Η ελπίδα, η προοπτική, είναι στους μεγάλους αγώνες που έχουμε μπροστά μας, το δίκιο των λαών θα νικήσει! (ΦΩΤΟ)
Ρίγη συγκίνησης σκορπά η μεγάλη πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση της ΚΟ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ στη συναυλία για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείο. Μοναδική στιγμή όταν ακούγεται το τραγούδι του δικού μας Μάνου, διαβεβαιώνοντας πως «τίποτα δεν πάει χαμένο», πως η σκυτάλη περνάει στο σήμερα και τ' αύριο, με τους χιλιάδες να διαβεβαιώνουν πως «τ' όνειρο σου ανασταίνω και το κάθε σου γιατί». Γιατί όπως λέει και το σύνθημα αμέσως μετά «η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά». Χθες και σήμερα κι ως την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος.
Την απήχηση που βρίσκει το προσκλητήριο του ΚΚΕ «για νέους ξεσηκωμούς - με το ΚΚΕ για την ανατροπή», ανέδειξε το μεγάλο αντάμωμα του λαού απόψε στο Παλαί ντε Σπορ στη Θεσσαλονίκη, στην πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση που οργάνωσε η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ για τα 50 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.
Ήταν μια ανεπανάληπτη βραδιά, σε διαρκή αλληλεπίδραση, με το αγωνιστικό παρελθόν και το παρόν των νέων αγώνων, μέσα από τις συγκλονιστικές ερμηνείες των κορυφαίων καλλιτεχνών, σε ένα συνεχή διάλογο με τους χιλιάδες ανθρώπους όλων των ηλικιών που έδωσαν το παρόν.
Με τα συνθήματα, να εναλλάσσονται με τα τραγούδια που συντροφεύουν τους αγώνες του λαού μας δεκαετίες τώρα, ο χώρος κυριολεκτικά σύστηκε μελωδικά, ρυθμικά.
«Ο Νοέμβρης ήταν μια κόκκινη ρωγμή, η ιστορία γράφεται με πάλη ταξική», «ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», «η ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά», ακούγονταν ασταμάτητα.
«Μη χάνετε άλλο χρόνο, η ελπίδα, η προοπτική, είναι στους μεγάλους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Εμείς είμαστε έτοιμοι γι' αυτούς, είμαστε έτοιμοι να πάμε πιο μπροστά για το δίκιο του λαού μας, για το δίκιο της τάξης μας, απέναντι σε αυτούς μόνο δεσμευόμαστε και γι' αυτούς θα τα δώσουμε όλα.
Γιατί το δίκιο των λαών θα νικήσει. Οι λαοί θα νικήσουν είμαστε σίγουροι γι΄αυτό. Γι' αυτό και είμαστε δίπλα στο λαό της Παλαιστίνης και θα βρεθούμε δίπλα του μέχρι τέλους. Με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά της!» τόνισε στην ομιλία της στη συγκέντρωση η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ακολούθησε το συγκλονιστικό μουσικό αφιέρωμα, με το πλήθος από κάθε πλευρά του σταδίου να συνοδεύει διαρκώς με τη φωνή του και με τα ένθερμα χειροκροτήματα τους καλλιτέχνες στις συγκινητικές ερμηνείες αγαπημένων τραγουδιών που κρατούν ως “σπίθα που δε σβήνει” τον αντιδικτατορικό αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου στις συνειδήσεις του λαού.
Στο πρόγραμμα της συναυλίας, το οποίο επιμελήθηκε ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης περιλαμβάνονταν τραγούδια που ακούστηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο, συνδεδεμένα με την αντιδικτατορική πάλη, απαγορευμένα του Θεοδωράκη, τραγούδια του Λεοντή από την «Καντάτα Ελευθερίας» και το «Καπνισμένο τσουκάλι», από το «Μεγάλο μας τσίρκο» του Ξαρχάκου και λογοκριμένα που κυκλοφόρησαν με τους πρωτότυπούς τους στίχους μόνο μετά τη μεταπολίτευση.
Η συναυλία ξεκίνησε με τους στοίχους του ριζίτικου τραγουδιού “Πότε Θα κάνει Ξαστεριά” που σε εκτέλεση του Νίκου Ξυλούρη και μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου έμεινε χαραγμένο στο λαό ως σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα τους οποίους τραγούδησαν όλοι μαζί οι ερμηνευτές της συναυλίας, η Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Δημήτρης Μπάσης και ο Κώστας Τριανταφυλλίδης.
Επειτα στη σκηνή βρέθηκε ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, τραγουδώντας το “Αυτά τα κόκκινα σημάδια”. Με τις πρώτες νότες από το “Τούτες τις μέρες” το πλήθος ξέσπασε σε χειροκροτήματα, ενώ με μια φωνή οι θεατές τραγούδησαν αξέχαστες στροφές και στοίχους, όπως “Κοίτα οι άλλοι έχουν κινήσει, έχει η πλάση κοκκινήσει”
Ταυτόχρονα, στην οθόνη πίσω από την σκηνή, καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας, αναπαράγονταν αποσπάσματα από το Ντοκιμαντέρ της ΚΝΕ “Ένας ζεστός Νοέμβρης” καθώς και φωτογραφίες από τις ημέρες που χάραξαν τη Κόκκινη γραμμή στην Ιστορία.
Τη σκυτάλη έλαβε ο Δημήτρης Μπάσης λαμβάνοντας θερμή υποδοχή στις ξεσηκωτικές ερμηνείες του, ο οποίος τραγούδησε κομμάτια όπως το “σε τούτα εδώ τα μάρμαρα”, το “φίλοι και αδέρφια” και το “Θούριος”.
Με τη δική του μοναδική και αληθινή φωνή συνέχισε ο Παντελής Θαλασσινός με αξέχαστες ερμηνείες τραγουδιών όπως το “Δημοσθένους Λέξις” και το“Ποιος τη ζωή μου”
Ακολούθησαν μοναδικές στιγμές, καθώς διαρκώς ο Μανόλης Ανδρουλικάκης έδινε τον “λόγο” στους θεατές που δεν σταμάτησαν να τραγουδούν, ιδιαίτερα σε τραγούδια όπως το “Ένα το χελιδόνι” που τραγούδησε ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, το “διότι δεν συνεμμορφώθην” που τραγούδησε ο Παντελής Θαλασσινός και το “Κάποτε Θα ‘ρθουν” από την Ρίτα Αντωνοπούλου. Με τη σειρά του ο Δημήτρης Μπάσης γύρισε το μικρόφωνο προς το κοινό για να τραγουδήσει δυνατά “Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες”, ενώ στη συνέχεια άρχισαν να αντηχούν στο στάδιο τα συνθήματα “Ο Νοέμβρης ήταν μια κόκκινη ρωγμή, η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική” και “Ένας αιώνας αγώνα και θυσία, το ΚΚΕ στη πρωτοπορία” καθώς ο μαέστρος κρατούσε υψωμένη τη γροθιά του.
Ολοκληρώνοντας την αξέχαστη αυτή συναυλία, οι καλλιτέχνες έσμιξαν ξανά μαζί στη σκηνή για να τραγουδήσουν μαζί “Τη Ρωμιοσύνη μη τη κλαις”, και από έναν στίχο ο καθένας του “Και να αδελφέ μου”
Το παρατεταμένο, χειροκρότημα του κοινού κράτησε τους καλλιτέχνες στη σκηνή, που αγκαλιασμένοι, τραγούδησαν το “το ακορντεόν” του μεγάλου Μάνου Λοϊζου.
Το πλήθος φώτισε μόνο του τις κερκίδες του σταδίου, και όρθιο, τραγούδησε στο κλείσιμο της μοναδικής αυτής βραδιάς το “ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία”, με μια φωνή με τους καλλιτέχνες.
Στη συναυλία έπαιξαν οι μουσικοί: Βαγγέλης Ζαρμπούτης (μπουζούκι), Νίκος Γερακέλλης (μπουζούκι), Μιχάλης Ατσάλης (ακουστική & ηλεκτρική κιθάρα), Τάσος Αθανασιάς (ακορντεόν), Μαρίνα Τσοκάνη (πιάνο, πλήκτρα), Χρήστος Παπαδόπουλος (πνευστά), Αντωνία Τσολάκη (μπάσο), Γιάννης Καρακασίδης (ντραμς).
Με το σύνθημα ένας "αιώνας αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία" να αντηχεί, οι χιλιάδες λαού και νεολαίας, υποδέχθηκαν στο βήμα τη Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Σε ένα ζωντανό διάλογο με τον κόσμο που διαδήλωνε «στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί», «Του κόσμου οι λαοί φωνάζουν δυνατά με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά» , «Τώρα ο λαός σώζει το λαό με ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό», η Θ. Καπέτη κάλεσε, στις δύσκολες ώρες για το λαό μας που βλέπει να πνίγεται η ζωή του μέσα στο σύστημα της βαρβαρότητας, να βρει την ελπίδα, στη συμπόρευαη με το ΚΚΕ.
Ξεκίνησε την ομιλία της για τα 50 χρόνια από τον μεγάλο ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου με αναφορά στο αιματοκύλισμα του παλαιστινιακού λαού και στη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος στην ευρύτερη περιοχή που μυρίζει μπαρούτι.
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη φρίκη από αυτό που ζει ο παλαιστινιακός λαός στη Λωρίδα της Γάζας, αφού κάθε μέρα χτυπιέται τουλάχιστον ένας προσφυγικός καταυλισμός με δεκάδες και εκατοντάδες νεκρούς, χτυπιούνται σχολεία και νοσοκομεία, με τα μεγαλύτερα θύματα να είναι τα παιδιά, τα βρέφη και οι γυναίκες. Το κράτος φονιάς του Ισραήλ δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο, προσπαθεί να εξοντώσει με κάθε τρόπο τον παλαιστινιακό λαό, με τις βόμβες, τις σφαίρες, τον αποκλεισμό σε τροφή, ρεύμα, νερό και επικοινωνίες, προκαλώντας και συνθήκες εξόντωσης από την πείνα, τις κακουχίες, την έλλειψη περίθαλψης και τις ασθένειες.
Στα χαλάσματα της Γάζας και απέναντι στην πανίσχυρη πολεμική μηχανή Ισραήλ και ΝΑΤΟ αναδεικνύεται ένας ήρωας λαός, ένας λαός που δείχνει πως το δίκιο είναι το σπουδαιότερο καύσιμο, το πιο δυνατό όπλο ενός αγώνα. Ο λαός της Παλαιστίνης, που αρνείται να αφήσει την πατρίδα του στους καταχτητές. Σε αυτό το λαό σήμερα δε μπορεί να υπάρξει άνθρωπος, εργαζόμενος, που να μην εκφράσει την αλληλεγγύη του, τη στήριξη του.
Γιατί κάθε άνθρωπος που δεν αποβλακώνεται από την κυρίαρχη προπαγάνδα, για το δήθεν δικαίωμα αυτοάμυνας που έχει ένα κράτος εξοντωτής και καταχτητής, δεν μπορεί να μην γεμίζει από οργή και πόνο για το ανείπωτο έγκλημα στην Παλαιστίνη.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, οι συμπορευόμενοι, οι φίλοι και οι φίλες του Κόμματος, με το κεφάλι ψηλά, μαζί με τον λαό και τη νεολαία εκφράζουμε στην πράξη την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό και παλεύουμε για μια πολύ δίκαιη υπόθεση. Να σταματήσει τώρα η βάρβαρη ισραηλινή επίθεση και η σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας, να τερματιστεί η πολύχρονη κατοχή του ισραηλινού κράτους στα παλαιστινιακά εδάφη που επιβάλλεται με τις πλάτες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και να αναγνωριστεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, στα σύνορα του '67 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Καταγγέλλουμε τη φιλοκατοχική στάση της κυβέρνησης της ΝΔ και την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στα αμερικανοΝΑΤΟικά και ισραηλινά σχέδια, τη χρησιμοποίηση των στρατιωτικών βάσεων και υποδομών για τη δολοφονία του λαού της Παλαιστίνης".
Με τη συμμετοχή μας στους μεγάλους αγώνες ανοίγουμε το δρόμο για την ανατροπή
"50 χρόνια μετά το φοιτητικό και εργατικό λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, στεκόμαστε με σεβασμό και τιμούμε όσους έδωσαν τη ζωή τους, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν , εξορίστηκαν και αγωνίστηκαν στη διάρκεια του ξεσηκωμού του πολυτεχνείου και συνολικά στη διάρκεια της δικτατορίας.
Τιμούμε όπως πρέπει το μεγάλο ξεσηκωμό του Νοέμβρη, τα άσβεστα συνθήματα του από τη μνήμη και τις καρδιές μας, με τη συμμετοχή μας στους μεγάλους αγώνες της εποχής, ανοίγοντας το δρόμο για τις επόμενες αναμετρήσεις με τη δικτατορία του κεφαλαίου για να πάρουν τα όνειρα μας, οι ανεκπλήρωτοι δίκαιοι πόθοι μας εκδίκηση.
Ο μεγάλος ξεσηκωμός του Νοέμβρη και όλη η αντιδικτατορική πάλη δε χωράνε στις άνευρες και ευνουχισμένες εκδηλώσεις διαστρεβλωμένης μνήμης που στήνει η αστική τάξη και τα κόμματα της.
Η προσπάθεια αρχικά από τη ΝΔ και μετά απ' όλα τα αστικά κόμματα να αναδειχθεί πως ο αγώνας των εξεγερμένων εξαντλούνταν στο να μεταβληθεί το πολιτικό σύστημα σε κοινοβουλευτική δημοκρατία και πως δικαιώθηκαν το 1974 με την επαναφορά της, αποτελεί μια κάλπικη ανάγνωση και παρουσίαση της ουσίας αυτού του αγώνα, των πραγματικών αιτημάτων του, αλλά και των βαθύτερων διαθέσεων των νεολαιίστικων, εργατικών και λαϊκών μαζών που συμμετείχαν με πρωταγωνιστές τους Κομμουνιστές και άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές.
Είναι σε όλους γνωστό πως την εποχή του ξεσηκωμού καμία από τις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις δεν υποστήριζε την ανατροπή της δικτατορίας μέσα από την παρέμβαση του εργατικού λαϊκού παράγοντα. Αλλες δυνάμεις όπως η Ενωση Κέντρου και ο Καραμανλής επεδίωκαν μια συμφωνία κορυφής με παρέμβαση των συμμάχων στα διεθνή καπιταλιστικά συμμαχικά κέντρα, άλλες όπως το ΠΑΚ στήριζαν σαμποτιριστικές ένοπλες ενέργειες χωρίς καμία παρουσία στο μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα, ενώ οι οπορτουνιστές υποστήριζαν την προσπάθεια φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος και στέκονταν εχθρικά στην ανάπτυξη κινήματος γιατί σαμποτάριζε το δήθεν εκδημοκρατισμό της χούντας.
Το ΚΚΕ ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη που καλούσε σε ανατροπή της δικτατορίας με όρους μαζικού εργατικού-λαϊκού κινήματος αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης. Είναι χαρακτηριστικό ότι εδώ στη Θεσσαλονίκη από τις αρχές της δικτατορίας πραγματοποιήθηκαν μερικές από τις πρώτες αντιστασιακές ενέργειες όπως το γράψιμο συνθημάτων ενάντια στη χούντα έξω από τη Στρατιωτική Λέσχη τον Ιούνη του '67 και τον Αύγουστο στην Ανω τούμπα σε κτίριο που μαζεύτηκαν αξιωματικοί έλαμψε το γνωστό 114 από φλεγόμενα στουπιά, ενέργειες που έγιναν από το Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο που η ραχοκοκαλιά του ήταν μέλη του ΚΚΕ. Εδώ στη Θεσσαλονίκη επίσης είχαμε και τους πρώτους νεκρούς, τον νεολαίο Γιάννη Χαλκίδη και τον Γιώργη Τσαρουχά, γραμματέα της ΚΟ Θεσσαλονίκης.
Το ΚΚΕ παρά τις όποιες αδυναμίες στη στρατηγική του, τα ισχυρά χτυπήματα από το καθεστώς αλλά και την επίθεση του οπορτουνισμού τότε στο εσωτερικό του, με στόχο τη διάλυση του, άντεξε και είχε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και το κίνημα της, και με έναν τρόπο και τότε, όπως και σήμερα είχε και έχει στη σημαία του το πάντα επίκαιρο σύνθημα "πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό" βαδίζοντας στο δρόμο της ανατροπής".
Η Θ. Καπέτη αναφέρθηκε στα συμπεράσματα από τον ηρωικό ξεσηκωμό, αλλά και την πάλη του λαού τα προηγούμενα χρόνια ενάντια στη δικτατορία, σημειώνοντας ότι το πιο σημαντικό συμπέρασμα από αυτό τον απερίγραπτο και ηρωικό ξεσηκωμό είναι πως "κανένας συσχετισμός δύναμης, κανένα καθεστώς φόβου τρομοκρατίας και ηττοπάθειας δεν μπορεί να κρατήσει έναν λαό χειροπόδαρα δεμένο, άλλωστε τέτοιο είναι και το παράδειγμα του αγωνιζόμενου παλαιστινιακού λαού σήμερα, κάθε λαού που αγωνίζεται για το δίκιο του. Ο λαός με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές βρίσκει τον τρόπο να παλεύει να ξεσηκώνεται, να επαναστατεί και στο τέλος θα νικήσει".
Υπάρχει η ελπίδα, υπάρχει το φως και είναι στη συμπόρευση με το ΚΚΕ
Αναφέρθηκε στους απολογητές του συστήματος που μιλάνε για το Πολυτεχνείο και προσπαθούν να παρουσιάσουν πως σήμερα ο αγώνας είναι μάταιος, πως όλα τελείωσαν με την αποκατάσταση του κοινοβουλευτισμού, πως η γενιά που τότε έγραψε ιστορία σήμερα ενσωματώθηκε στο σύστημα που ζούμε, ένιωσε πληρότητα με αυτό που ζει σαν επιστέγασμα εκείνου του αγώνα.
Και σημείωσε: "Η αλήθεια όμως είναι πως την ιστορία δεν τη γράφουν γενιές αλλά τάξεις και η τάξη των εκμεταλλευομένων είναι εδώ και ζει στο πετσί της την καταπίεση της τάξης των εκμεταλλευτών.
Ζούμε τον κίνδυνο του πολέμου, που χύνει το αίμα βρεφών και παιδιών στην Παλαιστίνη, που συνεχίζει να έχει στις φλόγες την Ουκρανία. Ενός πολέμου που οι εστίες του πολλαπλασιάζονται σε όλο τον κόσμο. Και που η κυβέρνηση μας βάζει με τα μπούνια για το δήθεν εθνικό συμφέρον, δηλαδή για το συμφέρον των λίγων που ζητάνε να τον υπερασπιζόμαστε οι πολλοί. Τώρα με τον ιδρώτα μας και αύριο με το ίδιο μας το αίμα.
Ζούμε την ακρίβεια για τα κέρδη των λίγων, για έναν πόλεμο που γίνεται για αυτά τα κέρδη. Χιλιάδες νοικοκυριά δεν έχουν καμία δυνατότητα να ζεσταθούν ενώ την ίδια τώρα μια χούφτα όμιλοι στην ενέργεια και όχι μόνο σκάνε με δις κέρδη από αυτή την ακρίβεια και όσο η εργατική τάξη και ο λαός γίνονται φτωχότεροι αυτοί γίνονται πλουσιότεροι.
Ζούμε ένα ξεχαρβαλωμένο σύστημα υγείας που με κάθε νόμο, με κάθε μέτρο, με κάθε προϋπολογισμό που ψηφίζεται απογυμνώνεται όλο και περισσότερο από τις λιγοστές κοινωνικές παροχές που είχε, με κλεισίματα κλινικών με λιγότερους γιατρούς και νοσηλευτές, με πανάκριβα φάρμακα. Την ίδια ώρα που πλουτίζουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι στην υγεία, που φυτρώνουν σαν μανιτάρια οι ιδιωτικές κλινικές.
Ζούμε ένα σύστημα εκπαίδευσης με σχολεία, πανεπιστήμια και σχολές μαθητείας που προσαρμόζουν το ίδιο το περιεχόμενο τους στις ανάγκες των επιχειρηματιών, που όλο και περισσότερο απομακρύνουν μαθητές και σπουδαστές από την πραγματική μόρφωση, την ουσιαστική και ολόπλευρη γνώση, που λειτουργούν όλο και περισσότερο σαν παραρτήματα των επιχειρηματικών ομίλων. Που κυριολεκτικά σε κάθε βαθμίδα σε κάθε μορφή οι γονείς πρέπει να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Ζούμε χώρους δουλειάς κάτεργα, που η δημοκρατία βρίσκεται έξω από τις πύλες της επιχείρησης. Που οι μισθοί παραμένουν χαμηλότεροι από αυτούς του 2009, όταν το λάδι, το ψωμί, το τυρί, τα ζυμαρικά, τα πιο απλά και καθημερινά έχουν γίνει τρεις και τέσσερις φορές πιο ακριβά, που τα κέρδη ανεβαίνουν μέρα με τη μέρα και όταν ένας όμιλος απλά βγάλει δεκάδες δισεκατομμύρια καθαρά κέρδη και όχι εκατοντάδες δις προχωράει σε δεκάδες χιλιάδες απολύσεις.
Ζούμε σε μια πόλη που μέχρι να γίνει το ΜΕΤΡΟ, χάλασαν και αποσύρθηκαν τα μισά λεωφορεία του ΟΑΣΘ, μέχρι να γίνει το fly over, θα έχει καταρρεύσει ο περιφερειακός και οι κεντρικές οδικές αρτηρίες που ήταν ήδη φρακαρισμένες. Σε αυτή την πόλη που αποζημιώθηκαν πριν λίγες μέρες οι όμιλοι για ένα έργο που δεν έγινε ποτέ, την υποθαλάσσια αρτηρία.
Με λίγα λόγια ζούμε στον καπιταλισμό, σε ένα σύστημα βαρβαρότητας που πνίγει τη ζωή μας σε κάθε πλευρά.
Δε μπορεί αυτό να ήταν το επιστέγασμα των αγώνων κατά της δικτατορίας.
Απευθυνόμαστε στους παλιότερους και σε νεότερους αγωνιστές, σε αυτούς που αρνούνται να παρατήσουν τα όνειρα τους, αρνούνται να μετρήσουν το μπόι αυτών των ονείρων στις αντοχές του συστήματος που ζούμε, στο σημερινό συσχετισμό δύναμης.
Η χρεωκοπία της Σοσιαλδημοκρατίας, η πορεία ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ, η προδοσία των ονείρων τους από τα κόμματα που ακολούθησαν, έχουν πηγή την υπόκλιση αυτών των κομμάτων στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας. Τέτοιες μέρες να μην ξεχνάμε ότι αυτό το κόμμα έβαλε φαρδιά - πλατιά την υπογραφή του στην εμπλοκή της χώρας στα Αμερικανο- Νατοϊκά σχέδια, ήταν συνδημιουργός της ελληνοαμερικάνικης συμφωνίας .
Αποδείχτηκε στην πράξη ότι ποτέ η ζωή δεν πήγε μπροστά, ποτέ καμία κοινωνία δεν προχώρησε, καμία αλλαγή δεν έγινε από την υπόκλιση στον αρνητικό συσχετισμό, από το συμβιβασμό, από την εγκατάλειψη του αγώνα.
Σε αυτές τις δύσκολες ώρες υπάρχει η ελπίδα, υπάρχει το φως, υπάρχουν οι φωλιές νερού μέσα στις φλόγες και είναι στη συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Με το ΚΚΕ που το σύστημα δε μπορεί να το βάλει στο χέρι, με το ΚΚΕ που συμπληρώνοντας τα 105 χρόνια ζωής συνεχίζει να μελετάει την ιστορία του, να βγάζει συμπεράσματα από την δράση του, για να είναι σε θέση να ηγείται στην πάλη της εργατικής τάξης του λαού της νεολαίας.
Το ΚΚΕ που άντεξε και στα βαριά χτυπήματα της καταστολής, στο τουφέκι και το λεπίδι του συστήματος, το ΚΚΕ που παρ' όλες τις αδυναμίες, τα λάθη του δεν πρόδωσε τον ιστορικό του ρόλο και βρήκε τη δύναμη μέσα στην ήττα να πατήσει στα πόδια του και να ανακτήσει τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά. Να γίνει ένα Κόμμα που δε μπόρεσαν οι σειρήνες της υποταγής να το οδηγήσουν στα βράχια της βαρβαρότητας ούτε στα λασπόνερα της διαχείρισης.
Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα σε εσάς που σήμερα μπορεί να έχετε επιφυλάξεις αλλά ξέρετε πως με το ΚΚΕ μπορείτε να βρείτε τη δύναμη, το κουράγιο να πρωταγωνιστήσετε σε νέους αγώνες, που με το ΚΚΕ μπορείτε να παλέψετε ενάντια στο άδικο γιατί είστε με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, με αυτή που ο λαός έχει μόνο σωτήρα τον εαυτό του. Δεν αξίζει να ζήσετε ξανά τα ίδια και τα ίδια με μια αριστερά που ξεκινάει να το παίζει αριστερή αλλά στο όνομα του συσχετισμού αποδέχεται το ίδιο το τέρας τον καπιταλισμό, που στο όνομα της ειρήνης επιλέγει να είναι μπλεγμένη στις συμμαχίες που μας οδηγούν στον πόλεμο.
Το σύστημα αυτό γίνεται χειρότερο και κάνει όλο και χειρότερα, όπως και τα κόμματα που πάνε να το διαχειριστούν, και αυτά που υπάρχουν ήδη και αυτά που θα προκύψουν από τις νέες μεταμορφώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε έχει συγκεντρωθεί πολλή πείρα από το '15 και μετά και είδαμε την τύχη που είχαν όσοι τον εγκατέλειψαν και έφτιαξαν νέους πολιτικούς σχηματισμούς με τις ίδιες κάλπικες συνταγές.
Μη χάνετε άλλο χρόνο, η ελπίδα, η προοπτική, είναι στους μεγάλους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Εμείς είμαστε έτοιμοι γι' αυτούς, είμαστε έτοιμοι να πάμε πιο μπροστά για το δίκιο του λαού μας, για το δίκιο της τάξης μας, απέναντι σε αυτούς μόνο δεσμευόμαστε και γι' αυτούς θα τα δώσουμε όλα.
Γιατί το δίκιο των λαών θα νικήσει. Οι λαοί θα νικήσουν είμαστε σίγουροι γι΄αυτό. Γι' αυτό και είμαστε δίπλα στο λαό της Παλαιστίνης και θα βρεθούμε δίπλα του μέχρι τέλους. Με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά της !
Καλό αντάμωμα στους μεγάλους αγώνες, για να φτιάξουμε τα πιο όμορφα τραγούδια που ακόμα δεν έχουμε τραγουδήσει, για να μας συνοδεύουν οι πανέμορφες μουσικές και στίχοι σαν αυτά που θα ακούσουμε σήμερα και θα μας θυμίσουν για ποιο σκοπό τελικά ζούμε και παλεύουμε"
902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου