Περίσσεψαν ξανά χτες τα παχιά λόγια από την κυβέρνηση για το νομοσχέδιο επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο στα 12 ναυτικά μίλια, για την «Ελλάδα που μεγαλώνει», αποτέλεσμα - όπως έλεγαν - της «εθνικής στρατηγικής» και της «σοβαρής προετοιμασίας». Το μόνο όμως που πραγματικά «μεγαλώνει» με την «εθνική» στρατηγική του κεφαλαίου, την οποία υλοποιεί η κυβέρνηση και στηρίζουν όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, είναι οι κίνδυνοι για το λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Γιατί αν και η επέκταση αποτελεί νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας και οποιαδήποτε άλλης χώρας, η χρήση του γίνεται μέσα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών.
Πόσο μάλλον που η κυβέρνηση το «φωνάζει» πως η κίνηση αυτή είναι ενταγμένη στα παζάρια της αστικής τάξης -μεταξύ άλλων και με την τουρκική αστική τάξη- για την αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή, στα σχέδια ενεργειακών ομίλων, που είτε έχουν «καπαρώσει» θέσεις, είτε πιέζουν να λυθούν «εκκρεμότητες» για να τρέξει η «συνεκμετάλλευση», στη στρατηγική ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για ευρωατλαντική «σταθερότητα» στην περιοχή, ώστε να επικεντρωθούν στη «μεγάλη μάχη» με Κίνα και Ρωσία.
Αυτό θα απαιτούσε την οικοδόμηση σχέσεων αμοιβαίου οφέλους μεταξύ των γειτονικών κρατών και λαών, αντί για τα «παζάρια» των αστικών τάξεων.
Θα απαιτούσε την εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι τα «ντιλ» και τους ανταγωνισμούς των ενεργειακών ομίλων.
Επιβάλλει την αποδέσμευση της χώρας από όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και όχι τη μεγαλύτερη εμπλοκή στα σχέδιά τους. Απαιτεί δηλαδή οικονομία και εξουσία όπου ο λαός θα κάνει κουμάντο.
Αυτό κρύβουν και όλες οι άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, που έσπευσαν να διαβεβαιώσουν την αστική τάξη και τους συμμάχους της πως «είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν», όπως έλεγε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, επικαλούμενος τη συμβολή τους στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, όπως π.χ. με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Τις «ευθύνες» τους αυτές αναλαμβάνουν και όταν κατηγορούν την κυβέρνηση για «αναξιοπιστία» στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, επειδή υποκριτικά ως αντιπολίτευση έλεγε άλλα. `Η όταν «τσακώνονται» για το πότε είναι το κατάλληλο «timing» για να προχωρήσουν τα επικίνδυνα σχέδια.
Οταν δηλαδή πασάρουν στο λαό ως μονόδρομο την ιμπεριαλιστική εμπλοκή και του ζητάνε να τραβήξει κουπί στη γαλέρα επικίνδυνων σχεδιασμών, με άλλο καπετάνιο στο τιμόνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου