Εξπέρ
στις κωλοτούμπες έχει γίνει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έπειτα από δέκα μήνες
εντατικής εξάσκησης. Οι λεονταρισμοί έγιναν κλαψιάρικα νιαουρίσματα και χτες
στην Πορτογαλία ερωτηθείς «Αν γίνετε πρωθυπουργός, εσείς θα πείτε ότι δεν θα
πληρώσετε;» (σ.σ. το χρέος), απάντησε: «Αν γίνουμε κυβέρνηση στην Ελλάδα, θα
προσπαθήσουμε να έχουμε μια κοινή θέση, μια συμμαχία με τις κυβερνήσεις της
Νοτίου Ευρώπης, στην κατεύθυνση του να ζητήσουμε να γίνει μια ευρωπαϊκή Σύνοδος
Κορυφής, όπως αυτή που έγινε στο Λονδίνο, το 1953, για την αναδιάρθρωση του
δημοσίου χρέους της ευρωπαϊκής περιφέρειας»...
Ακόμα όμως κι αυτά τα «αν» και τα
«θα», που όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν καμία απολύτως αξία, ο Αλ. Τσίπρας σπεύδει να διευκρινίσει ότι με
την έγνοια της διάσωσης της λυκοσυμμαχίας τα διατυπώνει: «Ειδάλλως, δεν υπάρχει περίπτωση να
επιβιώσει η ενότητα της ευρωζώνης και η ενότητα του ευρώ ως το κοινό μας
νόμισμα (...) Η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι. Και πρέπει να προστατεύσουμε
αυτό το σπίτι με αλληλεγγύη»!
Πάνε οι γροθιές στο τραπέζι, τα
ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα... Βέβαια, δεν αποκλείεται καθόλου να υπάρξει μια
απόφαση για επιπλέον διαγραφή του χρέους, τέτοιες συζητήσεις γίνονται ήδη στο
πλαίσιο της προσπάθειας διαχείρισης της κρίσης που απαιτεί παραπέρα καταστροφή
κεφαλαίου. Αυτή η απόφαση όμως θα επιδράσει αρνητικά στο λαό, αφού θα
συνοδεύεται από πρόσθετα μέτρα για να ισοφαρίσουν οι καπιταλιστές τη χασούρα
απ' το νέο κούρεμα. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχει
διπλή κοροϊδία προς το λαό, αφ' ενός γιατί απέχει παρασάγγας απ' τις
διακηρύξεις του προς μηνών, αφ' ετέρου γιατί του κρύβει ότι ακόμα κι αν
υλοποιηθεί, θα σηματοδοτήσει νέα δεινά για την εργατική λαϊκή οικογένεια.
Τέλος, η δεύτερη κωλοτούμπα που
έκανε στην Πορτογαλία ο Αλ. Τσίπρας αφορούσε στην
υπόθεση του κατοχικού δανείου. Στην Ελλάδα φλυαρεί πολύ για το
συγκεκριμένο ζήτημα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος δεν θυμάται άλλωστε τους
κομπασμούς, μετά τη συνάντηση Τσίπρα - Σόιμπλε στο Βερολίνο, ότι τάχα ο
επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που τόλμησε να θέσει στον
Γερμανό υπουργό Οικονομικών την υποχρέωση της Γερμανίας να ανταποκριθεί στις
υποχρεώσεις της. Χτες ο Αλ. Τσίπρας ρωτήθηκε και απάντησε: «Νομίζω πως αυτή
είναι μια ιστορική υποχρέωση, μια ηθική υποχρέωση της Γερμανίας και φυσικά
(...) αυτή είναι η πρόθεσή μας, δηλαδή να ζητήσουμε από τη Γερμανία να
ανταποκριθεί σε αυτήν την υποχρέωσή της».
Βέβαια, αυτό που σήμερα «νομίζει», αύριο μπορεί να μην το νομίζει.
Η σημερινή του πρόθεση αύριο μπορεί να μην υφίσταται. Και η διαφορά ανάμεσα στο
«ζητάω» και το «απαιτώ» είναι μεγάλη. Όπως και η διαφορά ανάμεσα στην
«αναστολή» και στην «καταγγελία» του μνημονίου... Τα λεκτικά παίγνια αρέσουν
πολύ στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου