;;;;;;

Σε πλήρη εξέλιξη είναι η εκστρατεία των αστικών επιτελείων για να διαμορφώσουν ένα επίπλαστο σκηνικό, μία εικονική πραγματικότητα, προκειμένου να φέρουν το κριτήριο ψήφου των ευρύτερων εργατικών - λαϊκών στρωμάτων στα μέτρα τους. Μετά το δίλημμα «σταθερότητα» ή «αστάθεια», το τελευταίο διάστημα διάφορες αστικές γραφίδες κάνουν λόγο για «εκλογική αναμέτρηση ανάμεσα στο φόβο και την οργή».

Είναι αυτά τα διλήμματα πραγματικά; Με ποια κριτήρια θα σταθεί και τι είναι αυτό το οποίο πρέπει να επιδιώξει ο εργαζόμενος, ο άνθρωπος του μόχθου της πόλης και της υπαίθρου, μπροστά στην κάλπη;

Είναι η «σταθερότητα» του ενάμισι εκατομμυρίου των ανέργων. Το 25,5% «έπιασε» η ανεργία το γ' τρίμηνο του 2014, ανάμεσα στους οποίους με το 49% να είναι στις ηλικίες των 15 - 24 και στις νέες γυναίκες φτάνει στο 56,6%!

Είναι η «σταθερότητα» όπου το ενάμισι εκατομμύριο των εργαζομένων έχει μηνιαίο εισόδημα κάτω από 500 ευρώ μεικτά, της μερικής απασχόλησης, της «εκ περιτροπής» εργασίας, των 92.000 θέσεων πεντάμηνης απασχόλησης σε προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» και «voucher». Στα πρώτα, οι μηνιαίες αποδοχές είναι 490 ευρώ και 425 ευρώ, αντίστοιχα, όπου στα περισσότερα προγράμματα είναι ανασφάλιστοι και πάει λέγοντας.

Είναι η «σταθερότητα» της κατάργησης της σύνταξης για όσους γεννήθηκαν μετά το 1974, αφού και 4.500 ένσημα να παραμείνουν ως απαίτηση για συνταξιοδοτικό δικαίωμα και δε φτάσουν τα 6.000 ποιος θα μπορέσει να τα συγκεντρώσει με τα αντεργατικά μέτρα.

Για τους συνταξιούχους «σταθερότητα» σημαίνει επιβίωση με συντάξεις πείνας. Η μέση κύρια σύνταξη είναι μόλις στα 708 ευρώ μεικτά και η μέση κύρια σύνταξη γήρατος είναι 778 ευρώ μεικτά! Ακόμα μικρότερη είναι η μέση κύρια σύνταξη αναπηρίας, που φτάνει μόλις τα 569,4 ευρώ μεικτά και αφορά 265.929 συντάξεις, ενώ η μέση σύνταξη θανάτου είναι 549,8 ευρώ μεικτά.

Για τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ η «σταθερότητα» σημαίνει χρέη προς τον ΟΑΕΕ, ανασφάλιστοι οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, λουκέτο, για τους αγρότες η «σταθερότητα» μεταφράζεται σε συνεχιζόμενη και εντεινόμενη φτώχεια από την άγρια φορολόγηση, το πετσόκομμα των επιδοτήσεων, τις αυξήσεις στα μέσα και εφόδια και εξευτελιστικές τιμές σε όλα σχεδόν τα προϊόντα.

Είναι η «ελπίδα» για ψίχουλα αντί για δικαιώματα. Είναι η «ελπίδα» για ζωή με μειωμένες απαιτήσεις. Είναι η «ελπίδα» που υποτάσσεται στους ισοσκελισμένους κρατικούς προϋπολογισμούς και στις αντοχές της οικονομίας. Είναι η ψεύτικη «ελπίδα» ότι την ευημερία θα φέρει η καπιταλιστική ανάκαμψη και η υγιής επιχειρηματικότητα. Είναι το εμπόριο ελπίδας ότι αλλάζοντας αυτόν που βρίσκεται στην κυβέρνηση αλλά αφήνοντας απείραχτα τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, την ΕΕ, το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο θα αλλάξει και η ζωή των εργαζομένων. Ενα έργο που έχει παιχτεί άπειρες φορές φέρνοντας μόνο απογοήτευση και υποχώρηση στους εργαζόμενους.