ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣΑΤΙΡΙΚΟ
Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!
..
Kαι μεις τι περιμένουμε. Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα μας κάνουν; Οι αχόρταγοι κάτι θα μας δώσουν; Ότι οι λύκοι θα μας ταϊσουνε αντί να μας καταβροχθίσουν; Ότι από φιλία θα μας προσκαλέσει η τίγρης να της βγάλουμε τα δόντια; Τέτοια περιμένουμε; (Μπ. Μπρεχτ)
Συνεχίζει να παίζει με τις λέξεις η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ενώ διαβεβαιώνει ότι θέλει να συζητήσει με τους δανειστές, ταυτόχρονα βάλει κατά των εκπροσώπων τους.
Χαρακτηριστική του κλίματος η σημερινή δήλωση του υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη στο BBC με την οποία εξηγεί ότι «ποτέ δεν είπα ότι δεν θα διαπραγματευτούμε με τους δανειστές μας. Είπα ακριβώς το αντίθετο: θέλουμε να έχουμε εποικοδομητικές διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με κάθε κράτος-μέλος της Ευρωζώνης, στην οποία δικαιωματικά ανήκουμε. Αυτό που δεν σκοπεύουμε να κάνουμε είναι να παρατείνουμε ένα λάθος πρόγραμμα».
Παίζοντας με τις λέξεις ο Γ. Βαρουφάκης πρόσθεσε πως «η τρόικα, στην οποία αναφέρεστε, είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Από τη μία είναι η τρόικα των θεσμών, με τους οποίους φυσικά και θα συζητήσουμε, αλλά από την άλλη είναι οι εκπρόσωποί τους που έρχονται για να επιβάλλουν και να επιβλέψουν την εφαρμογή ενός προγράμματος που έχει αποτύχει».
Οπότε ο υπουργός Οικονομικών, αφενός μεν διαβεβαιώνει πως η κυβέρνηση θέλει να συζητήσει με την τρόικα δηλαδή με ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, αφετέρου δηλώνει πως φταίει η μετάφραση για τα όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη τύπου με τον Γ. Ντάισελμπλουμ. «Έπρεπε να είχα μιλήσει στα αγγλικά για να μην χαθείτε στη μετάφραση. Αυτό που είπα είναι ότι είμαστε αποφασισμένοι να διαπραγματευτούμε και να καταλήξουμε σε συμφωνία με τους δανειστές για ένα διαφορετικό πρόγραμμα», δήλωσε ο υπουργός και σε ερώτηση αν η κυβέρνηση θέλει να παγώσει τις μεταρρυθμίσεις απάντησε «θέλουμε να τις εμβαθύνουμε».
Για την επένδυση της Cosco στον Πειραιά δήλωσε ότι «έχει την πλήρη υποστήριξη μου».
Το πάρτι διορισμών από τον Αλέξη Τσίπρα σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται. Τώρα και στην ΕΥΠ.
Τον δημοσιογράφο Γιάννη Ρουμπάτη τοποθέτησε διοικητή της ΕΥΠ, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Ο Γιάννης Ρουμπάτης υπήρξε συνεργάτης και σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου. Από τον Μάρτη του 1987 έως το Ιούνη του 1988 ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ.
Εκλέχτηκε ευρωβουλευτης του ΠΑΣΟΚ από το 1994 ως το 1999.
Παρότι η κυβέρνηση κράτησε χαμηλούς τόνους, η τηλεφωνική επικοινωνία Ομπάμα – Τσίπρα αποτέλεσε την αφορμή για ορισμένους «παπαγάλους» παλαιάς κοπής (τους ίδιους που πανηγύριζαν είτε κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ, είτε η ΝΔ, είτε και οι δύο μαζί) να… απελευθερώσουν τον εαυτό τους. Και να αρχίσουν να «πανηγυρίζουν» για το τέλος της λιτότητας που θα έρθει λόγω της «στήριξης του Ομπάμα», όπως παλιότερα «πανηγύριζαν» για τον «δημοκράτη» Κλίντον και πιο παλιά για τον «φιλέλληνα» Κάρτερ…
Οι άνθρωποι αυτοί - ευαγγελιστές του Μνημονίου που πασχίζουν σε μια νύχτα να βαφτιστούν «αντιμνημονιακοί» - δεν έχουν καταλάβει τίποτα ούτε από Ιστορία, ούτε από τη διεθνή κατάσταση και τη θέση της Ελλάδας μέσα σ’ αυτήν, ούτε καν από τα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν με τη ψήφο του λαού στις εκλογές της Κυριακής. Παραμένουν στο παρελθόν (τους) θυμίζοντας τους κομπάρσους εκείνης της παλιάς ελληνικής ταινίας («Καλώς ήρθε το δολάριο») που έτρεχαν τα σάλια τους βλέποντας να κατεβαίνουν στο μόλο «τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα» του 6ου Αμερικάνικού Στόλου.
Επί της ουσίας: Το αμερικάνικο («επεκτατικό») μοντέλο διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης που αντιπαρατίθεται με το γερμανικό («περιοριστικό») μοντέλο, έχει κι αυτό τα δικά του αποτελέσματα. Τα οποία δεν περιορίζονται στους άψυχους στατιστικούς δείκτες. Επεκτείνονται και στη ζωή των πραγματικών, των κανονικών ανθρώπων, στη ζωή του Αμερικανικού λαού.
Ας δούμε, λοιπόν, τι συμβαίνει στις ΗΠΑ, όπου μάλιστα πριν από λίγες μέρες ο Ομπάμα εξήγγειλε το… «τέλος της κρίσης». Ας δούμε πώς επήλθε αυτό το «τέλος της κρίσης»:
Το 2008 κατά την έναρξη της κρίσης και της προεδρικής θητείας του Ομπάμα οι δισεκατομμυριούχοι στις ΗΠΑ (σύμφωνα με το περιοδικό Forbes) αριθµούσαν τους 359 και η περιουσία τους ανερχόταν στο 1,1 τρις δολάρια. Στα έξι χρόνια που πέρασαν, εν μέσω κρίσης, οι δισεκατομμυριούχοι στις ΗΠΑ… αυξήθηκαν και η περιουσία των 400 πλουσιότερων εξ αυτών (σύμφωνα με τα στοιχεία του Forbes για το 2014) εκτινάχτηκε στα 2,29 τρις δολάρια. Ο πλούτος αυτός - αυξημένος κατά 270 δις δολάρια έναντι του 2013 - αντιστοιχεί στο ΑΕΠ ολόκληρης της Βραζιλίας…
Σημείωση 1η: Την ίδια περίοδο που στις ΗΠΑ οι δισεκατοµµυριούχοι διπλασίασαν τα τρισεκατομμυριά τους, οι Αμερικανοί εργαζόµενοι είδαν να χάνονται περισσότερες από 7 εκατοµµύρια θέσεις εργασίας και να κατάσχονται πάνω από 5 εκατομμύρια κατοικίες από τις τράπεζες. Τις ίδιες τράπεζες που στο πλαίσιο της «επεκτατικής πολιτικής», μόνο μέχρι τον Οκτώβριο του 2010, είχαν επιχορηγηθεί από το αμερικάνικο κράτος (δηλαδή από τις τσέπες των φορολογούμενων) με περισσότερα από 3,3 τρις δολάρια.
Σημείωση 2η: Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2010 για κάθε έναν νέο Αµερικανό δισεκατοµµυριούχο που γεννούσε η πολιτική Ομπάμα αντιστοιχούσαν 130.000 απολυµένοι Αµερικανοί εργάτες…
Σημείωση 3η: Αν η μισή μόνο περιουσία των 400 δισεκατοµµυριούχων των ΗΠΑ που αυξάνεται µε ιλιγγιώδεις ρυθµούς φορολογούνταν με μόλις 10%, τότε (όπως υπολόγισε ο δηµοσιογράφος Πάτρικ Μάρτιν, «Νέα», 11/3/2011) θα εξαφανίζονταν αυτοµάτως τα ελλείµµατα όλων των αµερικανικών πολιτειών. Αλλά κάτι τέτοιο οι Αµερικανοί εργαζόµενοι δεν το είδαν. Ούτε επί Μπους, φυσικά, αλλά ούτε επί Οµπάµα…
Μέσα στο 2009, κατά την έναρξη της κρίσης και στην πιο επώδυνη στιγμή της, σύµφωνα µε το αµερικανικό περιοδικό Fortune και την περίφηµη λίστα «Fortune 500», οι 500 µεγαλύτεροι µονοπωλιακοί όµιλοι των ΗΠΑ αύξησαν τα κέρδη τους κατά 335%. Οι συγκεκριµένοι όµιλοι είδαν την κερδοφορία τους να εκτινάσσεται στα 391 δισεκατοµµύρια δολάρια. Το γεγονός συνιστά πραγµατικό άθλο, αν συνυπολογιστεί ότι πρόκειται για τη δεύτερη µεγαλύτερη άνοδο κερδοφορίας που είχε καταγράψει η λίστα «Fortune 500» στην μέχρι τότε 56ετή ιστορία της.
Σηµείωση 1η: Τη χρονιά που αύξησαν τα κέρδη τους κατά 335%, οι ίδιοι όµιλοι προχώρησαν στην απόλυση 821.000 εργαζοµένων.
Σηµείωση 2η: Σύµφωνα µε το Ίδρυµα Ροκφέλερ, ένας στους πέντε Αµερικανούς εργαζοµένους το 2009 είχε εισοδηµατικές απώλειες τουλάχιστον 25%.
Το 2010 ο επικεφαλής της Bank of America εισέπραξε µπόνους 9 εκατοµµύρια δολάρια. Το µπόνους του προέδρου της Goldman Sachs ήταν 12,6 εκατ. δολάρια συν 2 εκατ. βασικός µισθός. Σύµφωνα µε έρευνα της εφηµερίδας Wall Street Journal, τα µπόνους και οι αποδοχές µε τα οποία οι 36 µεγαλύτεροι χρηµατοπιστωτικοί κολοσσοί της Γουόλ Στριτ αντάµειψαν τα στελέχη τους το 2010 ανήλθαν στα 144 δις δολάρια. Επρόκειτο για δεύτερο συνεχόµενο ρεκόρ, αφού την προηγούµενη χρονιά, το 2009, το ποσό που µοιράστηκαν τα golden boys ήταν 136 δις δολάρια. Στην ίδια έρευνα τονιζόταν ότι τα καθαρά κέρδη της Γουόλ Στριτ εκτιµήθηκαν στα τέλη του 2010 σε πάνω από 61 δις δολάρια. Σύµφωνα, δε, µε τη Wall Street Journal, οι 25 µεγαλύτερες χρηµατοοικονοµικές εταιρείες των ΗΠΑ, από 350 δις δολάρια κέρδη που είχαν το 2007, προ κρίσης, είδαν τα κέρδη τους το 2010 να ανέρχονται σχεδόν στα 420 δις.
Σηµείωση 1η: Το ποσό-ρεκόρ των 144 δις δολαρίων σε µισθούς και µπόνους σηµειώθηκε σε µια περίοδο που υποτίθεται ότι ο Μπάρακ Οµπάµα έχει... κηρύξει πόλεµο κατά των golden boys.
Σημείωση 2η: Στη χώρα µε τα 144 δις δολάρια που εισπράττουν ως αµοιβές και µπόνους τα στελέχη της Γουόλ Στριτ και τα 420 δις κέρδη των 25 βασικότερων χρηµατοοικονοµικών επιχειρήσεων, ο αριθµός των άστεγων παιδιών που κυριολεκτικά ζουν στους δρόμους ξεπερνά το 1 εκατοµµύριο…
Κάπως έτσι ήρθε το… «τέλος της κρίσης» στις ΗΠΑ. Ήρθε:
α) Με τον Στίγκλιτς να καταγράφει ότι το 95% των κερδών που παράχθηκαν από το «μοντέλο Ομπάμα» από το 2009 μέχρι το 2012 στις ΗΠΑ κατέληξαν στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού, και με τον Κρούγκμαν να σημειώνει ότι από αυτά τα κέρδη το 60% πήγε στους μεγιστάνες του πλούτου που αποτελούν το μόλις 0,1% του πληθυσμού.
β) Με περίπου 55 εκατομμύρια Αμερικανοί (σύμφωνα με την Εθνική Ακαδημία Επιστημών) να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, εκ των οποίων 15,5 εκατομμύρια είναι παιδιά. Δηλαδή με περίπου 100 εκατομμύρια, το 1/3 του αμερικανικού πληθυσμού, να αντιμετωπίζουν σοβαρή οικονομική δυσπραγία.
γ) Με πάνω από 50 εκατομμύρια Αμερικανούς να μην έχουν ασφάλεια υγείας και με 50 εκατομμύρια ανθρώπους να σιτίζονται με κουπόνια σίτισης.
δ) Με το μέσο όρο των εσόδων των ανώτερων εισοδηματικά τάξεων στις ΗΠΑ να είναι κατά 400 φορές μεγαλύτερος από το μέσο όρο των αποδοχών των εργαζόμενων στρωμάτων.
Προς όσους, επομένως, θα επιμείνουν να εμφανίζουν το «μοντέλο Ομπάμα» και τη «στήριξη» του Αμερικανού Προέδρου σαν εχέγγυο για την αναστροφή της ανθρωπιστικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα, έχουμε να θυμίσουμε τα λόγια ενός σημαντικού διανοητή, του Ταρέκ Αλί, ο οποίος με αφορμή τον άλλο τύπου «ανθρωπισμό» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, εκείνον που επέδειξε στο Ιράκ, έγραφε:
«Ανίκανες να παράσχουν σε σηµαντικά τµήµατα των πληθυσµών τους τα βασικά αναγκαία της καθηµερινής ζωής, όπως είναι η αποτελεσµατική περίθαλψη και η εκπαίδευση, οι ΗΠΑ (…) είναι απίθανο να µπορούν να µετατρέψουν το Ιράκ σε κάποιο κεϊνσιανό παράδεισο»
«Δε θα υπάρξει καμιά αποκατάσταση μισθολογικών και εργασιακών απωλειών. Δεν υπάρχουν λεφτά. Σας το λέω ξεκάθαρα, τη φτώχεια θα διαχειριστούμε. Αλλαγές στο μισθολόγιο μπορούμε να συζητήσουμε από το 2016 και μετά». Μ' αυτά τα λόγια συνόψισε τις θέσεις της κυβέρνησης για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο ο νέος αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Γ. Κατρούγκαλος, στη συνάντηση που είχε χτες με την Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ.
Απόλυτα συνεπής με τα ψίχουλα που περιέχονται στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, εξήγησε στους συνδικαλιστές ότι ο κρατικός προϋπολογισμός θα αναθεωρηθεί αλλά όχι ως προς την αποκατάσταση των απωλειών. Οπως είπε, η δημιουργία ενός νέου μισθολογίου, που θα αποκαθιστά τις απώλειες, δεν είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Αυτό που μπορεί να συζητήσει η κυβέρνηση, είναι μόνο κάποιες θεσμικές και δομικές αλλαγές.
Σε άλλο σημείο, και ύστερα από παρέμβαση του εκπροσώπου του ΠΑΜΕ, που ανέδειξε το ρόλο του κράτους στην εξυπηρέτηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, ο υπουργός απάντησε ότι η κυβέρνηση «δε θα κάνει καμιά αλλαγή στο χαρακτήρα του κράτους.
Οποιος κυβερνά δε σημαίνει ότι έχει και την πραγματική εξουσία. Κάποιες αλλαγές θα γίνουν αλλά όχι στο χαρακτήρα του κράτους και σε αυτό -έφτασε να πει- χρειαζόμαστε τη βοήθεια του ΠΑΜΕ»! Για να εισπράξει την απάντηση από τον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ ότι τέτοια βοήθεια δεν υπήρξε και δε θα υπάρξει ποτέ από τις ταξικές δυνάμεις.
Τελικά η Ελπίδα παρ' όλα τα εμπόδια που της έβαλαν ήρθε!
Έφερε μαζί της και τη Χαρά! Τις βάλαμε να ξαποστάσουν, τις στρώσαμε να κοιμηθούν!
Ο νέος πρωθυπουργός ορκίστηκε, χωρίς όμως να του παραδοθεί το σκήπτρο! Ο προηγούμενος νόμισε ότι του ανήκει για πάντα, ότι είναι ιδιοκτησία του, ότι είναι ισόβιος. Ότι θα έχει για πάντα φυλακισμένη την Ελπίδα! Μικρότης ενός πολύ μικρού ανθρώπου!
Ορκίστηκε και η νέα κυβέρνηση! Έδειξε ότι φέρνει έναν άλλο αέρα. Άλλα πρόσωπα, πιο οικεία. Έδειχναν να αισθάνονται άβολα στο προεδρικό μέγαρο. Έγιναν και οι πρώτες ενθουσιώδεις δηλώσεις από τους υπουργούς. Επαναπροσλήψεις εργαζόμενων, κατάργηση των εξέταστρων στα νοσοκομεία, τέλος στις ιδιωτικοποιήσεις, αποπομπή της τρόικας και άλλα τέτοια αισιόδοξα!
Η Ελπίδα, παίρνοντας το πρωινό της, έδειχνε πολύ χαρούμενη. Δίπλα της χαιρόταν κι η Χαρά.
Ήρθαν όμως τα κοράκια να μας πουν ότι πολύ απλωνόμαστε! Θέλησαν να μας βάλουν στη... θέση μας! Έπρεπε, είπαν, στην κυβέρνηση να είναι και το "Ποτάμι"! Τι σημασία έχει που αυτό δεν το θέλει ο ελληνικός λαός! Ασήμαντη... "λεπτομέρεια" γι αυτά. Σύντομα στην επόμενη κυβέρνηση θα είναι και το "Ποτάμι" έκραξαν!
Μίλησαν και τα εγχώρια υψηλόμισθα παπαγαλάκια των κορακιών! Είπαν ότι τον άλλο μήνα δεν θα υπάρχουν λεφτά για συντάξεις! Στόχος τους η Ελπίδα κι η Χαρά. Θέλουν πάση θυσία να τις διώξουν απ' τα σπίτια μας. Eμείς όμως δεν θα τις αφήσουμε να φύγουν. Τις βγάλαμε τα καλύτερα σερβίτσια μας, τις στρώσαμε τα καθαρά μας σεντόνια!
Τα μαντρόσκυλα, οι τοποτηρητές των κορακιών, που τέθηκαν σε αργία, καραδοκούν και πάλι. Τους λείπει και το κόκαλο! Προσδοκούν γρήγορα να αναλάβουν και πάλι ρόλο. Μας δείχνουν δόντια, γαυγίζουν, περιμένουν ανυπόμονα, έτοιμα να σπάσουν τα λουριά, για να χιμήξουν και πάλι! Επιχαίρουν με την εμφάνιση των κορακιών!
"Λεφτά δεν θα υπάρξουν για συντάξεις! Να δείτε τώρα εσείς, που τολμήσατε να μας διώξετε, τι θα σας κάνουν τα κοράκια"! Γαυγίσματα και κραυγές υψηλόμισθων παπαγάλων, χωρίς σταματημό.
Η Ελπίδα αρχίζει να ανησυχεί, η Χαρά, πιο ψύχραιμη, τη βάζει στη θέση της. Κάνε υπομονή της λέει!
-Φοβάμαι Χαρά. Δεν ακούς τα σκυλιά πώς γαυγίζουν ουρλιάζοντας σαν τους λύκους; Δεν ακούς τους παπαγάλους πώς μιμούνται τα σκυλιά;
-Κάνε υπομονή, Ελπίδα, λεφτά υπάρχουν κι είναι δικά μας. Μας τα έκλεψαν τα σκυλιά και τα έδωσαν στις ύαινες! Δικά μας είναι και θα τα πάρουμε, Ελπίδα, θα δεις! Ούτε ρούπι πίσω! Μπορούν να αναμετρηθούν πέντε ύαινες, πέντε τραπεζίτες, μ' έναν ολόκληρο λαό; Δεν βλέπεις τη χαρά και την ελπίδα στο πρόσωπό του;
Μην ανησυχείς! Τώρα έχουμε και τα ΜΑΤ μαζί μας, που θα... χτυπούν αλύπητα τις ύαινες, και δεν θα αφήνουν τα σκυλιά και τους λύκους να μας πλησιάσουν! Ας πέσει και το χρηματιστήριο! Ας θυμώσει και ο Σουλτς, γραμμένο τον έχουμε!
-Όμως, Χαρά, να ξέρεις ποτέ δεν περιμένω από τα κοράκια να κελαηδήσουν σαν αηδόνια, όσο κι αν προσποιηθούν! Από τα κοράκια μόνο κρα μπορείς ν' ακούσεις, από τα σκυλιά μόνο γαυγίσματα, όσο για το λύκο, που θέλουν να βάλουν, για να μας... "φυλάει", ως εγγυητής της δημοκρατίας, απ' αυτόν μόνο ουρλιαχτά.
Πολύ με τρομάζουν, Χαρά, τα σαρκοφάγα, αλλά και πολύ σιχαίνομαι τα ερπετά που μας τριγυρίζουν. Φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να μείνω για πολύ εδώ, που ήρθα!
-Κρατήσου με νύχια και με δόντια, Ελπίδα. Ο κόσμος δεν μπορεί πιά χωρίς εσένα, να ξέρεις, θα βγει στους δρόμους και θα σε στηρίξει. Κάθισε εδώ! Ούτε ρούπι πίσω!
<<Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης». Τη λαϊκή ρήση θυμίζουν οι πανηγυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαφαινόμενη αντικατάσταση της τρόικας, με τη μορφή που τη μάθαμε, από ένα άλλο σχήμα. Ο ευρωβουλευτής του Δ. Παπαδημούλης σε ανακοίνωσή του υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι είναι «ανοιχτό το ενδεχόμενο για αντικατάσταση της τρόικα "με μια δομή που θα διαθέτει μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση και λογοδοσία, θα βασίζεται στα ευρωπαϊκά όργανα και θα υπόκειται σε μεγαλύτερο κοινοβουλευτικό έλεγχο σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο"».
Το συμπέρασμα αυτό βγάζει από απάντηση της Κομισιόν σε ερώτησή του και σηκώνει κουρνιαχτό για να κρύψει ότι το πρόβλημα δεν είναι η τρόικα καθαυτή - που στο κάτω κάτω εκπροσωπούσε την ίδια την ΕΕ κατά τα 2/3 (τα τρία μέρη της τρόικας είναι ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) - αλλά η αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ, που με ή χωρίς τρόικα, δεσμεύει τα κράτη - μέλη της σε μια πορεία υπαγορευμένη απ' τις ανάγκες των μονοπωλίων. Οπως παραδέχτηκε ο Μ. Σουλτς, σε συνέντευξή του χτες στα «Νέα», «η τρόικα είναι ένα εργαλείο, δεν πρέπει να συζητάμε για εργαλεία, πρέπει να συζητάμε για το περιεχόμενο...».
Το ίδιο είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ κι όταν αναλάμβανε το ευρωκοινοβούλιο πρωτοβουλία ελέγχου της τρόικας, πανηγυρίζοντας για μια διαδικασία που κατέληξε στο να νομιμοποιήσει τα πεπραγμένα της σαν αναγκαία για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.
Ο Δ. Παπαδημούλης δεν κρύβει τη χαρά του επειδή - όπως αναφέρει - ο Μοσκοβισί «καρφώνει τις ελληνικές κυβερνήσεις», ότι αυτές υπέγραψαν τα μνημόνια! Αυτό όμως δεν είναι καινούργιο νέο, έτσι λειτουργεί η ΕΕ. Καπιταλιστικά κράτη συμμετέχουν, με εκλεγμένες κυβερνήσεις που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των αστικών τους τάξεων και διαμορφώνουν στρατηγική - κόλαφο για τους λαούς, όπως αποδεικνύουν τα πεπραγμένα τους, με ή δίχως μνημόνια. Αλλωστε την ίδια πολιτική εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις, όλων των αποχρώσεων, των κρατών - μελών της ΕΕ, με ή χωρίς μνημόνια, (πχ. Ιρλανδία, Πορτογαλία με μνημόνιο, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία χωρίς μνημόνιο), με τις ίδιες αντιλαϊκές συνέπειες.
Η παραδοχή του Μοσκοβισί ότι η Κομισιόν θα εξετάσει τον ρόλο της τρόικας, μεταξύ άλλων και το ενδεχόμενο αντικατάστασής της, με μια δομή που θα διαθέτει μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση, θα βασίζεται στα ευρωπαϊκά όργανα και θα υπόκειται σε μεγαλύτερο κοινοβουλευτικό έλεγχο σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, συνιστά ομολογία της πρόθεσής τους να αντικαταστήσουν ένα άλογο στην «κούρσα» υλοποίησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων με ένα άλλο, στο πλαίσιο μάλιστα των εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Συνιστά ομολογία της επιδίωξής τους να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών και να «σοβατίσουν» με ένα αστικοδημοκρατικό «επίχρισμα» την ΕΕ και τους θεσμούς της, που αποδεδειγμένα ευθύνονται για τα βάσανα των λαών.
Το «κράτος έχει συνέχεια» και δε θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, αφού, παρά την εναλλαγή κυβερνήσεων, κουμάντο στη χώρα συνεχίζουν να κάνουν τα μονοπώλια, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Ο «καπνός», που σηκώθηκε αυτές τις μέρες με αφορμή το έκτακτο Συμβούλιο των ΥΠΕΞ της ΕΕ σχετικά με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και τη θέση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δεν μπόρεσε να κρύψει τελικά την ευθυγράμμισή της με τη γραμμή της ΕΕ.
Τι συνέβη πραγματικά; Κατέληξαν στην ανανέωση των ήδη επιβεβλημένων κυρώσεων έως και τον ερχόμενο Σεπτέμβρη και στη δυνατότητα διεύρυνσής τους στο επόμενο συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών το Φλεβάρη. Ο ίδιος ο νέος Ελληνας ΥΠΕΞ, Νίκος Κοτζιάς, και οι αξιωματούχοι της ΕΕ μίλησαν για «έναν καλό συμβιβασμό».
Δηλαδή, οι λεονταρισμοί της συγκυβέρνησης κατέληξαν στο να μπει η υπογραφή της στις ίδιες κυρώσεις που είχε ψηφίσει και η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Μια απόφαση η οποία στηρίζεται δήθεν στις ανθρωπιστικές αρχές της ΕΕ, αλλά στην πραγματικότητα εντάσσεται στα επιθετικά σχέδια των ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και στο πλαίσιο των ανταγωνισμών με την καπιταλιστική Ρωσία για τον έλεγχο των αγορών και των ενεργειακών πόρων της περιοχής, με θύματα τους λαούς, ανάμεσά τους και τον ελληνικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ελληνας ΥΠΕΞ δήλωσε ότι «παρά τις γενικές αντιρρήσεις της Ελλάδας επί του κειμένου, θα το αποδεχτεί, επιθυμώντας τη διαφύλαξη της ενότητας της ΕΕ».
Βεβαίως, στο παζάρι που γίνεται στα ευρωενωσιακά κονκλάβια, η κάθε αστική τάξη επιδιώκει να εξυπηρετηθούν καλύτερα, στο πλαίσιο μιας ενιαίας γραμμής, και τα επιμέρους συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων της κάθε χώρας ή συμπράξεων που έχουν επιτευχθεί. Γι' αυτό παρατηρούμε και διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε χώρες και στο ζήτημα της στάσης απέναντι στη Ρωσία. Από όσα βγήκαν προς τα έξω, και άλλοι ΥΠΕΞ, εκφράζοντας τα επιμέρους συμφέροντα των μονοπωλίων των χωρών τους, είχαν αντιρρήσεις για περαιτέρω κυρώσεις κατά της Ρωσίας, γιατί, λόγω της ισχυρής διασύνδεσης με αντίστοιχα ρωσικά μονοπώλια, καταγράφουν ζημιές όλη αυτήν την περίοδο που εξελίσσεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Ουκρανία. Αρνητική στάση είχαν οι κυβερνήσεις της Ουγγαρίας, της Αυστρίας, της Σλοβακίας, ενώ επιφυλάξεις έχουν εκφράσει και αυτές των Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας, ακριβώς γιατί οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε διάφορους κλάδους, στην Ενέργεια, σε σημαντικούς βιομηχανικούς τομείς, αλλά και στην αγροτική οικονομία, έχουν απώλειες. Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο Ελληνας ΥΠΕΞ, υπεραμυνόμενος ότι η ΕΕ δεν έχει συμφέρον από μια αποδυναμωμένη Ρωσία.
Το γεγονός των υπαρκτών αντιθέσεων στην ΕΕ, και τα συνεχιζόμενα προβλήματα στην Ευρωζώνη συνολικά χρειάζεται να παίρνονται υπ' όψιν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουν σχέση με τα συμφέροντα των λαών. Αντίθετα, η οικονομική στασιμότητα, το ενδεχόμενο μιας νέας ύφεσης και η ένταση των ανταγωνισμών μεγαλώνουν τους κινδύνους για εμπλοκή σε νέες περιπέτειες και πολεμικές συγκρούσεις, για να γίνουν οι εργαζόμενοι και πάλι κρέας στα κανόνια των καπιταλιστών σε μια πιο γενικευμένη σύρραξη. Οι εργαζόμενοιδεν πρέπει να εγκλωβιστούν στα επικοινωνιακά τρικ της νέας συγκυβέρνησης, στα μεγάλα λόγια και τους «αστερίσκους» όπως έκαναν στο παρελθόν άλλοι διαχειριστές. Πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση να αντιμετωπίσουν επικίνδυνες, για τους λαούς, εξελίξεις.
Η αντικατάσταση λέξεων, φράσεων, εννοιών και δομών με άλλες που δεν θα είναι αρνητικά φορτισμένες και άρα δεν θα είναι εμπόδιο στην προώθηση της στρατηγικής της ΕΕ φαίνεται πως είναι σε εξέλιξη.
Εμμέσως πλην σαφώς το παραδέχεται ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων Πιέρ Μοσκοβισί απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Δημήτρη Παπαδημούλη ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, που επίσης επιζητά την ονομαστική αντικατάσταση τόσο των μνημονίων όσο και της τρόικας στις «χώρες με Πρόγραμμα Μακροοικονομικής Προσαρμογής».
Στην απάντηση του ο Πιέρ Μοσκοβισί είπε πως «η Επιτροπή θα εξετάσει τον ρόλο της αποκαλούμενης τρόικας, μεταξύ άλλων και το ενδεχόμενο αντικατάστασής της, με την πάροδο του χρόνου, με μια δομή που θα διαθέτει μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση και λογοδοσία, θα βασίζεται στα ευρωπαϊκά όργανα και θα υπόκειται σε μεγαλύτερο κοινοβουλευτικό έλεγχο σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο» .
Πάντως ο κοινοτικός επίτροπος έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα και κυρίως η αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ δεν πρόκειται να αλλάξουν διότι όπως χαρακτηριστικά είπε «Η δημοκρατική λογοδοσία της στρατηγικής επίλυσης κρίσεων είναι πράγματι θεμελιώδους σημασίας. Όλα τα μνημόνια συμφωνίας στο πλαίσιο του προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής υπογράφηκαν από δημοκρατικά εκλεγμένες εθνικές κυβερνήσεις, μετά την έγκριση και από το εθνικό Κοινοβούλιο. Τα εθνικά μέτρα εφαρμογής έχουν θεσπιστεί σύμφωνα με τα εθνικά νομικά πλαίσια, καταρχήν από τα εθνικά κοινοβούλια».
Συνεπώς τα ονόματα αλλάζουν αλλά τα μέτρα παραμένουν. Βέβαια και οι υπάρχουσες δομές θα αλλάξουν εν καιρώ και κατόπιν συμφωνίας διότι σύμφωνα με τον Πιέρ Μοσκοβισί «δεδομένου ότι η αλλαγή της υπάρχουσας δομής συνεπάγεται την εξέταση σύνθετων θεσμικών, νομικών και δημοσιονομικών θεμάτων, οι προτάσεις θα πρέπει να συζητηθούν και να συμφωνηθούν από τα κράτη-μέλη».
Ορμώμενος από συνέντευξη που είχε δώσει στο BBC ο Γ. Βαρουφάκης, ο
δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος μέσα από την συχνότητα του Realfm κάνει
μια ευθεία επίθεση στον υπουργό οικονομικών και κατ’ επέκταση στην ίδια
την πολιτική του Σύριζα.
Ο πάντα καλά ενημερωμένος κομμουνιστής
δημοσιογράφος μας λέει τι ακριβώς είχε δηλώσει ο Γ. Βαρουφάκης κάτι που
δεν είχαμε διαβάσει στα σχετικά ρεπορτάζ. Στο ηχητικό που παραθέτουμε θα
ακούσετε τις σχετικές –απαράδεκτες για τον Ν. Μπογιόπουλο- δηλώσεις.
Σε ποιον απευθύνεται, αλήθεια, ο νέος υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης, όταν λέει ότι (-->Εδώ οι δηλώσεις Βαρουφάκη) «είμαστε υπέρ του λιτού βίου, δεν πιστεύουμε ότι ανάπτυξη σημαίνει να έχουμε τόσες πολλές Porsche Cayenne στους στενούς δρόμους των πόλεών μας. Ούτε περισσότερα σκουπίδια στις παραλίες μας, ούτε περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρά μας»; Σε ποιον απευθύνεται, όταν διαπιστώνει ότι «οι Ελληνες δημιουργούσαν, όταν ζούσαν λιτά. Οταν ξόδευαν λιγότερα από τα έσοδά τους, όταν τις αποταμιεύσεις τους τις χρησιμοποιούσαν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Οταν ήταν περήφανοι που δεν είχαν πιστωτικές κάρτες, στεγαστικά δάνεια και χρέη»;
Πρώτα και κύρια, απευθύνεται στον ελληνικό λαό. Στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που έχουν γονατίσει από την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Σε αυτούς στέλνει το μήνυμα ότι πρέπει να αρκεστούν στα λίγα ψίχουλα, που αναμένεται να μοιράσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Λέει ο νέος υπουργός: «Οταν ξόδευαν λιγότερα από τα έσοδά τους»... Πόσο μοιάζει η λογική της νέας συγκυβέρνησης με τη λογική των προηγούμενων κυβερνήσεων! Λογική, που, από το ξέσπασμα της κρίσης, προσπαθούν να καλλιεργήσουν,ότι «για το χρέος και τα ελλείμματα φταίει ο λαός που ξόδευε αλόγιστα περισσότερα από όσα παρήγε». Είναι ίδιο με το «καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγαμε».
Πάνω σε αυτήν τη λογική δεν πάτησε όλα τα προηγούμενα χρόνια η προπαγάνδα για συσκότιση των πραγματικών αιτιών της κρίσης; Για να κρύψουν ότι ο λαός, που παράγει όλο τον πλούτο, ζει με μερικά ψίχουλα ή εξαθλιωμένος, την ίδια στιγμή που επιχειρηματικοί όμιλοι θησαυρίζουν.
Είναι λογικό να αναπτύσσει τέτοιες θέσεις ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού με την πολιτική του ο λαός ούτε τις απώλειες της κρίσης πρόκειται να ανακτήσει, ούτε τα ψίχουλα που θα του μοιράσει θα τον σώσουν από τη λιτότητα διαρκείας, που επιβάλλει ο σημερινός δρόμος του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Και η συγκυβέρνησή του, με άλλο μείγμα διαχείρισης, από άλλο μονοπάτι θα συνεχίσει σε αυτήν την αντιλαϊκή κατεύθυνση. Κατεύθυνση που εγγυάται την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και που για το λαό εγγυάται το «λιτό βίο», αναπαράγοντας διλήμματα διαβίωσης για το εάν θα έχει θέρμανση ή το εμβόλιο για το παιδί, εάν θα ταΐσει λίγο κρέας τα παιδιά του ή γάλα τα μωρά του ή εάν θα πάρει ένα αντιβιοτικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση, παίζει το χαρτί της δυνατότητάς του για χειραγώγηση και ενσωμάτωση της δυσαρέσκειας, αγανάκτησης και οργής των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που έχει συσσωρευτεί την προηγούμενη 5ετία. Επιχειρώντας, λοιπόν, να αλλάξει μέθοδο εξυπηρέτησης των ίδιων αντιλαϊκών στόχων, προσπαθεί να εκπαιδεύσει το λαό στη λογική των «μειωμένων απαιτήσεων».
Γι' αυτό, άλλωστε, τα συγχαρητήρια των Ελλήνων βιομηχάνων, άλλων πόλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Γι' αυτό, άλλωστε, δίνει συγχαρητήρια και εκείνος που ήδη εφαρμόζει μια τέτοια πολιτική στην πατρίδα του, τις ΗΠΑ, με τα εκατομμύρια αστέγων και εξαθλιωμένων που σιτίζονται με κουπόνια από διάφορους ...φιλάνθρωπους.
Αυτό το μέλλον επιφυλάσσουν για τους εργαζόμενους, τις λαϊκές οικογένειες. Ενα μέλλον, με το οποίο δεν πρέπει να συμβιβαστεί ο λαός.
Την παράταση των κυρώσεων της ΕΕ σε βάρος της Ρωσίας αποφάσισαν ομόφωνα οι υπουργοί Εξωτερικών στη σημερινή έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων.
Η ανακοίνωση έγινε από υπουργό Εξωτερικών της Ολλανδίας, Μπέρτ Κόεντερς, που έκανε λόγο για «ένα ισχυρό μήνυμα προς τη Ρωσία» και διευκρίνισε ότι η απόφαση ήταν ομόφωνη.
Επιπλέον, η ΕΕ θα προσθέσει στις αρχές Φλεβάρη, νέα ονόματα στη «μαύρη λίστα» με τα πρόσωπα σε βάρος των οποίων επιβάλλονται κυρώσεις λόγω της εμπλοκής τους στην ουκρανική κρίση, ενώ θα προετοιμάσει και «νέα μέτρα», ανακοίνωσε απόψε η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Φεντερίκα Μογκερίνι. Η ίδια, εξήρε την «επικοδομητική και θετική στάση της Ελλάδας» και την προσήλωσή της «στη διατήρηση της ενότητας της ΕΕ».
Στα Συμπεράσματα του Συμβουλίου, που δημοσιοποιήθηκαν μετά τη συνεδρίαση, αναφέρεται συγκεκριμένα ότι: «Το Συμβούλιο συμφωνεί να επεκτείνει, σε πλήρη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της νομοθεσίας της ΕΕ, τα περιοριστικά μέτρα κατά προσώπων και οργανώσεων για την απειλή ή υπονόμευση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, που εγκρίθηκαν τον Μάρτιο του 2014 και συνεχώς ενημερώνονται, μέχρι το Σεπτέμβριο 2015. Επιπλέον, καλεί την Ύπατη Εκπρόσωπο και την Επιτροπή να υποβάλει μέσα σε μια εβδομάδα μια πρόταση σχετικά με πρόσθετες καταχωρήσεις ώστε να ληφθεί σχετική απόφαση στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, στις 9 Φεβρουαρίου 2015».
Η απόφαση του έκτακτου συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών πρέπει να επικυρωθεί από τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 12 Φλεβάρη. Εφόσον επικυρωθεί η απόφαση, οι κυρώσεις θα παραταθούν μέχρι και τον Σεπτέμβρη κατά συνέπεια και το πάγωμα περιουσιακών στοιχείων ρώσων αξιωματούχων.
Την επέκταση των υφιστάμενων κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, ψήφισε βέβαια και η ελληνική κυβέρνηση, η οποία όμως έσπευσε να συγκαλύψει τη συμφωνία της με αυτήν την απόφαση. Μετά το θόρυβο που προκάλεσε τις προηγούμενες μέρες για διαδικαστικά ζητήματα σχετικά με την έκδοση της «κοινής ανακοίνωσης των 28 ηγετών της ΕΕ» για το θέμα της επέκτασης των κυρώσεων, σήμερα, αμέσως μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου, διακίνησε κείμενο, με το οποίο αντιστρέφει την πραγματικότητα. Αναφέρεται σε «σημαντική επιτυχία για την ελληνική διπλωματία, η οποία κατάφερε, σε συνεργασία με άλλες χώρες που παλεύουν για την εξεύρεση διπλωματικής διεξόδου στην Ουκρανία και για τη σταθερότητα της περιοχής, να ανατρέψει το ψυχροπολεμικό κλίμα υπέρ της επιβολής νέων κυρώσεων στη Ρωσία, κλίμα το οποίο είχε καλλιεργηθεί τις τελευταίες ημέρες». Στο ίδιο κείμενο αναφέρει ότι «παρά τα αρχικά μηνύματα διαφόρων κύκλων, δεν θα υπάρξει επέκταση των οικονομικών κυρώσεων» και ότι «οι υφιστάμενες κυρώσεις ανανεώνονται μόνο έως τον Σεπτέμβριο και όχι για ένα χρόνο, ενώ δεν υπήρξε ρητή αναφορά στην προσθήκη Ρώσων πολιτών σε καταλόγους ατομικών κυρώσεων». Ενώ, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς δήλωσε μετά τη συνεδρίαση ότι... «επελέγη ο διάλογος έναντι των νέων κυρώσεων κατά της Ρωσίας»!
Στο περιθώριο του συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων ο Νίκος Κοτζιάς συναντήθηκε με ομολόγους του. Μεταξύ αυτών ήταν ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας, Ρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, και ο υπουργός εξωτερικών της Ουκρανίας, Πάβλο Κλίμκιν, όπως επίσης και με την Ύπατη Εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Φεντερίκα Μογκερίνι.
902
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Θυμίζω ότι τον Αύγουστο του 2014, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισαν το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου εναντίον της Ρωσίας.
Ο νέος αέρας που φύσηξε από το βράδυ της Κυριακής των εκλογών έχει και κάτι από τα παλιά. Ήταν στις εκλογές του 1977 όταν η «Εθνική Παράταξις» του Στ. Στεφανόπουλου, ένα μόρφωμα βγαλμένο από τα φιλοβασιλικά και εθνικιστικά καταγώγια είχε λάβει το 6,8% των ψήφων μετά από μια προεκλογική καμπάνια κατά την οποία δέσποζε το σύνθημα «κουμούνια – κουμούνια θα γίνετε σαπούνια»…
Σαράντα χρόνια από τότε και 70 χρόνια από την εποχή των «χιτών» και του δοσιλογισμού βλέπουμε ότι ο κοινωνικός και πολιτικός κατιμάς έχει κι αυτός την ιδιότητα να αναπαράγεται…
Όσον αφορά το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής επικύρωσε ότι αυτή η Δημοκρατία, η αστική Δημοκρατία με τις «Ζήμενς» και τις «λίστες Λαγκάρντ», έχει παγιωθεί στην αντίληψη σημαντικών αριθμητικά στρωμάτων ως συνώνυμη της συναλλαγής, της διαφθοράς, της ατιμωρησίας, του ψεύδους, της κλοπής και της αδικίας.
Αυτή η Δημοκρατία, εντός της οποίας το 6,3% του εκλογικού σώματος κατέληξε στην εκλογική αγκαλιά της Χρυσής Αυγής, είναι η ίδια που με την ανάδειξη της ακροδεξιάς του ΛΑΟΣ σε κυβερνητική συνιστώσα και με την αντικομμουνιστική ρητορική των ταγών της, αρχικά φρόντισε να απενοχοποιήσει και να αποχαρακτηρίσει τον φασισμό. Στη συνέχεια σαλιάρισε μαζί του. Και σήμερα παριστάνει την «σκεπτική» ή ακόμα και τη «σοκαρισμένη» για το ναζιστικό φίδι που φρόντισε να θρέψει μέσα στους ίδιους τους υπονόμους της.
Την Κυριακή επαναβεβαιώθηκε: Ουδείς πρέπει να υποτιμά την αποτελεσματική ικανότητα της ιδεολογικής επιδημίας του φασισμού να εισχωρεί με την δημαγωγία του στην κοινωνική συνείδηση. Ειδικά σε συνθήκες σήψης που ξεκινά από τις πλαστές πινακίδες Λιάπη μέχρι τα σκάνδαλα των ΜΚΟ και τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ειδικά σε συνθήκες αποδυνάμωσης των δημοκρατικών, πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών.
Ταυτόχρονα, η Ιστορία του 20ου αιώνα διδάσκει:
α) Ο φασισμός «παίζει» με το αίσθημα εθνικής αξιοπρέπειας. Εκφράζει την πιο αντιδραστική μορφή του αστικού εθνικισμού. Διευκολύνει την διαιώνιση της ταξικής κυριαρχίας των ισχυρών, αποδίδοντας τα δεινά του λαού στην «εθνοτική του υποτίμηση» και όχι στην ταξική του καταπίεση.
β) H φασιστική κλίκα, με το πρόσχημα ότι υπερασπίζεται τα πανεθνικά συμφέροντα, προωθεί την πολιτική καταπίεσης και εκμετάλλευσης του ίδιου της του λαού και της καταλήστευσης και υποδούλωσης άλλων λαών. Μετατρέπει τον πατριωτισμό σε σωβινισμό αξιοποιώντας τον εθνικό μηδενισμό που με τη μάσκα του «διεθνισμού» πλασάρουν οι ιδεολογικοί φορείς του κεφαλαίου. Του κεφαλαίου που δεν έχει πατρίδα.
γ) Οι φασίστες, πάντα και παντού, μετατρέπουν την εθνική υπερηφάνεια του λαού για το παρελθόν του, για τους αγώνες του, για τη γλώσσα του, για την καταγωγή του, για τον τόπο του, για τα ιστορικά επιτεύγματά του, από εργαλείο φιλίας μεταξύ των λαών και εμπλουτισμού του ανθρώπινου πολιτισμού, σε «μαχαίρι» του μισανθρωπισμού.
δ) Ο φασισμός, πάντα και παντού, αξιοποιεί την φτωχοποίηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων για να αποκτήσει κοινωνική βάση. «Ψαρεύει» στα κατεστραμμένα κοινωνικά στρώματα ξεστρατίζοντας τη δίκαιη οργή τους από τις λεωφόρους της διεκδίκησης του δίκιου στα μονοπάτια της «αντεκδίκησης», την οποία αναλαμβάνουν οι φασίστες ως οι πιο λαϊκιστές και οι πιο… βαρβάτοι «τιμωροί».
ε) Ο φασισμός (και είναι ολέθριο να μη το βλέπεις) είναι μια επιδημία που με τη δημαγωγία του και την «αντισυστημική» μάσκα του καταφέρνει να εισχωρεί τόσο βαθύτερα στην κοινωνική συνείδηση όσο μεγαλύτερη είναι η σήψη του καπιταλιστικού συστήματος, ο αντιδημοκρατικός του κατήφορος, η κοινωνική δυστυχία που αυτό προκαλεί, αλλά πάντα σε συνδυασμό με την αδυναμία του εργατικού κινήματος να βρεθεί στο ύψος των περιστάσεων της επίθεσης που δέχεται.
Ένα από τα μηνύματα της κάλπης, συνεπώς, είναι κι αυτό: Η υποχρέωση να αποβάλει η κοινωνία από τις τάξεις της τον μισανθρωπισμό, την παραχάραξη της ιστορίας, την παραποίηση της αλήθειας, την καπηλεία κάθε τι ηρωικού και αγνού, αναδεικνύεται επιτακτική ανάγκη.
Ο λόγος είναι προφανής: Ο ναζισμός είναι η δήθεν «αντισυστημική» εφεδρεία του καθεστώτος εντός του οποίου εκτρέφεται. Είναι το μαστίγιο του καθεστώτος της εκμετάλλευσης που χρησιμοποιείται για να τσακίζονται οι αντιστάσεις και για να ξεστρατίζει η οργή που προκαλεί η πολιτική του καθεστώτος.
Ο ναζισμός είναι ο επικουρικός παρακρατικός μηχανισμός του συστήματος που η ανθρωπότητα, όποτε τον γνώρισε ως επίσημη μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεων του συστήματος, πλήρωσε βαρύ τίμημα – η Ελλάδα, δε, ένα από τα βαρύτερα.
Μια ακόμα κουβέντα – καθαρή κουβέντα: Καμία ψήφος που πήγε στη Χρυσή Αυγή στις εκλογές αυτές δεν έχει το άλλοθι της άγνοιας για το τι επιδότησε. Γεγονός που σημαίνει ότι η απόσπαση αυτών των ανθρώπων από το «σύστημα αξιών» του χρυσαυγιτισμού – μέσα από την πειθώ, το παράδειγμα, την πολιτική και ιστορική αντιπαραβολή του δημοκρατικού ιδεώδους με το «μαύρο» - είναι μια διαδικασία τόσο αναγκαία όσο και δύσκολη.
Σε κάθε περίπτωση, οι ψήφοι στην Χρυσή Αυγή λειτουργούν, αντικειμενικά, ως ψήφοι επικρότησης μιας εγκληματικής συμμορίας. Αλλά, η Χρυσή Αυγή δεν έπαψε να είναι εγκληματική συμμορία επειδή αναδείχτηκε τρίτη δύναμη. Η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστική συμμορία. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του εγκληματικού χαρακτήρα της. Ο ναζισμός της.
Η τρίτη θέση της Χρυσής Αυγής συνιστά, τελικά, υπόμνηση πόσο εγκληματική μορφή μπορεί να πάρει δυνητικά το σύστημα που εκτρέφει Χρυσές Αυγές. Το 6,3% της Χρυσής Αυγής δεν την καθιστά λιγότερη ναζιστική απ’ ό,τι είναι. Όπως ακριβώς το 33% και το 44% του Χίτλερ το 1933 δεν τον κατέστησαν λιγότερο… Χίτλερ απ’ ό,τι ήταν. Δείτε εδώ -> Προς τους 6.834 ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής…στο νομό Ημαθίας!!
Λιτό βίο στο λαό υπόσχεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης κατά την τελετή παράδοσης - παραλαβής στο υπουργείο Οικονομικών.
«Είμαστε υπέρ του λιτού βίου», δήλωσε ο νέος υπουργός Οικονομικών και συμπλήρωσε πως «οι Έλληνες δημιουργούσαν όταν ζούσαν λιτά» και πως «ο λιτός βίος σε συνδυασμό με την αποκατάσταση της δικαιοσύνης αρχίζει εδώ». Με τα πρώτα του λόγια ως υπουργός Οικονομικών ο Γ. Βαρουφάκης επιβεβαιώνει ότι οι προεκλογικές δεσμεύσεις είναι ψίχουλα προς εξαθλιωμένους και δεν βελτιώνουν το βιοτικό επίπεδο του λαού.
Σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ο Γ. Βαρουφάκης δήλωσε πως διαβεβαίωσε τον πρόεδρο του Eurgroup Γερούν Ντάισελμπλουμ πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θέλει την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και σημείωσε πως «μιλώντας με τον κ. Ντάισελμπλουμ εξέφρασα το σταθερό προσανατολισμό της κυβέρνησής μας προς μια νέα συμφωνία με τους εταίρους». Μάλιστα, ανέφερε πως είναι κοινή δέσμευση με τον Γερούν Ντάισελμπλουμ να «αποδομήσουμε τα αφηγήματα της σύγκρουσης».
Σύμφωνα με τον Γιάννη Βαρουφάκη, στόχευση της διαπραγμάτευσης είναι μια συμφωνία-γέφυρα ανάμεσα στο παλιό μνημόνιο και μια νέα συμφωνία με ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ για ένα νέο πρόγραμμα-μνημόνιο «με στόχο μια Ελλάδα που θα μεταρρυθμιστεί ουσιαστικά».
Τα ρέστα του έδωσε προχτές βράδυ την εκπομπή enikos ο Γ. Δελαστίκ, διευθυντής της εφημερίδας «Πριν» και υποψήφιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ψηφοδέλτιο της Επικρατείας. Το στόμα του έσταζε κυριολεκτικά μέλι για τη νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Ανάμεσα σε άλλα, βρήκε «θετικές» τις κινήσεις Τσίπρα μετά την εκλογή του, διέγνωσε «ισχυρό συμβολισμό» στην επιλογή να μιλήσει στα Προπύλαια και «να μην κλειστεί στο Ζάππειο, για να τον έχουν μόνο οι δημοσιογράφοι», έκρινε ότι «πολύ καλά έκανε και πήγε στον Αρχιεπίσκοπο» και στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Συνολικά, είπε ότι «από πλευράς δημοσίων σχέσεων και συμβολικών κινήσεων οι κινήσεις του ήταν άριστες» και ότι τώρα «περιμένουμε να δούμε τις πραγματικές πολιτικές πράξεις».
Είπε κι άλλα, περισσότερο ουσιώδη: Οτι ο Τσίπρας «δεν άφησε κενό εξουσίας», όταν διαπίστωσε ότι δεν έχει αυτοδυναμία, πως είναι «θετικό δείγμα» το γεγονός ότι «αντιλαμβάνεται σε ποιο περιβάλλον κινείται», ότι «δεν δίστασε να συνεργαστεί με τους ΑΝΕΛ, που είναι ένα συνεπές αντιμνημονιακό κόμμα» και ότι ο ίδιος δε θα ήθελε «όλοι οι αριστεροί να είναι αντιμνημονιακοί και όλοι οι κεντρώοι και οι δεξιοί να είναι γερμανοτσολιάδες της σύγχρονης εποχής». Γράψαμε και προεκλογικά ότι οι τοποθετήσεις του Δελαστίκ, υποψήφιου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ήταν τουλάχιστον «φιλικές» προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα που έφτιαξε τελικά κυβέρνηση, ο Δελαστίκ θυμίζει αυτό που λέει ο λαός μας: «Θέλει... να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει»...
Εφ' όλης της ύλης της μετεκλογικής ειδησεογραφίας ήταν η συνέντευξη που έδωσε η Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής του ΚΚΕ στην Α' Αθήνας,
στην εκπομπή «Evening Report» του καναλιού «Action 24» και το
δημοσιογράφο Γιώργο Κουβαρά, το βράδυ της Τρίτης 27 Γενάρη 2015.
Η Λ. Κανέλλη μεταξύ άλλων μίλησε για την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ, ενώ αναφέρθηκε και στη συγκυβέρνηση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Σας γράφω σε ό,τι αφορά την παρακάτω σας δήλωση ως "ανθρώπου του πνεύματος", η οποία δημοσιεύτηκε σήμερα στις 21:01 στον ιστότοπο left.gr:
Ο λαός να επιβάλει τη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ - ΚΚΕ
Αν υπάρχει μια μεγάλη ευθύνη με επίσης μεγάλο ιστορικό βάθος, αυτή η ευθύνη αφορά το ΚΚΕ. Μένω με την εντύπωση, για να μην πω πεποίθηση, ότι η παράδοση των Ελλήνων κομμουνιστών είναι περισσότερο η αυτοθυσία παρά ο μικροχρονικός καιροσκοπισμός. Η λέξη "αναθεώρηση" θα πρέπει τώρα να ανασηματοδοτηθεί, η αυτοκριτική να αποκτήσει το πραγματικό της νόημα. Όλα αυτά σημαίνουν ότι ο φυσικός σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είναι το ΚΚΕ: ας επιβάλουν αυτή τη συμμαχία όσοι το έχουν εμπιστευτεί.
Χθες, 25 Ιανουαρίου, και ημέρα εθνικών εκλογών, 338.138 από εμάς ψηφίσαμε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Το ψηφίσαμε στη βάση του προγράμματός του και των διακηρύξεών του, και βεβαίως των αγώνων του. Και το ψηφίσαμε γνωρίζοντας κρυστάλλινα την διαρκώς και επίσημα επαναλαμβανόμενη θέση του, αποτυπωμένη στο συνέδριο του κόμματος, ότι δεν θα συνεργαστεί με καμία αστικού χαρακτήρα κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, ούτε θα της δώσει ψήφο ανοχής. Εφόσον το ψηφίσαμε, νοείται ότι συμφωνούσαμε με αυτή ακριβώς τη θέση, η οποία, επαναλαμβάνω, ήταν ρητότατη. Το εκλογικό αποτέλεσμα έδειξε ότι η θέση αυτή βρήκε ανταπόκριση σε αρκετά περισσότερους ψηφοφόρους από ό,τι στις τελευταίες εθνικές εκλογές, και σίγουρα δεν "τιμωρήθηκε", κατά την ορολογία με την οποία φαίνεται να φλερτάρετε.
Με την σημερινή σας δήλωση, τι ακριβώς μας λέτε;
- Μας λέτε ότι δεν σέβεστε το δικαίωμά μας, εντός των πλαισίων του αστικού συντάγματος, να εκφράσουμε την πολιτική βούλησή μας ως πολίτες (τη βούληση, αν θέλετε, να μην "αυτοθυσιαστούμε" για χάρη σας);
- Μας λέτε ότι δεν σέβεστε την ικανότητά μας να έχουμε πολιτική βούληση; Ότι δεν μας σέβεστε προσωπικά, ότι δεν σέβεστε τον καθένα από εμάς ατομικά;
- Μας λέτε ότι οφείλουμε σε σας προσωπικά, επειδή δηλαδή το λέτε εσείς, να "επιβάλλουμε" το αντίθετο από ό,τι εμείς οι ίδιοι ελεύθερα και στη βάση της πολιτικής κρίσης μας επιλέξαμε;
- Τι ακριβώς έχετε κατά νου με το ρήμα "επιβάλλουμε", εφόσον το εκλογικό αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό, όπως και το τι επιλέξαμε;
- Η φράση "ο λαός να επιβάλλει" στον τίτλο είναι δική σας; Αν ναι, εννοείτε να επιβάλλει σε μας, τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, το αντίθετο της βούλησής μας ο "λαός"; Πώς θα θέλατε να μας το επιβάλλει αυτό, και ποιος ακριβώς "λαός"; Αν η φράση δεν είναι δική σας, γιατί την αποδεχτήκατε, και μαζί της, τις πολύ σκοτεινές, αν όχι ευθέως τρομοκρατικές, συνδηλώσεις της;
- Πώς θα χαρακτηρίζατε μια δική μας απόπειρα να υπαγορεύσουμε στους ψηφοφόρους του δικού σας κόμματος τι να "επιβάλλουν" στο κόμμα που επίσης ελεύθερα επέλεξαν; Για παράδειγμα, τη μη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση της χώρας;
- Σέβεστε ή όχι τις εκλογές ως διαδικασία αποτύπωσης της βούλησης των εκλεκτόρων;
- Σέβεστε ή όχι το δικαίωμα των κομμάτων στην αυτοτελή λειτουργία και δράση;
Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε.
Το ιστολόγιο bellos blogspot.com εκφράζουν απολύτως οι αναρτήσεις που αναφέρουν την υπογραφή bellosblog. Αναρτήσεις άλλων ή αναδημοσιεύσεις ή σχόλια που δημοσιεύονται σ'αυτό το ιστολόγιο, εκφράζουν αυτούς που τα υπογράφουν και όχι απαραίτητα το bellosblog