Δημήτρης Κουτσούμπας: Το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ βροντοφωνάζει ''Δώστε πίσω τα κλεμμένα'' {Ομιλία στο Βελίδειο Συνεδριακό Κέντρο - Θεσσαλονίκη}

Σε μεγάλη πολιτική συγκέντρωση της Κομματικής Οργάνωσης Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη, μίλησε το βράδυ της Τρίτης ο ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. Ο χώρος του Βελλίδειου Συνεδριακού Κέντρου αποδείχτηκε τελικά μικρός για να χωρέσει όλους όσους συνέρρευσαν για να συμμετέχουν στη συγκέντρωση. Κάθε γωνία της αίθουσας γέμισε με κόσμο. Το ίδιο έγινε και με το αίθριο, ενώ πολλοί ήταν αυτοί που άκουσαν τελικά την ομιλία έξω από το Βελλίδειο. Στο χώρο έφτασαν με μαζική προσυγκέντρωση και πορεία, που ξεκίνησε από την Καμάρα, οι κλαδικές Οργανώσεις του Κόμματος και οι νεολαίοι της ΚΝΕ. Με τα συνθήματά τους, ξεσήκωσαν το κέντρο της πόλης: «Κανένας φόβος, καμία ανοχή, με το ΚΚΕ για την ανατροπή». Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την παρουσίαση των υποψηφίων βουλευτών του ΚΚΕ στην Α' και Β' Θεσσαλονίκης.

Ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε μεταξύ άλλων:

«Φίλες και Φίλοι,

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές και δω στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, δίνουμε τη μάχη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι, να φτάσουμε παντού σε κάθε λαϊκό σπίτι που ζει τις συνέπειες της κρίσης, σε όλους όσους βρεθήκαμε πλάι-πλάι στους δύσκολους αγώνες τα προηγούμενα χρόνια, σε κάθε άνθρωπο που η καρδιά του συνεχίζει να χτυπάει αριστερά, ριζοσπαστικά! Και η καρδιά που χτυπάει αγωνιστικά, αριστερά, χτυπά πιο δυνατά με Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Φίλες και Φίλοι,

Κανείς, ούτε βέβαια αυτοί που προτίθενται να σχηματίσουν την αυριανή κυβέρνηση, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε η ΝΔ, δεν μπορούν να αποφύγουν τις ραγδαίες διεθνείς εξελίξεις. Εξελίξεις ιδιαίτερα επικίνδυνες, που εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για το λαό μας και τους άλλους λαούς της περιοχής μας. Κι όμως, βλέπουμε και σ’ αυτήν την προεκλογική περίοδο τους δύο βασικούς διεκδικητές του κυβερνητικού «θώκου» να «στρουθοκαμηλίζουν».

Να αποφεύγουν, όπως «ο διάολος το λιβάνι» να αναφερθούν στις διεθνείς εξελίξεις, που άπτονται των λεγόμενων «εθνικών θεμάτων», χώνοντας το «κεφάλι» τους στην «άμμο» της αποσιώπησης. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπουν το ζήτημα στο λεγόμενο «θεσμικό πλαίσιο», που προκύπτει από τη συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Και καλά η ΝΔ παραμένει μια ζωή πιστή στο καραμανλικό «ανήκομεν εις την Δύσιν», ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, πώς μιλά ανερυθρίαστα στο όνομα της «Αριστεράς», πώς γίνεται να διατυμπανίζει το ίδιο «δόγμα» στην εξωτερική πολιτική;

Στα πρόσφατα «τιτιβίσματα» του κ. Τσίπρα θα βρει κανείς και νέα «μαργαριτάρια» υποταγής στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, που μαζί μ’ εκείνα που βγήκαν πέρσι, όπως είπε «από τα βάθη της ψυχής του», συνιστούν τον σύγχρονο ραγιαδισμό, που βέβαια καμιά σχέση δεν μπορούν να έχουν με την ανυπότακτη στάση και ιστορία του λαϊκού μας κινήματος.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με δύο κουβέντες, ισχυρίζονται πως πρέπει να ακολουθούμε πιστά το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να παραμείνει η χώρα κι ο λαός μας εγκλωβισμένος σ’ αυτά τα δεσμά, γιατί έτσι -λένε- διασφαλίζονται τα συμφέροντά μας, η ασφάλεια και η ειρήνη. Γιατί διαφορετικά, όπως λέει ο κ. Τσίπρας, «θα δημιουργηθεί θέμα».

Μα που ζούνε; Μήπως όλα αυτά τα χρόνια, από τη δεκαετία του 1950, που η χώρα μας είναι μέλος του ΝΑΤΟ κι από τη δεκαετία του 1980, που είναι μέλος της ΕΕ, δεν είδαμε να δημιουργούνται ένα σωρό «θέματα»;

Δεν είδαμε π.χ. την Τουρκία να προβάλει εδαφικές διεκδικήσεις σε όλο το ανατολικό Αιγαίο και να το «γκριζάρει»;

Δεν είναι αυτή, η σύμμαχος στο ΝΑΤΟ κι υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ, που απειλεί τη χώρα μας με πόλεμο, σε περίπτωση που εφαρμοστεί η διεθνής σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και η επέκταση χωρικών μας υδάτων;

Δεν είναι η ίδια ευρωατλαντική σύμμαχος που με τις χιλιάδες αεροναυτικές παραβιάσεις στο Αιγαίο κάνει κάθε χρόνο «σουρωτήρι» τον Εθνικό Εναέριο Χώρο και τα Χωρικά Ύδατα;

Δεν είναι η ίδια που έχει παρατάξει μια τεράστια στρατιωτική μηχανή από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο;

Δεν είναι μήπως αυτή που εξακολουθεί να διατηρεί υπό κατοχή σχεδόν τη μισή Κύπρο και δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, που την απειλεί μονίμως;

Όλα αυτά δεν γίνονται με τη στήριξη άμεση ή έμμεση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ;

Αλήθεια, ποιος μπορεί να ισχυριστεί μετά απ’ όλα αυτά, αλλά κι από το ρόλο που έχουν παίξει τα τελευταία χρόνια το ΝΑΤΟ και η ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, γενικότερα στα Βαλκάνια, αλλά και στο τελευταίο αιματοκύλισμα στη Λιβύη και στη Συρία και πρόσφατα με την ανάλογη επέμβαση στην Ουκρανία, πώς αυτοί οι οργανισμοί, αυτές οι λυκοσυμμαχίες, μπορούν να εξασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια;

Μα μπορείς να εμπιστευτείς τον εμπρηστή; Μπορείς να είσαι σίγουρος, όταν τον βοηθάς, τον αφήνεις να περνάει μέσα από το «σπίτι» σου, για να βάλει φωτιά στο σπίτι του γείτονα, πως και το δικό σου σπίτι δεν θα πιάσει φωτιά;

Τα πτώματα των μεταναστών, που ξεβράζονται στο Αιγαίο, οι άοπλες «στρατιές» των ταλαίπωρων ανθρώπων, που κάνουν τα πάντα για να γλιτώσουν από τον πόλεμο, ψάχνοντας την τύχη τους στην Ελλάδα και συνολικότερα στην Ευρώπη, είναι αποτέλεσμα αυτών των εγκληματικών ενεργειών, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Και καλά, οι έχοντες και κατέχοντες, κερδίζουν πολλαπλά από τη συμμετοχή της χώρας μας σ’ αυτές τις ενώσεις, αλλά οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας, δεν έχουν κανένα απολύτως συμφέρον απ’ αυτή τη συμμετοχή στο μακελειό κατά άλλων λαών, στη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στην παραχώρηση ελληνικού εδάφους για να γίνονται αυτές οι δολοφονικές επιχειρήσεις. Καμία εγγύηση δεν είναι αυτές οι ενώσεις για τα λεγόμενα «εθνικά» μας ζητήματα.

Το αντίθετο! Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ είναι μια «βραδυφλεγής βόμβα», που οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να «σκάσει» και να προκαλέσει τεράστια συμφορά στο λαό και στην εδαφική ακεραιότητα, στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Δεν είμαστε τυφλοί! Βλέπουμε τις σκληρές κόντρες στην Ανατολική Μεσόγειο για τα ζητήματα του καθορισμού των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ). Βλέπουμε τις πολεμικές «μηχανές» να «κινούνται», να περιδιαβαίνουν απειλητικά. Διαβάζουμε πότε για τα σχέδια τριχοτόμησης του Αιγαίου, από τους «πάτρωνες» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, και πότε για τις μυστικές διαβουλεύσεις των κυβερνήσεων Ελλάδας - Τουρκίας και τις πιθανολογούμενες νέες υποχωρήσεις από κυριαρχικά δικαιώματα.

Βλέπουμε να παραμένει το πρόβλημα με την ΠΓΔΜ, που σπρώχνεται κι αυτή, όλο και πιο πολύ στη «στρούγκα» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Γνωρίζουμε πολύ καλά τα προβλήματα που έχει προκαλέσει η νατοϊκή επέμβαση στα Βαλκάνια, στο Κόσσοβο, στη Βοσνία, αλλά και τα προβλήματα με την Αλβανία, το περιφερόμενο «τέρας» του μεγαλοϊδεατισμού, του εθνικισμού και σωβινισμού, που περιδιαβαίνει την περιοχή μας, όπως πρόσφατα το είδαμε ακόμα και σε μια σειρά ποδοσφαιρικούς αγώνες εθνικών ομάδων. Πληροφορούμαστε από τα μέσα κι από τα έξω το πώς οι αστικές τάξεις της μιας ή άλλης χώρας χρησιμοποιούν ως «μαριονέτες» τις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες στα Βαλκάνια, μεταξύ άλλων και στη Δυτική Θράκη, έτοιμες να τις «θυσιάσουν» ως απλά «πιόνια» στη «σκακιέρα» των ανταγωνισμών τους.

Ποιος είναι ο συνδετικός «κρίκος» όλων αυτών, που, μάλιστα, αποσιωπείται από τα άλλα κόμματα; Ο «κρίκος» αυτός δεν είναι άλλος από τα καπιταλιστικά κέρδη. Γι’ αυτά τα κέρδη, των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, εκδηλώνονται οξυμένα στην περιοχή μας οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και συμμαχιών.

Για το ποιος «θα βάλει στο χέρι» τον ενεργειακό και τον άλλο ορυκτό πλούτο, πώς θα διαμορφωθούν και σε ποιόν θα ανήκουν οι μεταφορικές υποδομές (αγωγοί, λιμάνια, αεροδρόμια, οδικοί και σιδηροδρομικοί άξονες), πως θα μοιραστεί σε τελική φάση η «πίτα» των αγορών, τα «μερίδια» της μιας ή άλλης δύναμης, του ενός ή άλλου μονοπωλίου.

Αυτά είναι τα επικίνδυνα «νταούλια», των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων κι ανταγωνισμών, που ήδη παίζουν και απειλούν να σύρουν σε «χορούς» αιματηρών αντιπαραθέσεων, συγκρούσεων και πολέμων, τον ελληνικό κι άλλους λαούς της περιοχής.

Και είναι πολύ γελασμένοι, όσοι στα σοβαρά εμπιστεύονται και τρώνε το ευρωατλαντικό «κουτόχορτο», πως δήθεν το ΝΑΤΟ κι η ΕΕ θα προστατέψουν το λαό μας από τέτοιες δυσάρεστες περιπέτειες. Η ζωή, πολλές φορές έχει δείξει, πως σε ανάλογες περιπτώσεις, όπως η τραγωδία της Κύπρου ή τα Ίμια, αυτοί οι δήθεν «ισχυροί σύμμαχοι» και «προστάτες», είναι οι σύγχρονοι «Νέρωνες» και «Πόντιοι Πιλάτοι».

Απ’ αυτούς τους «προστάτες» πρέπει πρώτα απ’ όλα να αγωνιστεί ο λαός για να προστατευθεί, επιβάλλοντας με τη πάλη του την απεμπλοκή τις Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

Για να γυρίσουν πίσω στη χώρα όσα τμήματα των ενόπλων δυνάμεων βρίσκονται εκτός συνόρων, για την απομάκρυνση των ξένων στρατιωτικών βάσεων και των πυρηνικών, για την αλληλεγγύη σε κάθε λαό που αγωνίζεται κι επιδιώκει να χαράξει το δικό του δρόμο ανάπτυξης. Για να απεμπλακεί η χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Για να γίνει πράξη το σύνθημα: «Ούτε γη, ούτε νερό, στους φονιάδες των λαών!» Αυτός είναι ένας καθημερινός αγώνας! Ένας αγώνας με συγκεκριμένους στόχους πάλης, που εμείς τον διεξάγουμε ενιαία και όχι αποσπασμένα από τον αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια θα δυναμώσει κι άλλο ο σφοδρός ανταγωνισμός τόσο σε περιφερειακό επίπεδο, όσο και γενικότερα. Ήδη βλέπουμε τις διαστάσεις που παίρνει η «κόντρα» ΗΠΑ - ΕΕ με τη Ρωσία.

Το ΝΑΤΟϊκό άνοιγμα στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, η διαπάλη για τον φυσικό πλούτο της Κασπίας και τους δρόμους μεταφοράς του, που περνάνε κι από την περιοχή μας, ο σχεδιασμός ένταξης της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, η ανάπτυξη της λεγόμενης Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκής «αντιΟ Δ. Κουτσούμπας τόνισε μεταξύ άλλωνπυραυλικής ασπίδας» στην περιοχή, που σχετίζεται και με το δόγμα του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος», αποτελούν ζητήματα σφοδρής αντιπαράθεσης των ΗΠΑ - ΕΕ -ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.

Σ’ αυτές τις συνθήκες οι κορώνες περί «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής», ενώ θα είμαστε μέσα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ και «έντονης δραστηριότητας» μέσα εκεί, που αραδιάζει, κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας, είναι «στάχτη στα μάτια» των εργαζομένων. Οι παλαιότεροι θα θυμόμαστε την ανάλογη «πολυδιάστατη πολιτική» του ΠΑΣΟΚ στις Συνόδους του ΝΑΤΟ, όταν κάτω από τις Αποφάσεις, έμπαιναν ανούσιοι «αστερίσκοι», που καθόλου και σε τίποτα δεν εμπόδιζαν την προώθηση των νατοϊκών σχεδιασμών.

Το «έργο», λοιπόν, είναι χιλιοπαιγμένο κι από τα πριν ξεπουλημένο, και το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές της Ελλάδας, οι αγωνιστές του φιλειρηνικού κι αντιιμπεριαλιστικού κινήματος της Θεσσαλονίκης, που διακρίθηκαν ιδιαίτερα για την πρωτοπόρα δράση τους όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τα Βαλκάνια, ούτε κατά διάνοια δεν θα μπορούσαν να δώσουν «λευκή επιταγή» που ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνησή του, μια κυβέρνηση που, όπως κι ο ίδιος ο Τσίπρας παραδέχεται «μέσα από τα φυλλοκάρδια του», θα είναι ταγμένη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.

Αυτό που ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλώς «λευκή επιταγή», είναι να σηκώσουμε «λευκή σημαία», να παραδοθούμε, να εγκαταλείψουμε αρχές και αξίες, αγώνες και παρακαταθήκες, όπως είναι οι χιλιάδες αγώνες του λαού μας ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Ε, όχι! Αυτό δεν θα γίνει ποτέ!

Αλήθεια, όμως, πως ακούγονται στα αυτιά εκείνων όσων θεωρούν τον εαυτό τους ακόμη αριστερό, ριζοσπάστη, προοδευτικό, οι όρκοι πίστης του ΣΥΡΙΖΑ στο ΝΑΤΟ και στη ΕΕ; Τι μπορούν να περιμένουν από ένα κόμμα, που ακόμη και σε μια απλή ανακοίνωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου, δεν τολμά να κατονομάσει το ρόλο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, των ιμπεριαλιστών και αποσύρει την μία ανακοίνωση για να βγάλει άλλη, αφαιρώντας αυτά για να μην κακοκαρδίσει τους επικυρίαρχους δολοφόνους των λαών; Κι όλα αυτά ενώ είναι ακόμη στην αντιπολίτευση! Ας σκεφτούν τι έχει να γίνει όταν αναλάβουν και το ρόλο της κυβέρνησης!

Λένε ορισμένοι πως αυτό συμβαίνει στο όνομα του «πραγματισμού», της «ενηλικίωσης» του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα πια είναι ένα κόμμα που διεκδικεί τα κυβερνητικά σαλόνια. Άλλοι πάλι λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει «αριστερός», αλλά έχει βάλει «λίγο νερό στο κρασί του», ώστε να προσεγγίσει τους «κεντρώους» ψηφοφόρους και να διασφαλίσει την πρωτιά και τις 50 έδρες. Όλοι τους εθελοτυφλούν, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και πριν είχε δώσει «δείγματα γραφής» στη υποταγή. Από γεννησιμιού του ήταν ο «αριστερός ψάλτης» της ΕΕ, όταν το ΚΚΕ και παλαιότερα η ΕΔΑ χαρακτήριζαν -και δικαίως- την ΕΟΚ ως «λάκκο των λεόντων».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα κουβαλά ως «προπατορικό αμάρτημα» του ΣΥΝ τη συμφωνία του με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που είναι το μνημόνιο των μνημονίων, σπέρνει αυταπάτες για το ρόλο της ΕΕ. Ότι δήθεν αυτή μπορεί να αλλάξει, ότι ήδη ξεκίνησε να αλλάζει και μάλιστα να «απογαλακτιστεί» και από το ΝΑΤΟ και θα διασφαλίσει καλύτερα -λέει- τα «εθνικά» μας θέματα. Μα ποιόν δουλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Στην πλειοψηφία του το ΝΑΤΟ είναι οι χώρες της ΕΕ. Είναι «νύχι - κρέας» οι δυό τους στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Δεν είναι, μήπως, γνωστός ο ρόλος της ΕΕ στο ζήτημα της Κύπρου; Λύθηκε μήπως το Κυπριακό; Όπως διάφοροι ισχυρίζονταν ότι θα γινόταν με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Όχι, βέβαια, το αντίθετο! Η ΕΕ είναι παράγοντας πίεσης σε διχοτομική λύση, που ούτε βιώσιμη είναι, ούτε δίκαιη, όπως ήταν το σχέδιο Ανάν, που ενέπλεκε τους λαούς Κύπρου, Ελλάδας και Τουρκίας σε νέες περιπέτειες.Ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε μεταξύ άλλων

Αλλά και για το ΝΑΤΟ και πριν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν γενικόλογος, μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Ποτέ δεν προέβαλλε ζήτημα αποχώρησης της χώρας μας, αλλά ψέλλιζε κάτι περί «διάλυσης του ΝΑΤΟ». Δηλαδή, «ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι»… Μα, αν δεν αναπτυχθεί η πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ, για την αποδέσμευση από αυτό κάθε χώρας, πως θα γίνει να «ξηλωθεί» αυτό το ιμπεριαλιστικό δημιούργημα;

Σήμερα, ωστόσο, ακόμη κι αυτά είναι «περασμένα ξεχασμένα» και γίνεται και στον καθένα φανερό πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανέναν σκοπό και για τίποτα να συγκρουστεί με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Το αντίθετο μάλιστα! Έχει πλήρως ενσωματωθεί στο νέο δικομματικό του ρόλο.

Τις τελευταίες μέρες, βλέπουμε αυτούς τους δυο «πυλώνες» του δικομματισμού τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, να ισχυρίζονται πως εάν ο λαός ακολουθούσε την πρόταση του ΚΚΕ, θα είχαμε δήθεν οδηγηθεί στην «απομόνωση» της χώρας και ούτε λίγο ούτε πολύ δεν θα είχαμε σχέσεις με κανένα κράτος...

Ψεύδονται ασύστολα! Γιατί τότε, σήμερα, που είμαστε μέσα στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να πάρουμε πετρέλαιο φθηνό από το Ιράν, εξαιτίας των κυρώσεων που έχουν επιβάλλει η ΕΕ και οι ΗΠΑ ενάντια σ’ αυτή τη χώρα;

Σήμερα, εντός των τειχών της ΕΕ, είναι που δεν μπορούμε να εξάγουμε αγροτικά προϊόντα στη Ρωσία, και την πληρώνουν οι Έλληνες αγρότες, εξαιτίας των κυρώσεων της ΕΕ και των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας και των αντίμετρων που αυτή πήρε.

Η πραγματικότητα είναι πως μια άλλη Ελλάδα, για την οποία εμείς αγωνιζόμαστε, κι όπου η οικονομία θα λειτουργεί με βάση την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών κι η εξουσία θα ανήκει στο λαό κι όχι σε μια χούφτα ομίλους και στα κόμματά τους, ο λαός μας θα μπορεί να αναπτύσσει σχέσεις με όλους τους λαούς και τις χώρες, στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Κι όχι όπως γίνεται σήμερα, όπου τα γρανάζια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ καθορίζουν το τι θα παράγουμε, με ποιόν μπορούμε και με ποιόν δεν μπορούμε να έχουμε σχέσεις, ή που βάζουνε το λαό μας να πληρώνει υποβρύχια που γέρνουνε κι άλλους εξοπλισμούς για τις νατοϊκές ανάγκες.

Μια Ελλάδα της εργατικής-λαϊκής εξουσίας θα είναι σε θέση να αναπτύσσει σχέσεις, στη βάση της αμοιβαιότητας και προς όφελος του λαού, κι όχι κάποιων συγκεκριμένων μονοπωλίων, με όλες τις χώρες.

Πολύ περισσότερο που η χώρα μας είναι μεταξύ τριών ηπείρων, της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής. Κι αυτό που είναι μειονέκτημα σήμερα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι «δρόμοι» του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, γενικότερα οι «δρόμοι» περάσματος των προϊόντων σε συνθήκες καπιταλισμού είναι βαμμένοι με αίμα, θα γίνει πλεονέκτημα για το λαό και τη χώρα. Εδώ βρίσκεται, τόσο για το λαό μας, όσο και για τους άλλους λαούς, η ελπίδα για την ειρήνη, την ασφάλεια, την ανάπτυξη προς όφελός τους.

Ένα ενισχυμένο ΚΚΕ στις εκλογές της 25ης Γενάρη, θα είναι μια παρακαταθήκη σ’ αυτόν τον αγώνα, σ' αυτήν την προοπτική, που είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει το ειρηνικό μέλλον των λαών. Θα είναι ταυτόχρονα μήνυμα καταδίκης του ευρωατλαντισμού, της υποταγής και μοιρολατρίας, που καλλιεργούν οι δυνάμεις του δικομματισμού κι οι «κολαούζοι» τους.

Θα δημιουργήσει ένα ισχυρότερο «αποκούμπι» για να παλέψουμε την επόμενη μέρα από καλύτερες θέσεις ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους. Για να δυναμώσει η αλληλεγγύη του λαού μας προς κάθε λαό που αγωνίζεται, όπως είναι ο λαός της Παλαιστίνης, που έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος με την Ισραηλινή βαρβαρότητα! Για να εμποδίσουμε την παραπέρα υποχώρηση από κυριαρχικά δικαιώματα. Για να δημιουργήσουμε εμπόδια στην εγκληματική δράση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ κατά άλλων λαών. Για όλους αυτούς τους λόγους απαιτείται να είναι δυνατό το ΚΚΕ στη Βουλή και στο λαό».

Πηγή: 902.gr