Με τη σκανδαλολογία, και μάλιστα με την απευθείας εμπλοκή μεγαλοεπιχειρηματιών, εμπλουτίζεται η κάλπικη δικομματική αντιπαράθεση τα τελευταία 24ωρα, λίγες βδομάδες πριν από τις εκλογές.
Οι φαρμακερές ατάκες, οι σπόντες, οι καταγγελίες, οι ανταλλαγές κατηγοριών για το ποιος από τους δύο, ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ, έχει τις πιο προνομιακές σχέσεις με εφοπλιστές και βιομηχάνους παραμένουν στην ημερήσια διάταξη, από τη μία, για να θυμίζουν το σφιχταγκάλιασμά τους με τους μεγιστάνες του πλούτου και, από την άλλη, για να αποκαλύπτουν την μπόχα που αναδίνει το σύστημα που όλοι μαζί υπηρετούν.
Μια αντιπαράθεση σάπια όσο και η πολιτική τους, μακριά από τις πραγματικές αγωνίες και τα βάσανα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Και όλα αυτά σε μια προσπάθεια να «συγκροτηθεί η πολιτική σύγκρουση», όπως λέει η κυβέρνηση, μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, ομολογώντας ακόμα και με τους όρους που χρησιμοποιεί ότι πρόκειται για μια πόλωση τεχνητή, με στόχο να κρύψει τη στρατηγική σύμπλευσή τους.
Για κάθε επεισόδιο που προσπαθούν να αξιοποιήσουν ώστε να εντείνουν την πόλωση γύρω από τα κάλπικα διλήμματα και να καλλιεργήσουν στο λαό τη δηλητηριώδη λογική του «μικρότερου κακού» υπάρχουν ένα σωρό στοιχεία που δίνουν απάντηση, φωτίζοντας ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό.
Μια σύγκλιση που μπορεί και πρέπει να γίνει κριτήριο ψήφου μπροστά στις εκλογές, λόγος αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ από νέα τμήματα εργαζομένων και νεολαίας.
Σαν δυο σταγόνες νερό
Είναι χαρακτηριστικές, για παράδειγμα, οι «αποκαλύψεις» (ο κόσμος το 'χε τούμπανο...) που έκανε μέσα στη βδομάδα η Ντ. Μπακογιάννη για το πόσο κοντά έφτασαν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στη συγκρότηση «κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού» τον Αύγουστο του 2015. Θύμισε η Ντ. Μπακογιάννη ότι τότε ο πρόεδρος της ΝΔ (Ευ. Μεϊμαράκης) είχε «προσφερθεί» στον Αλ. Τσίπρα να «περπατήσουν μαζί» για να «βγάλουν τη χώρα από την κρίση». Κι αν αυτά λέγονταν τότε, που υποτίθεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ολοκληρώσει την κωλοτούμπα του, ο καθένας φαντάζεται τι περιθώρια υπάρχουν σήμερα, μετά από τέσσερα χρόνια εφαρμογής όλων των μνημονίων, δηλαδή του έτσι κι αλλιώς «κοινού προγράμματος» κυβέρνησης και ΝΔ. Μάλιστα, αυτές οι δηλώσεις για τη «χαμένη ευκαιρία» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, που πιο πολύ μοιάζουν με εικόνες από το μέλλον, ήρθαν λίγες μέρες μετά τη χαρά που εξέφρασε ο Ευ. Μεϊμαράκης, επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ, για τις προτάσεις (και από τον «προοδευτικό» Πάπα) να πάρει Νόμπελ Ειρήνης ο Αλ. Τσίπρας.
Τι πιο χαρακτηριστικό επίσης από τοποθετήσεις στελεχών της ΝΔ, που με διάφορες αφορμές καλωσορίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη λογική τους, στην «ώριμη πολιτική σκέψη», ή τον κατηγορούν ότι «κλέβει το πρόγραμμά της»; Αλλωστε, δεν είναι λίγα τα νομοσχέδια που αφορούν τον πυρήνα της στρατηγικής του κεφαλαίου, με διάφορα δωράκια σε επιχειρηματικούς ομίλους που από κοινού στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.
Οι πρόσφατες μειώσεις της φορολογίας στα επιχειρηματικά κέρδη, η παράδοση αιγιαλών στο κεφάλαιο, η επιδότηση των φαρμακοβιομηχάνων, η εθελοντική φορολογία στους εφοπλιστές είναι μερικά παραδείγματα των τελευταίων ημερών που συμπληρώνουν εμβληματικές συγκλίσεις, όπως την εφαρμογή του μνημονιακού νόμου για τον κατώτατο μισθό (νόμου Βρούτση) από τον ΣΥΡΙΖΑ (Αχτσιόγλου), με την κυβέρνηση να παίρνει θερμά συγχαρητήρια από τη ΝΔ.
Μια συνταύτιση για την οποία επιχαίρουν ακόμα και τα κυβερνητικά στελέχη, που κατά τ' άλλα «συγκροτούν τη σύγκρουση με τη Δεξιά», με τον υπουργό Γ. Σταθάκη π.χ. να λέει πριν από μερικούς μήνες ότι «σχεδόν το σύνολο των νομοσχεδίων που έχει φέρει η κυβέρνηση τους πρόσφατους μήνες ψηφίζονται με πολύ ευρεία πλειοψηφία», αφού, όπως είπε, «αναγκάζεται και η ΝΔ να τα ψηφίζει».
Γύρω γύρω όλοι, στη μέση τα μονοπώλια
Προφανώς η παραπάνω «συναντίληψη» γύρω από τα «θέλω» του κεφαλαίου δεν θα μπορούσε παρά να αποτυπώνεται και στις μετακινήσεις στελεχών ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Μετά το πάρτι μεταγραφών στη Βουλή, με τους «μνημονιακούς» να γίνονται «αντιμνημονιακοί» και τους «δεξιούς» να γίνονται «προοδευτικοί», με διάφορους «πολιτικούς γυρολόγους» να κοιμούνται ως μέλη στο ένα κόμμα και να ξυπνούν στο άλλο, ήρθε και η σειρά των δήμων και των Περιφερειών.
Ενα πραγματικό πανηγύρι συνεργασιών και αλληλοϋποστήριξης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ είναι σε εξέλιξη σε όλη τη χώρα ενόψει των τοπικών - περιφερειακών εκλογών. Αλλού στηρίζουν τους ίδιους υποψηφίους, αλλού πρώην αντιδήμαρχοι του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσονται σε ψηφοδέλτια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλού ο ΣΥΡΙΖΑ εμπιστεύεται αποκλειστικά στελέχη των «αντιπάλων» του για τους δημαρχιακούς θώκους. Η βάση άλλωστε είναι υπαρκτή για να μπορούν να τα βρίσκουν «φίλοι» και «εχθροί»: Είναι η υποταγή σε μια Τοπική Διοίκηση που έχει καταμερισμένο ρόλο στην αντιλαϊκή επίθεση, όπως αυτή ενορχηστρώνεται από την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις. Είναι οι δήμοι - τροχονόμοι επιχειρηματικών συμφερόντων και, ως γνωστόν, η καπιταλιστική κερδοφορία πρέπει να υπηρετείται δίχως δόγματα... Ετσι εξηγούνται όλα αυτά τα σούρτα - φέρτα μεταξύ των συνδυασμών τους. Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια στιγμή που παριστάνει ότι δίνει τη «μάχη ενάντια στο παλιό» σε Ελλάδα και Ευρώπη, μέσα από τα ψηφοδέλτιά του για τις ευρωεκλογές, για τους δήμους και τις Περιφέρειες εκφράζεται ό,τι πιο παλιό, ό,τι πιο αντιδραστικό έχει βγάλει το αστικό πολιτικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες.
Μαζί και στο «ξέπλυμα» των φασιστών
Ξεχωριστό σημείο - πρόκληση για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, στο οποίο επίσης βρίσκουν κοινό βηματισμό ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, είναι το χάιδεμα των κάθε λογής εθνικιστών και φασιστοειδών. Σαν να μην έφταναν οι κοινές εμφανίσεις και φωτογραφίσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ με ακροδεξιούς, φασίστες, υπόδικα στελέχη της εγκληματικής Χρυσής Αυγής, σε μια σειρά από δήμους αποκαλύπτεται ότι φιλοξενούν τέτοια στοιχεία και στα ψηφοδέλτιά τους, με πιο χαρακτηριστικά τα πρόσφατα παραδείγματα της Μυτιλήνης. Γίνεται πια φανερό ότι οι μεν (ΣΥΡΙΖΑ) καλοπιάνουν τους φασίστες για να «κόβουν» δυνάμεις από τη ΝΔ, οι δε (ΝΔ) ψαρεύουν ψηφαλάκια στα βρωμόνερα των εθνικιστών, κι έτσι όλοι μαζί «ξεπλένουν» τους μαχαιροβγάλτες. Πώς αλλιώς να εξηγηθούν οι κραυγαλέες περιπτώσεις δήμων που έχουν πάρει «σχοινί - κορδόνι» τη διευκόλυνση των φασιστών παραμονές των εκλογών; Δημοτικές αρχές που είτε στηρίζονται από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ παρέχουν μια σειρά από διευκολύνσεις στους χρυσαυγίτες, όπως αίθουσες, χώρους, προπαγανδιστικό υλικό για να διαδίδουν το μίσος τους, τα ρατσιστικά τους κηρύγματα και τον αντικομμουνισμό τους. Πιο πρόσφατο και χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Περάματος, της πόλης που έζησε για τα καλά τη δολοφονική δράση των φασιστών. Εκεί, η δημοτική αρχή (ΣΥΡΙΖΑ) ακύρωσε παλιότερη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ενάντια σε οποιαδήποτε διευκόλυνση στους φασίστες και εισηγήθηκε μαζί με τη ΝΔ, στο όνομα της «ίσης μεταχείρισης», την παράδοση χώρου στους χρυσαυγίτες δολοφόνους (βλ. σελ. 13).
ΝΑΤΟική «ομοφωνία»
Η ομοφωνία ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και λοιπών αστικών κομμάτων στα προτάγματα του κεφαλαίου δεν θα μπορούσε να μην αποτυπώνεται και στα καλωσορίσματά τους στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, στην προσήλωση όλων τους στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την ελληνική εμπλοκή. Η διακομματική ικανοποίηση, όπως για τις συμφωνίες Ελλάδας - ΗΠΑ που υπέγραψε ο Αλ. Τσίπρας με τον Ντ. Τραμπ, για τα τριμερή και τετραμερή σχήματα στην Ανατ. Μεσόγειο που εδραιώνουν τη ΝΑΤΟική παρουσία, για τις πολεμικές ασκήσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί η Ελλάδα, για την επέκταση των βάσεων κ.ο.κ., εκφράζεται με κάθε ευκαιρία. Ολοι τους μαζί, «με μια φωνή», καλοδέχτηκαν, για παράδειγμα, το πρόσφατο νομοσχέδιο του αμερικανικού Κογκρέσου για την επέκταση των σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή, με «μεντεσέ» τη χώρα μας. Ολοι τους μαζί, λοιπόν, αναλαμβάνουν την ευθύνη να εκθέτουν το λαό και τη χώρα σε ανυπολόγιστους κινδύνους στο πλαίσιο των κλιμακούμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Μόνη απάντηση το ισχυρό ΚΚΕ!
Μπροστά σε αυτήν τη «μασίφ» συναίνεση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ο λαός δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει το ΚΚΕ ως τη μόνη σταθερή και συνεπή πολιτική δύναμη που αποτελεί την πραγματική αντιπολίτευση σε κεφάλαιο - κυβερνήσεις - ΕΕ. Γιατί μόνο το ΚΚΕ στέκεται με κριτήριο τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, αποκαλύπτοντας ότι και η «δίκαιη ανάπτυξη» του ΣΥΡΙΖΑ και η «βιώσιμη ανάπτυξη» της ΝΔ είναι απλά τα περιτυλίγματα των στόχων των επιχειρηματικών ομίλων.
Γιατί μόνο το ΚΚΕ θέτει στο λαό ποιο είναι το πραγματικό δίλημμα στο οποίο θα πρέπει να απαντήσει: Αν δηλαδή με την ψήφο του θα συνεχίζει να δίνει στήριξη σε αυτόν το δρόμο που μας έφερε έως εδώ, το δρόμο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ανάπτυξης με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, του σάπιου πολιτικού συστήματος που υπηρετεί τα μονοπώλια, των δημάρχων και περιφερειαρχών που είναι τροχονόμοι των συμφερόντων του κεφαλαίου, των αυταπατών και της κοροϊδίας. 'Η εάν με την ψήφο του θα δώσει δύναμη στον πόλο αντίστασης και αντεπίθεσης απέναντι σε αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο, θα στηρίξει αυτές τις δυνάμεις που όπου και να βρεθούν στηρίζουν την προσπάθεια να σηκωθεί ο λαός στα πόδια του, να διεκδικήσει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του. Αν θα στηρίξει με την ψήφο του τον αγώνα για μια άλλη προοπτική όπου ο ίδιος ο λαός θα έχει την εξουσία, θα κάνει κουμάντο στην οικονομία και στην κοινωνία, θα είναι ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, έξω από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις άλλες λυκοσυμμαχίες, τον αγώνα για μια Ελλάδα και μια Ευρώπη του σοσιαλισμού. Αυτήν την υπόθεση στηρίζουν οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ και ως ευρωβουλευτές και ως δημοτικοί, περιφερειακοί σύμβουλοι και ως δήμαρχοι.
Γι' αυτό, το ΚΚΕ είναι στην άλλη όχθη, το χωρίζει άβυσσος με τη σαπίλα που όλες μαζί οι αστικές δυνάμεις υπερασπίζονται. Ο λαός μπορεί να είναι σίγουρος ότι η μόνη ψήφος που δεν πάει χαμένη, που δεν πρόκειται την επόμενη μέρα να τσουβαλιαστεί με καμιά από τις δυνάμεις που τον τσακίζουν είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.
Γι' αυτό με ισχυρό το ΚΚΕ παντού μπορεί να γίνει η πραγματική διαφορά υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 20042019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου