 |
«Για την
Αμερική, το κύριο γεωπολιτικό λάφυρο είναι η Ευρασία (…). Η Ουκρανία (είναι) νέος και
σημαντικός χώρος στην ευρασιατική σκακιέρα, είναι γεωπολιτικός άξονας (….) αν η Ρωσία διατηρούσε τον
έλεγχο της Ουκρανίας, θα μπορούσε να επιδιώξει να είναι ο ηγέτης μιας ισχυρής
ευρασιατικής αυτοκρατορίας (…). Από αυτή την άποψη, η Ουκρανία είχε κρίσιμη
σημασία (…) οι Αμερικανοί πολιτικοί κατέληξαν να περιγράφουν την
αμερικανο-ουκρανική σχέση ως ‘’στρατηγική σχέση εταίρων’’ (…) χωρίς την
Ουκρανία θα σήμαινε τελικά ότι η Ρωσία θα ‘’ασιατοποιούνταν’’ (…) . Καθώς η
Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ επεκτείνονται, η Ουκρανία θα είναι τελικά σε θέση
να επιλέξει αν επιθυμεί ή όχι να γίνει μέλος αυτών των οργανισμών (…). Αν και
κάτι τέτοιο θα χρειαστεί χρόνο, δεν είναι
πολύ νωρίς για τη Δύση (…) να συνεχίσει να υποδεικνύει τη δεκαετία 2005 – 2015
ως λογικό χρονικό πλαίσιο στο οποίο θα αρχίσει η προοδευτική ένταξη της
Ουκρανίας (…). Πράγματι,
ο ρόλος του Κιέβου ενισχύει το επιχείρημα ότι η Ουκρανία είναι το κρίσιμο
κράτος (…)»(Zbigniew Brzezinski, «Η Μεγάλη Σκακιέρα», εκδόσεις «Λιβάνη»).
Ορισμένοι πίσω από
την ανάλυση των γεωστρατηγικών εξελίξεων θέλουν να βλέπουν «συνωμοσιολογίες».
Και βλέπουν «συνωμοσιολογίες» ειδικά στις περιπτώσεις που δεν υπάρχουν παρά
κανονικές – κανονικότατες – συνωμοσίες. Και πραξικοπήματα. Και ευθείες
ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Όπως η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ
στην Ουκρανία, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.
Σε κάθε περίπτωση
ο Μπρζεζίνσκι υπήρξε «προφητικός» σε όλα. Ακόμα και στο χρόνο: Η δεκαετία 2005
– 2015 την οποία (από το 1997 που εκδόθηκε το βιβλίο του) υποδείκνυε ως «λογικό
χρονικό πλαίσιο» για να προωθήσει η Δύση της ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στο άρμα
της, είναι ακριβώς η περίοδος τόσο των «πορτοκαλί Επαναστάσεων» όσο και των
πρόσφατων γεγονότων. Εκείνο για το οποίο δεν είχε μιλήσει ο Μπρζεζίνσκι – αφού
εδώ ισχύει η ρήση του δικού μας, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ότι στην «πολιτική
γίνονται πράγματα που δεν λέγονται» - είναι ότι οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι
θα έφταναν στο σημείο και τόσο ανοιχτά να αξιοποιούν και να ενισχύουν
ακόμα και το ναζισμό (!), όπως πράττουν στην Ουκρανία, ως πολιτικό παράγοντα
για την ευόδωση των γεωστρατηγικών επιδιώξεων του ευρω-ατλαντισμού…
*
2) Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις
21/12/2010 και για δεύτερο συνεχόμενο έτος, υιοθέτησε ψήφισμα με το οποίο
καταδίκασε την ηρωοποίηση όσων συμμετείχαν στις φασιστικές λεγεώνες των «Βάφεν
SS». Το ψήφισμα καταδίκασε τις δημόσιες εκδηλώσεις δικαίωσης του ναζιστικού
παρελθόντος και του ναζισμού, την ανέγερση μνημείων προς τιμήν των ναζί και των
συνεργατών τους, τη βεβήλωση ή καταστροφή μνημείων προς τιμήν των αγωνιστών
κατά του φασισμού και του ναζισμού, την παράνομη εκταφή ή μεταφορά των σορών
των θυμάτων της φασιστικής θηριωδίας. Το ψήφισμα υπερψηφίστηκε από τη
συντριπτική πλειοψηφία των χωρών (129) του ΟΗΕ.
Ξέρετε ποιοι ήταν
εκείνοι που - για δεύτερη συνεχόμενη φορά - καταψήφισαν το ψήφισμα; Οι ΗΠΑ… Και
ξέρετε ποιους είχαν στο πλευρό τους οι ΗΠΑ; Την ΕΕ! Τα κράτη – μέλη της ΕΕ
επέλεξαν να… απέχουν από την ψηφοφορία!
Η ΕΕ –
θυμίζουμε - είναι εκείνος ο οργανισμός που πρωτοστατεί στη θεωρία των «δυο
άκρων», που παρακολουθεί σε μια σειρά κράτη – μέλη της να συγκυβερνούν
φασίστες, που δέχεται στους κόλπους της κράτη στα οποία οι κυβερνήσεις
ανεγείρουν μνημεία υπέρ των ναζί (πχ Λετονία) και που προΐσταται της χυδαίας
παραχάραξης της Ιστορίας προσπαθώντας να φέρει σε πέρας την ανιστόρητη
συκοφαντία εξίσωσης του ναζισμού με τον κομμουνισμό…
*
3) Οι δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία δεν αποτελούν φυσικά «νίκη της
δημοκρατίας» των δήθεν «επαναστατών» όπως περιγράφεται από τα ΜΜΕ των ΗΠΑ και
της ΕΕ. Πρόκειται για επικίνδυνη εξέλιξη, προϊόν – επαναλαμβάνουμε – της
ιμπεριαλιστικής επέμβασης της Δύσης στην Ουκρανία. Με τη βοήθεια των ΗΠΑ και
της ΕΕ (και πάνω στο έδαφος που καλλιέργησε το κλεπτοκρατικό καθεστώς του
Γιανουκοβιτς) στην Ουκρανία έχουν αναρριχηθεί οι ναζιστές και κάθε λογής
φασιστικό κατακάθι.
 |
| Ο τύπος της φωτογραφίας, με τον οποίο συνεργάζεται ο προσωρινός πρωθυπουργός της Ουκρανίας, λέγεται Όλεχ Τιαγκνιμπόκ. Είναι ο αρχηγός του ναζιστικού κόμματος «Σβόμποντα»… |
Αυτή τη στιγμή:
α) Προσωρινός
πρωθυπουργός της Ουκρανίας, είναι ο Γιατσένιουκ. Ο Γιατσένιουκ που προχτές
έγινε δεκτός από τν Ομπάμα , προέρχεται από το κόμμα της Τιμοσένκο το οποίο
χρόνια τώρα συνεργάζεται με το ναζιστικό κόμμα «Σβόμποντα» («Ελευθερία»), το
οποίο προηγουμένως ονομαζόταν «Εθνικοσοσιαλιστικό»…
 |
| Ο ναζί Τιαγκνιμπόκ, το 2010, κατά την διάρκεια της «αδελφοποίησης» του ναζιστικού του κόμματος με το φασιστικό κόμμα του Λεπέν... |
β) Η
κυβέρνηση του Γιατσένιουκ έχει παραδώσει τη θέση του Γραμματέα της Εθνικής
Ασφάλειας και της Εθνικής Επιτροπής Άμυνας της Ουκρανίας (RNBOU) στον Αντρίι
Παρούμπι. Πρόκειται για τον συνιδρυτή του ναζιστικού κόμματος
«Σβόμποντα». Παράλληλα
η κυβέρνηση του Γιατσένιουκ φρόντισε να παραδώσει τη θέση του Αναπληρωτή
Γραμματέα της Εθνικής Ασφάλειας και της Εθνικής Επιτροπής Άμυνας της Ουκρανίας
(RNBOU) στον Ντμίτρο Γιάρος. Αυτός είναι οεπικεφαλής
του λεγόμενου «Δεξιού Τομέα», δηλαδή των παραστρατιωτικών ναζιστικών «ταγμάτων
εφόδου» που δρουν στην Ουκρανία. Με τους διορισμούς αυτούς οι ναζί στην
ουσία ελέγχουν τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, την υπηρεσία Ασφαλείας και
την Υπηρεσία Πληροφοριών…
 |
Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Stefan
Fule, αρμόδιος για θέματα «διεύρυνσης της ΕΕ και ευρωπαϊκής πολιτικής
γειτονίας», έχοντας στο πλευρό του τον ναζί Τιαγκνιμπόκ. Στο φόντο η
σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
γ) Η
κυβέρνηση του Γιατσένιουκ παρέδωσε τη θέση του Γενικού Εισαγγελέα της Ουκρανίας
στον Ολεχ Μαχνίτσκι. Αυτός ο κύριος που ελέγχει πλέον τη Δικαιοσύνη στην
Ουκρανία, είναι στέλεχος του κόμματος «Σβόμποντα», δηλαδή του ναζιστικού
κόμματος.
 |
Η Ύπατη Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής
Ένωσης για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφάλειας, η Κάθριν Άστον, έχοντας στο πλευρό της τον
προσωρινό πρωθυπουργό Γιατσένιουκ και τον ναζί Τιαγκνιμπόκ…
Αυτές είναι οι
εξελίξεις στην Ουκρανία που δικαιώνουν το λαό της Κριμαίας να τοποθετείται με
απόλυτο τρόπο απέναντι στο φασισμό. Εξελίξεις στις οποίες πρωτοστατεί η ΕΕ (για
την οποία κάποιοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να μεταμορφωθεί και να γίνει
«φιλολαϊκή»…) είναι η επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ που προωθεί το διχασμό του
λαού της Ουκρανίας, ο οποίος αδύναμος να διαδραματίσει αυτόνομο ρόλο
προτάσσοντας τα δικά του ταξικά συμφέροντα, διαιρείται καθώς στοιχίζεται πίσω
από τις λυκοσυμμαχίες του ευρωατλαντισμού, από τη μια, και της Ρωσίας, από την
άλλη, που μάχονται μεταξύ τους με «λάφυρο» - όπως θα έλεγε ο Μπρζεζίνσκι – την
Ουκρανία.
*
4) Παρατήρηση
πρώτη: Οι
τελευταίοι που μπορούν να ποζάρουν σαν υπέρμαχοι της «εθνικής κυριαρχίας»
οποιουδήποτε, να μιλάνε για «αδιαίρετο κράτος» κλπ είναι οι ΗΠΑ και η ΕΕ.
Αυτοί, δηλαδή, που μεταξύ άλλων, διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία με βόμβες
απεμπλουτισμένου ουρανίου…
Παρατήρηση δεύτερη: Το
δικαίωμα των εθνών για την αυτοδιάθεσή τους είναι αναπαλλοτρίωτο και αναφαίρετο
(σσ: από την άποψη, δε, των εξελίξεων που ζούμε, το ομότιτλο βιβλίο του Λένιν «Για
το Δικαίωμα Αυτοδιάθεσης των Εθνών – εκδόσεις ‘’Σύγχρονη
Εποχή’’», που γράφτηκε πριν από 100 ακριβώς χρόνια, αποκτά και πάλι δραματική
επικαιρότητα). Όσον αφορά την άσκηση αυτού του δικαιώματος δεν πρέπει να
ξεχνάμε δυο πράγματα: Αφενός, ότι «με το σύνθημα του ‘’εθνικού
πολιτισμού’’ η αστική τάξη όλων των εθνών (και της Ρωσίας, σημείωνε
ο Λένιν) ασκεί στην πράξη πολιτική
διαίρεσης των εργατών και εξασθένισης της δημοκρατίας και παζαρεύει σαν
έμπορος με τους τσιφλικάδες το ξεπούλημα των λαϊκών δικαίων και της λαϊκής
ελευθερίας». Αφετέρου, ότι το «πώς», το «γιατί», το «αν» θα
γίνει η άσκηση αυτού του δικαιώματος, αλλά και το «πότε» η άσκησή του έχει
προοδευτικό ή όχι χαρακτήρα, σχετίζεται άμεσα με το ιστορικό πλαίσιο, με το
κοινωνικό περιβάλλον και με το ταξικό πρόσημο που καθορίζει τις εξελίξεις. Και
τούτο διότι αλλιώς τίθεται το «εθνικό ζήτημα» για τα καταπιεζόμενα στρώματα της
κοινωνίας και αλλιώς για τους καταπιεστές που προσδίδουν στο εθνικό ζήτημα
χαρακτήρα αντιδραστικού εθνικισμού, παγιδεύοντας τους λαούς σε εθνικιστικά,
διχαστικά διλήμματα, στη βάση εθνοτικών, γλωσσικών και θρησκευτικών ιδιαιτεροτήτων,
με στόχο να προωθήσουν τα δικά τους ταξικά και κρατικά συμφέροντα.
Παρατήρηση τρίτη: Ο Φρόυντ
γράφει κάπου ότι «οι θρησκευτικές διαφορές είναι ο
ναρκισσισμός των μικρών διαφορών». Κατ’ αναλογία το εθνοτικό ζήτημα
μετατρέπεται σε εθνικισμό και σε εφαλτήριο σύγκρουσης όταν το «έθνος» των
εργαζομένων κάθε κράτους είναι αδύναμο ή έχει ηττηθεί σε τέτοιο βαθμό από
το «έθνος» της άρχουσας τάξης, ώστε να μπορεί η τελευταία να βαφτίζει «εθνική»
την ταξική και ιμπεριαλιστική της σύγκρουση με την άρχουσα τάξη του άλλου
κράτους. Από αυτή την άποψη, η Κριμαία, και συνολικά η Ουκρανία, πολύ
φοβόμαστε, ότι είναι μόνο η αρχή…
 |
Διευκρίνιση: Σε προηγούμενο σημείωμα της στήλης εκ
παραδρομής αναφέρθηκε ότι ο εικονιζόμενος στο μέσο της φωτογραφίας είναι ο
Ουκρανός συνεργάτης των Γερμανών ναζί την περίοδο της Κατοχής, ο Στέφαν
Μπαντέρα. Πρόκειται για τον Ρέινχαρντ Γκέλεν, τον Γερμανό ναζί εγκληματία
πολέμου, με τον οποίο συνεργαζόταν ο φασίστας Ουκρανός δοσίλογος Μπαντέρα (ο
«ήρωας» δηλαδή των σημερινών ναζί που κυβερνούν στην Ουκρανία…). Ο Γκέλεν, που
υπό την ηγεσία του διαπράχτηκαν τερατώδη εγκλήματα στο Ανατολικό Μέτωπο και που
ως αξιωματικός της αντικατασκοπείας της Βέρμαχτ βοήθησε πολλούς ναζί να
διαφύγουν στην φασιστική Ισπανία του Φράνκο, τη Λατινική Αμερική ή τη Μέση
Ανατολή, μετά τον πόλεμο βρήκε άσυλο στις ΗΠΑ. Οι Αμερικάνοι ήταν αυτοί που
εξασφάλισαν στον Γκέλεν την επιστροφή του στη Γερμανία, όπου από τη δεκαετία
του ’50 του ανατέθηκε να δημιουργήσει και να διευθύνει την
Bundesnachrichtendienst (BND), την γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών! Όπως
βλέπετε, οι σχέσεις με τους ναζί, τόσο της «χώρας της ελευθερίας», των ΗΠΑ, όσο
και της «δημοκρατικής Ευρώπης», έχει παρελθόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου