ΕΡΤ: Αλληλεγγύη και γραμμή ρήξης χρειάζεται.

του Μανώλη Αντωνίου

Η αλληλεγγύη που δείχνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα στον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ, από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να κλείσει την ΕΡΤ και να πετάξει στο δρόμο 2.900 εργαζόμενους, έχει μεγάλη σημασία.

Η αλληλεγγύη είναι όπλο στα χέρια των εργαζομένων. Είναι μαχαιριά στην καρδιά της κυρίαρχης προπαγάνδας που θέλει τους εργαζόμενους διαιρεμένους, που επιδιώκει να στρέφει τον έναν κλάδο ενάντια στον άλλο εφαρμόζοντας μέχρι κεραίας την αρχή του «διαίρει και βασίλευε», επιστρατεύοντας τη συκοφάντηση των εργαζομένων («ρετιρέ», «αργόσχολοι», «ιερές αγελάδες», «συντεχνίες», «προνομιούχοι» και άλλους τέτοιους χαρακτηρισμούς έναντι όποιου κλάδου κινητοποιείται), τον «κοινωνικό αυτοματισμό» και την τεχνητή αντιπαράθεση ανάμεσα στους εργαζόμενους, μέχρι και την τρομοκρατία και την ωμή καταστολή. Τέτοια επιχειρήματα έχουν επιστρατεύσει κατά καιρούς οι κυβερνήσεις ενάντια σε απεργούς ναυτεργάτες (ότι ευθύνονται για τον αποκλεισμό των νησιών και την ταλαιπωρία των επιβατών), σε απεργούς στις συγκοινωνίες (ότι δημιουργούν χάος στην Αθήνα, ότι δεν μπορεί ο κόσμος να πάει στη δουλειά του), σε απεργούς εκπαιδευτικούς (ότι παίζουν με τις ζωές των παιδιών), για τους απεργούς διαφόρων κλάδων (ότι κλείνουν τα εργοστάσια, ότι κλείνουν τους δρόμους) κλπ.

Απέναντι σε αυτήν την καλοκουρδισμένη μηχανή προπαγάνδας της αστικής τάξης, οι εργαζόμενοι, όλοι οι εργαζόμενοι, όλων των κλάδων, πρέπει να δυναμώσουν την έμπρακτη αλληλεγγύη. Είναι πολλά τα παραδείγματα. Πώς άντεξε η απεργιακή κινητοποίηση των χαλυβουργών τόσους μήνες; Θα έφτανε ο αγώνας τους να διαρκέσει τόσο και να μνημονεύεται από τους εργαζόμενους όλων των κλάδων, αν κατά τη διάρκειά του, από τις πρώτες μέρες, δεν είχε συγκεντρώσει την αλληλεγγύη των εργαζομένων άλλων κλάδων; Αν δεν στήριζαν με όλους τους τρόπους τον αγώνα των χαλυβουργών σωματεία άλλων κλάδων, εργαζόμενοι της περιοχής, ακόμα και όλης της Ελλάδας και αυτοαπασχολούμενοι διαφόρων κλάδων που εκδήλωναν μαχητικά τη συμπαράστασή τους;

Η αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας αφορά όλους μα όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αφορά όλο το λαό. Και γι’ αυτό πρέπει να βρει απέναντί της όλους τους εργαζόμενους, όλο το λαό σε μια ενιαία σφιχτή γροθιά, στο χτίσιμο της δικής του, λαϊκής συμμαχίας για έναν ενιαίο αγώνα που θα στοχεύει τα βέλη του στη ρίζα των προβλημάτων του λαού και όχι στις περικοκλάδες: Στην εξουσία των μονοπωλίων που υπάρχει επειδή ξεζουμίζει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα και για να υπάρχει πρέπει να τους ξεζουμίζει όλο και περισσότερο για να αυξάνουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή εξέφρασε την αλληλεγγύη του. Ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός «902», σε ευθεία σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική, αλλά και με τους κρατικούς μηχανισμούς και τους μηχανισμούς του κεφαλαίου, από την πρώτη στιγμή μπήκε μπροστά για την αναμετάδοση των εκπομπών των εργαζομένων της ΕΡΤ και συνεχίζει να μεταδίδει τις εκπομπές των εργαζομένων της ΕΡΤ αντιμετωπίζοντας τη φίμωση που επιχειρούν να επιβάλουν το κράτος και η ιδιωτική DIGEA και τις απειλές.

Βγαίνουν και συμπεράσματα από την πορεία του αγώνα. Ο αγώνας των ίδιων των εργαζομένων στην ΕΡΤ πρέπει να αναμετρηθεί με τους μηχανισμούς του κράτους. Γιατί; Μα γιατί η κρατική τηλεόραση ήταν - και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε ένα καπιταλιστικό κράτος - ένας βασικός μηχανισμός πολιτικής ιδεολογικής προπαγάνδας στα χέρια του αστικού κράτους. Ένας μηχανισμός του αστικού κράτους για την προβολή της κυρίαρχης ιδεολογίας, τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης με κριτήριο τις επιδιώξεις του αστικού κράτους και των αστικών κυβερνήσεων. Μήπως συνέβαλε η κρατική τηλεόραση στην προβολή των δίκαιων αιτημάτων και των κινητοποιήσεων διαφόρων κλάδων εργαζομένων; Μήπως συνέβαλε στην ανάπτυξη του εργατικού λαϊκού κινήματος ή στην έκφραση της αλληλεγγύης; Ή μήπως και μέσα από την κρατική τηλεόραση προβαλλόταν η κυβερνητική προπαγάνδα και η επιχειρηματολογία που ήθελε τους εργαζόμενους διαιρεμένους, που συκοφαντούσε ολόκληρους κλάδους εργαζομένων ως συντεχνίες κλπ.; Δεν πέρναγε μέσα από την κρατική τηλεόραση η κυβερνητική προπαγάνδα ενάντια π.χ. στους ναυτεργάτες ή στους εκπαιδευτικούς; Φυσικά, το ότι η κρατική τηλεόραση ανήκει στους μηχανισμούς χειραγώγησης του αστικού κράτους δε σημαίνει ότι είναι όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτήν εξαρτήματά του. Πολλοί εργαζόμενοι στην ΕΡΤ έδιναν πολύ πριν από σήμερα καθημερινή μάχη για να προβληθούν π.χ. τα αιτήματα εργαζομένων που αγωνίζονται και όχι μόνο η κυβερνητική προπαγάνδα ενάντια στους εργαζόμενους ή συγκρούονταν ακόμα και σε καθημερινή βάση για να υπάρχει προβολή των λαϊκών προβλημάτων που «χαλάνε» την εικόνα της κυβέρνησης. Πολλοί εργαζόμενοι στην ΕΡΤ αγωνίζονταν για να δίνουν ολοκληρωμένη ενημέρωση στο λαό. Άλλο, λοιπόν, οι εργαζόμενοι και άλλο ο ίδιος ο μηχανισμός ιδεολογικής χειραγώγησης είτε βρίσκεται στα χέρια του αστικού κράτους είτε στα χέρια του κεφαλαίου, όπως είναι τα ιδιωτικά κανάλια. Όποια θετικά έχει η ΝΕΤ οφείλονται στην προσφορά και στην πάλη των εργαζομένων σ’ αυτήν και του λαού.

Μπορούν, λοιπόν, να βγουν ορισμένα συμπεράσματα για το πού πρέπει να οδηγεί ο αγώνας των εργαζομένων και όλου του λαού: Δεν υπάρχει φιλολαϊκή λύση χωρίς σύγκρουση με την πολιτική της αστικής τάξης και του κράτους της. Αυτό αποτελεί αυταπάτη που σπέρνει η σοσιαλδημοκρατία, παλιά και νέα που διαμορφώνεται, ότι τάχα μπορεί να εξανθρωπιστεί το αστικό κράτος, οι μηχανισμοί του και γενικότερα ο καπιταλισμός. Γι’ αυτό όχι μόνο πρέπει να καταργηθεί το αντιδραστικό διάταγμα που καταργεί την ΕΡΤ και να επαναλειτουργήσει, αλλά σύσσωμος ο λαός να χαράξει πορεία ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής και του αστικού κράτους. Στον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ, στη βιομηχανία, στις υπηρεσίες, στους ναυτεργάτες, στους αυτοαπασχολούμενους, στους αγρότες, ενοποιητικό στοιχείο να γίνει η απαίτηση οι μεγάλες επιχειρήσεις να γίνουν λαϊκή περιουσία, δηλαδή να κοινωνικοποιηθούν, ώστε ο πλούτος που παράγεται να ανήκει στο λαό και όχι στα μονοπώλια και τους εκμεταλλευτές. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα και για την τηλεόραση. Δηλαδή ένα μέσο που πρέπει να ενημερώνει το λαό, να συμβάλλει στη μόρφωση, στον πολιτισμό. Αυτό το μέσο πρέπει να είναι ιδιοκτησία του λαού και να ανήκει σε αυτόν.

 902.gr