45 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ : Γ. Παπανδρέου: «Η Ελλάς σήμερον αναπνέει με δύο πνεύμονας, του μεν αγγλικού, του δε αμερικανικού, και δι' αυτό δεν μπορεί λόγω του Κυπριακού να πάθη ασφυξίαν»

Το Κυπριακό ζήτημα και πώς άνοιξε ο δρόμος για την εισβολή...

Σαν σήμερα (Σάββατο), στις 20 Ιούλη του 1974, τουρκικά στρατεύματα αποβιβάζονταν στην Κύπρο ανοίγοντας μια νέα σελίδα στο δράμα του κυπριακού λαού, με το 38% του νησιού να παραμένει υπό στρατιωτική κατοχή έως τις μέρες μας. Είχε προηγηθεί πραξικόπημα στην Κύπρο για την ανατροπή του Μακαρίου.

Τα γεγονότα του 1974 ήταν ο πιο δραματικός και αιματηρός κρίκος στην αλυσίδα της μόνιμης ιμπεριαλιστικής επιβουλής των ΗΠΑ - Μ. Βρετανίας, του επεκτατισμού της τουρκικής άρχουσας τάξης, καθώς και των ελληνικών αστικών κυβερνήσεων.

Κανένας από τους υπεύθυνους της τραγωδίας δεν δικάστηκε, ευθύνες δεν αποδόθηκαν ποτέ. Εμεινε να αιωρείται ένα γενικό ανάθεμα στη δικτατορία, στη χούντα του Ιωαννίδη ιδιαίτερα, στους πραξικοπηματίες αξιωματικούς σε Κύπρο και Ελλάδα.

Εκτοτε κατά καιρούς καλλιεργούνται διάφορες προσδοκίες για δίκαιη και βιώσιμη λύση από την κυπριακή και από την ελληνική κυβέρνηση, προσδοκίες που δεν πηγάζουν από πραγματικά στοιχεία.

ΝΑΤΟ: Συμβιβασμό για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο

«Λύσαξαν» τα ελληνικά ΜΜΕ (κυβερνητικά και «αντιπολιτευόμενα») την περασμένη Τετάρτη, ότι η κοινή δήλωση Πομπέο, Αναστασιάδη, Τσίπρα και Νετανιάχου στη σύνοδο «3+1» στο Ισραήλ αποτελεί μήνυμα και «χαστούκι» στην Τουρκία για την προκλητικότητά της στην περιοχή. 

Τι ανέφερε η δήλωση; 

Οτι «οι ηγέτες συμφώνησαν να αυξήσουν τη συνεργασία, να υποστηρίξουν την ενεργειακή ανεξαρτησία και ασφάλεια και να αντισταθούν σε κακόβουλες επιρροές στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή». 

Λίγο πριν, βέβαια, ο Πομπέο είχε έμμεσα λύσει τον γρίφο, λέγοντας σε δηλώσεις του ότι η σύνοδος «είναι μια ζωτικής σημασίας στιγμή όταν υπάρχουν όλες αυτές οι πυρηνικές δυνάμεις, η Κίνα, η Ρωσία και όλα τα γεωστρατηγικά διακυβεύματα στο Νότο και την Ανατολή», δείχνοντας προς τα πού «κοιτάζει» η ενεργότερη συμμετοχή των ΗΠΑ.

«Ψήνονται» εξελίξεις. Τουρκία: Σταθερότητα με μοιρασιά της ενεργειακής λείας

Η στρατιωτική άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα», που ξεκίνησε χτες, στόχο έχει να υπογραμμίσει τις τουρκικές διεκδικήσεις κυρίως στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, όπου πυκνώνουν οι εξελίξεις στα Ενεργειακά.

Στην πραγματικότητα, η Τουρκία «υπενθυμίζει» σε όλους ότι η «σταθερότητα», και επομένως η ασφάλεια των επενδύσεων που σχεδιάζονται, περνάει αναπόφευκτα μέσα και από τη δική της συμμετοχή στη μοιρασιά της ενεργειακής λείας, είτε μιλάμε για την εξόρυξη των υδρογονανθράκων είτε για τη μεταφορά τους προς τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης και της Ασίας.

Η κλιμάκωση της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στην Ανατ. Μεσόγειο και οι προειδοποιήσεις ότι δεν πρόκειται να απεμπολήσει «ζωτικά της συμφέροντα» στην περιοχή έρχονται τη στιγμή που η αμερικανική «ExxonMobil» ετοιμάζεται να ανακοινώσει τα αποτελέσματα των ερευνών στο «οικόπεδο 10» της κυπριακής ΑΟΖ.

«Αύριο δεν έχει σχολείο στη Γάζα γιατί δεν έχει άλλα παιδιά»

Παλαιστίνη 2018 – Οι Ήρωες – Μάρτυρες της κάθε Παρασκευής

Οι συνεργάτες του Ηρώδη είναι μπροστά σας!

Κάθε Παρασκευή οι φίλοι μου Παλαιστίνιοι ποστάρουν καπνούς και απελπισμένη έφοδο.

Ηρωισμό και σφεντόνες. Θάνατο και σημαίες.

«Αύριο δεν έχει σχολείο στη Γάζα γιατί δεν έχει άλλα παιδιά»Αυτά άλλωστε είναι και τα μόνα που τους μείνανε.

Είναι η μέρα της διαδήλωσης της «Μεγάλης Επιστροφής». Στα σύνορα της πολύπαθης Γάζας.

Για μια πατρίδα που χάσανε....

Για μια χώρα που υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Κι ελεύθεροι σκοπευτές και στοχευμένες βολές, με στόχο τα παιδιά. Κι εκείνοι ξαναπάνε.

Κι ύστερα το Σάββατο … κηδείες παιδιών κι εφήβων … ακρωτηριασμοί κι αναπηρίες … υπομονή κι επιμονή … δεν έχουν άλλο δρόμο … μέχρι να τους «δεις» ακόμα κι εσύ …

«Αύριο δεν έχει σχολείο στη Γάζα γιατί δεν έχει άλλα παιδιά»Εσύ που τώρα γιορτάζεις τα Χριστούγεννα και λες ιστορίες για τον αρχαίο Ηρώδη.

Αλλά δεν προλαβαίνεις να δεις τι γίνεται τώρα στην πατρίδα του Χριστού και πόσο βαρβαρότερος είναι ο νέος Ηρώδης.

Τώρα που το Χριστό δεν τον κυνηγάνε πια μόνο οι στρατιώτες του Ηρώδη, αλλά και πολλοί άλλοι φασίστες υπάνθρωποι, τουρίστες που θέλουν να μάθουν να κυνηγάνε χριστούς.

Μαζί με τα παιδάκια των Εβραίων που γίνονται από τα γεννοφάσκια τους «χριστοκυνηγοί» με Καλάζνικωφ.

Παιδάκια που τραγουδάνε:

«Αύριο δεν έχει σχολείο στη Γάζα, γιατί δεν έχει άλλα παιδιά».

«Αύριο δεν έχει σχολείο στη Γάζα γιατί δεν έχει άλλα παιδιά»Εσύ που βλέπεις σαν μια ακόμα είδηση την τριμερή «Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ» για τα πετρέλαια και για του «αφέντη το φαΐ».

Εσύ που ίσως και να σε ικανοποιεί η κολεγιά μ’ έναν «ισχυρό παίχτη της περιοχής» κι η υλοποίηση των εντολών του μεγάλου αφεντικού.

Αφού άλλωστε το κάνει ο ρεαλιστής καραγκιοζάκος σου, που παριστάνει τον αριστερό πρωθυπουργό:

«Καλύτερα να τάχουμε καλά με τον ισχυρό».

Ρώτα τον:

«Στην τριμερή συνάντηση, οι δύο ελληνοκυπριοδεξιοί του είπαν τίποτα του φασίστα για την Παλαιστίνη, για την αδικία, για το έγκλημα, για το καινούριο ολοκαύτωμα;»

Μπα. Τα χαμόγελά τους άλλα δείχνουν.

Εσύ που δεν απαντάς ποτέ στην ερώτηση:

«Εσύ με ποιόν είσαι ρε;»

Με τους Ρωμαίους ή με το Σπάρτακο;

Με το Ρήγα Φεραίο και τον Παπαφλέσσα, ή με τους Τούρκους και το Πατριαρχείο;

Με τους αντάρτες ή με τους Γερμανοτσολιάδες;

Με το Ισραήλ ή με την Παλαιστίνη;

«Αύριο δεν έχει σχολείο στη Γάζα γιατί δεν έχει άλλα παιδιά»

Τι ήσουν ρε στην … προηγούμενη ζωή σου; Νοικοκύρης αδιάφορος και χέστης ή κουκουλοφόρος; Βλέπεις μεγάλη διαφορά στο αποτέλεσμα;

Μίλα ρε … Πώς μπορείς να μην αγανακτείς;

Πώς μπορείς και κοιμάσαι ήσυχος τον ύπνο του δικαίου;

Πώς μπορείς να λες:

«Και τι μπορώ να κάνω εγώ;»

Πώς μπορείς να μη βλέπεις το κεφαλάκι του δικού σου παιδιού μέσα στα σάβανα που κλαίει η Παλαιστίνια μάνα;

«Αύριο δεν έχει σχολείο στη Γάζα γιατί δεν έχει άλλα παιδιά»

Πώς μπορείς και δε βλέπεις το αίμα τους στα χέρια σου;

Μίλα ρε στο γιό σου και στην κόρη σου αν τολμάς και πέστους αυτά τα «μοντέρνα» που τσαμπουνάς σ’ εμάς τους άλλους, τους «τρελούς» κι «ονειροπόλους»…

Αυτούς που όπως λες παλεύουν για το «αδύνατο» και τη… «δευτέρα παρουσία»!

Πες στα παιδιά σου τι θα πει «ρεαλισμός», «συσχετισμός» και «στρατηγική συμμαχία».

Τι είναι «προτεραιότητα», «ίσες αποστάσεις» και τι «Δύση και Ανατολή».

Εξήγησέ τους «γιατί δεν γίνεται αλλιώς».

«Αύριο δεν έχει σχολείο στη Γάζα γιατί δεν έχει άλλα παιδιά» Και στο τέλος πες τους ότι εσείς στην οικογένειά σας είσαστε καλοί χριστιανοί και καλά Χριστούγεννα …φιλάκι …

Μη ξεχάσετε να βγάλετε στην πίτα κι ένα κομμάτι του Χριστού … που τον σκοτώνετε κάθε Παρασκευή!

Μάνος Δούκας

πηγή ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΣ

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες … είναι όλες του φίλου μου Ahmed Khaled Al Najjar. Οι πρώτες από την πορεία της Μεγάλης Επιστροφής, ακολουθούν εικόνες από τις «προετοιμασίες» των Ισραηλινών … κι ύστερα απ’ τις κηδείες και από την τριμερή συνάντηση…

Το Κυπριακό, οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι ΗΠΑ - Μ. Βρετανία

Ελληνοκύπριοι πιάνονται αιχμάλωτοι, κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Η τουρκική εισβολή και κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους έχει αναδείξει το ρόλο της ελληνικής στρατιωτικής χούντας καθώς και το ρόλο των ΗΠΑ - Μ. Βρετανίας στην υποστήριξη της τουρκικής απόβασης, μετά το πραξικόπημα για την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου στις 15 Ιούλη 1974.

Ωστόσο, αν το 1974 αποτελεί την κορύφωση ενός τραγικού γεγονότος, οι ρίζες του βρίσκονται πολλά χρόνια πίσω. Ο κυπριακός λαός πλήρωσε και πληρώνει πολύ ακριβά τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις καθώς και την πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Το 1878, η οθωμανική αυτοκρατορία, σε αντάλλαγμα για τη βρετανική υποστήριξη στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, παραχώρησε έναντι ενοικίου την Κύπρο στη Μ. Βρετανία.

Το 1914 η Βρετανία εκμεταλλεύτηκε την είσοδο της Τουρκίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας και προσάρτησε την Κύπρο, ακυρώνοντας τη Συνθήκη του 1878.

Το 1915 η Μ. Βρετανία πρότεινε την παραχώρηση της Κύπρου στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα την είσοδό της στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Η κυβέρνηση του Αλ. Ζαΐμη και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος την απέρριψαν.

Το 1920, με τη Συνθήκη των Σεβρών, η Τουρκία ως μια από τις ηττημένες χώρες παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα και όλους τους τίτλους κυριότητας στην Κύπρο, γεγονός που επικυρώθηκε και από τη Συνθήκη της Λοζάνης (1923). Η Κύπρος υπαγόταν πλέον στην «κατοχή» και «διοίκηση» της Βρετανίας.

Ο Μακάριος, σε σύσκεψη στην Αθήνα με την κυβέρνηση Καραμανλή, τον Νοέμβρη του 1974, πριν επιστρέψει στην Κύπρο

Ο Μακάριος, σε σύσκεψη στην Αθήνα με την κυβέρνηση Καραμανλή, τον Νοέμβρη του 1974, πριν επιστρέψει στην Κύπρο

Ο λαός της Κύπρου δεν έπαψε να αγωνίζεται για την απαλλαγή του από τη βρετανική κυριαρχία. Στις 21 Οκτώβρη 1931, έγιναν μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις με αίτημα την ένωση με την Ελλάδα. Η εξέγερση κατεστάλη βίαια. Εκατοντάδες άτομα φυλακίστηκαν, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου κηρύχθηκε παράνομο, η ηγεσία του εξορίστηκε, απαγορεύτηκε η διδασκαλία της ελληνικής Ιστορίας κ.λπ.

Ο τότε πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος έσπευσε να καταδικάσει τη λαϊκή εξέγερση («Εθνος», 23 Οκτώβρη 1931). Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκαν και οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών και αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ανδρέα Μιχαλακόπουλου: «(...) ως πολιτικός και απλώς ως άνθρωπος, αποδοκιμάζω με τον πλέον ενεργόν τρόπον πάσαν παράνομον εκδήλωσιν ιδία όταν συνοδεύεται από βιαιότητας κατά προσώπων και πραγμάτων» («Πρωία», 24 Οκτώβρη 1931).

Ο Μακάριος, σε σύσκεψη στην Αθήνα με την κυβέρνηση Καραμανλή, τον Νοέμβρη του 1974, πριν επιστρέψει στην Κύπρο

                                    Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Ο αγώνας του κυπριακού λαού συνεχίστηκε και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πώς αντιμετώπισαν τον αγώνα των Κυπρίων οι ελληνικές κυβερνήσεις; Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του πρωθυπουργού Κ. Τσαλδάρη στις 17 Μάη 1946: «Ως προς το ζήτημα της Μεγαλονήσου Κύπρου, ουδεμία επιτρέπεται να γίνεται σύγχυσις (...) Πρόκειται περί θέματος, το οποίον αφορά την Μεγάλην μας φίλην Μεγάλην Βρετανίαν και την Ελλάδα, του οποίου όθεν η περιπόθητος διά το έθνος διευθέτησις αφορά μόνον ημάς τους δύο».

Και την επομένη, ο Π. Κανελλόπουλος διευκρίνισε: «Η ελπίς μας διατυπούται απέναντι της μεγάλης και υπερόχου ευεργέτιδος της Ελλάδος της Μεγάλης Βρετανίας» («Το Κυπριακό στη Βουλή των Ελλήνων», τόμος Α', σελ. 8.).

Αυτή η λογική ήταν που οδήγησε την ελληνική κυβέρνηση να αρνηθεί τη στήριξη του αιτήματος των Κυπρίων για εγγραφή και συζήτηση του Κυπριακού στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Αναγκάστηκε να το κάνει κάτω από τις πιέσεις του Μακάριου τον επόμενο χρόνο, χωρίς όμως θετικό αποτέλεσμα, αφού η ΓΣ του ΟΗΕ (1953) υιοθέτησε στην ουσία τις θέσεις της Μ. Βρετανίας.

Τον Σεπτέμβρη του 1955, η κυβέρνηση της Μ. Βρετανίας προσκάλεσε την Ελλάδα και την Τουρκία σε τριμερή διάσκεψη για το Κυπριακό στο Λονδίνο. Ο Μακάριος είχε εκφράσει τη διαφωνία του για την τριμερή και τη συμμετοχή της Ελλάδας. Η κυβέρνηση Παπάγου πήρε μέρος και αυτό αποτέλεσε σημαντική διπλωματική επιτυχία της Τουρκίας, γιατί έτσι έγινε η πρώτη επίσημη εμπλοκή της στο Κυπριακό.

Από το Μάρτη του 1957 επισημοποιείται και η εμπλοκή των ΗΠΑ στο Κυπριακό. Σε αμερικανοβρετανικές συνομιλίες συμφωνήθηκε το Κυπριακό να αντιμετωπίζεται στο εξής στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Επιδίωκαν να υπάρξει απευθείας συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, δηλαδή να πάψει το Κυπριακό να είναι διεθνές ζήτημα.

Στις 23 Φλεβάρη 1959, μέσα σε πανηγυρικό κλίμα, ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ανακοίνωσε στη Βουλή «ότι διά των συμφωνιών αίτινες υπεγράφησαν εν Λονδίνω, κατά την παρελθούσα εβδομάδα, η Κύπρος καθίσταται ανεξάρτητος Δημοκρατία». Είναι οι γνωστές συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις Μ. Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας. Στο Λονδίνο πήραν μέρος και συμφώνησαν και εκπρόσωποι της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας.

 Υπονομευμένη η ανεξαρτησία από την πρώτη στιγμή

Η ανεξαρτησία της Κύπρου, που προέβλεπαν οι Συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου, ήταν περιορισμένη και υπονομευμένη από την πρώτη στιγμή. Προέβλεπαν ως εγγυήτριες δυνάμεις τις Μ. Βρετανία, Ελλάδα και Τουρκία, που θα είχαν στρατιωτικές δυνάμεις στο νησί. Η Μ. Βρετανία διατήρησε τις βάσεις της στην Κύπρο.

Το Σύνταγμα που συμφωνήθηκε και που δεν τέθηκε ποτέ στη διαδικασία της έγκρισης του κυπριακού λαού, στην πραγματικότητα εμπόδιζε την κυπριακή κυβέρνηση να κυβερνήσει. Σε λιγότερο από 4 χρόνια, οι συμφωνίες τινάχθηκαν στον αέρα.

Το Νοέμβρη του 1963 ο Μακάριος υπέβαλε στους Τουρκοκύπριους πρόταση για αλλαγή 13 Αρθρων του Συντάγματος. Τις προτάσεις απέρριψε η Τουρκία και η ηγεσία των Τουρκοκυπρίων. Ακολούθησαν ένοπλες συγκρούσεις και η αποχώρηση των Τουρκοκύπριων υπουργών από την κυβέρνηση. Οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι του νησιού μετακινήθηκαν και συγκεντρώθηκαν σε συγκεκριμένες περιοχές, όπου σχηματίστηκαν αμιγείς θύλακες, στους οποίους δεν επιτρέπονταν η είσοδος Ελληνοκυπρίων και η άσκηση ελέγχου από την κυπριακή κυβέρνηση.

Η Μ. Βρετανία, ως εγγυήτρια δύναμη και αξιοποιώντας τα παραπάνω γεγονότα, χάραξε το 1964 την «πράσινη γραμμή» που διαχώριζε τις δύο κοινότητες.

Οι επεμβάσεις των ΗΠΑ εκφράστηκαν με τα σχέδια «Ατσεσον», που προέβλεπαν την ένωση με την Ελλάδα αλλά και τη διατήρηση των βρετανικών βάσεων και τη δημιουργία τουρκικών. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για σχέδια διχοτόμησης της Κύπρου, γι' αυτό απορρίφθηκαν από την κυπριακή ηγεσία.

Αποδεικνύεται από όλα τα προηγούμενα ότι ΗΠΑ, Μ. Βρετανία δεν ήθελαν πραγματικά ανεξάρτητη Κύπρο. Αλλά και οι αστικές κυβερνήσεις της Ελλάδας κινήθηκαν ακριβώς στην ίδια κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα, καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν υποστήριξε την ανεξαρτησία της Κύπρου. Ηθελαν λύση στο πλαίσιο της δυτικής συμμαχίας. Γι' αυτό αντιμετώπισαν εχθρικά τον Μακάριο, όταν αυτός στην πορεία επέλεξε την ανεξαρτησία της Κύπρου, εντάχθηκε στο Κίνημα των Αδέσμευτων, έκανε συμφωνίες και στηρίχθηκε στις σοσιαλιστικές χώρες, πρώτα απ' όλα στη Σοβιετική Ενωση.

 23 Ιουνίου του 1964, όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου μετέβαινε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως προσκεκλημένος του Αμερικανού τότε Προέδρου, Λίντον Τζόνσον.

Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου στο μνημόνιο προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζόνσον (15 Ιούνη 1964): «...Το δίλημμα είναι ΝΑΤΟποίηση ή Κούβα; ΝΑΤΟποίηση μπορεί να επιτευχθεί μόνο διά της ένωσης με την Ελλάδα. Ως αποτέλεσμα της ένωσης, ολόκληρο το νησί, όντας τμήμα της Ελλάδας, θα μπορούσε να είναι ΝΑΤΟική βάση όπως η Κρήτη. Ο εσωτερικός κομμουνισμός θα μειωθεί σημαντικά, όπως και στην Ελλάδα όπου ελαττώθηκε στο 12%. Ετσι η ασφάλεια της Τουρκίας και ολόκληρης της Μέσης Ανατολής θα περιφρουρηθεί πλήρως...».

Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ (1984-1989) Ν. Κουρής, στην κατάθεσή του στην Εξεταστική Επιτροπή, αναφέρει: «Ολες οι κυβερνήσεις πράγματι θέλουν να λύσουν το Κυπριακό μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, όλες οι κυβερνήσεις επαναλαμβάνω από το 1952 και εντεύθεν».

Επομένως, η αποστολή της ενισχυμένης μεραρχίας στην Κύπρο το 1964 δεν είχε μόνο στόχο την αντιμετώπιση του κινδύνου επέμβασης της Τουρκίας, αλλά και την αποτροπή της λεγόμενης «κουβανοποίησης» της Κύπρου. Ο παραπάνω ισχυρισμός επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι κυριότερες δυνάμεις της μεραρχίας συγκεντρώθηκαν στη Λευκωσία.

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζ. Μπολ, στις 22/8/1964 σε απόρρητο τηλεγράφημα στον Ντιν Ατσεσον, τόνισε: «(...) ο ελληνικός στρατός διαθέτει την ισχύ στο νησί για να κανονίσει τον Μακάριο, αν δοθεί εντολή...».

    Τα γεγονότα του 1974 δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία»

Ενα ακόμη γεγονός, που αποδεικνύει ότι η στάση του ελληνικού κράτους υπήρξε ενιαία, είναι και το παρακάτω: Στις 9 και 10 Σεπτέμβρη 1967 πραγματοποιήθηκε στον Εβρο (Κεσάνη - Αλεξανδρούπολη) συνάντηση της ελληνικής χουντικής κυβέρνησης (Κόλλιας, Σπαντιδάκης, Παπαδόπουλος, Οικονόμου - Γκούρας ως υπουργός Εξωτερικών κ.λπ.) με αντίστοιχη της Τουρκίας (Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, Ι. Τσαγλαγιαγκίλ κ.λπ.) με αντικείμενο το Κυπριακό.

Η πλειοψηφία της Εξεταστικής Επιτροπή της Βουλής εμφανίζει τη συνάντηση ως απροετοίμαστη, πρόχειρη. Ο Παπαδόπουλος αντέτεινε ότι υπήρχε προετοιμασία από την κυβέρνηση Στεφανόπουλου. Ανέφερε συνάντηση Τούμπα - Τσαγλαγιαγκίλ το Δεκέμβρη του 1966. Καταθέτει ότι: «(...) η Τουρκία εφέρετο αποδεχόμενη την Ενωση με αντιπαροχή τη βάση της Δεκέλειας που θα παραχωρούσαν οι Αγγλοι».

Ακόμη ότι το Συμβούλιο του Στέμματος στις 6/2/1967 αποφάσισε να συνεχιστεί ο διάλογος. Εμφανίζει ότι στην Κεσάνη η Τουρκία υπαναχώρησε.

Το κυπριακό Πόρισμα σωστά αναφέρει σχετικά με την πρόταση των ελληνικών κυβερνήσεων (προδικτατορικής και χουντικής) ότι «η δικαιολογία κατάλυσης της κυπριακής ανεξαρτησίας με την προώθηση της παραπάνω πρότασης ήταν η αποτροπή προσχώρησης της Κύπρου στο "σιδηρούν παραπέτασμα"». Μάλιστα, ο Τσαγλαγιαγκίλ αποκάλυψε ότι ο Τούμπας ανέφερε πως η Ελλάδα είχε τη δύναμη να επιβληθεί του Μακαρίου σε περίπτωση άρνησής του.

Στην Κεσάνη, σύμφωνα με τον Κόλλια, οι Τούρκοι αντιπρότειναν διχοτόμηση ή καντόνια και η συνάντηση απέτυχε. Ο ίδιος ο Παπαδόπουλος κατέθεσε ότι ο Μακάριος δεν ενημερώθηκε για το θέμα της συνάντησης «γιατί αυτός ενδιαφερόταν για την ανεξαρτησία της Κύπρου». Επομένως τα δραματικά γεγονότα του 1974 δεν ήταν κεραυνός σε ξάστερο ουρανό...

Παναγιώτης ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Στέλεχος του ΚΚΕ, μέλος της Ειδικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων της Βουλής για τον «Φάκελο της Κύπρου»

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 10-11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Μυρίζει μπαρούτι στα Βαλκάνια!!!!!!!!!!!!!!

Πυκνώνουν επικίνδυνα τα σύννεφα στην περιοχή μας, ως συνέπεια των σκληρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα και κυρίως ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία. 

Η διένεξη και οι ρωσικές προειδοποιήσεις για το ενδεχόμενο να ενταχθεί η Γεωργία στο ΝΑΤΟ είναι ενδεικτικές, όπως και η ένταση στις σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας, εξαιτίας του ρόλου σημαιοφόρου που παίζει η κυβέρνηση στα ευρωΝΑΤΟικά σχέδια στα Βαλκάνια και ευρύτερα. 

Η κόντρα ΗΠΑ - Τουρκίας φαίνεται επίσης να οξύνεται, με τη Ρωσία να κάνει για πρώτη φορά λόγο για «Βόρεια Κύπρο», κάτι που από πολλούς θεωρείται «αλλαγή στάσης» στο θέμα της αναγνώρισης του ψευδοκράτους, με σοβαρές συνέπειες σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. 

Εξίσου σοβαρές είναι οι εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο και τη Σερβία, που προμηνύουν ένταση της αντιπαράθεσης και ενδεχόμενη αλλαγή συνόρων, με την Αλβανία, χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ και υπό ένταξη στην ΕΕ, να σιγοντάρει τον επικίνδυνο καβγά, συντεταγμένη πλήρως με το ευρωΝΑΤΟικό στρατόπεδο, ανακοινώνοντας κατάργηση των συνόρων με το Κόσσοβο από 1/1/2019.

 Και μέσα σε όλα αυτά, αυξάνονται οι πιέσεις μέσα και έξω από τα Σκόπια ώστε να εγκριθεί η συμφωνία των Πρεσπών στο επικείμενο δημοψήφισμα, επαληθεύοντας τον καραμπινάτο ΝΑΤΟικό χαρακτήρα της και αντίστοιχα την ευθύνη που αναλαμβάνει η κυβέρνηση, ως «γεωπολιτικός μεντεσές» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή. 

Οι εξελίξεις είναι σοβαρές και απαιτούν εγρήγορση και επιφυλακή από το λαό. Η ίδια πολιτική που μέσα καίει και πνίγει το λαό, έξω τον μπλέκει σε επικίνδυνα σχέδια και ανταγωνισμούς, κάνοντας βαριά τη μυρωδιά από το μπαρούτι που έχει απλωθεί στην περιοχή μας.

ΣΧΕΤΙΚΑ

Ο Αλ. Τσίπρας «δίνει τα ρέστα του» ώστε να «τρέξουν» τα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια!!!!

Οι ύαινες - ΝΑΤΟ, ΕΕ- ακονίζουν τα δόντια του για τα πτώματα των Βαλκανίων!!!!

«Συναίνεση» με επικίνδυνα και εχθρικά σχέδια.!!!!!!!!!!!!!!

ΣΥΡΙΖΑ: Το "πλυντήριο" των....ΗΠΑ!!!!!!!!!!!!!!

Ενα ακόμα επεισόδιο προστέθηκε, χτες, στην επιχείρηση εφησυχασμού που καλλιεργεί η κυβέρνηση, αναφορικά με την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ. Αφορμή στάθηκε η επικείμενη ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, που συνδέεται με την έναρξη των ερευνών της «ExxonMobil» στην κυπριακή ΑΟΖ.

Από τα κυβερνητικά επιτελεία, η συγκεκριμένη εξέλιξη παρουσιάζεται λίγο - πολύ ως στήριξη στα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και κατ' επέκταση ως μήνυμα στην Τουρκία να «συμμαζευτεί» και σε ό,τι αφορά τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.

Με τον τρόπο αυτό, οι ΗΠΑ διαφημίζονται ως «εγγυητές» τάχα της ασφάλειας και παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή, την ώρα που η κυβέρνηση καυχιέται ότι δικαιώνεται για την επιλογή να αναβαθμίσει τις σχέσεις με την κυβέρνηση Τραμπ, εμπλέκοντας το λαό βαθύτερα σε σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς επικίνδυνους για τα πραγματικά του συμφέροντα.

Την ένταση αυτών των ανταγωνισμών και όχι την εκτόνωσή τους σηματοδοτεί η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Πλευρά των αντιθέσεων στην περιοχή είναι και η ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας, η οποία διεξάγει ένα πολυεπίπεδο παζάρι από τη Συρία μέχρι τα Βαλκάνια, για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων της, να περιφρουρήσει και να αναβαθμίσει το ρόλο της, σε μια περίοδο που η «τράπουλα» ξαναμοιράζεται στην περιοχή.

Βέβαια, στόχος και των ΗΠΑ είναι να διαφυλάξουν τα δικά τους μονοπωλιακά συμφέροντα στην Ανατ. Μεσόγειο και ευρύτερα, στην προκειμένη περίπτωση το μερίδιο των αμερικανικών κολοσσών από τη διανομή της ενεργειακής πίτας στην περιοχή. Ο στόχος αυτός, όμως, παρά την ένταση στις σχέσεις με την Τουρκία, συνδέεται με το στόχο διατήρησής της στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο και όχι με πλήρη διάρρηξη των σχέσεων μαζί της, που θα έβγαζε ενισχυμένη τη Ρωσία. Αλλωστε, ο τουρκικός είναι ο δεύτερος μετά τον αμερικανικό σε δύναμη στρατός της λυκοσυμμαχίας. Αυτό σημαίνει ότι, παράλληλα με τις αντιπαραθέσεις, συνυπάρχει και η προσπάθεια για νέους συμβιβασμούς.

Αλλωστε, όσοι δηλώνουν ανακουφισμένοι από την ενισχυμένη παρουσία των ΗΠΑ στην περιοχή, πρέπει να θυμούνται ότι μόλις πρόσφατα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ έπαιξαν ρόλο Πόντιου Πιλάτου στην παρεμπόδιση της ιταλικής ENI να κάνει γεωτρήσεις στο «οικόπεδο 6» της κυπριακής ΑΟΖ, ενώ όλες τους οι δηλώσεις μεταφράζονται σε πίεση προς την Κυπριακή Δημοκρατία να δεχτεί συνδιαχείριση του ενεργειακού της πλούτου και να επιταχύνει τη διευθέτηση του Κυπριακού στη βάση διχοτομικών σχεδίων.

Η συγκέντρωση εξάλλου τόσο πολλών και ανταγωνιστικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή (Ρώσοι, Γάλλοι, Τούρκοι, Γερμανοί, Βρετανοί και άλλοι) μόνο καλό σημάδι δεν είναι για τους λαούς, καθώς προκαλεί κινδύνους για επεισόδια που μπορεί να αποτελέσουν νέες εστίες πολεμικών αντιπαραθέσεων.

Και ενώ μέρα με τη μέρα οι ανταγωνισμοί οξύνονται και η τουρκική επιθετικότητα αυξάνεται, η κυβέρνηση αντιστρέφει την πραγματικότητα και δείχνει ως «προστάτες» την ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. «Οσο περισσότερα αμερικανικά κανόνια, τόσο το καλύτερο», ψιθυρίζουν σε ελεύθερη μετάφραση τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Το ξετσίπωτο ξέπλυμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που κατά την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στον Τραμπ γνώρισε μεγάλες δόξες, τώρα ξεπερνάει κάθε όριο.

Οι τελευταίες εξελίξεις, όπως και το σημερινό πρώτο θέμα του «Ριζοσπάστη», που επιβεβαιώνουν ότι η χώρα μπαίνει πιο βαθιά στο σπιράλ επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, πρέπει να χτυπήσουν καμπανάκι. Να κλιμακωθεί η εργατική - λαϊκή πάλη για την απεμπλοκή της χώρας από αυτούς τους σχεδιασμούς. Να πάρει απάντηση η προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει ψευδαισθήσεις για το ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Η δικαιολογημένη ανησυχία των εργαζομένων να μετουσιωθεί σε επαγρύπνηση και οργανωμένη πάλη ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, στη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Σε συστράτευση με το ΚΚΕ για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας που εναλλάσσει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την «ιμπεριαλιστική ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο.

από τη στήλη η άποψή μας του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 08032018