Εμφανίστηκε, ο Γ. Παναγόπουλος, κι έζωσε τ' ......άρματα

 

Εναν απρόσμενο σύμμαχο βρήκαν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι της «Amazon» στην προσπάθειά τους να ιδρύσουν συνδικάτο, στο πρόσωπο του ...προέδρου της ΓΣΕΕ! Με άρθρο του στα «Νέα», ο Γ. Παναγόπουλος περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα τις συνθήκες δουλειάς στη συγκεκριμένη πολυεθνική, για να στηρίξει το δικαίωμα των εργαζομένων στη συνδικαλιστική δράση. 

Γράφει, για παράδειγμα, ότι «οι εργαζόμενοι στις αποθήκες της «Amazon» ζήτησαν τα αυτονόητα (...) να προστατέψουν τα εργασιακά δικαιώματα, την υγεία και την ίδια τη ζωή τους από τις αχαλίνωτες απαιτήσεις της πολυεθνικής». 

Γράφει επίσης για «σκληρές συνθήκες εργασίας στις αποθήκες» και «απουσία προστατευτικών μέσων για την αντιμετώπιση της πανδημίας», για τα «πολύ συχνά ατυχήματα» και τον «ελάχιστο χρόνο που έχουν για διάλειμμα», για «χαμηλούς μισθούς σε σχέση με τον όγκο και την εντατικοποίηση της εργασίας», αλλά και για «εργασιακό περιβάλλον συνεχούς επιτήρησης και απειλών απολύσεις».

 

Μόνο που όλα αυτά ισχύουν για την πλειοψηφία των μεγάλων επιχειρήσεων και στην Ελλάδα! Δεν άκουσε τίποτα ο Παναγόπουλος και η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ για τις καταγγελίες εργαζομένων και συνδικάτων ότι οι χώροι δουλειάς είναι εστίες υπερμετάδοσης; 

Για τους μισθούς που κατακρημνίζονται και τις απειλές για απολύσεις, την εργοδοτική επιτήρηση που αναβαθμίζεται και με ηλεκτρονικά μέσα, διά ζώσης και στην τηλεργασία;

Τα ξέρουν όλα αυτά. 

Αλλά όταν οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται και διεκδικούν, οι εργατοπατέρες τους επιτίθενται και χαρακτηρίζουν τις κινητοποιήσεις τους «γελοίες», ενώ μαζί με την κυβέρνηση αποφασίζουν να επεκτείνουν τις αργίες του Πάσχα κατά μία μέρα, για να εκφυλίσουν την Πρωτομαγιά και το αγωνιστικό - διεκδικητικό της μήνυμα, ειδικά μπροστά στο νόμο - έκτρωμα που φέρνει η κυβέρνηση! 

Στη συνέχεια του άρθρου του, βέβαια, ο Παναγόπουλος αποκαλύπτει από πού πηγάζει το ενδιαφέρον του για τον συνδικαλισμό των εργαζομένων στις ΗΠΑ. Οπως γράφει, «η εμπειρία της "Amazon" θέτει με εμφατικό τρόπο την ανάγκη προστασίας της ίδιας της δημοκρατίας». 

Διαμαρτύρεται, λοιπόν, για το ότι «η αποδυνάμωση των συνδικάτων και των θεσμών προστασίας της εργασίας μειώνει την οικονομική αποτελεσματικότητα και αυξάνει την οικονομική ανισότητα, την επισφάλεια και την αβεβαιότητα». 

Συστήνει, μάλιστα, στα εργατικά συνδικάτα «να δείξουν ότι η ενίσχυση της δημοκρατίας προϋποθέτει εμβάθυνση της οικονομικής δημοκρατίας», καταγγέλλοντας την «Amazon» για «έλλειμμα δέσμευσης στη δημοκρατία» και «εταιρικό ολοκληρωτισμό». 

Ποια είναι επομένως η ανησυχία του; 

Οτι αμφισβητείται ο ρόλος των συνδικάτων στη θωράκιση της κοινωνικής συναίνεσης, με επιπτώσεις και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αφού έτσι αντιλαμβάνεται τα σωματεία ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός: Ως πυλώνα του «κοινωνικού εταιρισμού» και φορέα ενσωμάτωσης των εργαζομένων στους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα της εργοδοσίας. 

Είναι βέβαιο λοιπόν ότι οι μέτοχοι της «Amazon» θα διάβαζαν με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον το άρθρο του Παναγόπουλου, απ' ό,τι οι εργαζόμενοι της επιχείρησης...