Κωδωνοκρουσίες, πανηγύρια και χαρές. Αλλάζουμε την....... τρόικα!!!!!!!!!!!!!!!

<<Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης». Τη λαϊκή ρήση θυμίζουν οι πανηγυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαφαινόμενη αντικατάσταση της τρόικας, με τη μορφή που τη μάθαμε, από ένα άλλο σχήμα. Ο ευρωβουλευτής του Δ. Παπαδημούλης σε ανακοίνωσή του υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι είναι «ανοιχτό το ενδεχόμενο για αντικατάσταση της τρόικα "με μια δομή που θα διαθέτει μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση και λογοδοσία, θα βασίζεται στα ευρωπαϊκά όργανα και θα υπόκειται σε μεγαλύτερο κοινοβουλευτικό έλεγχο σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο"».

Το συμπέρασμα αυτό βγάζει από απάντηση της Κομισιόν σε ερώτησή του και σηκώνει κουρνιαχτό για να κρύψει ότι το πρόβλημα δεν είναι η τρόικα καθαυτή - που στο κάτω κάτω εκπροσωπούσε την ίδια την ΕΕ κατά τα 2/3 (τα τρία μέρη της τρόικας είναι ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) - αλλά η αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ, που με ή χωρίς τρόικα, δεσμεύει τα κράτη - μέλη της σε μια πορεία υπαγορευμένη απ' τις ανάγκες των μονοπωλίων. Οπως παραδέχτηκε ο Μ. Σουλτς, σε συνέντευξή του χτες στα «Νέα», «η τρόικα είναι ένα εργαλείο, δεν πρέπει να συζητάμε για εργαλεία, πρέπει να συζητάμε για το περιεχόμενο...».

Το ίδιο είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ κι όταν αναλάμβανε το ευρωκοινοβούλιο πρωτοβουλία ελέγχου της τρόικας, πανηγυρίζοντας για μια διαδικασία που κατέληξε στο να νομιμοποιήσει τα πεπραγμένα της σαν αναγκαία για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Ο Δ. Παπαδημούλης δεν κρύβει τη χαρά του επειδή - όπως αναφέρει - ο Μοσκοβισί «καρφώνει τις ελληνικές κυβερνήσεις», ότι αυτές υπέγραψαν τα μνημόνια! Αυτό όμως δεν είναι καινούργιο νέο, έτσι λειτουργεί η ΕΕ. Καπιταλιστικά κράτη συμμετέχουν, με εκλεγμένες κυβερνήσεις που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των αστικών τους τάξεων και διαμορφώνουν στρατηγική - κόλαφο για τους λαούς, όπως αποδεικνύουν τα πεπραγμένα τους, με ή δίχως μνημόνια. Αλλωστε την ίδια πολιτική εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις, όλων των αποχρώσεων, των κρατών - μελών της ΕΕ, με ή χωρίς μνημόνια, (πχ. Ιρλανδία, Πορτογαλία με μνημόνιο, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία χωρίς μνημόνιο), με τις ίδιες αντιλαϊκές συνέπειες.

Η παραδοχή του Μοσκοβισί ότι η Κομισιόν θα εξετάσει τον ρόλο της τρόικας, μεταξύ άλλων και το ενδεχόμενο αντικατάστασής της, με μια δομή που θα διαθέτει μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση, θα βασίζεται στα ευρωπαϊκά όργανα και θα υπόκειται σε μεγαλύτερο κοινοβουλευτικό έλεγχο σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, συνιστά ομολογία της πρόθεσής τους να αντικαταστήσουν ένα άλογο στην «κούρσα» υλοποίησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων με ένα άλλο, στο πλαίσιο μάλιστα των εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Συνιστά ομολογία της επιδίωξής τους να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών και να «σοβατίσουν» με ένα αστικοδημοκρατικό «επίχρισμα» την ΕΕ και τους θεσμούς της, που αποδεδειγμένα ευθύνονται για τα βάσανα των λαών.