Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ: Η βαρβαρότητα στην Πολωνία

Πρωτότυπη διαμαρτυρία πραγματοποίησαν την Τρίτη οι εργαζόμενοι στην Οπερα της Βαρσοβίας ενάντια στη μείωση της κρατικής επιχορήγησης κατά 23,5%, κάτι που βάζει σε κίνδυνο την ίδια τη λειτουργία της. Η 70μελής ορχήστρα μπροστά από το υπουργείο Πολιτισμού παρουσίασε μια σειρά έργα σε εκατοντάδες περαστικούς

H καπιταλιστική παλινόρθωση στην Πολωνία, είκοσι χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, έχει αλλάξει τελείως την καθημερινή ζωή του λαού και παρά την προσπάθεια να εμφανιστεί ως μια χώρα με αναπτυσσόμενη και πετυχημένη οικονομία - κάτι που μπορεί να ισχύει για το κεφάλαιο - η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική για την πλειοψηφία των Πολωνών. Κυριαρχεί η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση, ενώ ολοένα και αυξάνονται οι άστεγοι.

Μισό εκατομμύριο οι άστεγοι

Τουλάχιστον 500.000 είναι οι άστεγοι στην Πολωνία, σύμφωνα με υπολογισμούς διαφόρων ανθρωπιστικών οργανώσεων της χώρας, παρά τα επίσημα κυβερνητικά στοιχεία που κάνουν αναφορές για 80.000-130.000. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, που έχουν μείνει χωρίς δουλειά ή έχουν χαμηλές συντάξεις και μισθούς, και αναγκάζονται να κοιμούνται στις στάσεις των τραμ και του μετρό, ενώ η πλειοψηφία τους καταφεύγουν στα περίχωρα της πρωτεύουσας, σε εγκαταλελειμμένα σπίτια και σε αυτοσχέδια καταλύματα στην ύπαιθρο. Ο μόνος τρόπος για να αυξήσουν το πενιχρό εισόδημά τους - για όσους είναι τυχεροί και έχουν - είναι η πολύωρη συγκέντρωση διάφορων ειδών από τα σκουπίδια (άδειες κονσέρβες, κουτάκια κλπ), τα οποία τα πουλούν σε εταιρείες ανακύκλωσης. Σε κάθε ένα κιλό αντιστοιχούν 4 ζλότι (92 λεπτά του ευρώ).

Εξαιτίας αυτών των συνθηκών και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, το χειμώνα, μέσα σε μία μόλις εβδομάδα, πέθαναν 50 άνθρωποι, φαινόμενο που εξάλλου «ευδοκιμεί» πλέον και πολλαπλασιάζεται και σε άλλες χώρες όπου ανατράπηκε ο σοσιαλισμός στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη.

Για ένα πιάτο φαγητό, αρκετοί Πολωνοί περιμένουν σε ουρές για να λάβουν συσσίτιο

Αύξηση της ανεργίας και των ατομικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου

Από την άλλη, η επίσημη ανεργία τον Απρίλη ξεπερνά το 13%, ενώ το Γενάρη του 1990 ήταν μόλις στο 0,3%! Ο επίσημος κατώτατος μισθός φτάνει τα 347 ευρώ, ωστόσο μετά τις επιβαλλόμενες περικοπές, σήμερα υπολογίζεται στα 250 ευρώ. Εκτιμάται πως σχεδόν 13 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 35% του συνολικού πληθυσμού των 38 εκατομμυρίων ζει σε συνθήκες φτώχειας. Το ποσοστό φτώχειας στα παιδιά κάτω των 18 ετών υπολογίζεται στο 30,8%.

Ολοένα και πληθαίνουν οι ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μέτρο που εφαρμόζεται εξάλλου σε όλες τις χώρες της ΕΕ, καταδικάζοντας στην εργασιακή αβεβαιότητα τους εργαζόμενους και καθιστώντας τους δέσμιους των εργοδοτών τους για την ανανέωση των συμβάσεών τους. Εκτός από τα δύο εκατομμύρια Πολωνών - στην πλειοψηφία τους νέοι - που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν τις προηγούμενες δύο δεκαετίες, σήμερα στη χώρα σχεδόν το 27% των εργαζομένων είναι αναγκασμένο να εργάζεται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, σχεδόν διπλάσιο από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (14%). Κύρια θύματα είναι οι νέοι κάτω των 24 ετών, με το ποσοστό να φτάνει το 85%! Επιπλέον το ποσοστό των εργαζομένων που είναι αναγκασμένο να δεχθεί τις λεγόμενες «ελαστικές μορφές απασχόλησης» ξεπερνά το 30%.

Παρά τα ψεύδη των αστών πολιτικών ότι τέτοιες συμβάσεις είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη και πως οι ίδιοι εργαζόμενοι τις προτιμούν καθώς τους δίνουν περισσότερη «ελευθερία», στην ουσία οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε ομήρους, χωρίς κανένα δικαίωμα, τους κάνουν εργαζόμενους δεύτερης κατηγορίας και φτηνό εργατικό δυναμικό για κάθε χρήση.

Και επιπρόσθετα, πρόσφατα το Κοινοβούλιο της χώρας ενέκρινε την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια (από τα 60 για τις γυναίκες και 65 για τους άνδρες). Ετσι από το 2013 η συντάξιμη ηλικία θα αυξάνεται κάθε τέσσερις μήνες κατά ένα μήνα, ώστε να φτάσει το «επιθυμητό» για το κεφάλαιο όριο για τους άνδρες το 2020 και για τις γυναίκες το 2040.

Σε συνθήκες φτώχειας ζει το 35% των Πολωνών, ενώ ολοένα και αυξάνεται ο αριθμός των αστέγων

Και νέα μέτρα λιτότητας ενόψει

Η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τασκ, που επανεξελέγη τον Οκτώβρη του 2011, συνεχίζει να εφαρμόζει την πολιτική λιτότητας, εξαγγέλλοντας «θυσίες από όλους» για να «αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της κρίσης», θυσίες που αφορούν αποκλειστικά και μόνο το λαό. Εχει ήδη περικόψει θέσεις εργασίας στο Δημόσιο, έχει «παγώσει» μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, έχει μειώσει τις συντάξεις για τους εργαζόμενους στο σιδηρόδρομο και τους οδηγούς φορτηγών με βάση τη νέα νομοθεσία που αποτρέπει την πρόωρη συνταξιοδότηση, ενώ στα «σκαριά» για το επόμενο διάστημα βρίσκονται και νέες απολύσεις και περικοπές στις συντάξεις, χειροτερεύοντας τις συνθήκες διαβίωσης του λαού.

Το εξωτερικό χρέος της χώρας που το 1989 ήταν 20 δισεκατομμύρια δολάρια, σήμερα ξεπερνά τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ. Η κυβέρνηση σχεδιάζει να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα από το 5,1% του ΑΕΠ το 2011 στο 2,9% φέτος και στο 1% έως το 2015, κάτι που θα φέρει νέα δεινά για την πλειοψηφία του λαού.

ΚΚ Πολωνίας: Στο σοσιαλισμό η λύση

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Πολωνίας, από την αρχή έχει εναντιωθεί σ' αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα και προβάλλει το σύνθημα «επιστροφή στο σοσιαλισμό», στην κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία και στη λαϊκή εξουσία ως τη μόνη λύση ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Καλεί το λαό και τους εργαζόμενους να απαιτήσουν την απόσυρση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς - ΕΕ και ΝΑΤΟ, να επιλέξουν το δικό τους τρόπο ανάπτυξης. Δηλώνει πεπεισμένο πως το μέλλον είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός που θα βασίζεται στις αρχές του επιστημονικού κομμουνισμού, του Μαρξισμού - Λενινισμού. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο το ΚΚ Πολωνίας επιδιώκει τη μαζικοποίηση του κόμματος, δουλεύοντας δίπλα στο προλεταριάτο και με άλλα προοδευτικά τμήματα της κοινωνίας, επιχειρώντας να αναπτύξει την ταξική τους συνείδηση. Απορρίπτει τις υποκριτικές εκκλήσεις για τη λεγόμενη «ενότητα της αριστεράς» ως μια προσπάθεια να καλυφθεί το κενό που έχει προκύψει μετά την πτώση των παραδοσιακών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Θεωρεί σημαντική την ενημέρωση και οργάνωση νέων ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να παλέψουν για έναν καλύτερο κόσμο, μιας και το μέλλον τούς ανήκει.
"Ρ"  03062012