Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΚΟΝΤΟΥ

«Ευτυχείτε»...

Αυτή κι αν ήταν «ιστορική» στιγμή!
Ηταν το βράδυ της έλευσης του ευρώ στην Ελλάδα. Με τον κύριο Σημίτη, πρωθυπουργό τότε, να ποζάρει πανευτυχής, αφού είχε ήδη κάνει την πρώτη ανάληψη μέσω ΑΤΜ και με τον κύριο Παπαδήμο, τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, να χειροκροτεί για το... επίτευγμα.

*

Από τότε έχει περάσει μια δεκαετία.
Και να που επιστρέψαμε (σχεδόν) στα ίδια.
Τότε είχαν προηγηθεί οι «θυσίες για να μπούμε στο ευρώ».
Μετά ακολούθησαν οι «θυσίες για να μείνουμε στο ευρώ».
Και τώρα, όπως μας είπε ο κ. Παπαδήμος - από τη θέση του πρωθυπουργού πλέον - έρχονται οι νέες «θυσίες για να μη βγούμε από το ευρώ»...

*

Στο μεταξύ:

• Είναι μέσα σε αυτόν τον «υπέροχο» κόσμο, τον κόσμο της ΕΕ, της ΟΝΕ και του ευρώ, όπου η Ελλάδα χρεοκοπεί «ελεγχόμενα» και όπου ο λαός της πτωχεύει ανεξέλεγκτα!
• Είναι μέσα στον κόσμο του ευρώ, τον κόσμο των αέναων, των μάταιων, των αβάσταχτων και πάντοτε άνωθεν επιβαλλόμενων «θυσιών», που η Ελλάδα παρομοιάζεται με τον «Τιτανικό» και που ο λαός της, στοιβαγμένος μονίμως στη γ' θέση, οδηγείται σε πνιγμό.
• Είναι μέσα σε αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο του ευρώ, της ΕΕ και της Ευρωζώνης, που πάνω από ένα εκατομμύριο Ελληνες βουλιάζουν στην ανεργία, και που τα εκατομμύρια των εργαζομένων και των συνταξιούχων παλεύουν καθημερινά με τη φτώχεια τους.

Αλλά - για να κλείσουμε με κάτι... ευχάριστο - η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου μάς εγγυήθηκε ότι άμα τη εφαρμογή της πολιτικής της (χαράτσια, φοροληστεία, εργασιακά «Νταχάου», υπερδεκαετής λιτότητα κ.ο.κ.), ως λαός και ως Ελληνες θα διατηρήσουμε ένα βασικό «πλεονέκτημα»:
Τη φτώχεια μας θα μπορούμε να συνεχίσουμε να τη μετράμε σε... ευρώ.