 |
Η χτεσινή μέρα ήταν πράγματι η μέρα του ΣΥΡΙΖΑ καθώς η ηγεσία του περίμενε από καιρό τέτοια μεγαλεία: Να της ανατεθεί η εντολή να σχηματίσει την επόμενη αστική κυβέρνηση. Ενας αναλυτής μάλιστα είδε στην εξέλιξη ότι «κλείνει ο κύκλος του μεταπολέμου» που αρχίζει με την «πολιτικοστρατιωτική ήττα της Αριστεράς (...) το 1944-1949» και προσδιόρισε ότι «το νέο στοίχημα δεν είναι μια ανεύρετη ουτοπία, αλλά η υπεράσπιση του ζωτικού δημόσιου χώρου και η επινόηση ενός μοντέλου ανάπτυξης εμπνεόμενου από αξίες ενός ήπιου βίου» (σντουπ!!!).
***
Στα κείμενα, πάντως, εκεί δηλαδή όπου καταγράφεται ανεξίτηλα η θέση καθενός, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να διακηρύσσει ότι «το μνημόνιο τέλειωσε», αλλά παράλληλα ζητά μορατόριουμ για το χρέος. Δηλαδή αναγνωρίζει το χρέος των καπιταλιστών σαν χρέος του λαού και ζητά χρόνο για να πληρωθεί αυτό το χρέος από το λαό. Η διαφορά του με τον Βενιζέλο είναι πως αυτός μιλά για ένα χρόνο παράταση κι εκείνοι γενικώς για παράταση του χρόνου αποπληρωμής.
Ο οπορτουνισμός τους δεν έχει όρια. Χαρακτηρίζουν το ΠΑΣΟΚ κόμμα του μνημονίου, αλλά δηλώνουν πως είναι δεκτός όποιος από το κόμμα του μνημονίου το ψήφισε μεν, δηλώνει όμως ότι είναι λάθος αυτή η πολιτική.
Την ώρα που μιλάνε για κυβέρνηση της αριστεράς για να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση, επιμένουν να βάζουν στο λογαριασμό το ΚΚΕ που είναι Κομμουνιστικό Κόμμα, κόμμα δηλαδή που παλεύει για να γίνει η εργατική τάξη ικανή να ανατρέψει τους καπιταλιστές.
Οταν, όμως, τα πράγματα στριμώχνουν, αποκαλύπτουν πως το κύριο που τους ενδιαφέρει σ' αυτή τη φάση είναι να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ ως αρνητή της ενότητας και να κεφαλαιοποιήσουν στις επόμενες εκλογές τη ροή απογοητευμένων του ΠΑΣΟΚ.
Την αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να συμμερίζεται και μερίδα της αστικής τάξης με δηλώσεις που εκπλήσσουν. Δηλώνει καθαρά ότι θέλει ισχυρή κυβέρνηση, να 'χει χρόνο δικό της κι όποια να 'ναι.
Σ' αυτή τη ρότα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει ήδη ευθέως τις διαβεβαιώσεις του στην αστική τάξη, ενώ το τμήμα δημοσίων σχέσεων διαρρέει πως η αστική τάξη έχει τρομάξει από την προοπτική μιας κυβέρνησης της αριστεράς.
Πράγματι, τρομαγμένος ο Μάνεσης απολύει κι άλλους, συμφωνώντας με το συνδικαλιστή του ΣΥΝ στο Βόλο που δήλωσε ότι κακώς απεργούν οι χαλυβουργοί. Τρομαγμένοι οι εργοδότες σε διάφορες εταιρείες υπογράφουν σύμβαση για μείωση μισθών των ιδιωτικών υπαλλήλων με βάση την πρόταση του συνδικαλιστή του ΣΥΝ Βασιλόπουλου. Τρομαγμένοι οι εφοπλιστές χειροκροτούν τον Καραγιαννάκη, επίσης συνδικαλιστή του ΣΥΝ, την ώρα που ζητά μείωση μισθών για τους μεταλλεργάτες της Ζώνης.
Τρομαγμένοι οι μέτοχοι της ΔΕΗ αξιώνουν να διακοπεί το ρεύμα στα εργατόσπιτα για να εισπραχτούν οι φόροι που σύμφωνα με τον Στρατούλη του ΣΥΝ είναι απαραίτητοι στην κυβέρνηση της αριστεράς.
Τρομαγμένοι οι τραπεζίτες προτείνουν στους υπερχρεωμένους μικρομεσαίους ρυθμίσεις με αυξημένα επιτόκια ώστε οι εθνικοποιημένες από την κυβέρνηση της αριστεράς τράπεζες (κι αυτό δήλωση Στρατούλη είναι) να έχουν κεφάλαια να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.
***
Στο μεταξύ οι εργάτες έχουν γίνει ένα με το χώμα.
Είναι ακριβώς αυτή η στιγμή που μόνο ένα χέρι υπάρχει να τους σηκώσει: Είναι οι κομμουνιστές, τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ που παλεύουν στην πρώτη γραμμή. Σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα που ξετυλίγεται. Για τις 15 του μήνα αποφασίστηκε απεργία για τις συμβάσεις γιατί οι μειώσεις μισθών τσακίζουν τώρα. Το ίδιο και οι απλήρωτοι λογαριασμοί. Το ίδιο και οι απολύσεις. Ολα αυτά που με μνημόνιο και χωρίς μνημόνιο εφαρμόζονται με την άμεση βοήθεια των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στα συνδικάτα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου