Στ. Θεοδωράκης: Για τα προβλήματα φταίει η Τουρκοκρατία και η δολοφονία του.........Καποδίστρια

Χρειάστηκαν 4995 λέξεις για να μας εξηγήσει ο Σταύρος Θεοδωράκης πως το Ποτάμι φιλοδοξεί να γίνει η εμπροσθοφυλακή των απολογητών της ΕΕ και των υπερασπιστών της επιχειρηματικότητας. 

Έτσι εξηγείται και η στήριξη από ΜΜΕ, που σε ορισμένες περιπτώσεις άγγιξε τα όρια της αστειότητας. Ρεπορτάζ πολιτικής εφημερίδας έφτασε να εμφανίσει σαν νεωτερισμό το γεγονός πως ο Θεοδωράκης εκφώνησε την πρώτη του γραπτή ομιλία!

Και τι να χαρακτηρίσει νεωτερισμό; το περιεχόμενό της, που ήταν γεμάτη από «τα ίδια και τα ίδια», το σακίδιο που έγινε στάμπα σε μπλουζάκια ή το γεγονός ότι εκλέχτηκε επικεφαλής δια βοής;

«Έχουμε όμως τις λύσεις;» αναρωτήθηκε ο επικεφαλής του Ποταμιού και η απάντηση ήταν ένα κρεσέντο υπεράσπισης και αθώωσης της ΕΕ. Για το Ποτάμι «η Ευρώπη όμως εξακολουθεί να είναι το πιο σίγουρο λιμάνι του κόσμου» και το κόμμα αυτό έχει αντίπαλο «αυτούς που αμφισβητούν και δαιμονοποιούν την Ευρώπη» και διακηρύσσει πως «μπορούμε όμως να παλέψουμε για μια πιο δίκαιη Ευρώπη».

Συνθηματολογία που νεκρανασταίνεται από τη δεκαετία του 60 στα χείλη καραμανλικών, παπανδρεικών, εκσυγχρονιστών και λοιπών απολογητών της ΕΕ, που τελικά αντί για χρυσά κουτάλια και ασπίδες προστασίας, είχε εκμετάλλευση, κρίση, φτώχεια και ανεργία.

Κι όμως ο Στ. Θεοδωράκης για να υπερασπιστεί την ΕΕ θα σου πει πως φταίει η... Τουρκοκρατία διότι «τα προβλήματα που ακόμα και σήμερα μας κατατρέχουν γεννήθηκαν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας», πως φταίει ο δολοφόνος του Καποδίστρια, μιας «και πριν καλά καλά σταθούμε στα πόδια μας, ήρθε η δολοφονία του Καποδίστρια, η πρώτη πράξη του δράματος». Κι ακόμα ότι φταίνε οι «αδικίες του ανατολίτικου μας συστήματος» (!) και οι «παλιοί πολιτικοί» που επέβαλαν σκληρά μέτρα, που δεν τα ήθελε η ΕΕ, ισχυριζόμενος πως «ακόμα και οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών είπαν: "εμείς τους είπαμε να περιορίσουν το κράτος και να συλλάβουν τη φοροδιαφυγή και αυτοί έκοβαν μισθούς και έβαζαν φόρους"».

Αν η Ελλάδα έχει 1,5 εκατομμύριο άνεργους λόγω τουρκοκρατίας και κακών πολιτικών όντων, τότε πως εξηγεί το Ποτάμι ότι η ΕΕ έχει 20 εκατομμύρια άνεργους; Μήπως επειδή οι Ρωμαίοι δεν κατέκτησαν το γαλατικό χωρίο;

Το Ποτάμι υπερασπίζεται την ΕΕ με κάθε βάσιμο ή αβάσιμο επιχείρημα διότι στηρίζει την επιχειρηματικότητα. Την «τίμια επιχειρηματικότητα» είπε ο Στ. Θεοδωράκης για να ξεχωρίσει από την «υγιή επιχειρηματικότητα» του Αλ. Τσίπρα. «Το κράτος δεν κάνει το παραμικρό για να βοηθήσει τη δημιουργία, την επιχειρηματικότητα» απεφάνθη ο επικεφαλής του Ποταμιού για να προσθέσει ότι πρέπει να τεθούν ίσοι κανόνες στη μοιρασιά, διότι υπάρχουν «οι τίμιοι επιχειρηματίες που έχουν να ανταγωνιστούν συμφέροντα επιδοτούμενα από το κράτος» οπότε πρέπει να καταφύγουμε στην ΕΕ για «να πάρουμε τα καλύτερα σχέδια και τις καλύτερες ιδέες από άλλες χώρες που μας ξεπερνούν πολύ στην επιχειρηματικότητα» για να στηριχθεί η καπιταλιστική κερδοφορία, δίχως όμως να υπάρχει «σημαδεμένη τράπουλα στην επιχειρηματική δραστηριότητα».

Και για να το πετύχει αυτό το Ποτάμι δέχεται τις πολιτικές συνεργασίες και μας συμβουλεύει «να μάθουμε από το μεγάλο σχολείο της Ευρώπης». Προϋπόθεση συνεργασίας είναι η εφαρμογή μέτρων υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, από «πρόσωπα με γνώση και ικανότητα, που είναι έτοιμα να δώσουν την μάχη πραγματικών μεταρρυθμίσεων χωρίς φοβίες και επαρχιωτισμούς», μ' ένα «Κοινωνικό Συμβόλαιο» (νεωτερισμοί, όχι αστεία).

«Με ποιους; Πότε; πώς; Με αυτούς που θα συμφωνήσουμε για τις μεγάλες αλλαγές» ρώτησε και απάντησε ο Στ. Θεοδωράκης, θέτοντας το Ποτάμι στην υπηρεσία τραπεζιτών, εφοπλιστών, βιομηχάνων είτε σε συνεργασία με τη ΝΔ, είτε με το ΣΥΡΙΖΑ ή και σε ταυτόχρονη συνεργασία και με τους δύο για να υπάρχει «κάποιος να τους συνεφέρει», προκειμένου να μην ξαναπαγώσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, όπως τα αντιασφαλιστικά επί ΠΑΣΟΚ, λέγοντας πως «το πάγωμα το 2001 της μεταρρύθμισης Γιαννίτση για τις συντάξεις, συσσώρευσε στο δημόσιο χρέος μας, περίπου 100 δισ.».

Τα ίδια και τα ίδια δια βοής. Μεταρρύθμιση και για το Ποτάμι είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και η μείωση των συντάξεων. Σίγουρα άξιζε το χειροκρότημα από άτομα που πέρασαν από το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ, τη Δράση και τους Οικολόγους και που βαρύγδουπα καμώνονται ότι θέλουν να αλλάξουν «την ξύλινη ατζέντα της δημόσιας σφαίρας.»
902.gr

1η Ιουλίου και νέα μέτρα!!!! Το κίνημα κοιμάται;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Ενώ η συγκυβέρνηση μας χτυπά με την πολιτική της καθημερινά, εμείς βρισκόμαστε ακόμη στον «κόσμο του Μουντιάλ». Φροντίζουν άλλωστε και τα μεγάλα ΜΜΕ αποπροσανατολίζοντας με κάθε τρόπο, βρίσκοντας όμως και πρόσφορο έδαφος στις συνειδήσεις μας που έχουν υπερβολικά μειώσει τις απαιτήσεις τους:

Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Από την 1^η Ιούλη έχουμε τα εξής:

1. Νέο χτύπημα στις συντάξεις από 1ης Ιουλίου. Πάνω από 1.000.000 δικαιούχοι επικουρικής σύνταξης θα δουν τα έσοδά τους να μειώνονται κατά 5,2%.

Στην πράξη οι συνταξιούχοι θα χάσουν από 120 - 140 ευρώ το έτος. Η απόφαση ελήφθη με το πρόσχημα της εξάλειψης και της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, καθώς τα στοιχεία δείχνουν πως το επικουρικό των μισθωτών θα έχει «μαύρη τρύπα» 75 με 80 εκατομμύρια ευρώ το πρώτο εξάμηνο του έτους. Μάλιστα, η εκτίμηση των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία είναι ότι οι μειώσεις των επικουρικών συντάξεων θα είναι πολύ πάνω του 8%. Επίσης, διοικητές Ταμείων έχουν ξεκαθαρίσει ότι ανά τρίμηνο θα γίνεται εκτίμηση της κατάστασης και ανάλογα θα λαμβάνονται «πρόσθετα» μέτρα, πάντα βέβαια στη λογική των περικοπών στο όνομα της «βιωσιμότητας».

2. Την ίδια ώρα που θα μειωθούν οι συντάξεις, οι εργοδότες θα απολαμβάνουν νέα προνόμια. Από την 1η Ιουλίου η κυβέρνηση μειώνει κατά 2,9% των ασφαλιστικών εισφορών εργοδοτών, γεγονός που ενισχύει τις χαριστικές απαλλαγές υπέρ των εργοδοτών από τις καταβαλλόμενες ασφαλιστικές εισφορές, γεγονός που αποτελεί νέο «δυναμίτη» στα θεμέλια των ασφαλιστικών ταμείων καθώς τα έσοδά του διαρκώς βαίνουν μειούμενα. Η μείωση κατά 1% των εισφορών των εργαζομένων δεν πρόκειται να επιφέρει καμία αλλαγή στο ήδη πενιχρό και τσακισμένο εισόδημα των εργαζομένων.

 3. Παράλληλα, από 1ης Ιουλίου αυξάνονται οι τιμές στα οικιακά τιμολόγια της ΔΕΗ. Συγκεκριμένα, θα ισχύσουν αυξήσεις στο οικιακό τιμολόγιο ηλεκτρικής ενέργειας για το κλιμάκιο κατανάλωσης 0 - 800 κιλοβατώρες ανά τετράμηνο και μειώσεις στα εμπορικά τιμολόγια έρχονται από την 1η Ιούλη, σε εφαρμογή των προβλέψεων του μνημονίου. Οι αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια αναμένεται να επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τα λαϊκά νοικοκυριά και εισοδήματα ενώ από τις μειώσεις στο εμπορικό ρεύμα, οι μεγάλοι ωφελημένοι θα είναι οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ και μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα του εμπορίου, ενώ για τα μικρομάγαζα οι μειώσεις θα είναι ελάχιστες. Επίσης, μέσα στο επόμενο διάστημα αναμένονται και νέες αυξήσεις στο πλαίσιο της παραπέρα  ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ με το νομοσχέδιο για το διαχωρισμό της σε «μικρή» και «μεγάλη», με το πιο κερδοφόρο κομμάτι, το «μικρό» να παραδίδεται στους ιδιώτες.

Όλα αυτά άλλες εποχές θα προκαλούσαν γενικό συναγερμό σε εργαζόμενους και φορείς. Σήμερα όμως η «άπνοια» του κινήματος συναγωνίζεται την «άπνοια» των καιρικών συνθηκών. Ως πότε δεν θα υπάρχουν αντιδράσεις; Ως πότε θα ζούνε οι πολλοί περιμένοντας απλά την αλλαγή της κυβέρνησης σε επόμενες εκλογές, γνωρίζοντας όμως πολύ καλά ότι δεν θ’ αλλάξει η ακολουθούμενη πολιτική; Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Χωρίς την αποφασιστική ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος και των φορέων του, δυστυχώς οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν θα προλαβαίνουν να μετρούν ήττες όχι «στα πέναλτι» όπως η Εθνική στο Μουντιάλ, αλλά από τα αποδυτήρια!

Η Αλλη Αποψη

Νίκος Μπογιόπουλος: "Μολών λαβέ" ή "δούναι και λαβείν";

Δεν έχουν ιερό! Δεν έχουν όσιο! Είναι ξεπουληματίες. Κανονικοί. Έχουν πέσει πάνω στο σώμα της χώρας και το εκποιούν. Έχουν κάνει κολεγιά με τα κοράκια και τα βγάζουν όλα στο σφυρί. Τη γη μας, την ιστορία μας, την ψυχή μας!

Ο «Ηρόδοτος» του μέλλοντος θα έχει σίγουρα κάποιες σελίδες του αφιερωμένες σ’ αυτούς. Τις πιο μαύρες. Αλήθεια από ποιο «μνημείο ντροπής» να ξεκινήσεις; Και μόνο η αγγελία (!) που τόλμησαν να βάλουν για να διαφημίσουν την πραμάτεια τους, αφήνει άφωνο όποιον διαθέτει έστω και ελάχιστο αίσθημα ντροπής:   

«Περιοχή με μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον, όπου διεξήχθη η γνωστή μάχη των Θερμοπυλών μεταξύ Ελλήνων και Περσών το 480 πΧ. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, ο Ήφαιστος, μετά από αίτηση της Θεάς Αθηνάς, δημιούργησε τις πηγές για τον Ηρακλή, προκειμένου να πλένεται και να ξεκουράζεται μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του»!

 (Παρεμπιπτόντως: Αυτά συμβαίνουν επί ημερών πρωθυπουργού Σαμαρά. Ο οποίος θήτευσε και ως υπουργός Πολιτισμού... Αυτά συμβαίνουν επί ημερών του αντιπροέδρου Βενιζέλου. Ο οποίος, επίσης, θήτευσε ως υπουργός Πολιτισμού)

…

 

Έτσι γράφει το πωλητήριο που έβαλαν οι κύριοι του ΤΑΙΠΕΔ για τις ιαματικές πηγές στις Θερμοπύλες. Ναι. Ξεπουλάνε και τις Θερμοπύλες! Και το διαφημίζουν! Ακόμα και τον Λεωνίδα, τον παρουσιάζουν σαν πλασιέ του «real estate» τους! Ακόμα κι εκείνο το «Μολών λαβέ», το ξεφτίλισαν! Το έκοψαν, το… «εκσυγχρόνισαν», το… «μετέφρασαν» και το έκαναν… «λαβέ»! Σκέτο! 

 

Είναι τόσο «χαλασμένοι» που ούτε αυτό δεν μπορούν να καταλάβουν: Ότι όχι μόνο δεν θα έπρεπε να διαφημίζουν τι κεφάλαιο της ιστορίας ξεπουλάνε, αλλά ότι, αντίθετα, θα έπρεπε να το κρύβουν. Όμως η «ηθική» τους είναι άλλου τύπου. Ποια ηθική και ιστορίες για Μαραθώνες, για Σαλαμίνες και Θερμοπύλες. Εδώ μιλάει η πορτοφόλα! 

Ποιοι Σπαρτιάτες και ποιοι Θεσπιείς. Για τους χαρτογιακάδες αυτά είναι κουραφέξαλα. Εδώ μιλάνε τα φράγκα, κύριοι! Έτσι θα έρθει η «ανάπτυξη». Αυτό θα πει «επενδυτικό κλίμα». Όλα τα άλλα είναι… αναχρονισμοί.

Στο σφυρί, λοιπόν, και οι Θερμοπύλες. Τι κι αν το «φιλετάκι» βρίσκεται εντός κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου; Ο καλός «επενδυτής» θα έρθει και ως άλλος Δαρείος, ως άλλος Ξέρξης, θα πάρει ό,τι ζητούσαν εκείνοι: «Γην και ύδωρ»! Και σε τι θέα, ε; Θα πίνει το κονιακάκι του, θα καπνίζει το πούρο του και στα 500 μόλις μέτρα απόσταση θα απλώνεται μπροστά του ο πυρήνας του αρχαιολογικού χώρου: Ο Κολωνός! Ο μικρός λόφος που έλαβε χώρα η τελική φάση της μάχης των Θερμοπυλών. Έρμε Λεωνίδα… 

Κι αφού έβγαλαν στο σφυρί τις Θερμοπύλες, σιγά μην κολλήσουν στα υπόλοιπα: Πωλητήριο από τη ΔΕΗ μέχρι τους αιγιαλούς. Από το νερό μέχρι τα λιμάνια και τα αεροδρόμια. Πωλητήριο και στον Τύμβο των Σαλαμινομάχων! Πωλητήριο και στην Πουνταζέζα, στην θεσμοθετημένη αρχαιολογική ζώνη, που περιλαμβάνει  τον παραθαλάσσιο οικισμό του αρχαίου δήμου Σουνίου της Λαυρεωτικής. Πωλητήριο και στις παραλίες του Σίμου και του Σαρακίνικου στην Ελαφόνησο, αυτόν τον ανεκτίμητο παράδεισο, τον ενταγμένο στο δίκτυο «Νatura 2000». Πωλητήριο σε 20 ακίνητα του Υπουργείου Πολιτισμού στην Πλάκα, μαζί και το κτήριο της οδού Μπουμπουλίνας, εκεί που «χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Αντρέα». Πωλητήριο και στην Ακροναυπλία! 

Αλλά, θα πείτε, τι να τους νοιάζει τους «Μπαλτάκους» ότι ξεπουλιέται η Ακροναυπλία. Τι ήταν η Ακροναυπλία; Ενα «Στρατόπεδο Κράτησης Κομμουνιστών», ήταν, όπως επισήμως, άλλωστε, βαφτίστηκε από τον φασίστα Μεταξά. Επομένως, τι τους νοιάζει τους «Μπαλτάκους» που ο τόπος έχει πάνω του τα «σημάδια» του Μπελογιάννη, του Γληνού, του Σουκατζίδη και εκατοντάδων άλλων. Σωστά.

Αλλά, αυτοί δεν κρύβονται με τίποτα. Γιατί εκεί, στην Ακροναυπλία, εκτός από του Μπελογιάννη υπάρχουν και τα «σημάδια» του καταδικασμένου για «εσχάτη προδοσία» Θεόδωρου Κολοκοτρώνη! Αυτά ξεπουλάνε οι «μεσίτες» μας. Λες και πρόκειται για τσιφλίκι τους. Λες και τα φέρανε από το σπίτι τους.

Να δείτε πως το λένε; Α, ναι: «Παρωχημένες εμμονές»! Από αυτό – λένε – πάσχουμε. Εμείς, πάλι, λέμε ότι πάσχουν από ξετσιπωσιά. Ότι στο παζάρι τους δεν υπάρχει ούτε ένας πάγκος που να πουλάει, έστω για τα μάτια του κόσμου, λίγη τσίπα.

Έχουμε, δε, να τους θυμίσουμε μια ενδιαφέρουσα ιστορία, σ’ αυτούς, στους «επενδυτές» τους, στους πολιτικούς προϊσταμένους τους και στους κάθε λογής κλητήρες της υπηρεσίας «δούναι και λαβείν». Μια ιστορία από κείνες που ό,τι και να ξεπουλήσουν, δεν μπορούν να τις θάψουν:

Λίγα χρόνια νωρίτερα από το «Μολών λαβέ» των Θερμοπυλών, οι Πέρσες αγγελιαφόροι μετέφεραν την απαίτηση για «Γην και ύδωρ» στο βασιλιά της Σπάρτης. Τότε ήταν που ο Λεωνίδας και οι Σπαρτιάτες τους πέταξαν σε ένα βαθύ πηγάδι. Λέγοντάς τους πως θα τα βρουν εκεί… 

Πηγή: enikos.gr

Ποιοι μας κυβερνούν!!!

Μας κυβερνάει ο Σαμαράς. Ο άνθρωπος που όταν τον ρώτησαν ενώπιον της Μέρκελ γιατί τάχθηκε ενάντια στο πρώτο Μνημόνιο εκείνος σταύρωσε τα χεράκια του και απάντησε: «Ουδείς αναμάρτητος»…

Μας κυβερνάει ο Χαρδούβελης. Ο άνθρωπος που η σημερινή κυβερνητική εκπρόσωπος, η Βούλτεψη, τον είχε αποκαλέσει «εθελόδουλο»…

Μας κυβερνάει η Βούλτεψη. Αυτή είναι που σήμερα εκπροσωπεί και υποστηρίζει όσα κάνει εκείνος που η ίδια τον αποκαλούσε «εθελόδουλο»…

Μας κυβερνάει ο Ντινόπουλος. Αυτός που ο Γεωργιάδης τον αποκαλούσε «γελοίο»…

 

Μας κυβερνάει ο Γεωργιάδης. Αυτός που ο Ντινόπουλος τον αποκαλούσε «γελοίο»…

 

Μας κυβερνάει ο Γιακουμάτος (εδώ τα σχόλια περιττεύουν)…

Γελοιογραφία:

Μας κυβερνάνε οι φίλοι των Μπαλτάκων και των Κρανιδιώτηδων…

Το πολιτικό προσωπικό που κάνει τις δουλειές των Λάτσηδων, των τραπεζιτών, των εργολάβων και των τοκογλύφων, ο θίασος που τον αφήνουμε να ξεπουλάει την Ελλάδα, αυτοί τον απαρτίζουν.

   Αυτοί μας κυβερνούν! 

Σε αυτούς είναι που έχουμε επιτρέψει να μας κρατούν υπόδουλους όχι μόνο πολιτικά αλλά και αισθητικά.

   Τι ντροπή.

Και τι καμπανάκι για να ξαναθυμηθούμε τον Ρουσό. Οι λαοί, έλεγε, για να είναι ελεύθεροι πρέπει να εκπληρώνουν μια προϋπόθεση: Να είναι «και άξιοι για να είναι ελεύθεροι»… 

Πηγή: Ημεροδρόμος 

Ιβαν Πινέιρο: Μουντιάλ Βραζιλίας - Για ποιον;

Αρθρο του Ιβάν Πινέιρο, Γραμματέα του Βραζιλιάνικου Κομμουνιστικού Κόμματος, για τον «Ριζοσπάστη»

Αμέσως μετά την επανεκλογή του Λούλα¹ το 2006, και με την αναγνώρισή του από το ιμπεριαλιστικό σύστημα, για πρώτη φορά στην ιστορία της η Βραζιλία κέρδισε το δικαίωμα να φιλοξενήσει μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα τα δύο μεγαλύτερα αθλητικά γεγονότα στον κόσμο: Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 2014 και την Ολυμπιάδα του 2016.

Αυτό σε ένα πλαίσιο όπου η βραζιλιάνικη οικονομία πραγματοποιούσε μια ανοδική στροφή οικονομικής ανάπτυξης και - χάρη στις επιδοματικές πολιτικές και την ενσωμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος - πέρναγε την εντύπωση πως ήταν δυνατός ένας καπιταλισμός για όλους, δίχως ταξική πάλη, στον οποίο όλοι κερδίζανε και ήταν ευτυχισμένοι, στην κοινωνική ειρήνη και τη νηνεμία.

Ο Λούλα συνέχισε την οικονομική πολιτική του Καρντόσο

Ο Λούλα, συνεχίζοντας τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο και προσαρμοζόμενος στο παιχνίδι της αστικής δημοκρατίας, μετατράπηκε σε ίνδαλμα του ιμπεριαλισμού, σε αστέρι του παγκόσμιου οικονομικό φόρουμ και όλων των εκδηλώσεων των μεγάλων δυνάμεων. Ηταν το παιδί της διαφήμισης του «ανθρώπινου καπιταλισμού». Ως ιδρυτής και ηγέτης ενός κόμματος ονομαζόμενου «Κόμμα των εργαζομένων», τα διεθνή ΜΜΕ τον «πούλαγαν» ως τη σύγχρονη αριστερά.

Barcroft Media

Από διαδηλώσεις το 2013 που απαιτούσαν να μειωθούν τα εισιτήρια στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, την ίδια ώρα που ξοδεύονταν δισεκατομμύρια για το Μουντιάλ

Ο Λούλα έκανε τα πάντα ώστε να γίνει δεκτή η Βραζιλία ανάμεσα στις μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις και να κατακτήσει μια μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μεταξύ των άλλων, αποδέχθηκε η Βραζιλία να τεθεί επικεφαλής στις δυνάμεις κατοχής της Αϊτής, μετά την εκτόπιση του εκλεγμένου Προέδρου από τις στρατιωτικές διοικήσεις της Γαλλίας και των ΗΠΑ, αποστολή που του ανατέθηκε με τη σύμφωνη γνώμη και προτροπή του Προέδρου των ΗΠΑ, το 2003.

Μεταξύ 2010 - 2012 η - εκλεκτή του Λούλα - Ντίλμα Ρουσέφ ήδη ήταν Πρόεδρος, η κρίση του καπιταλισμού που επιδεινώθηκε από το 2008 ακόμα δεν άγγιζε τις λεγόμενες αναδυόμενες χώρες, που σε ένα βαθμό κερδίσανε από την κρίση στις πρώτες της στιγμές. Σε αυτή τη φάση η Βραζιλία ήδη είχε αναρριχηθεί στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα ως 6η οικονομία του κόσμου και επεκτεινόταν, πάνω από όλα στη Λατινική Αμερική.

Αλλά στις αρχές του 2013, άρχισαν να εμφανίζονται σημάδια ότι η παγκόσμια κρίση δεν θα λυπούνταν τον βραζιλιάνικο καπιταλισμό. Η κυβέρνηση της Ντίλμα Ρουσέφ προχωρά σε νέα μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, όπως φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, χαριστική παραχώρηση δημόσιου χρήματος στις επιχειρήσεις, ώθηση στην ελαστικοποίηση της εργασίας. Εφαρμόζει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που συναγωνίζεται τις πιο νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις: Λιμάνια, αυτοκινητόδρομοι, αεροδρόμια, πετρελαιοπαραγωγικά πεδία.

Από διαδήλωση το φετινό Μάη ενάντια στο υπέρογκο κόστος του Μουντιάλ, με τους σταυρούς να συμβολίζουν τους νεκρούς εργάτες στα έργα της διοργάνωσης λόγω έλλειψης μέτρων ασφάλειας

Ανεβαίνουν τα επιτόκια γεμίζοντας τα σεντούκια των τραπεζιτών, και επιστρέφει ο πληθωρισμός που ροκανίζει τους ήδη μειωμένους μισθούς. Γίνονται επισφαλείς δημόσιες υπηρεσίες όπως η Υγεία και η Εκπαίδευση. Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αστικών συγκοινωνιών, πέρα από τις ληστρικές τιμές τους, δεν καλύπτουν τις ανάγκες του πληθυσμού.

Καταρρέει η ρητορική της κοινωνικής ειρήνης

Σε αυτό το πλαίσιο προκύπτουν οι μεγάλες μαζικές κινητοποιήσεις τον Ιούνη του 2013 και οι απεργίες διαφόρων επαγγελματικών κατηγοριών, που αντανακλούν τη δυσαρέσκεια σε διάφορα κοινωνικά τμήματα και αποδομούν τη - χρήσιμη για την προσέλκυση ξένων επενδυτών - επίσημη ρητορική της κοινωνικής ειρήνης.

Οι διαδηλώσεις και οι απεργίες συνεχίζονται, λαμβάνοντας διάφορες μορφές. Το στεγαστικό έλλειμμα και η απουσία αγροτικής μεταρρύθμισης ώθησαν τις καταλήψεις στις πόλεις και την ύπαιθρο. Ο βραζιλιάνικος λαός μαθαίνει να αγωνίζεται και αποτινάζει το φόβο της καταστολής. Δεν υπάρχει μέρα όπου δεν συμβαίνει ένα λαϊκό ξέσπασμα σε κάποια βραζιλιάνικη τοποθεσία, πάντα ως αντίδραση σε κάποια βιαιοπραγία ή αδικία ενάντια στο λαό.

Ετσι, το Μουντιάλ πραγματοποιείται σήμερα σε ένα πλαίσιο λαϊκής δυσαρέσκειας και επίδρασης της κρίσης του καπιταλισμού, αρκετά διαφορετικό από τη στιγμή κατά την οποία ανατέθηκαν οι μεγάλες διοργανώσεις στη Βραζιλία.

Ο Ιβάν Πινέιρο

Το Μουντιάλ αντιπροσωπεύει ένα άλμα αρνητικό για το βραζιλιάνικο λαό. Τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την πραγματοποίησή του, θα γίνει καθαρό ότι πρόκειται για ένα γεγονός για την αστική τάξη, το εθνικό και διεθνές κεφάλαιο, και για μεγάλα κέρδη για την πολυεθνική FIFA (Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικών Ενώσεων) και τους χορηγούς της διοργάνωσης. Από ένα σύνολο 5 δισ. δολαρίων που θα δώσει το Μουντιάλ στη Βραζιλία, η FIFA θα πάρει το 90%.

Πριν από το Μουντιάλ, η κυβέρνηση, με τις οδηγίες της FIFA, εξέδωσε διάταγμα για τις Ενοπλες Δυνάμεις για την καταστολή των λαϊκών κινημάτων, θεωρώντας τους εχθρούς και μάλιστα τη στιγμή που συμπληρώνονταν τα 50 χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας.

Σε διάφορες πόλεις, δεκάδες χιλιάδες οικογένειες εκδιώχθηκαν αυθαίρετα άρον άρον από τα σπίτια τους για να ανοιχθεί χώρος για στάδια και ιδιωτικά αεροδρόμια.

Διανοίχτηκαν γέφυρες και αυτοκινητόδρομοι για την κινητικότητα των τουριστών, όχι για τον εργαζόμενο λαό. Οι κυβερνήσεις σε ομοσπονδιακό και κρατιδιακό επίπεδο ξόδεψαν τεράστια ποσά σε έργα και άλλες δαπάνες για το Μουντιάλ - οι ίδιες κυβερνήσεις που δεν δίνουν κονδύλια για την Εκπαίδευση και την Υγεία. Οι συνεχείς ανατιμολογήσεις προς τα πάνω των έργων σημαίνουν κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, σηματοδοτούν διαφθορά.

Ο Ιβάν Πινέιρο

Aπλησίαστο το Μουντιάλ για το λαϊκό κόσμο

Μεγάλο μέρος του βραζιλιάνικου πληθυσμού αντιτίθεται στο Μουντιάλ. Παρά τα πατριωτικά καλέσματα από την τηλεόραση, δεν υπάρχει κλίμα ευφορίας, όπως σε άλλα Μουντιάλ, ακόμα και όταν πραγματοποιούνταν στο εξωτερικό και οι κάτοικοι βάφανε τις γειτονιές τους στα εθνικά χρώματα.

Στο Μουντιάλ ο λαός που σύχναζε στα στάδια δεν μπορεί να περάσει ούτε δίπλα τους. Μια περίμετρος 2 χιλιομέτρων γύρω από τα στάδια θεωρείται «επίσημος τόπος της διοργάνωσης», όπου μόνο οι χορηγοί μπορούν να πωλούν τα προϊόντα τους. Στη χώρα του ποδοσφαίρου το Μουντιάλ αφαίρεσε από το λαό τη χαρά να πηγαίνει στο γήπεδο καθώς οι τιμές είναι απαγορευτικές. Αυτό το γεγονός για τις μάζες σημειώνει με πολλή σαφήνεια τι είναι ο καπιταλισμός: Ολα για λίγους, τίποτα για τους πολλούς.

Ο κατασταλτικός μηχανισμός που συγκροτείται δεν είναι μόνο για το Μουντιάλ, αλλά και για μετά από αυτό. Σχετίζεται με την κρίση του καπιταλισμού που φτάνει στη Βραζιλία αφαιρώντας κάθε φορά και περισσότερα δικαιώματα από τους εργαζόμενους.

Αυτό το Μουντιάλ αποκαλύπτει με απόλυτη καθαρότητα τις αβυσσαλέες, ασυμφιλίωτες διαφορές μεταξύ δύο κομμάτων που παρουσιάζονται ως κομμουνιστικά. Τη στιγμή που το ΚΚ της Βραζιλίας έχει το υπουργείο Αθλητισμού, που είναι υπεύθυνο γι' αυτές τις διοργανώσεις, και καλεί τους εργαζόμενους να εγκαταλείψουν τις απεργίες και κάνει πως δε βλέπει την καταστολή, το Βραζιλιάνικο ΚΚ είναι ένα από τα πιο δραστήρια κόμματα στις λαϊκές κινητοποιήσεις και αυτό που περισσότερο καταγγέλλει την υποταγή στα συμφέροντα του κεφαλαίου μιας κυβέρνησης που εμφανίζεται ως προοδευτική.

πηγη: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 

Λιάννα Κανέλλη: Οι μαϊμούδες στο γκισέ του καπιτάλα..

Διακόσιοι πενήντα άστεγοι της Νέας Υόρκης «απήλαυσαν» γεύμα στο πολυτελέστερο εστιατόριο της Νέας Υόρκης στην καρδιά του Μανχάταν, απ' αυτά που απολαμβάνουν μόνον οι πλουτοκράτες, οι μάνατζερ των πολυεθνικών και οι κάθε λογής σταρ. Πήραν κι από μια επιταγή 300 δολάρια ο καθένας, όλα προσφορά του Κινέζου πολυεκατομμυριούχου Τσεν Γκουάγκ Μπιάο.

Αυτή η τυμπανιαία ως σάπιο πτώμα είδηση κάνει το γύρο του κόσμου, διατυμπανίζοντας το φιλάνθρωπο εξωτισμό του Κινέζου μανδαρίνου.

Σαν τις μαϊμούδες, κομπάρσοι στο προσωπικό του Κολοσσαίου, οι άστεγοι χαμογελούσαν όπως χαμογελάει παγερά όποιος βρίσκεται με το πιστόλι στο σβέρκο κι ας μην το βλέπουν οι άλλοι. Κοίταζαν τη λευκή πετσέτα, υπολόγιζαν πόσες μέρες περνάς με το πιάτο μπροστά σου κι έπαιζαν το ρόλο του κολασμένου που ο άγιος πλούσιος τους έφτυσε με τα φράγκα του κατάμουτρα για να ζήσουν μια μέρα στον κολασμένο του παράδεισο. Ανθρωποι - δούλοι μιας ξένης εικόνας, είδος ανθρώπου που βλέπει την αλλοτρίωση του είδους του ως ταξικό μαζοχισμό.

Φώτα. Παγκόσμιες κάμερες. Δημοσιογράφοι και παραγωγοί του φιλάνθρωπου χάπενινγκ, χωρίς αυτούς άλλωστε δεν γίνεται τίποτα, αφού αμέσως ή εμμέσως ανήκουν στον εκάστοτε κ. Τσεν.

Δεν υπάρχει πιο σιχαμερή κεφαλαιοκρατική προπαγάνδα απ' την κραυγαλέα οίηση του φιλάνθρωπου γκλάμουρ, αισθητική κιτς, φτήνια και μπόχα, στρας δημοσιότητας, κολλημένα πάνω στη γλιτσιασμένη πέτσα των εξαθλιωμένων ανθρώπων. Κι όμως ίσως υπάρχει! Είναι το εμετικό μελό των δηλώσεων των σαπιοκοιλιάδων τύπου Τσεν που βγαίνουν σαν ύαινες να εξηγήσουν «δεν ξέχασα ποτέ τη φτώχεια των παιδικών μου χρόνων» ή «πάντα θυμάμαι την καταγωγή μου γι' αυτό έφτασα ως εδώ»... μπλιαχ!

Αυτό το διεστραμμένο είδος πλουτοκρατών που γυροβολάνε τη Γη κι όπου βρούνε συμφορά κι ανθρώπους με εξαντλημένη την αξιοπρέπεια, τσακισμένη την περηφάνια, ενίοτε και την πνευματική και την ψυχική υγεία, φτωχούς, μετανάστες, τοξικοεξαρτημένους, απόκληρους ανθρώπους - σκουπίδια τούς προσκαλούν στο θρίαμβό τους. Κυριολεκτικά τους αποτελειώνουν στο μυαλό του κάθε τηλεθεατή, αναγνώστη, χρήστη internet που μαθαίνει να τους βλέπει ως τρόπαιο «φυσικό» ενός πετυχημένου, που πιθανότατα πριν από μερικά χρόνια βρισκόταν στη θέση τους κι ονειρευόταν μια καλύτερη ζωή.

Πίσω από κάτι τέτοιες προπαγανδιστικές τελετουργίες παγκοσμιοποιημένης επικοινωνιακά χυδαιότητας κρύβεται ο πυρήνας της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ο πυρήνας του φτωχού που έγινε πλούσιος φτιάχνοντας εκατομμύρια φτωχούς στη θέση του, που με τον ιδρώτα και το αίμα τους ως δούλοι-εργάτες του φτιάξανε σταγόνα - σταγόνα τη φιλάνθρωπη σάλτσα με την οποία όποτε βρει ευκαιρία τους περιχύνει.

Στις αρχές του 21ου αιώνα αυτά τα όντα του ψευδοανθρωπισμού, τα παχιά πορτοφόλια, που συμπυκνώνονται σ' ένα συνονθύλευμα που μοιάζει με άνθρωπο, άνθρωποι δεν λέγονται. Σαν ταμπέλες είναι που διαφημίζουν την κατάντια του είδους, όταν κυριαρχεί και ποτέ δεν χορταίνει. Γι' αυτό το είδος εμπορίας των ανθρώπων, των και αποκαλούμενων «κατ' εικόνα και ομοίωση», δεν υπάρχει καμιά διεθνής συμφωνία πάταξής του σε κανέναν ΟΗΕ ούτε καν και σε αντίγραφο της Γης από δω ως το άλφα του Κενταύρου. Υπάρχει μόνο μια τιμωρία που φέρνει η ίδια η μάζα των ανθρώπων όταν ξυπνήσει από τον καπιταλιστικό εφιάλτη της και αποφασίσει ότι διεκδικεί και παύει απλώς να ονειρεύεται.

ΥΓ: Το θέμα Κινέζος = μανδαρίνος = κομμουνιστής = πλούσιος = φιλάνθρωπος = πολυεθνικός απατεώνας είναι παρμένο από την «τράπεζα θεμάτων της Α' Λυκείου» που κόβει 4 στους 10 απ' τα Γράμματα και την πρόοδο, έτσι ώστε η τάξη των καπιταλιστών να βρίσκει μαϊμούδες να ταΐσει κι εκατομμύρια μαϊμούδες να το βλέπουν στην τηλεόραση και να φωνάζουν μπράβοοο! Ε, τράπεζα είναι κι αυτή

Ανιστόρητοι οπορτουνιστές........

Ένα από τα χαρακτηριστικά των κάθε είδους οπορτουνιστών είναι και η προσπάθεια τους να «ξαναγράψουν την ιστορία» προσπαθώντας να την εντάξουν στις σημερινές πολιτικές τους επιδιώξεις. Δήλωσε λοιπόν ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ  Αλέξης Τσίπρας στην ΠΓ του κόμματος (17/06/2014):  «…Θα πρέπει να αποφύγουμε το ιστορικό προηγούμενο της ΕΔΑ το ’58, όπου ενώ είχε αναδειχθεί δεύτερη δύναμη, απέφυγε να ενσωματώσει το κέντρο, με αποτέλεσμα το ’61 να πέσει από το 24% στο 14%»

Η διαπίστωση αυτή βρίθει από ιστορικές ανακρίβειες. Ας δούμε ορισμένες πλευρές:

1. Τους συνδυασμούς της ΕΔΑ ενίσχυσαν 7 από τους 19 βουλευτές του ΔΚΕΛ (Τάσος Βουλοδήμος, Μιχάλης Γαληνός, Ανδρέας Ζάκκας, Ηλίας Μπρεδήμας, Βασίλης Παπαβασιλείου, Ηλίας Σκυλλάκος και Δημήτρης Στρατής), ηγετικά στελέχη του ιδίου κόμματος, όπως ο Τσιριμώκος και ο (υπαρχηγός του Ναπολέοντος Ζέρβα στον ΕΔΕΣ) Κομνηνός Πυρομάγλου, ο βουλευτής του ΚΑΕ Νικόλαος Παπαδημητρίου, ο επανακάμψας στα ψηφοδέλτιά της Μιχάλης Κύρκος (ο πατέρας του Λεωνίδα που το 1952 είχε μεταπηδήσει στην ΕΠΕΚ), ο άλλοτε βουλευτής (προπολεμικά του Καφαντάρη και το 1946 του Κόμματος Εθνικών Φιλελεύθερων του Στυλιανού Γονατά, αργότερα πολιτευτής του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος του Γεώργιου Παπανδρέου αλλά και του Λαϊκού Κόμματος) Διονύσης Λεονάρδος, καθώς και αρκετοί ακόμα πολιτευτές από το χώρο του Κέντρου. Από τους 79 βουλευτές που εκλέχθηκαν με την ΕΔΑ, οι 58 δήλωσαν μέλη της και 21 ανεξάρτητοι. Δώδεκα από τους τελευταίους έπειτα από ένα χρόνο προχώρησαν, με τις ευλογίες της ΕΔΑ, στη συγκρότηση νέου κόμματος με τον τίτλο «Δημοκρατική Ένωσις».Πολύ απλά δηλαδή μια σειρά στελέχη του «Κέντρου είχαν ενταχτεί-ενσωματωθεί ήδη στα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ το ‘58 και συνέβαλλαν (μαζί και με την τότε κατάσταση διάλυσης που παρουσίαζε το «Κέντρο», τη στάση της ΕΣΣΔ για το Κυπριακό, οι αντιπολεμικές-αντιπυρηνικές θέσεις της ΕΔΑ κ.α) στην μεγάλη εκλογική επιτυχία της ΕΔΑ και στη ανάδειξη της σε αξιωματική αντιπολίτευση.

2.Το εκλογικό αποτέλεσμα (σε συνδυασμό και με τις αρνητικές εξελίξεις στο ΚΚΕ π.χ διάλυση Κ.Ο) όξυνε τις αυταπάτες για τις κοινοβουλευτικές δυνατότητες περάσματος στο σοσιαλισμό. Υπερτιμήθηκε ο βαθμός μετατόπισης προς τα «αριστερά» του υποκειμενικού παράγοντα, δεν μετρήθηκε όμως το γεγονός ότι το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ανταποκρίνονταν στο πραγματικό επίπεδο του λαϊκού κινήματος. Παρ' όλα αυτά, όμως το εκλογικό αποτέλεσμα ανησύχησε το Παλάτι , τα αστικά κόμματα, αλλά και τον «ξένο παράγοντας» ώστε αμέσως μετά να λάβουν πλήθος μέτρων για την αντιμετώπιση του «κομμουνιστικού κινδύνου». Ανάμεσα στ’ άλλα ήταν και οι προσπάθειες ανασυγκρότησης του «Κέντρου» με στόχο να παίξει το ρόλο του πυλώνα στο δικομματικό σύστημα με την ΕΡΕ, να παίξει το ρόλο αναχώματος απέναντι στην ΕΔΑ.

3. Η "Ένωση Κέντρου" ως κόμμα εκπροσωπούσε τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, όπως άλλωστε και η ΕΡΕ. Οι διαφορές ήταν δευτερεύουσες και όχι στρατηγικές. Η δημιουργία της- ως πολυσυλλεκτικός φορέας- υπήρξε το αποτέλεσμα της συνένωσης ενός φάσματος αστικών κομμάτων, που περιλάμβανε στις γραμμές του από τον Π. Γαρουφαλιά και τον Σοφ. Βενιζέλο, μέχρι τον "αριστερό" Ηλ. Τσιριμώκο. Το ΚΚΕ τόνιζε (25/9/1961) τότε ότι «Η συγκόλληση ορισμένων δυνάμεων του Κέντρου υπό την αρχηγία του κ. Παπανδρέου, που έγινε κάτω από τις ευλογίες και την πίεση των Αμερικάνων, του Παλατιού και της ολιγαρχίας και οι δικαηρύξεις για ξεχωριστή κάθοδο τους στις εκλογές, βοηθούν ουσιαστικά τη Δεξιά, τον Καραμανλή. Η γραμμή του κ. Παπανδρέου για διμέτωπο αγώνα και αποκλεισμό κάθε συνεργασίας με τις συνεπείς δημοκρατικές δυνάμεις…συγκρούεται με τα συμφέροντα και τις διαθέσεις του λαού που απαιτεί και ποθεί την πανδημοκρατική συνεργασία..» (Επίσημα κείμενα ΚΚΕ 9^ος τόμος) Η προοπτική συνεργασίας μαζί της αποδείχτηκε και μετά ότι δεν εξυπηρετούσε τα λαϊκά συμφέροντα. Με βάση τα παραπάνω λογική η κατοπινή πορεία της ΕΔΑ, κάθε άλλο παρά ήταν αντίθετη με την ιδεολογική –πολιτική πορεία προς το «Κέντρο» και την μετατροπή της ουσιαστικά σε «ουρά» του υπήρξε. Αντί δηλαδή για πορεία «ενσωμάτωσης του Κέντρου» έγινε το ακριβώς αντίστροφο σε μεγάλο βαθμό. Να σημειώσουμε απλά εδώ ότι το ΕΔΑ μαζί με το Εθνικό Αγροτικό Κόμμα συγκρότησαν ως εκλογικό σχήματα για τις εκλογές του 1961 το ΠΑΜΕ, και οι 16 από τους 21 συνεργαζόμενους βουλευτές που είχαν εκλεγεί με την ΕΔΑ το ’58 συνεργάστηκαν με το σχήμα αυτό. Η πτώση του ποσοστού της ΕΔΑ το 1961,(πήρε ως ΠΑΜΕ 14,62% και 22 έδρες , ενώ η Ε.Κ 36,65% και 100 έδρες) οφείλεται πρώτιστα στο καθεστώς βίας και νοθείας που κυριάρχησε στις εκλογές αυτές (π.χ Σχέδιο Περικλής), κλίμα που το εκμεταλλεύτηκε και η «Ε.Κ» καλλιεργώντας λογικές περί «μικρότερου κακού» κ.α Να σημειώσουμε ακόμη ότι από τότε υπήρχαν απόψεις  (π.χ Φώκος Βέττας μέλος της Κ.Ε) για τη μη κάθοδο σε μια σειρά περιφέρειες ψηφοδελτίων του ΠΑΜΕ προκειμένου να ενισχυθεί η «Ε.Κ», κάτι το οποίο έγινε πράξη λίγο αργότερα π.χ στις εκλογές του 1963 όπου οι περισσότεροι συνεργαζόμενοι με την ΕΔΑ είχαν προσχωρήσει στην «Ε.Κ» και στις εκλογές του 1964, όπου η ΕΔΑ δεν κατέβασε υποψήφιους σε 24 εκλογικές περιφέρειες προκειμένου να υπερψηφιστούν οι υποψήφιοι της «Ε.Κ». Η λογική δηλαδή της «ουράς» σε όλη της την έκταση.

Η ιστορία απέδειξε με βάση και τα παραπάνω ότι η πολιτική συμμαχιών κάθε κόμματος είναι και δείγμα του «που θέλει να πάει τα πράγματα». Εάν κάποιος , όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, απλά θέλει να αλλάξει το μείγμα της ακολουθούμενης αντιλαϊκής πολιτικής, τότε εύκολα μπορεί να «βαφτίζει το κρέας ψάρι» και να επιλέγει ως πολιτικούς του συμμάχους απ’ όλο το λεγόμενο «αντιμνημονιακό» ή «μετανιωμένο μνημονιακό» τόξο. Ο οπορτουνισμός του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζεται και στον καιροσκοπικό τρόπο αντίληψης του για την πολιτική συμμαχιών. Μόνο που η ιστορία απέδειξε ότι από τέτοιου είδους καλλιεργούμενες αυταπάτες μόνο τα λαϊκά συμφέροντα βγαίνουν χαμένα!

 η άλλη άποψη Αλέκος Χατζηκώστας

Νίκος Μπογιόπουλος: Κράτος: «Λάτσης εν Λάτσει»!!!

O κ.Λάτσης είναι τραπεζίτης. Από αυτούς που φούνταραν τις τράπεζές τους. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει  την κυβέρνηση να τον επιδοτεί (μαζί με τους άλλους τραπεζίτες) και να του δίνει το δικαίωμα, αν και έγινε ό,τι έγινε με την Eurobank, να κατέχει πάνω από το 10% της Εθνικής.

   

Για να κάνει πλάτες στους «Λάτσηδες» η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «το κράτος δεν έχει λεφτά να αξιοποιήσει το Ελληνικό και άρα  το Ελληνικό πρέπει να πουληθεί για να αξιοποιηθεί»…  Μάλιστα. Προσέξτε: Η «επένδυση» που λέει ότι θα κάνει ο κ.Λάτσης στο Ελληνικό είναι το 1/40 (!)  των χρημάτων που το κράτος (που… δεν έχει λεφτά) έχει χαρίσει στις τράπεζες την τελευταία 5ετία! Θα μπορούσαν λοιπόν να κρατήσουν τα 39/40 αυτού του πακτωλού για την χούφτα των τραπεζιτών και να δώσουν έστω το 1/40 από αυτά στο Ελληνικό. Για να γίνει το Ελληνικό πνεύμονας ανάσας και ζωής για τις 5 εκατομμύρια ψυχές του Λεκανοπεδίου. Και να μη γίνει «φιλέτο» που θα κάνει «μπίσνες» ο ένας (!) μειοδότης Λάτσης. Αυτοί τι έκαναν; Έδωσαν 6.500 στρέμματα στον Λάτση και μάλιστα σε τιμή τετραγωνικού που αντιστοιχεί σε τιμή τετραγωνικού για γκαρσονιέρα στην Κυψέλη…

   

Η κυβέρνηση λέει ότι «οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να εφαρμόζονται». Η δικαστική απόφαση λέει ότι το «The Mall Athens» είναι το μεγαλύτερο αυθαίρετο στην Ευρώπη. Αλλά η κυβέρνηση τι έκανε; Για να μην πληρώσει ούτε μισό ευρώ πρόστιμο ο Λάτσης για την φαραωνικών διαστάσεων αυθαιρεσία του, οι κυβερνώντες ενέταξαν αναδρομικά το «Mall» σε… επενδυτικό νόμο του 2010!

Κατόπιν αυτών θα έλεγε κανείς ότι ο όμιλος Λάτση λειτουργεί στην Ελλάδα ως «κράτος εν κράτει». Θα μπορούσε να είναι κι έτσι. Όμως τα πράγματα είναι ελαφρώς χειρότερα. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στον καπιταλισμό γενικότερα. Που σημαίνει ότι δεν είναι ο Λάτσης που λειτουργεί  ως «κράτος εν κράτει». Είναι ότι – από κατασκευής, εκ πεποιθήσεως και απροσχημάτιστα – το κράτος τους υπάρχει μόνο για τους «Λάτσηδες». 

Εν ολίγοις: Δεν έχουμε έναν Λάτση ή περισσότερους «Λάτσηδες» που λειτουργούν ως «κράτος εν κράτει». Έχουμε το ίδιο το κράτος των «Λάτσηδων» που (και στην καπιταλιστική, φυσικά, Ελλάδα), λειτουργεί ως «Λάτσης εν Λάτσει». 

Πηγή: Ημεροδρόμος

Χαράτσι 50.000.000 ευρώ σε ανέργους και δημοσίους υπαλλήλους!!!

Με κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης λήγουν τη Δευτέρα 30/6/2014 όλα τα πιστοποιητικά ECDL που έχουν εκδοθεί πριν την 30/6/2011, δηλαδή 1.000.000 περίπου πιστοποιητικά πληροφορικής που έχουν εκδοθεί από τους φορείς πιστοποίησης τα τελευταία 11 χρόνια περίπου, που εμφανίστηκαν τα σχετικά πιστοποιητικά στη χώρα μας. Οι κάτοχοι αυτών των πιστοποιητικών καλούνται να καταθέσουν από 50 € έως 70 € στην εταιρεία που εξέδωσε για να τα ανανεώσει. Δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι του Δημόσιου τομέα από την Δευτέρα είναι "ξεκρέμαστοι" αφού απαραίτητο προσόν της πρόσληψης τους ήταν η προσκόμιση πιστοποιητικού πληροφορικής, το οποίο έχει πλέον λήξη. Χρυσές δουλειές για την εταιρεία ECDL η οποία κατάφερε να περάσει τη σχετική κοινή υπουργική απόφαση και να θέσει σε ομηρία εκατοντάδες χιλιάδες πελάτες της, έτσι ώστε κάθε τρία χρόνια να πληρώνουν χαράτσι στα ταμεία της.

Το Ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο δεν έχει τελειωμό. Τα ίδια πιστοποιητικά ECDL σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν δια βίου διάρκεια, όπως και όλα τα άλλα πιστοποιητικά όπως Cambridge, Microsoft κ.ά. στην Ελλάδα ο τοπικός αντιπρόσωπος κατάφερε να κάνει το πιστοποιητικό ECDL συνδρομητικό και μάλιστα την κατάλληλη στιγμή, δηλαδή την ώρα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι πανικόβλητοι θα τρέχουν από Δευτέρα να προλάβουν την ανανέωση τους πληρώνοντας όσο-όσο προκειμένου να μην χάσουν τη θέση τους.

Ήδη από τα εξεταστικά κέντρα ECDL άρχισαν τα τηλέφωνα στους πελάτες να τρέξουν να ανανεώσουν πληρώνοντας για δεύτερη φορά το πιστοποιητικό που πήραν πριν τρία χρόνια, γιατί όπως ισχυρίζονται οι ιθύνοντες της "αρπαχτής" σε τρία χρόνια ξεχνάς το Excel και το Word.

Στην Ελλάδα της κρίσης και της ανεργίας κάποιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν στις πλάτες των πολιτών.

 

Πηγή: Το Βήμα

Αξιολογήσεις προσωπικού: Τα ΟΧΙ και....... οι μεσοβέζικες θέσεις!!!!!!

Λήγει τη Δευτέρα η προθεσμία για την αξιολόγηση του προσωπικού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, άρα και στους δήμους, που φέρνει απολύσεις. Δημοτικά Συμβούλια, όπως π.χ. της Πάτρας και της Πετρούπολης, μετά από πρωτοβουλία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και πιέσεις των εργαζομένων, αποφάσισαν να μη στείλουν στην κυβέρνηση τις λίστες που ζητά. Αλλα Δημοτικά Συμβούλια, όπως αυτό της Αθήνας, κινήθηκαν σε μια μεσοβέζικη τοποθέτηση, ζητώντας το πάγωμα του νόμου μέχρι την εκδίκαση από το Συμβούλιο της Επικρατείας σχετικής προσφυγής. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας και η Ενωση Περιφερειών Ελλάδας, υπερθεματίζοντας ωστόσο υπέρ της διαδικασίας αξιολόγησης με δήθεν σωστό και αντικειμενικό τρόπο. Στο χορό της αξιολόγησης προστέθηκε και η επιστολή του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κ. Μητσοτάκη, προς την ΚΕΔΕ, όπου λέει ότι η διαδικασία της αξιολόγησης δε συνδέεται με απολύσεις, ενώ η πραγματικότητα είναι διαφορετική... Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν για να αποσυρθεί ο νόμος - και όχι να παγώσει για να ξανάρθει δήθεν ...καλύτερος.

πηγη: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ