Μετέωρη ζωή. Η κατάθλιψη καλπάζει μαζί με την ανεργία.

Του

Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1. Η μαύρη αλήθεια είναι ότι πληθαίνουν οι γραμμές των παραιτημένων πολιτών. Καθήκον μας είναι να αναχαιτίσουμε αυτήν τη λαίλαπα. Αφού πρώτα διέλυσε τις ανθρώπινες σχέσεις, το κεφάλαιο κατάφερε να μας οδηγήσει κατά μόνας στην κατάθλιψη.

2. Στατιστικά η κατάθλιψη καλπάζει μαζί με την ανεργία. Και πώς θα γινόταν αλλιώς; Η ιδιοτελής σιωπή των δημοσιογράφων δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια. Αρκεί κάποιος να περπατήσει στο κέντρο της πόλης. Υπάρχουν ζώνες απομόνωσης, ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα, που κατοικούνται από παρίες, με τους οποίους κανείς δεν θέλει να διασταυρώσει ούτε το βλέμμα. Και φυσικά κανείς δεν πλησιάζει κανέναν. Ενας κόσμος ακίνητος, αμίλητος, περιχαρακωμένος σε τρεις δρόμους, που δεν έχει πρόσβαση πουθενά. Οσοι ισχυρίζονται ότι μπορούν να αλλάξουν αυτήν τη συνθήκη μέσα στο πλαίσιο του αστικού κράτους είναι βολεμένοι ή αφελείς. Οι τελευταίοι βρίσκονται σε κατάσταση μόνιμης σύγχυσης ανάμεσα σε αυτά που νιώθουν και σε αυτά που βλέπουν.

3. Ούτε η χριστιανική πίστη ούτε οι βουδιστικές παραβολές περί αγάπης μπορούν να αναχαιτίσουν την αγανάκτηση. Ζούμε ένα μεσαίωνα στον οποίο προσπαθούμε να επιβιώσουμε. Απώτερος σκοπός του συστήματος είναι η υποταγή εφ' όλης της ύλης, αρχής γενομένης από την αξιοπρέπειά μας.

4. Στα παλιά μου τα παπούτσια ο ανασχηματισμός και ο Μητσοτάκης και κάθε άλλη παραφυάδα. Προσβλέπω μόνο στο ΠΑΜΕ, στη επίμονη παρουσία του στις εστίες όπου τα αφεντικά αποθρασύνονται ενάντια στους εργαζομένους. Η απληστία είναι οδηγός τους, αλλά έχουν καταλάβει ότι δεν παίζουν πια στα ίδια.

5. Ενα μέρος της καλλιτεχνικής πιάτσας συνεχίζει την παράδοση της προσκόλλησης στην εξουσία. Είναι εκείνοι που χτίζουν την καριέρα τους, προσπαθώντας κάθε φορά να είναι αρεστοί στο σύστημα. Πολλά λόγια, πολλές δημόσιες εμφανίσεις και δηλώσεις όσων διεκδικούν μια θέση από την κυβέρνηση. Δεν γίνεται ωστόσο να κολυμπάς στην πραγματικότητα, μασώντας τσίχλα και κάνοντας τόση φασαρία. Προφανώς δεν αισθάνονται υπόλογοι και συνεχίζουν επηρμένοι μέσα σε αυτόν τον γενικευμένο κλονισμό, θυμίζοντας τον ήρωα του Κλάους Μαν, Μεφίστο.

6. Τι περιμένουμε από την εμφάνιση Ομπάμα; Τώρα που άλλαξαν τα πράγματα, άλλος θα εκπροσωπεί τις φυλές των αγρίων που στολίζουν την αστερόεσσα.

7. Η κατάθλιψη χτυπά όλα τα σπίτια. Είναι θαυμάσιο το βιβλίο του Ζορζ Μινουά Η ιστορία της κατάθλιψης (σε μετάφραση Βάλιας Σερέτη, εκδόσεις «Νάρκισσος»). Από την αυγή της ανθρωπότητας ο άνθρωπος δυσφορούσε για τη ζωή εφόσον οι ανεπίλυτες αντιφάσεις της τον ταλάνιζαν ασταμάτητα: «Κάθε τριάντα δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος, άντρας ή γυναίκα, αυτοκτονεί σε κάποιο μέρος του κόσμου. Δηλαδή κάθε χρόνο αυτοκτονούν ένα εκατομμύριο άνθρωποι - αριθμός επίσημος, πολύ κατώτερος του πραγματικού. Πρόσφατη αναφορά του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας εκτιμά ότι στις αναπτυσσόμενες χώρες ο ετήσιος αριθμός αυτοκτονιών, που ανέρχονταν το 1990 στα 593.000 άτομα, θα εκτοξευτεί στις 995.000 το έτος 2020».

8. Ο νέος υπουργός Οικονομίας Δημήτρης Παπαδημητρίου δήλωσε πως η μόνη σωτηρία μας είναι ένα σχέδιο Μάρσαλ. Δευτέρα βράδυ παρακολουθώ την πρώτη του συνέντευξη στην ΕΡΤ. Πιστεύει και το τονίζει με το ύφος της ακαδημαϊκής σιγουριάς ότι ήρθε η ώρα το Βερολίνο να αλλάξει και να μοιράσει τα αποθέματα της Γερμανίας στις χώρες της Ευρωζώνης που έχουν ανάγκη. Ως υπουργός, ο ακαδημαϊκός βρίσκεται σε κατάσταση μόνιμης πνευματικής εξύψωσης, δηλαδή άγνοιας κινδύνου. Μας βεβαιώνει με φιλόστοργο βλέμμα ότι δεν πρόκειται να έλθει τέταρτο μνημόνιο. Φευγαλέες σκέψεις, αταραξίας διαλογισμοί οδηγούν τον υπουργό όχι στην κοινωνία αλλά στη νιρβάνα.