Η ελληνική αποστολή στη συνδιάσκεψη του Βουκουρεστίου. Από αριστερά στα δεξιά, καθισμένοι: λοχαγός Κ.Πάλλης, Ανδρέας Παπαδιαμαντόπουλος, Ελ. Βενιζέλος, Δ.Πανάς, Ν.Πολίτης. Ορθιοι: Θ. Πετρακόπουλος, Σ. Γεωργόπουλος, Κ. Μαρκαντωνάκης, Σ. Κωνσταντινίδης, λοχαγός Αλ. Εξαδάκτυλος και Μ. Τσαμαδός
Να θυμίσουμε απλά εδώ ότι: Η Διάσκεψη του Βουκουρεστίου κάλυψε τη χρονική περίοδο από τις 17/30 Ιουλίου έως τις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου του 1913 οπότε και υπογράφηκε η Συνθήκη, με την οποία ρυθμίζονταν τα ζητήματα, που αφορούσαν τις αντιμαχόμενες βαλκανικές χώρες. Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου καθόρισε τα νέα σύνορα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η Συνθήκη, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Κυριακή 21 Αυγούστου 2005 αποτελούνταν από 10 άρθρα, τα οποία εν συντομία προέβλεπαν:
Η Σερβία έπαιρνε τη Βόρεια Μακεδονία έως τη Ραντόβιτσα και τη Στρώμνιτσα, με το Μοναστήρι και το μεγαλύτερο μέρος της κοιλάδας του Βαρδάρη.
Η Ελλάδα έπαιρνε τη Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική, το Λιμάνι της Καβάλας, μ' ολόκληρη σχεδόν την ενδοχώρα, τη νότια Ηπειρο με τα Ιωάννινα, τα νησιά του Αιγαίου (εκτός από τα Δωδεκάνησα που έμεναν στους Ιταλούς, την Ιμβρο και την Τένεδο που έμεναν στην τουρκική κατοχή).
Στη Βουλγαρία δινόταν έξοδος στο Αιγαίο ανάμεσα στο Πόρτο - Λάγο και το Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη). Η Ρουμανία πήρε τη Νότιο Δοβρουτσά και η Τουρκία κράτησε την Ανατολική Θράκη με την Ανδριανούπολη.
Αναφορικά με το ζήτημα της Κρήτης, η συνολική διευθέτηση έχει ως εξής: Με τη Συνθήκη του Λονδίνου του 1913 η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε παραιτηθεί από τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο νησί υπέρ των βαλκανικών κρατών (Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία, Μαυροβούνιο). Στη συνέχεια, η Σερβία παραιτήθηκε από τα δικαιώματά της αυτά υπέρ της Ελλάδας με το Πρακτικό Πάσιτς - Βενιζέλου της 3ης Αυγούστου 1913 και η Βουλγαρία παραιτήθηκε και αυτή των δικαιωμάτων της υπέρ της Ελλάδος με την τελευταία παράγραφο του άρθρου 5 της Συνθήκης του Βουκουρεστίου όπου αναφέρεται: «Συνομολογείται ρητώς ότι η Βουλγαρία παραιτείται πάσης επί της νήσου Κρήτης αξιώσεως».
Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σήμαναν τον διαμελισμό της Μακεδονίας τα εδάφη της οποίας, με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 και του Νεϊγί το 1919, δόθηκαν: 51,56% στην Ελλάδα, 38,32% στη Σερβία και 10,12% στην Βουλγαρία. Δηλαδή τη Μακεδονία την μοίρασαν από τότε ανάμεσα σε τρεις χώρες...
Να θυμίσουμε απλά εδώ ότι: Η Διάσκεψη του Βουκουρεστίου κάλυψε τη χρονική περίοδο από τις 17/30 Ιουλίου έως τις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου του 1913 οπότε και υπογράφηκε η Συνθήκη, με την οποία ρυθμίζονταν τα ζητήματα, που αφορούσαν τις αντιμαχόμενες βαλκανικές χώρες. Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου καθόρισε τα νέα σύνορα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η Συνθήκη, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Κυριακή 21 Αυγούστου 2005 αποτελούνταν από 10 άρθρα, τα οποία εν συντομία προέβλεπαν:
Η Σερβία έπαιρνε τη Βόρεια Μακεδονία έως τη Ραντόβιτσα και τη Στρώμνιτσα, με το Μοναστήρι και το μεγαλύτερο μέρος της κοιλάδας του Βαρδάρη.
Η Ελλάδα έπαιρνε τη Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική, το Λιμάνι της Καβάλας, μ' ολόκληρη σχεδόν την ενδοχώρα, τη νότια Ηπειρο με τα Ιωάννινα, τα νησιά του Αιγαίου (εκτός από τα Δωδεκάνησα που έμεναν στους Ιταλούς, την Ιμβρο και την Τένεδο που έμεναν στην τουρκική κατοχή).
Στη Βουλγαρία δινόταν έξοδος στο Αιγαίο ανάμεσα στο Πόρτο - Λάγο και το Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη). Η Ρουμανία πήρε τη Νότιο Δοβρουτσά και η Τουρκία κράτησε την Ανατολική Θράκη με την Ανδριανούπολη.
Αναφορικά με το ζήτημα της Κρήτης, η συνολική διευθέτηση έχει ως εξής: Με τη Συνθήκη του Λονδίνου του 1913 η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε παραιτηθεί από τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο νησί υπέρ των βαλκανικών κρατών (Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία, Μαυροβούνιο). Στη συνέχεια, η Σερβία παραιτήθηκε από τα δικαιώματά της αυτά υπέρ της Ελλάδας με το Πρακτικό Πάσιτς - Βενιζέλου της 3ης Αυγούστου 1913 και η Βουλγαρία παραιτήθηκε και αυτή των δικαιωμάτων της υπέρ της Ελλάδος με την τελευταία παράγραφο του άρθρου 5 της Συνθήκης του Βουκουρεστίου όπου αναφέρεται: «Συνομολογείται ρητώς ότι η Βουλγαρία παραιτείται πάσης επί της νήσου Κρήτης αξιώσεως».
Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σήμαναν τον διαμελισμό της Μακεδονίας τα εδάφη της οποίας, με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 και του Νεϊγί το 1919, δόθηκαν: 51,56% στην Ελλάδα, 38,32% στη Σερβία και 10,12% στην Βουλγαρία. Δηλαδή τη Μακεδονία την μοίρασαν από τότε ανάμεσα σε τρεις χώρες...
Επομένως : Σε μια διαπραγμάτευση για εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης, στην οποία περιλαμβάνεται με οποιονδήποτε τρόπο το όνομα «Μακεδονία» και όποια παράγωγά του, αυτό θα πρέπει ρητά να γίνει αποδεκτό μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός. Να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 21082015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 21082015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου