Συνυπεύθυνοι ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για τις προβλέψεις του νομοθετικού πλαισίου
Το ζήτημα του ύψους των ποινών μονοπωλεί τη δικομματική αντιπαράθεση και όχι τυχαία, προκειμένου να κρυφτεί η διαχρονική απουσία μιας ολοκληρωμένης αντεγκληματικής πολιτικής, την οποία ούτε θέλουν ούτε μπορούν να υλοποιήσουν το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις. Μιας πολιτικής που θα δίνει βάρος στην πρόληψη του εγκλήματος, στην ουσιαστική σωφρονιστική μεταχείριση του καταδικασθέντος και στην ομαλή επανένταξή του στην κοινωνία.
Εχει σημασία όμως να δούμε ειδικά πού μειώθηκαν και πού αυξήθηκαν οι ποινές στον νέο Ποινικό Κώδικα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και διατήρησε η ΝΔ, καθώς στα αδικήματα που έχουν να κάνουν με την προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας και την οικονομική εκμετάλλευση της γενετήσιας ζωής:
Με τη γενική και αδιάκριτη οριζόντια μείωση των ποινών για τα κακουργήματα (από 20 σε 15 χρόνια) μειώθηκαν οι ανώτατες ποινές ακόμη και για ειδεχθή εγκλήματα όπως τα συγκεκριμένα. Αντίστοιχα, διατηρήθηκαν από τον παλιό ΠΚ οι προκλητικά χαμηλές ποινές για εγκλήματα όπως η εμπορία ανθρώπων και η προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας (337 ΠΚ) ακόμα και με ανήλικα θύματα.
Στο σύνολο των συγκεκριμένων εγκλημάτων (βιασμός, προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας, κατάχρηση ανηλίκων κ.λπ.) περιλήφθηκαν μόνο οι γενετήσιες πράξεις και όχι γενικά οι ασέλγειες, όπως ίσχυε, δημιουργώντας επιπλέον ασάφειες και ουσιαστικά περιορίζοντας το είδος των πράξεων που διώκονται!
Επιπλέον, στο νέο άρθρο για τον βιασμό (336 ΠΚ) εισήχθησαν αυστηρότερες προϋποθέσεις για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος, καθώς πλέον απαιτείται απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής και σωματικής ακεραιότητας (και όχι γενικά κινδύνου, όπως ίσχυε). Ακόμα, με νέα ειδική διάταξη στο ίδιο άρθρο, η έλλειψη συναίνεσης του θύματος διαχωρίστηκε και υποβαθμίστηκε σε μικρότερης σημασίας αδίκημα. Και παρόλο που διώκεται αυτεπάγγελτα, διατηρήθηκε η πρόβλεψη αν ο παθών δηλώσει ότι δεν επιθυμεί τη δίωξη ο εισαγγελέας να απέχει από αυτήν, στο όνομα της διαφύλαξης της προσωπικότητας του θύματος που φοβάται ότι η δημοσιότητα θα επιφέρει ανεπανόρθωτη βλάβη στο πρόσωπό του, αντί να αναλάβει το κράτος να προστατεύσει και να στηρίξει το θύμα.
Στον χώρο εργασίας ή εφόσον υπάρχει σχέση εργασιακής εξάρτησης, η σεξουαλική παρενόχληση (337 ΠΚ) θεωρείται ελαφρύ πλημμέλημα, ακόμα και η κατάχρηση σε γενετήσια πράξη θεωρείται πλημμέλημα, ενώ σε κάθε περίπτωση απαιτείται έγκληση του θύματος και δεν διώκεται αυτεπάγγελτα.
Στο νέο άρθρο για τη μαστροπεία (που έτσι κι αλλιώς προέβλεπε εξαιρετικά χαμηλές ποινές, οι οποίες διατηρήθηκαν) απαλείφθηκε η πρόβλεψη για τις περιπτώσεις που κάποιος «κατ' επάγγελμα ή από κερδοσκοπία προάγει στην πορνεία γυναίκες». Ετσι, οι περιπτώσεις αυτές υπάγονται σε άλλο άρθρο (323Α), που απαιτεί την απόδειξη χρήσης βίας ή απειλής χρήσης βίας ή άλλων εξαναγκαστικών μέσων, ή της απόσπασης συναίνεσης με απατηλά μέσα, για να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα και να διωχθεί.
Προκλητικό είναι όμως και ότι στον νέο ΠΚ μειώθηκε το διάστημα παραγραφής των εγκληματικών πράξεων σε βάρος ανηλίκων θυμάτων, αφού απαλείφθηκε η διάταξη που υπήρχε πριν και όριζε ότι η προθεσμία παραγραφής των εγκλημάτων αυτών «αναστέλλεται μέχρι την ενηλικίωση του θύματος και για ένα έτος μετά, εφόσον πρόκειται για πλημμέλημα, και για τρία έτη μετά, εφόσον πρόκειται για κακούργημα». Πλέον μόνο για τα κακουργήματα αναστέλλεται η παραγραφή και μόνο μέχρι την ενηλικίωση (113 παρ. 4 ΠΚ)!
Την ίδια στιγμή, αυξήθηκαν οι ποινές για αδικήματα που αξιοποιούνται για την καταστολή εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων, διευρύνοντας σε ορισμένα και το περιεχόμενό τους (π.χ. διατάραξη λειτουργίας υπηρεσίας, παρακώλυση συγκοινωνιών κ.ά.), ενισχύθηκε το κατασταλτικό πλαίσιο του «τρομονόμου» τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τη ΝΔ, με την τελευταία να θωρακίζει ακόμα περισσότερο το κατασταλτικό νομοθετικό οπλοστάσιο ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, με τον νόμο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων και τα σχετικά προεδρικά διατάγματα, την πανεπιστημιακή αστυνομία.
Δεν ξεπλένεται λοιπόν ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρεί ότι χρεώνοντας αποκλειστικά στη ΝΔ την ένταση της καταστολής θα διαγραφούν οι βαρύτατες ευθύνες του για την υλοποίηση της ίδιας πολιτικής όταν ήταν κυβέρνηση, αλλά και για τις τωρινές θέσεις του, που με όλους τους τρόπους προσανατολίζονται στην ενίσχυση του κεφαλαίου, διατηρώντας άθικτη την πηγή από την οποία αναβλύζει όλη αυτή η σήψη και η δυσωδία.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 27-28/2/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου