Με βάση τα όσα νομοθέτησε και σκοπεύει να νομοθετήσει η κυβέρνηση για τη ΔΕΗ, η ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης, άρα και η συμμετοχή της με αξιώσεις στο «αναπτυξιακό πλάνο» των επόμενων χρόνων στον τομέα της Ενέργειας, συνίσταται στα εξής: Αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος για τα λαϊκά νοικοκυριά. Κατάργηση ακόμα και των ελάχιστων εκπτώσεων που ίσχυαν για μέρος των καταναλωτών.
Παραπέρα ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης, με την προϋπόθεση ότι θα προχωρήσουν αντεργατικά μέτρα όπως η πλήρης ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, που προωθεί τώρα η κυβέρνηση, με την κατάργηση ακόμα και της «υποψίας» μόνιμης και σταθερής δουλειάς.
Κυνήγι της μαρίδας των οφειλετών, που δεν μπορούν να πληρώσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς. Απαξίωση και τελικά εγκατάλειψη ενός φτηνού και αποδοτικού καυσίμου, όπως είναι ο λιγνίτης, στο όνομα της προστασίας τάχα του περιβάλλοντος.
Με άλλα λόγια, όταν ακούει κανείς «ανταγωνιστικότητα», «απελευθέρωση», «ανάπτυξη» και άλλα παρόμοια, με αναφορά στον κλάδο της Ενέργειας και όχι μόνο, στο μυαλό του δεν μπορεί παρά να έρχονται αυτονόητα τα εξής: Ακριβότερο ρεύμα, γενικευμένες αντεργατικές ανατροπές, ένταση των εκβιασμών, ιδιωτικοποιήσεις.
Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού η ανάπτυξη για τα κέρδη έχει ως προαπαιτούμενο την παραπέρα σύνθλιψη των δικαιωμάτων και των αναγκών του λαού, για την οποία ανταγωνίζονται η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου