Συνέντευξη στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Παπαδόπουλο παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Η συνέντευξη έχει ως εξής:
- Από το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών τι συμπεράσματα θα μπορούσαμε να εξάγουμε; Έχει διαφορά για εσάς αν Πρόεδρος της Γαλλίας θα είναι ο κ. Μακρόν ή η κυρία Λεπέν;
- Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι η διαχρονική αντιλαϊκή πολιτική των γαλλικών κυβερνήσεων, σε συνδυασμό με τον εκφυλισμό του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος της Γαλλίας, συνιστούν παράγοντες τροφοδότησης της ακροδεξιάς. Ξέρετε, το δίλημμα «Μακρόν ή Λεπέν» δεν τίθεται πρώτη φορά σήμερα. Τέθηκε και το 2017, όπως τέθηκε και το 2002 ως δίλημμα «Σιράκ ή πατέρας Λεπέν». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η ακροδεξιά έφτασε στο 32%, συνυπολογίζοντας ποσοστά άλλων ακροδεξιών υποψηφίων. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η στοίχιση πίσω από αντιλαϊκές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν φράζει το δρόμο στην ακροδεξιά, αλλά αντίθετα την ενισχύει.
- Γιατί κατά τη γνώμη σας κάνει ο Πρόεδρος Πούτιν τον πόλεμο στην Ουκρανία; Ποιος είναι εντέλει ο στόχος του και πώς βλέπετε να εξελίσσεται η εισβολή;
- Η απάντηση προϋποθέτει να δούμε τι προηγήθηκε. Ο θεωρητικός του πολέμου Κλαούζεβιτς έλεγε πως «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα». Ο Λένιν προσέθεσε τη λέξη «βίαια» μέσα. Εδώ και χρόνια διεξάγεται σφοδρή διαπάλη ανάμεσα στον ευρωατλαντισμό (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ) και τη Ρωσία, για το ποιος θα έχει προβάδισμα στους πόρους, στα εδάφη, στο δυναμικό της Ουκρανίας. Μέσα σε αυτή τη σφοδρή σύγκρουση ο Πούτιν θεώρησε πως μπορεί να αξιοποιήσει τα στρατιωτικά μέσα για να «γύρει την πλάστιγγα» με το μέρος της ρωσικής αστικής τάξης. Η εξέλιξη της εισβολής δείχνει πως κερδίζουν πολλές και διάφορες μερίδες του κεφαλαίου και από τις δυο πλευρές της σύγκρουσης και χάνουν οι λαοί, που πληρώνουν πολύ ακριβά αυτά τα κέρδη, τόσο με το αίμα τους όσο και με την ακρίβεια, τη χειροτέρευση της ζωής τους.
- Πώς αισθανθήκατε όταν είδατε άρθρα ή σκίτσα που βάζουν στο ίδιο κάδρο τον Χίτλερ και τον Πούτιν με τον Στάλιν;
- Ο κάθε λογικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να νιώθει οργή για την ιστορική διαστρέβλωση, όχι όμως και έκπληξη. Είναι γνωστή η - ευρωΝΑΤΟικής έμπνευσης - θεωρία «εξίσωσης φασισμού - κομμουνισμού». Μάλιστα, με αυτή τη θεωρία διώκονται σήμερα κομμουνιστές σε διάφορες χώρες, ενώ αποκαθίστανται οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι του ναζισμού - χιτλερισμού. Η εικόνα της Βουλής, με τον Ζελένσκι και τα ναζιστικά τάγματα Αζόφ, ήταν νομίζω αποκαλυπτική. Ευτυχώς απ’ αυτό το σόου έλειπε το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κόμματα. Φυσικά, ούτε αυτές οι αντικομμουνιστικές «χοντράδες» που βλέπουμε σε διάφορα Μέσα, καταφέρνουν να νομιμοποιήσουν στον ελληνικό λαό το αμερικανοΝΑΤΟικό «αφήγημα» για το χαρακτήρα του πολέμου στην Ουκρανία. Αφήστε που δείχνει και την κατάντια τους να καταγγέλλουν δηλαδή τον Πούτιν αυτοί που τον «πήραν αγκαλιά» τα προηγούμενα χρόνια - όπως και όλη την κλίκα των προκατόχων του - και τους επιβράβευαν επειδή ανέτρεψαν τον σοσιαλισμό, με τον οποίο προσπαθούν σήμερα να τους ταυτίσουν. Αλήθεια, ανεγκέφαλοι είναι ή απλά προπαγανδιστές της κακιάς ώρας;
- Ορθώς οι κυβερνήσεις της ΕΕ λαμβάνουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας;
- Το πραγματικό ερώτημα είναι «ορθές» για ποιον; Αν αναφέρεστε σε τμήματα του κεφαλαίου στην Ευρώπη και στη χώρα μας, που θα θησαυρίσουν απ’ αυτές τις κυρώσεις, είτε γιατί θα μεταφέρουν το πανάκριβο αμερικανικό LNG, είτε γιατί θα επενδύσουν στον τομέα της λεγόμενης «πράσινης οικονομίας», τότε αυτές οι κυρώσεις για αυτούς είναι «ορθές», γιατί είναι συμφέρουσες. Αν αναφέρεστε στους λαούς, που θα πληρώσουν τις κυρώσεις και οικονομικά και πολιτισμικά, αλλά και τους σχεδιασμούς που προϋπήρχαν του πολέμου, τότε όχι. Δεν είναι ούτε ορθές, ούτε μπορούν πραγματικά να σταματήσουν τους ανταγωνισμούς και τους πολέμους. Αντίθετα τους προωθούν παραπέρα, ανάβουν το φιτίλι ενός πιο γενικευμένου πολέμου.
- Εκτιμάτε ότι το κύμα ακρίβειας και οι αυξήσεις στις τιμές θα έχουν κοινωνικό αντίκτυπο και σε ποιο επίπεδο; Μπορεί να επαναληφθούν όσα ζήσαμε μετά το 2010;
- Αν εννοείτε τους αγώνες του λαού, αλλά και τις δυσκολίες του αστικού πολιτικού συστήματος στην προσπάθειά του με εργαλείο τα μνημόνια να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση, ναι, οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες θα συνεχιστούν. Επιπλέον, μπορεί να παρθεί υπόψη η πλούσια πείρα εκείνης της περιόδου. Πείρα που αποδεικνύει πως όταν οι αγώνες σου περιορίζονται στο στόχο μόνο κάποιας κυβερνητικής εναλλαγής, αφήνοντας στο απυρόβλητο το σύστημα του κεφαλαίου, τότε το μόνο που καταφέρνεις είναι να δίνεις ανάσες στους εκμεταλλευτές του λαού.
- Σε σχέση με τα προαναφερθέντα αποτελεί ισχυρό άλλοθι για την κυβέρνηση ο πόλεμος;
- Η κυβέρνηση τον χρησιμοποιεί ως «άλλοθι», αλλά η πραγματικότητα τη διαψεύδει. Ο «πόλεμος» των ανατιμήσεων ξεκίνησε πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία, ως απόρροια της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου, που εκτόξευσε τον πληθωρισμό και της στρατηγικής στην Ενέργεια, που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ είχαν για σημαία τους την πολιτική απελευθέρωσης της Ενέργειας, με την «πράσινη μετάβαση», την απολιγνιτοποίηση, την απαξίωση των εγχώριων πηγών Ενέργειας κι ας κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ τη ΝΔ για τη βίαιη απολιγνιτοποίηση, που και εκείνος προώθησε. Φυσικά ο πόλεμος επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, όμως ας σκεφτούμε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν αντί για εισαγωγές φυσικού αερίου πριν και του αμερικάνικου LNG μετά, η χώρα μας αξιοποιούσε τις εγχώριες πηγές της, όπως είναι ο λιγνίτης, η γεωθερμία, οι υδρογονάνθρακες, το υδάτινο δυναμικό κ.λπ. Αν αντί να καταστρέφει καλλιέργειες και να κάνει εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, συνέχιζε την παραγωγή τους, καλύπτοντας τις διατροφικές ανάγκες του λαού της.
- Τι χαρακτηριστικά θα προσδίδατε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη; Υπάρχουν ομοιότητες και αντιστοίχως διαφορές με την κυβέρνηση Τσίπρα;
- Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει απογειώσει την αντιλαϊκή πολιτική σε όλα τα επίπεδα, προσπαθώντας αυτό να το εμφανίσει ως «πρόοδο» και «κανονικότητα». Αυτό που αξιοποιεί - κυρίως στο πεδίο των ιδεών - είναι η συντηρητικοποίηση, που επήλθε εξαιτίας της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπου δυστυχώς εμπεδώθηκε σε λαϊκές δυνάμεις ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε μνημόνια, υπηρέτησε πιστά ΕΕ, ΝΑΤΟ. Πολιτικές διαφορές ανάμεσα στα αστικά κόμματα φυσικά και υπάρχουν, γιατί είναι και ζωογόνες για το ίδιο το σύστημα προκειμένου να εγκλωβίζει τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Διαφορές στρατηγικής δεν υπάρχουν. Μήπως έχετε ακούσει κάτι διαφορετικό από τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΙΝΑΛ στα μεγάλα ζητήματα που τα επόμενα χρόνια θα καθορίσουν τη ζωή του λαού, όπως είναι η «πράσινη μετάβαση», το νέο υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης ή η εμπλοκή της χώρας μας στους επικίνδυνους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς; Τίποτα απολύτως...
- Λένε κάποιοι πως αν βγαίνουν οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί θα μπορούσε να συγκροτηθεί «προοδευτική κυβέρνηση» του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ. Για να υλοποιηθεί αυτό είναι προϋπόθεση και η δική σας ψήφος ανοχής…
- Η ανοχή θα σήμαινε συνενοχή στο να επαναληφθεί το έργο της περιόδου 2015 - 2019 και μάλιστα σε ακόμη χειρότερη έκδοση, γιατί και οι συνθήκες έχουν επιδεινωθεί διεθνώς και στη χώρα μας. Ούτε φυσικά μας ξεγελάνε τα συνθήματα περί «προόδου» και «σοσιαλισμού ή βαρβαρότητας», που θυμίζουν τον αλήστου μνήμης Γιώργο Παπανδρέου λίγο πριν φέρει το μνημόνιο. Κυβερνητικές συνεργασίες μπορούν να υπάρξουν ανάμεσα σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κι άλλους που μοιράζονται την ίδια στρατηγική. Άλλωστε, η πλειοψηφία των νομοσχεδίων της ΝΔ έχει ψηφιστεί από αυτά τα κόμματα. Αυτοί θα τη βρουν την άκρη, το θέμα είναι να τη βρει κι ο λαός, και αυτό μπορεί να γίνει με ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.
902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου