Του Ελισαίου Βαγενά, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.
Η κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία έφτασε σε ένα κομβικό σημείο, όπου διαπλέκονται σε έναν «κόμπο» επιδιώξεις, προσδοκίες και δυνατότητες (οικονομικές, διπλωματικές και στρατιωτικές) της κάθε πλευράς του πολέμου, τόσο της ουκρανικής, που έχει τη στήριξη του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, όσο και της ρωσικής αστικής τάξης, που έχει τη στήριξη των δικών της συμμάχων.
Αυτές οι 1.000 μέρες της «καυτής φάσης» της ιμπεριαλιστικής αναμέτρησης στην Ουκρανία, που ας μην ξεχνάμε διεξάγεται στα εδάφη μιας χώρας που έχει πυρηνικούς σταθμούς και στην οποία έρχονται αντιμέτωπες πολιτικο-στρατιωτικές δυνάμεις (Ρωσία - ΝΑΤΟ), που διαθέτουν πυρηνικά όπλα, έχουν φέρει την ανθρωπότητα πιο κοντά σε ένα γενικό «ολοκαύτωμα». Ο λαός μας λέει πως «όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, ή ο κόμπος θα κοπεί ή το χτένι θα σπάσει». Ας δούμε, λοιπόν, ορισμένα στοιχεία για να εκτιμήσουμε πού βρίσκεται ο «κόμπος» και πού το «χτένι».
