Λιάννα Κανέλλη: Οι μαϊμούδες στο γκισέ του καπιτάλα..

Διακόσιοι πενήντα άστεγοι της Νέας Υόρκης «απήλαυσαν» γεύμα στο πολυτελέστερο εστιατόριο της Νέας Υόρκης στην καρδιά του Μανχάταν, απ' αυτά που απολαμβάνουν μόνον οι πλουτοκράτες, οι μάνατζερ των πολυεθνικών και οι κάθε λογής σταρ. Πήραν κι από μια επιταγή 300 δολάρια ο καθένας, όλα προσφορά του Κινέζου πολυεκατομμυριούχου Τσεν Γκουάγκ Μπιάο.

Αυτή η τυμπανιαία ως σάπιο πτώμα είδηση κάνει το γύρο του κόσμου, διατυμπανίζοντας το φιλάνθρωπο εξωτισμό του Κινέζου μανδαρίνου.

Σαν τις μαϊμούδες, κομπάρσοι στο προσωπικό του Κολοσσαίου, οι άστεγοι χαμογελούσαν όπως χαμογελάει παγερά όποιος βρίσκεται με το πιστόλι στο σβέρκο κι ας μην το βλέπουν οι άλλοι. Κοίταζαν τη λευκή πετσέτα, υπολόγιζαν πόσες μέρες περνάς με το πιάτο μπροστά σου κι έπαιζαν το ρόλο του κολασμένου που ο άγιος πλούσιος τους έφτυσε με τα φράγκα του κατάμουτρα για να ζήσουν μια μέρα στον κολασμένο του παράδεισο. Ανθρωποι - δούλοι μιας ξένης εικόνας, είδος ανθρώπου που βλέπει την αλλοτρίωση του είδους του ως ταξικό μαζοχισμό.

Φώτα. Παγκόσμιες κάμερες. Δημοσιογράφοι και παραγωγοί του φιλάνθρωπου χάπενινγκ, χωρίς αυτούς άλλωστε δεν γίνεται τίποτα, αφού αμέσως ή εμμέσως ανήκουν στον εκάστοτε κ. Τσεν.

Δεν υπάρχει πιο σιχαμερή κεφαλαιοκρατική προπαγάνδα απ' την κραυγαλέα οίηση του φιλάνθρωπου γκλάμουρ, αισθητική κιτς, φτήνια και μπόχα, στρας δημοσιότητας, κολλημένα πάνω στη γλιτσιασμένη πέτσα των εξαθλιωμένων ανθρώπων. Κι όμως ίσως υπάρχει! Είναι το εμετικό μελό των δηλώσεων των σαπιοκοιλιάδων τύπου Τσεν που βγαίνουν σαν ύαινες να εξηγήσουν «δεν ξέχασα ποτέ τη φτώχεια των παιδικών μου χρόνων» ή «πάντα θυμάμαι την καταγωγή μου γι' αυτό έφτασα ως εδώ»... μπλιαχ!

Αυτό το διεστραμμένο είδος πλουτοκρατών που γυροβολάνε τη Γη κι όπου βρούνε συμφορά κι ανθρώπους με εξαντλημένη την αξιοπρέπεια, τσακισμένη την περηφάνια, ενίοτε και την πνευματική και την ψυχική υγεία, φτωχούς, μετανάστες, τοξικοεξαρτημένους, απόκληρους ανθρώπους - σκουπίδια τούς προσκαλούν στο θρίαμβό τους. Κυριολεκτικά τους αποτελειώνουν στο μυαλό του κάθε τηλεθεατή, αναγνώστη, χρήστη internet που μαθαίνει να τους βλέπει ως τρόπαιο «φυσικό» ενός πετυχημένου, που πιθανότατα πριν από μερικά χρόνια βρισκόταν στη θέση τους κι ονειρευόταν μια καλύτερη ζωή.

Πίσω από κάτι τέτοιες προπαγανδιστικές τελετουργίες παγκοσμιοποιημένης επικοινωνιακά χυδαιότητας κρύβεται ο πυρήνας της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ο πυρήνας του φτωχού που έγινε πλούσιος φτιάχνοντας εκατομμύρια φτωχούς στη θέση του, που με τον ιδρώτα και το αίμα τους ως δούλοι-εργάτες του φτιάξανε σταγόνα - σταγόνα τη φιλάνθρωπη σάλτσα με την οποία όποτε βρει ευκαιρία τους περιχύνει.

Στις αρχές του 21ου αιώνα αυτά τα όντα του ψευδοανθρωπισμού, τα παχιά πορτοφόλια, που συμπυκνώνονται σ' ένα συνονθύλευμα που μοιάζει με άνθρωπο, άνθρωποι δεν λέγονται. Σαν ταμπέλες είναι που διαφημίζουν την κατάντια του είδους, όταν κυριαρχεί και ποτέ δεν χορταίνει. Γι' αυτό το είδος εμπορίας των ανθρώπων, των και αποκαλούμενων «κατ' εικόνα και ομοίωση», δεν υπάρχει καμιά διεθνής συμφωνία πάταξής του σε κανέναν ΟΗΕ ούτε καν και σε αντίγραφο της Γης από δω ως το άλφα του Κενταύρου. Υπάρχει μόνο μια τιμωρία που φέρνει η ίδια η μάζα των ανθρώπων όταν ξυπνήσει από τον καπιταλιστικό εφιάλτη της και αποφασίσει ότι διεκδικεί και παύει απλώς να ονειρεύεται.

ΥΓ: Το θέμα Κινέζος = μανδαρίνος = κομμουνιστής = πλούσιος = φιλάνθρωπος = πολυεθνικός απατεώνας είναι παρμένο από την «τράπεζα θεμάτων της Α' Λυκείου» που κόβει 4 στους 10 απ' τα Γράμματα και την πρόοδο, έτσι ώστε η τάξη των καπιταλιστών να βρίσκει μαϊμούδες να ταΐσει κι εκατομμύρια μαϊμούδες να το βλέπουν στην τηλεόραση και να φωνάζουν μπράβοοο! Ε, τράπεζα είναι κι αυτή