Κρούω κώδωνα κινδύνου. Βαράω καμπάνες, κατσαρόλες, ντενεκέδες, ό,τι τέλος πάντων εκτός από βόμβα ή θανατηφόρο κεραυνό μπορεί να αφυπνίσει γραμματιζούμενους κι αγράμματους που παγιδευτήκαμε όλοι μαζί, σε μια γλώσσα ξένη νοήματος και συνάμα εγκληματικά κατανοητή. Πέρα από μεγαλοστομίες περί ...το σημαίνον και το σημαινόμενο, προτιμώ να πιαστώ από μια υπερευαισθησία, και φυσική και συνειδητά καλλιεργημένη, που έχω για τη χρήση του οπλοστασίου των λέξεων. Σας προτρέπω να κρατήσετε τον όρο μου, αυτό, γιατί αλλιώς η γλώσσα που κόκαλα δεν έχει αλλά μπορεί και τα τσακίζει, στις μέρες της άνθισης της τεχνητής νοημοσύνης τσακίζει και μυαλά.
Ο μπαλτάς του καιρού μας, χωρίς να το πάρουμε πρέφα, διαλύει και το τελευταίο ψήγμα ανθρωπιάς, εξαερώνει και τον ύστατο κόκκο λογικής πετώντας τη λέξη «σωστή». Στην πλευρά της Ιστορίας. Είναι αυτή η ...σωστή ...πλευρά της Ιστορίας, που προσδιορίζει με ακρίβεια χιλιοστού τα συμφέροντα αυτών που την εκτοξεύουν κυριολεκτικά εναντίον μας.
Εχουμε και λέμε: