Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας
Η απόφαση της συγκυβέρνησης να επισπεύσει την προεδρική εκλογή, αναμφισβήτητα επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις. Αν, όμως, ο λαός μείνει θεατής όσων θα ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια του τις επόμενες μέρες, στο τέλος της διαδρομής θα βγει διπλά χαμένος.
Πρέπει με καθαρή ματιά να «διαβάσει» τις κινήσεις που κάνουν στη σκακιέρα οι δύο πόλοι που ανταγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας.
Με το επιχείρημα ότι, χάρη στη δική της διαπραγμάτευση, «τα μνημόνια τελειώνουν», η συγκυβέρνηση ψάχνει «δεξαμενές» για να αντλήσει τους 180 βουλευτές και να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι είναι πιο ικανός διαπραγματευτής και προσπαθεί να αθροίσει τους 121 βουλευτές, που θα οδηγήσουν τα πράγματα σε εκλογές.
Στο παρασκήνιο, όμως, ήδη τρέχουν οι προθεσμίες που αποφάσισαν κυβέρνηση, τρόικα και Ευρωπαίοι εταίροι στο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας. Από εκεί πρέπει να πιάσει το νήμα ο λαός και ανάλογα να διαμορφώσει τη στάση του.
Τι έλεγε η απόφαση; Μετά τη λήξη του μνημονίου με τη σημερινή μορφή, προβλέπεται η δυνατότητα της “προληπτικής πιστωτικής γραμμής”, κρατικής χρηματοδότησης προς την Ελλάδα. Ορος και προϋπόθεση (...) είναι να ολοκληρωθούν τα “μεταρρυθμιστικά μέτρα της τρέχουσας αξιολόγησης που εκκρεμούν” καθώς επίσης και η συμμετοχή του ΔΝΤ και στο νέο μηχανισμό χρηματοδότησης. Το Γιούρογκρουπ “καλεί τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν τη γρήγορη και πλήρη εφαρμογή όλων των μεταρρυθμιστικών μέτρων που είναι αναγκαία για την ολοκλήρωση της πέμπτης αξιολόγησης”.
Δηλαδή, μέχρι τη λήξη της δίμηνης παράτασης, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση, θα πρέπει να προχωρήσουν τα μέτρα που συζητιούνται και πριν την επίσπευση της προεδρικής εκλογής. Ποια ήταν αυτά; Η αύξηση από τα 4.500 στα 6.000 των ελάχιστων ενσήμων για την κατοχύρωση της κατώτατης σύνταξης, οι αντιδραστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο, νέοι φόροι, κατασχέσεις και άλλα παρόμοια.
Οπως και να τελειώσει αυτή η διαδικασία, είτε εκλεγεί νέος Πρόεδρος, είτε πάμε σε εκλογές και εκλεγεί νέα κυβέρνηση, ο εργαζόμενος πρέπει να «κάνει ταμείο». Και το αποτέλεσμα θα είναι δεδομένο ότι η πολιτική που πτωχεύει το λαό, τους εργαζόμενους, που στηρίζει και θα στηρίξει την ανάκαμψη του κεφαλαίου, τη στρατηγική των μονοπωλίων θα είναι πανταχού παρούσα.
Πολύ περισσότερο που η άποψη όλων των «εταίρων», με τους οποίους λέει ότι θα διαπραγματευθεί ο ΣΥΡΙΖΑ αν κυβερνήσει, είναι ότι οι παραπάνω μεταρρυθμίσεις «είναι κρίσιμες για την ομαλή λειτουργία της ελληνικής οικονομίας και θα συνεισφέρουν στην επίτευξη σταθερής ανάπτυξης και απασχόλησης για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών», όπως αποφάσισε το Γιούρογκρουπ.
Να γιατί οι εξελίξεις απαιτούν την άμεση λαϊκή παρέμβαση. Για να αποκρουστούν τα βάρβαρα μέτρα, για να μην εγκλωβιστεί ο λαός ανάμεσα στους παλιούς και νέους «σωτήρες», που διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί τις υποθέσεις του κεφαλαίου.
Κόντρα λοιπόν στο βομβαρδισμό περί «σταθερότητας» και «διαπραγμάτευσης», για τους εργαζόμενους και το λαό το πραγματικό δίλημμα είναι ένα: Θα συνεχίσουν να εγκλωβίζονται ανάμεσα στα κελεύσματα υποταγής στην αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης για να «μην πάνε χαμένες οι θυσίες» και στις κάλπικες προσδοκίες ότι θα δουν «άσπρη μέρα» από μια κυβερνητική εναλλαγή εντός των τειχών της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων; ‘Η θα γίνουν οι ίδιοι πρωταγωνιστές των εξελίξεων, δίνοντας ώθηση στην ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος και τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, στην πάλη ενάντια στους οικονομικά ισχυρούς και τις κυβερνήσεις τους, για ανάκτηση των απωλειών, για να ανοίξει ο δρόμος, ώστε στην εξουσία να έρθει ο ίδιος ο λαός;
(Δημοσιεύτηκε στην έντυπη «ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου