Τουλάχιστον ανεκδιήγητα ήταν τα όσα είπε ο Αλ. Τσίπρας ανοίγοντας τις εργασίες του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ την Πέμπτη, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τ' αδικαιολόγητα.
«Περάσαμε μέσα από συμπληγάδες. Χτυπηθήκαμε σκληρά αλλά μείναμε όρθιοι (...) Αποδείξαμε ότι εκτός από την Αριστερά του διαρκούς απολογισμού των αιτιών της ήττας, εκτός από την Αριστερά της απόδρασης και του εθνικού απομονωτισμού, υπάρχει και η Αριστερά που δεν φοβάται να μπει στην ίδια τη φωτιά, να μπει στον αγώνα για την προάσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Η Αριστερά που δεν διστάζει να αναλάβει το ιστορικό καθήκον, να σηκώσει στους ώμους της την ευθύνη για την έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια. Και αυτόν τον αγώνα έχουμε υποχρέωση να μη τον παρατήσουμε. Αυτόν τον αγώνα έχουμε υποχρέωση να κερδίσουμε», ανέφερε μεταξύ άλλων.
Δηλαδή, θέλει να πει ότι σχεδόν δυο χρόνια η κυβέρνηση τσουρουφλίζει το λαό για το καλό του, ότι όλη η αντιλαϊκή επίθεση που εξελίσσεται είναι προς το συμφέρον του. Οτι τα προνόμια και οι διευκολύνσεις προς το κεφάλαιο είναι οφθαλμαπάτη. Οτι το κόμμα του και η κυβέρνησή του είναι οι ...μπαρουτοκαπνισμένοι στο πεδίο της ταξικής πάλης. Αυτού του είδους την «αριστερά» την έχουν ζήσει οι λαοί σε πολλές χώρες του κόσμου και έχει αποδειχθεί το καλύτερο στήριγμα του κεφαλαίου. Αυτού του είδους η «αριστερά» έχει βάλει πλάτη να συκοφαντηθούν αγώνες, οράματα, που επικαλείται για να κουκουλώσει την ταξική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου