..

Kαι μεις τι περιμένουμε. Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα μας κάνουν; Οι αχόρταγοι κάτι θα μας δώσουν; Ότι οι λύκοι θα μας ταϊσουνε αντί να μας καταβροχθίσουν; Ότι από φιλία θα μας προσκαλέσει η τίγρης να της βγάλουμε τα δόντια; Τέτοια περιμένουμε; (Μπ. Μπρεχτ)

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ : Τον Σεπτέμβριο 1,40 ευρώ και ..βάλε!!!!!!!!!!



Σταματάει από σήμερα η διάθεση του πετρελαίου θέρμανσης. Η διάθεση του θα αρχίσει πάλι το Σεπτέμβριο με την τιμή αυξημένη κατά 40% . Η τιμή του θα κυμανθεί πάνω από τα 1,40 ευρώ.
                                   ΤΩΡΑ ΞΕΡΕΙΣ  ΚΚΕ ΔΑΓΚΩΤΟ

ΕΛΛΑΔΑ-ΙΣΡΑΗΛ: Στρατιωτική η συμφωνία!!!!!!!!!!!!!


Επικίνδυνη η στρατιωτική συμφωνία με το Ισραήλ
-- Χ. ΤΣΙΓΟΥΡΗΣ (MEGA): Κυρία Παπαρήγα, σας άκουσα να λέτε ότι σας ανησυχεί η συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, καθώς επίσης και η στρατιωτική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών. Ανάλογου προσανατολισμού συμφωνία, στρατηγική επιλογή, έχει κάνει και η Κυπριακή Δημοκρατία. Η κριτική σας είναι ίδια και γι' αυτή την περίπτωση;
--Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κοιτάξτε να δείτε, η συμφωνία με το Ισραήλ είναι στρατιωτική κατά βάση. Παραδίπλα έβαλαν και την ανταλλαγή αλληλοενημέρωσης για ζητήματα ιατρικής τεχνολογίας, για συνεργασία στα θέματα υγείας. Αυτά δεν είναι κάτι που μας τρομάζει, μπορείς να κάνεις συνεργασίες για τέτοια θέματα με πολλές χώρες. Είναι στρατιωτική παράδοση του εναέριου χώρου της Ελλάδας για πόλεμο κατά του Ιράν.
Κι εγώ βάζω το εξής ερώτημα, το Κόμμα δηλαδή το βάζει, δεν είναι προσωπικό: Το Ιράν ξεκίνησε το εμπάργκο στην Ελλάδα όσον αφορά την τροφοδοσία με το ιρανικό πετρέλαιο. Βεβαίως, ιδιωτικές εταιρείες αγοράζουν απ' το Ιράν. Για ποιο λόγο, δηλαδή, η Ελλάδα να έχει απέναντί της εχθρό το Ιράν; Επειδή το Ιράν είναι εχθρός των ΗΠΑ ή δεν ξέρω ποιων μελών της ΕΕ, που ενδιαφέρονται εκεί να πάρουν τις πηγές του πετρελαίου; Καταλαβαίνετε ότι συμφωνία μπορείς να κάνεις με οποιαδήποτε χώρα, με οποιαδήποτε κυβέρνηση μάλλον, σημασία έχει το περιεχόμενο.
Να δούμε, όμως, και μια άλλη πλευρά: Αναμφισβήτητα η Κύπρος καλά έκανε, αφού είχε καθορίσει και την ΑΟΖ, κάτι που στην Ελλάδα ούτε καν υπάρχει ως σκέψη, επειδή έχει να κάνει με την άντληση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου σε συνεργασία με ισραηλινές και αμερικάνικες εταιρείες. Πρέπει να σας πω το εξής πράγμα - και νομίζω ότι τέτοια αυταπάτη δεν υπάρχει στην Κύπρο και ιδιαίτερα δεν υπάρχει τέτοια αυταπάτη στο ΑΚΕΛ ή αν θέλετε σε ριζοσπαστικές δυνάμεις. Εάν αύριο έρθει ένα καινούριο σχέδιο Ανάν, δε σημαίνει ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, επειδή υπάρχει συνεργασία σε επίπεδο φυσικού αερίου και πετρελαίου, θα πάρουν την ίδια θέση που θα πάρει η Κυπριακή Προεδρία.
Εδώ καλλιεργούνται αυταπάτες, όταν κάνεις μια τέτοια συμφωνία, ότι βρήκαμε νέους προστάτες. Μπορεί να υπάρχουν συμφωνίες οικονομικού περιεχομένου - και υπάρχουν - που βοηθάνε τις διάφορες εταιρείες, όμως, δεν έχουν καμία πολιτική προέκταση. Οι ίδιοι οι οποίοι δίνουν «πράσινο φως» στις εταιρείες τους να συνεργαστούν με μια χώρα δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να τους κατασπαράξουν όταν τους συμφέρει. Σε καιρό πολέμου, άλλωστε, στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε αμερικάνικες βιομηχανίες έπαυαν να συνεργάζονται με γερμανικές και πολύ περισσότερο η ουδέτερη Σουηδία στον πόλεμο ήταν ο βασικός τροφοδότης της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας.
Οι οικονομικές συμφωνίες, δηλαδή, δε σημαίνει ότι μετατρέπονται σε πολιτικές συμμαχίες υπέρ των λαών. Γιατί εμείς αυτό θέλουμε. Και ούτε γλιτώνουν μια χώρα, για να το πω έτσι, από την επίθεση από τη χώρα που έχεις κάποιες οικονομικές συνεργασίες. Γιατί, δηλαδή, να εμπιστευτούμε το Ισραήλ; Ξέρουμε τι ρόλο παίζει στην περιοχή. Και αυτό βοηθάει το Παλαιστινιακό; Βοηθάει; Τι λέτε;

ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΚΑΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ


Ο δρόμος του πετρελαίου είναι γεμάτος με αίμα
-- Κ. ΑΡΝΟΚΟΥΡΟΥ («902»): Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει μιλήσει για το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Τι σας οδηγεί σ' αυτή την εκτίμηση;
-- Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ:Είναι δυστυχώς απ' τα θέματα εκείνα που δεν έχει πειραχτεί καθόλου και δεν έχει θιγεί απ' τα άλλα κόμματα. Σαν να μην είμαστε σε μία περιοχή όπου η διαπάλη από πού θα περάσουν οι αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου, σαν να μη γίνεται ένας τέτοιος ανταγωνισμός, ο οποίος δε θα λυθεί, όπως έχει δείξει μέχρι τώρα η ζωή, με οικονομικά και πολιτικά μέσα. Πολύ φοβόμαστε ότι θα λυθεί και με στρατιωτικά. Γιατί, ξέρετε, δεν πρόκειται για ανταγωνισμούς στενά τοπικούς. Σ' αυτούς παίρνουν μέρος οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης, παίρνουν μέρος οι ΗΠΑ, παίρνει μέρος η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία. Εδώ έχει μεταφερθεί ο παγκόσμιος ανταγωνισμός. Και ξέρετε, τώρα, όλος ο 20ός αιώνας και πιο πριν απέδειξε ότι ο δρόμος του πετρελαίου είναι γεμάτος με αίμα.
Εμείς ρωτάμε τα άλλα κόμματα, χωρίς εξαίρεση όλα: Το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Κομισιόν δεν αποκλείουν καθόλου, το έχουν επιβεβαιώσει, ότι αν χρειαστεί, η ΕΕ θα πάρει μέρος σε πόλεμο εναντίον της Συρίας. Και με την ευκαιρία, ο κ. Ολάντ έχει πει ότι, βεβαίως, αν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίσει, θα πάρουμε μέρος. Τώρα ξέρουμε τι αποφάσεις και τι αντανακλά το σύγχρονο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Εμείς απαντάμε: Είμαστε εναντίον κάθε μορφής ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ο οποίος οδηγεί στη διανομή όχι πια σφαιρών επιρροής, αλλά των πρώτων υλών κ.λπ.
Δεύτερον, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έρχεται να παρεμποδίσει την απόφαση που πρέπει να πάρουν οι λαοί σε οποιαδήποτε χώρα να ανατρέψουν την κυβέρνησή τους, την εξουσία τους, γιατί τη θεωρούν αντιδημοκρατική, γιατί τη θεωρούν αυταρχική, γιατί τη θεωρούν ταξική, για οποιονδήποτε λόγο θεωρούν. Θα μετατρέψουν δηλαδή τη Συρία, το Ιράν σε μια καινούρια Λιβύη. Τι ζητάμε εμείς; Καμία συμμετοχή στον πόλεμο, όχι φραστικά. Να κλείσει η βάση της Σούδας, δε γίνεται πόλεμος στη Συρία και στο Ιράν δίχως τη βάση της Σούδας. Ούτε ένας Ελληνας φαντάρος έξω.

Και επιπλέον, μας ανησυχεί πάρα πολύ η συμφωνία της Ελλάδας με το Ισραήλ. Οπου εμφανίζεται μάλιστα το θέμα συνδεδεμένο με την άντληση φυσικού αερίου και πετρελαίου. Πρόκειται για μια στρατιωτική συμφωνία, που έχει ανοίξει τους ουρανούς της Ελλάδας για χρησιμοποίηση του εναέριου χώρου σε πόλεμο εναντίον του Ιράν. Για άλλη μια φορά υπογραμμίζουμε: Δεν είμαστε ούτε με τον Αχμαντινετζάντ - και μάλιστα εμείς παλεύουμε να νομιμοποιηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα που χρόνια είναι παράνομο και διώκονται οι κομμουνιστές. Δεν είμαστε με καμία κυβέρνηση των κρατών της περιοχής. Είμαστε όμως υπέρ ο κάθε λαός να αποφασίσει να εξεγερθεί, να κάνει ό,τι θέλει για κάτι καλύτερο.
Οι ιμπεριαλιστές επεμβαίνουν και για να πάρουν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά και για να εμποδίσουν τη λαϊκή αφύπνιση. Είμαστε το μοναδικό Κόμμα που αποκάλυψε το πραγματικό περιεχόμενο της «Αραβικής Ανοιξης» και ότι εξεγέρσεις λαϊκές δε γίνονται με e-mail.

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΠΘ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ: Η ομιλία του στη Βέροια.


Στη Βέροια, στο πάρκο της Εληάς ,μίλησε
 
 ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής του ΑΠΘ
 και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ ,
σε ανοιχτή 
 συγκέντρωση.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι εκλογές που θα γίνουν στις 6 του Μάη δεν μοιάζουν με άλλες, προηγούμενες. Η σημασία τους είναι βαρύτερη από τις αντίστοιχες των τελευταίων τουλάχιστον δεκαετιών.
Ο κόσμος ολόκληρος, η Ευρώπη και ιδιαίτερα η χώρα μας βρίσκονται στη μέση μιας καπιταλιστικής κρίσης από εκείνες που ολοένα και συχνότερα συγκλονίζουν το καπιταλιστικό σύστημα στη φάση των αδιεξόδων και της παρακμής του.
Το τι σημαίνουν όλα αυτά το γνωρίζουμε πλέον όλοι μας. Οι αριθμοί είναι θλιβεροί:
Από το 2008, για πέντε διαδοχικά χρόνια, η χώρα βρίσκεται σε ύφεση, το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν πέφτει με ρυθμούς που αγγίζουν πλέον το 5 ή 6 ή 7% τον χρόνο και η οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 15, ίσως και 20%. Η διάρκεια και η ένταση αυτών των τάσεων και των μεγεθών είναι πρωτοφανής στη εθνική μας ιστορία – όσο αφορά τις περιόδους ειρήνης τουλάχιστον – αν και, πλέον, η οικονομική καταστροφή που ζούμε μπορεί να συγκριθεί με καταστάσεις πολέμων και καταστροφών.
Η άρχουσα τάξη και οι μηχανισμοί και οι άνθρωποι που στελεχώνουν και υπηρετούν την εξουσία της, κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν το λαό να βγάλει τα σωστά πολιτικά συμπεράσματα από ετούτη τη λαίλαπα που εξαθλιώνει τη ζωή των εργαζόμενων και που υπονομεύει το μάλλον των επόμενων γενεών.
Όλοι αυτοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί, επιστήμονες, δημοσιολόγοι, οικονομολόγοι και ό, τι άλλο φανταστεί κανείς σπεύδουν να απαντήσουν με τρόπο ανώδυνα το δύσκολο ερώτημα: ποιός φταίει που φθάσαμε ως εδώ;
Όταν όλοι αυτοί οι “σπουδαίοι” προσπαθούν να εξηγήσουν την καταστροφή που το σύστημάτους προκάλεσε, μας διηγούνται παράξενα παραμύθια – παραμύθια κλασσικά όπου συνήθως πρωτοστατεί κάποιος κακός λύκος. Παλαιώτερα, ίσως θυμάστε έφταιγαν οι κακοί κερδοσκόποι, οι “μυστηριώδεις αγορές" στις οποίες αναφερόταν ο Γιώργος Παπανδρέου – που τις εξόρκιζε αν θυμάστε με όπλα, άδεια και γεμάτα, πάνω και κάτω από τα τραπέζια. Ευρωπαϊκή – σοσιαδημοκρατική παραλλλαγή της γνωστής ιστορίας όπου, για την κρίση στις ΗΠΑ έφταιγαν τα αδηφάγα “Golden boys” των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Ακόμα και σήμερα όλο το φάσμα των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ακόμα και των πλέον “αριστερών” (όπως ΔΗΜΑΡ ή ΣΥΡΙΖΑ, αριστερών με τη σημασία που αυτοί δίνουν στον όρο) θεωρούν, ανοικτά ή διακριτικά, ότι κατά βάση η κρίση είναι ηθική, ότι πρόκειται για εκδήλωση κάποιας υπέρμετρης κερδοσκοπικής μανίας που – όπως αφήνουν να εννοηθεί εκδηλώθηκε διαταξικά, από πλούσιους και φτωχούς – προβάλουν διάφορες παραλλαγές του “μαζί τα φάγαμε” που διατύπωνε ωμά ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Κρίση χρέους μας λένε χωρίς να επιμένουν στο ποιός δανείστηκε, για ποιό λόγο δανείστηκε, από ποιον δανείστηκε και –το κυριώτερο ποιον βάλανε “εγγυητή” στα χρέη αυτά και τον καλούν σήμερα να πληρώσει χρέη τα οποία ποτέ δεν αποδέχτηκε και ποτέ δεν απόλαυσε. Για τους εργαζόμενους μιλάω, για τον λαό μας.
Κανείς από τους επίσημους τους “θεσμικούς” αναλυτές – επιστήμονες, δημοσιογράφους, πολιτικούς, παράγοντες - στο κυρίαρχο σύστημα δεν μας μιλά για καπιταλιστική κρίση. Όλοι τους ξεχνούν τα βουνά κεφαλαίων που σωρεύθηκαν από τα υπέρμετρα κέρδη επιχειρήσεων και μονοπωλίων που εκμεταλλεύθηκαν ανελέητα το προϊόν του μόχθου των εργαζομένων. Μέρος αυτών των κεφαλαίων, αναζητώντας νέες πλουτοφόρες επενδύσεις, έγινε δάνεια σε κράτη και κυβερνήσεις για να καλύψουν φανταστικές συνήθως ανάγκες της αστικής τάξης στο κάθε κράτος. Θυμάστε το “μεγάλο πάρτυ” των Ολυμπιακών αγώνων και τα όσα τότε μας είπαν ότι θα το κάνουμε με δανεικά, αλλά ότι είναι είναι η μεγάλη μας ευκαιρία για να γνωριστούμε με τους ισχυρούς, να μας πάρουν στην παρέα τους και να μας οδηγήσουν – όχι όλους, τους καπιταλιστές μεταξύ μας – στον δρόμο των ευκαιριών και της ανάπτυξης των κεφαλαίων;  
Και κάτι άλλο δεν θα ακούσετε από επίσημα χείλη: ότι την κρίση δεν καλούνται όλοι να την πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα. Τα προερχόμενα από την εργασία εισοδήματα κατέρρευσαν σε αυτό το τελευταίο διάστημα, συρρικνώθηκαν από 20 ως 40% και οι τραπεζίτες – πρωθυπουργοί ή επίδοξου πρωθυπουργοί (όπως ο μεγαλοτραπεζίτης κος Προβόπουλος) ζητούν και άλλη μείωση και άλλη συρρίκνωση των αμοιβών της εργασίας.
Από την άλλη μεριά πολλοί είναι αυτοί που εξακολουθούν να κερδίζουν, να κερδίζουν πολλά, μέσα στην γενική εξαθλίωση.  Οι Τράπεζες και “οι βασικοί τους μέτοχοι” (έτσι λένε ευγενικά τους μεγαλοκεφαλαιούχους) “αποζημιώθηκαν” (γιατί άραγε, τι τους κάναμε;) με 90 ίσως δισεκατομμύρια ευρώ – που αποσπάστηκαν ή χρεώθηκαν στους εργαζόμενους. Τώρα πάλι μιλούν για άλλα 30 ή και 50 δισεκατομμύρια που τους χρειάζονται με πρόσχημα το PSI+ ή τα επισφαλή δάνεια – εννοούν ότι δυσκολεύονται στην αφαίμαξη των εξαθλιωμένων δανειοληπτών. Αυτά είναι πραγματικά χρήματα που κάνουν τους πλούσιους πλουσιώτερους μέσα στη γενική αφαίμαξη των εργαζόμενων και τη λεηλασία του τόπου.
[τα 18 μάλιστα δισεκατομμύρια θα τα δώσουν στην εβδομάδα που έρχεται χωρίς να περιμένουν τις εκλογές]
Συνήγορο στην μεγάλη επιχείρηση συσκότισης των αιτίων της σημερινής κατάστασης βρίσκουν τα αστικά κόμματα που στις έξι του μήνα ζητούν τη λαϊκή ψήφο:
Στις προτάσεις όλων σχεδόν των κομμάτων με τη μόνη και σημαδιακή εξαίρεση του ΚΚΕ, πολλές φορές ανοικτά, μερικές φορές υπόγεια και απατηλά, υπάρχουν ωραίες λέξεις που κρύβουν άσχημο περιεχόμενο. Να δούμε δύο “μαγικές” λέξεις μόνο τις οποίες συναντάμε και στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, και σε εκείνο της Νέας Δημοκρατίας, και στη ΔΗΜΑΡ, και στους Ανεξάρτητους του κου Καμμένου, και στο ΛΑΟΣ, και στη Χρυσή Αυγή, και στην Κοινωνική Συμφωνία, τη Δράση και τα μικρότερα. Έμμεσα και προσεκτικά διατυπωμένες τις βρίσκουμε και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που τις χρειάζεται καθώς δέχεται ως οφέλιμη επιλογή τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε όλους τους οργανισμούς του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Στον καπιταλισμό δηλαδή.  
“Επιχειρηματικότητα” μας λένε λοιπόν στα προγράμματά τους, ιερό τέρας της πολιτικής τους, και εννοούν με αυτό την ασυδοσία των κεφαλαιούχων, την μη φορολόγηση των κερδών του κεφαλαίου, το απόλυτο δικαίωμα του εργοδότη – άντε του “επενδυτή”- να κλέβει το μόχθο των εργαζόμενων και να λεηλατεί κατά το δοκούν τη φύση.
 “Ανταγωνιστικότητα” μας λένε, για να ανταγωνιστούμε γειτονικούς λαούς – τη νοτιο-ανατολική Ευρώπη- που η εκδικητική παλινόρθωση του καπιταλισμού οδήγησε στην εξαθλίωση και την υποδούλωση. Βάζουν ως παράδειγμα τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Κροατία και εννοούν μισθούς των 700 άλλοτε, των 500 σήμερα, των 300, των διακοσίων ευρώ αύριο, πάντοτε με τις τιμές στα ράφια των μαγαζιών στα ύψη – αυξανόμενες μάλιστα, “για να σωθούν”, μας κοροϊδεύουν, οι αναξιοπαθούσες επιχειρήσεις.  
Κάπως έτσι η χώρα μας και ο λαός μας οδηγήθηκαν στο αδιέξοδο και σε μία κατάσταση που μόνο αφύσικη και παράλογη θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς. Η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα με πολλές δυνατότητες και αγαθά, στον αέρα και την ατμόσφαιρά της, στο κλίμα και στον ήλιο της, στις θάλασσες και τους βυθούς της, στο έδαφός της και κάτω από αυτό. Έχει επίσης μορφωμένους ανθρώπους, εμπειρία στην παραγωγή, δημιουργική διάθεση. Ευλογημένη θα λέγαμε χώρα, τόσο από το γεωγραφικό της περιβάλλον, όσο και από την ιστορική συγκυρία και την ποιότητα των ανθρώπων της.
Μα εδώ προβάλλει η μεγάλη αντίφαση που ο καπιταλισμός δημιουργεί και η κρίση του την οδηγεί ως τις έσχατες συνέπειες. Σε αυτή την γεμάτη δυνατότητες χώρα, η παραγωγή απαξιώνεται, συρρικνώνεται, εκμηδενίζεται. Οι άνθρωποι δε που την κατοικούν –στη μεγάλη τους πλειονότητα- φτωχαίνουν καθημερινά και εξαθλιώνονται. Βλέπουν να χάνουν ακόμα και εκείνα τα βασικά και απαραίτητα που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει πολιτισμένα: Το δικαίωμα στην υγεία, στην μόρφωση, στη σύνταξη και τη φροντίδα στα γεράματα, την πρόνοια για τα παιδιά, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, για όσους χρειάζονται αρωγή, όλα αυτά συρρικνώνονται και χάνονται.
Με περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανέργους σήμερα και τον ένα στους τρεις νέους χωρίς εργασία αφαιρείται ουσιαστικά το δικαίωμα στην εργασία και, ως εκ τούτου, στην από την εργασία εκπορευόμενη εκπορευόμενη αξιοπρέπεια.
 Για την ακρίβεια ακόμα οι πλέον στοιχειώδεις κατακτήσεις των εργαζομένων, εκείνες που δημιουργούσαν χθες – ακόμα και στο αστικό πλαίσιο - ένα δίχτυ πρόνοιας, μετατρέπονται σε “εμπορεύματα” πρέπει να αγοραστούν –παύουν να είναι κοινωνική υποχρέωση- και τα δικαιούνται μόνο όσοι μπορούν να τα αγοράσουν.
Αυτήν την βασική αντίφαση, αυτον τον καταστροφικό παραλογισμό, έρχεται να λύσει η πολιτική πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για λαϊκή οικονομία και ανάπτυξη με Λαϊκή Εξουσία. Η πρόταση ανατρέπει το απάνθρωπο πλαίσιο στο οποίο μας έχουν εγκλωβίσει οι καπιταλιστικές προοπτικές, οι πολιτικοί σχεδιασμοί τύπου Μάαστριχτ και Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις – τα κόμματα που ζητούν τη ψήφο μας – που προωθούν σχεδιασμούς και πρακτικές στην υπηρεσία του κέρδους σε βάρος της ίδιας της ζωής των ανθρώπων. Υπερβάλλουμε; Τι δηλαδή λιγώτερο σημαίνει να μην έχουν οι άνθρωποι πρόσβαση σε περίθαλψη και φάρμακα!
Μόνο η λαϊκή οικονομία, με την κοινωνικοποίηση των βασικών τομέων της παραγωγής, τον λαϊκό έλεγχο στις μεγάλες επιχειρήσεις –της ενέργειας λόγου χάρη, των τηλεπικοινωνιών και των μεταφορών, της βαριάς βιομηχανίας και την συνεταιριστική οργάνωση άλλων τομέων της παραγωγής μπορεί να δημιουργήσει ένα τύπο ανάπτυξης που θα βάζει το άλογο πριν από το κάρο – τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, τα βασικά κοινωνικά αγαθά προν από τον καταστροφικό και απόλυτο  κανόνα του κέρδους.
Λαϊκή οικονομία και με στήριγμα και προϋπόθεση τηΛαϊκή Εξουσία, το δικαίωμα δηλαδή των εργαζόμενων αυτής της χώρας να ελέγχουν κοινωνικά, πολιτικά, το προϊόν του μόχθου τους και τον πλούτο της χώρας τους.
Η δική τους πρόταση είναι η αιτία για το δύσκολο σήμερα και το εφιαλτικό αύριο. Η δική μας πρόταση είναι μονόδρομος για τον πολιτισμό, για την ευημερία, για τη ζωή των ανθρώπων και τη διαρκή βελτίωσή της.
Για σοσιαλισμό πρόκειται [που τόσο υπέφερε σαν λέξη και σαν σημασία τα προηγούμενα χρόνια όταν οι έκπρόσωποι της άρχουσας τάξης λεηλάτησαν ακόμα το νόημα των λέξεων.
  Μη φωνάζετε μας λένε – κινδυνεύει η “αστική δημοκρατία” το σύστημα τους και μας καλούν να το προασπίσουμε από τις δυνάμεις του σκότους. Όχι από την άκρα δεξιά, τους νοσταλγούς της Χούντας και του Ναζισμού. Αυτούς πότε τους κάνουν ισότιμους εταίρους σε κυβερνήσεις πολυκομματικές, κάνουν υπουργούς τους δηλωμένους οπαδούς της Χούντας και τους εντάσσουν και στα κόμματα εξουσίας, πότε τους αναθέτουν εν λευκώ τη “μεταναστευτική πολιτική” της χώρας. Να κτυπούν και να σκοτώνουν όποιον θέλουν στο κέντρο της Αθήνας ή όπου αλλού.
Γι’ αυτούς μόνο η “Λαϊκή εξουσία” αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία. Στο όνομα της δικής τους αστικής “δημοκρατίας” που μόνους βωμούς θεών έχει εκείνους του κέρδους των λίγων και της εξαθλίωσης των πολλών απαγορεύουν και συκοφαντούν την δημοκρατία του λαού, των πολλών, των παραγωγών και όχι των κηφήνων. 
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι εκλογές μπροστά μας έχουν τη σημασία τους. Η ψήφος στους συνδυασμούς του ΚΚΕ αποτελεί μοναδική επιλογή ελπίδας.
Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας – τα κόμματα εξουσίας όπως λέγονται, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ – θεωρούν τις εκλογές αυτές ως ένα είδος “κολυμβήθρας του Σιλωάμ” όπου θα έχουν την ευκαιρία να ντύσουν την αντιλαϊκή πολιτική τους με μιά νέα “λαϊκή εντολή” και να συνεχίσουν – το έχουν προαναγγείλει μάλιστα – και οι δυό ή και περισσότεροι μαζί –να βομβαρδίζουν με εξουθενωτικά μέτρα τον κόσμο της εργασίας. Παρόλα όσα προεκλογικά μας λένε έχουν ήδη προϋπογράψει το κυβερνητικό τους πρόγραμμα – το Μνημόνιο 2!
Για τους ενδιάμεσους –τις εκδοχές της σοσιαλδημοκρατίας- το ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΔΗΜΑΡ- οι εκλογές αυτές αποτελούν μια ευκαιρία βελτίωσης της θέσης τους στο παιχνίδι διανομής της εξουσίας –της αστικής εξουσίας εξυπακούεται- πάντοτε μέσα στο πλαίσιο της “εποικοδομητικής συμμετοχής” σε αυτήν. Για το λόγο αυτό και τα προγράμματα και ο λόγος τους είναι “εποικοδομητικός” ως προς το παρόν σύστημα, στην σωτηρία του οποίου επιθυμούν να συμβάλλουν.
Για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ετούτες οι εκλογές είναι ένα βήμα σε ένα σκληρό και μακρόχρονο αγώνα – πολιτικό και κοινωνικό- ενάντια στην κεφαλαιοκρατία και στους –άμεσα ή έμμεσα -  πολιτικούς εκφραστές της. Μια διεκδίκηση καλύτερων θέσεων και προϋποθέσεων για τους αγώνες που έρχονται – για την αντιμετώπιση των νέων αντι-λαϊκών επιθέσεων που ωμά εξαγγέλονται ήδη ως αναγκαίες.
Ένα βήμα ενίσχυσης των κινημάτων που αναπτύσσονται στην εργατική τάξη, στους αγρότες, στους μικροεπαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, στους νέους, στις γυναίκες, στις συνοικίες, στα χωριά και στους τόπους δουλειάς.
Το ΚΚΕ είχε από πολύ τώρα καιρό μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας και της κοινής λογικής. Αντιτάχθηκε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και στο δέσιμο της χώρας και του λαού σε μια “συμμαχία” μια  “Ένωση” που ολοφάνερα εξυπηρετούσε μόνο τους ισχυρούς του πλούτου – ομάδες, άτομα ή κράτη. Αντιστάθηκε βήμα το βήμα στις μετέπειτα εξελίξεις που έδεναν ολοένα και πιο ασφυκτικά τον λαό της χώρας μας στα συμφέροντα, στις επιδιώξεις του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου και της δικής μας πλουτοκρατίας. Εκεί όπου οι άλλοι έβλεπαν “εκσυγχρονισμό”, “εξευρωπαϊσμό” και “ανάπτυξη” –και λιγώνονταν από τη χαρά τους – το ΚΚΕ προειδοποιούσε για το κόστος του λογαριασμού και για το ποιός τελικά θα κληθεί να τον πληρώσει. Καμμία άλλη πολιτική δύναμη δεν κράτησε παρόμοια στάση, Καμμία δεν είδε αυτό που –ταξικά, εξαιτίας δηλαδή των κοινωνικών, των ταξικών συμφερόντων που έκφραζε- δεν ήθελε να δεί.
Ο πολιτικός λόγος του ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε με όσα ακολούθησαν και ακολουθούν. Το ΚΚΕ είχε μιλήσει –όπως πάντοτε στην ιστορία του- τη γλώσσα της αλήθειας, τη γλώσσα του λαϊκού συμφέροντος, με τη διαύγεια που μόνο όποιος βλέπει από τη θέση, από τη σκοπιά των παραγωγών, της εργατικής τάξης, διαθέτει.
Μα δεν καλούμε να ψηφίσετε το ΚΚΕ επειδή σωστά προφητεύει τα μελλούμενα. Το πρόβλημα, το καθήκον της εργατικής τάξης και του πολιτικού της φορέα δεν είναι να διαπιστώνει τα πράγματα, δεν είναι να τα περιγράφει. Το καθήκον της είναι να τα αλλάζει, να στρέφει τη ροή των γεγονότων και της ιστορίας, να διεκδικεί καινούργιο κόσμο στη θέση του παληού που σαπίζει –και που εκ τούτου σαπίζει και τη ζωή των ανθρώπων που ζουν μέσα σε αυτόν.
Τον Ιούνιο, όπως τραπεζίτες και πολιτικοί της άρχουσας τάξης μας προαναγγέλουν, θα πρέπει να ληφθούν νέα μέτρα. Το Μνημόνιο 1 ήθελε νέα μέτρα κάθε τρίμηνο να δούμε το καινούριο, τπο Μνημόνιο 2, κάθε πότε θα τα χρειάζεται. Το τι σημαίνει “νέα μέτρα” για τη ζωή μας το ζήσαμε, το επαναλάβαμε τόσες φορές που τελικά το εμπεδώσαμε. Πώς θα σταθούμε απέναντι σε αυτά.
Μερικοί λαοπλάνοι έχουν την εύκολη απάντηση. Το ΣΥΡΙΖΑ ζητά την ψήφο μας για να κυβερνήσει, ή μάλλον για να καλέσει από θέση ισχύος τις άλλες αριστερές δυνάμεις σε κυβερνητική σύμπραξη ώστε να μπορέσει να αλλάξει τις κρατούσες πολιτικές. Τι θα πει να τις αλλάξει; Εννοεί μήπως ότι θα βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι θα αρνηθούμε το χρέος και όλα τα υπόλοιπα δεσμα με τα οποία η Ε.Ε. έχει αλυσσοδέσει τον λαό μας; Όχι φυσικά !!  Στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λέει, θα βρεθεί η λύση. Πώς;  Μα θα τους πάμε συα δικαστήρια. Θα ορίσουμε το “επαχθές” τμήμα του χρέους και δεν θα το πληρώσουμε ενώ για το υπόλοιπο –το νόμιμο; ποιό κομμάτι του χρέους πήγε στους εργαζόμενους, ποιό ενίσχυσε τους μισθούς ή τα ασφαλιστικά τους ταμεία, ποιό έγινε νοσοκομεία και σχολεία;  - για το υπόλοιπο λοιπόν, λέει, θα ζητήσουμε “διευκολύνσεις” αποπληρωμής. Για να μην το ξεχάσω, αν δεν μας τα δώσει αυτά που ζητάμε η Ευρώπη τότε θα καταρρεύσουν πολιτικά οι συντηρητικές ηγεσίες της και θα γίνει “Ευρώπη των Λαών”!  Άγνωστο πώς ακριβώς το εννοούν αυτό αλλά υποθέτουμε ότι αυτό θα γίνει ότο στη θέση του Σαρκοζύ ανέβει ο Ολλάντ, ο σοσιαλιστής και ομογάλακτος του Γιώργου Παπανδρέου. Με αυτό τον στόχο λέει ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνουμε την ενότητα της αριστεράς.
 Να το σχολιάσω; Έχετε αλήθεια ακούσει ποτέ πιο φανταστικό παραμύθι; Και γι αυτό μας καλεί να ξεγελάσουμε το λαό, να προδώσουμε το λαϊκό κίνημα, να αφήσουμε στην άκρη τους αγώνες και την “αναχρονιστική” μας λένε ιδεολογία μας. Πάλη των τάξεων; Πού ακούστηκε αυτό;
Μας καλούν να συρθούμε όπως η γαλλική αριστερά που τόσο θαυμάζουν πίσω από τις κυρίαρχες πολιτικές της αστικής τάξης και των μονοπωλίων.
Ισχυρή παρουσία του εργατικού του λαϊκού κινήματος στη Βουλή που θα δίνει πρόσθετη βάση στήριξης εκεί όπου κρίνονται οι αγώνες αυτού του είδους – οι ταξικοί αγώνες: στους τόπους δουλειάς, στις συνοικίες, στα χωράφια στα μικρομάγαζα. Στους δρόμους τελικά και στις μαζικές κινητοποιήσεις.   
Την κρισιμότητα των επερχόμενων εκλογών τη γνωρίζουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων της άρχουσας τάξης, στα κομματικά επιτελεία και τις διευθύνσεις των κατευθυνόμενων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (όπως με θράσος τα λένε!!!). Και επειδή γνωρίζουν ότι οι πράξεις τους, οι αποφάσεις τους, οι πολιτικές τους προκάλεσαν μεγάλη οργή και αγανάκτηση στους μήνες που πέρασαν, έχουν οργανώσει για τις εκλογές αυτές μια μεγάλη σκηνοθεσία.
Κόμματα “αντι-μνημονιακά” ξεπήδησαν από το πουθενά. Τα ίδρυσαν πολιτικά στελέχη που είτε εισηγήθηκαν, είτε στήριξαν την κυρίαρχη πολιτική και ψήφιζαν ως πρόσφατα, τα μέτρα των μνημονίων. Άγνωστο πότε ανακάλυψαν την αλήθεια. “Ανεξάρτητοι Έλληνες”, τμήματα της ΔΗΜΑΡ, Κοινωνική Συμφωνία, Δημοκρατική Συμμαχία, ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή, μπήκαν στο πολιτικό προσκήνιο με τάσεις πλασματικά αντιπολιτευτικές – από τη μία ή την άλλη πλευρά. Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ που ψαρεύει στο χάος και ψάχνει πότε την υποταγή του ΚΚΕ στις πολιτικές διαχείρησης, πότε καμμία ψήφο από τον Καμμένο, για να κάνει λέει “αριστερή κυβέρνηση”.
 Ένα στόχο έχουν όλα αυτά. Να συμμαζέψουν τη λαϊκή αγανάκτηση, να εμποδίσουν το αποφασιστικό πολιτικό βήμα των πολλών προς το ΚΚΕ και, τελικά, την επομένη των εκλογών, να προσφέρουν τους βουλευτές τους στις κυβερνήσεις του μνημονίου. “Δεν χρειάζεται να είναι δύο τα κόμματα που θα κυβερνήσουν” είπε ο κος Βενιζέλος, και τέσσερα μπορεί να είναι, και πέντε, και όσα χρειάζονται. Το μήνυμα ελήφθη.
Τα κόμματα της άρχουσας τάξης κατεβαίνουν με όλα τα όπλα τους στις εκλογές: την παραπλάνηση, το ψέμα, τον εκβιασμό, την απατηλή σκηνοθεσία.
Εμείς κατεβαίνουμε με τις αλήθειες μας, την αστείρευτη πίστη στη δύναμη του λαού και την αισιοδοξία για το καλύτερο μέλλον που μας αξίζει. Που αξίζει στο μόχθο μας.  
Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι πολιτική πράξη αγώνα. Και οα αγώνας είναι το μόνο κλειδί για το καλύτερο αύριο των παιδιών μας!  

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ: ΟΧΙ ΑΠΟ ΔΗΜ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ



4.28.2012

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ











Το δημοτικό συμβούλιο Αλεξάνδρειας, στην τακτική συνεδρίασή του που έλαβε χώρα τη Μεγάλη Δευτέρα 9 Απριλίου 2012 και ώρα 18:00, συζήτησε, μετά από αίτημα του επικεφαλής της δημοτικής παράταξης "Λαϊκή Συσπείρωση Αλεξάνδρειας", κ. Χρήστου Αλευρά, το θέμα σχετικά με την απόφαση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για ίδρυση στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών.
Το δημοτικό συμβούλιο, μετά από πρόταση του δημάρχου, ενέκρινε κατά πλειοψηφία, με την αριθ. 138/2012 απόφασή του, την έκδοση ψηφίσματος με το εξής περιεχόμενο:
* Άμεση ματαίωση των σχεδίων της κυβέρνησης για τη δημιουργία στρατοπέδων υποδοχής λαθρομεταναστών και ειδικότερα στο Δήμο Αλεξάνδρειας.
* Δημιουργία ανοιχτών κέντρων με ανθρώπινους και αξιοπρεπείς κρατικούς χώρους φιλοξενίας στα σημεία που μπαίνουν οι μετανάστες – πρόσφυγες, για να περιθάλπονται, σιτίζονται, στεγάζονται, να λαμβάνουν νομική αρωγή και διερμηνεία, και αναλόγως των περιπτώσεων, ή να τους δίδονται ταξιδιωτικά έγγραφα σε συνεννόηση με τα άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε. ή να απελαύνονται στις χώρες τους.
* Να υπάρχει ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, μητέρες και παιδιά, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.
* Να δοθεί άσυλο ή ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και σε όσους διώκονται πολιτικά ή λόγω εμφυλίων πολέμων και σε όσους το δικαιούνται.
* Αυστηρή εφαρμογή των εργασιακών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων όσων μεταναστών – προσφύγων ζουν και δουλεύουν στη χώρα μας.
* Να αναγνωριστούν κοινωνικά, δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες που πληρούν τις προϋποθέσεις.
* Να εγγραφούν στα δημοτολόγια τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα και προέρχονται από γονείς που νομίμως διαβιούν στη χώρα μας και να δοθεί ιθαγένεια στους νόμιμους μετανάστες που διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα, έχοντας όλες τις προϋποθέσεις και σεβόμενοι το Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας μας.


ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Η φθορά των λαϊκών συνειδήσεων.

«Εάν, όμως, παρ' όλα αυτά, εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δε θα τον πετάξουμε, δε θα του πούμε δεν τις θέλουμε...».Ποιος τα είπε αυτά; Ο Αλ. Τσίπρας. Εδωσε μάλιστα την πρωθυπουργία στην Αλέκα Παπαρήγα! Φαντασιώσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα πει κανείς, αλλά ο τυχοδιωκτισμός του δεν έχει όρια. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με Καμμένο. Συμμαχία με ένα κόμμα από τα σπλάχνα της ΝΔ. Κόμμα του κεφαλαίου, της ΕΕ, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών με Ρωσία, Κίνα, κ.λπ.
Ο Ν. Βούτσης, άλλο ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, μοίρασε ακόμη πιο μεγάλες αυταπάτες, μιλώντας για στήριξη από τον Καμμένο σε περίπτωση που πάρουν αυτοδυναμία! Σε ό,τι έχει σχέση με τη γαλαντομία προς το ΚΚΕ, να του δώσουν τον πρωθυπουργό για να συνεργαστεί στην κυβέρνηση, νομίζουν πως είναι «σαν τα μούτρα τους». Καλά, πιστεύουν πως είναι ικανοί «να το βάλουν στο χέρι»; Γιατί θέλουν το ΚΚΕ με όσο γίνεται λιγότερη δύναμη, για να το εξαναγκάσουν να συμπράξει κυβερνητικά μαζί τους. Αλλά το ΚΚΕ δεν το έβαλαν στο χέρι οι αστοί, θα το βάλουν οι Συριζαίοι; Μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους.
Τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τον ξέρει ο λαός, ξέρει και το ρόλο του όλα αυτά τα χρόνια. Ας σταθούμε σε κρίσιμης σημασίας ζητήματα, καθοριστικά για τη ζωή του λαού, και στη στάση που κράτησε ο οπορτουνισμός απέναντί τους.
Λατρεία για την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία
Θιασώτης της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, αναδείχτηκε πρωτοπόρος στην προσπάθεια εξωραϊσμού της φύσης και του ρόλου της:
-- Υπερψήφισε το 1992, μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ολοι μαζί απέρριψαν την πρόταση του ΚΚΕ να τεθεί αυτή στην κρίση του λαού με διεξαγωγή δημοψηφίσματος.
--Δήλωνε τότε ο Λ. Κύρκος στη Βουλή: «Επειδή όμως ακούστηκε και από την παλαιοημερολογίτικη πλευρά του αριστερού κινήματος, που είναι αμετακίνητα προσδεδεμένη στο χτες, μία πρόκληση προς τις ζωντανές δυνάμεις του Κοινοβουλίου και τις ζωντανές δυνάμεις της Αριστεράς, να τροποποιήσουν τη στάση τους και να συνταχθούν "κατά", θα ήθελα να πω ότι εγώ σαν αριστερός πολίτης θα ψηφίσω το Μάαστριχτ».
-- Ο εισηγητής του ΣΥΝ Γρ. Φαράκος έλεγε: «Επιλέγουμε την πορεία προς την Ενωμένη Ευρώπη και θέλουμε να συμβάλουμε στη συνειδητή αποδοχή της από την κοινή γνώμη»... Κι αυτό πράττει ο ΣΥΝ 15 χρόνια συνεχώς.
-- Για το Μάαστριχτ τοποθετήθηκε λίγα χρόνια αργότερα ο Αλ. Τσίπρας και στις 7/1/2008 δήλωσε: «Το ζήτημα για εμάς τότε ήταν αν θα ήμασταν αρνητικοί ή αν θα ήμασταν "ανεκτικοί" στην ολοκλήρωση της Ευρώπης (...). Επιλέξαμε το δεύτερο δρόμο».
-- Και όταν η χώρα έμπαινε στην ΟΝΕ ζητωκραύγαζε η ηγεσία του περί «ιστορικού επιτεύγματος»...
Σε κάθε περίπτωση με τους ιμπεριαλιστές
Εδωσε άλλοθι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που αιματοκύλισαν λαούς:
-- Στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, τσουβάλιασε θύτες και θύματα κραυγάζοντας: «Οχι στην εθνοκάθαρση του Μιλόσεβιτς κι όχι στον πόλεμο των ΗΠΑ», αφήνοντας απέξω την ΕΕ που συμμετείχε με τα μπούνια στην επέμβαση. Οι ίδιοι λίγο πριν ανακηρύξουν «χασάπη» τον Μιλόσεβιτς συναγελάζονταν μαζί του με επισκέψεις στο Βελιγράδι.
Στις 9/6/99, μέρα επίσκεψης στη Θεσσαλονίκη του πρώην υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ Γ. Κοέν, και ενώ το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία, η οργάνωση του ΣΥΝ στη Θεσσαλονίκη εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία κατήγγειλε το ΚΚΕ (!) για τη διαδήλωση που οργάνωσε, κάνοντας λόγο για «ανεύθυνη και μικροκομματική πολιτική του ΚΚΕ» και για «τακτική της σύγκρουσης και της τυφλής άρνησης»!
-- Τα ίδια έκανε και μετά την 11η Σεπτέμβρη και τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Πρόβαλλε το «όχι στον πόλεμο όχι στην τρομοκρατία», υιοθετώντας το νέο πρόσχημα των ιμπεριαλιστών.
-- Στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ έφτασε να διοργανώνει συλλαλητήρια από κοινού με το ΠΑΣΟΚ, να διαδηλώνει αγκαζέ με τον Λαλιώτη υπουργό τότε της κυβέρνησης, η οποία είχε παραχωρήσει γη και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές για τη διεξαγωγή του πολέμου. Χλεύαζε τις κινητοποιήσεις του λαού, μιλώντας για «επαρχιώτικο αντιιμπεριαλισμό» και για «επικίνδυνες τυχοδιωκτικές κινήσεις».
Εχθρεύεται το ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα
Εχθρός του εργατικού λαϊκού κινήματος με ταξικό προσανατολισμό, δε δίστασε να πάρει υπό την προστασία του κουκουλουφόρους προβοκάτορες:
-- Το 2008 αναγόρευσε το πλιάτσικο στην Αθήνα σε «εξέγερση». Η «Αυγή» μιλούσε για «εξεγερμένους νέους»που «ξεσπούν με πράξεις βίας». Ο Αλ. Τσίπρας ζητούσε «να μεταφερθεί το κέντρο του αγώνα απ' τη σπασμένη βιτρίνα στα σχολεία και τις σχολές, σ' όλες τις σχολές της χώρας». Ο Π. Λαφαζάνης συνέκρινε τους κουκουλοφόρους με τους ΕΛΑΣίτες, δικαιολογώντας τους αφού και «το '40 - '44 τους ΕΛΑΣίτες τους λέγανε ληστοσυμμορίτες»! Ενώ συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ αποφαίνονταν πως «η "κουκούλα" και η "πέτρα" είναι μητρικά ουσιαστικά στο λεξικό της εξέγερσης»!
-- Τον Οκτώβρη του 2011 υπερασπίστηκε προβοκάτορες που εξαπέλυσαν δολοφονική επίθεση ενάντια στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Απ' τα μικρόφωνα του ρ/σ του ΣΥΡΙΖΑ ωρύονταν ότι «το Σύνταγμα δεν είναι ιδιοκτησία του ΠΑΜΕ» και η ηγεσία του μιλούσε για «συγκρούσεις ροπαλοφόρων και κρανοφόρων», ενώ ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε: «εγώ δεν μπαίνω στη λογική που λέει ότι όσοι φοράνε κουκούλες και πετάνε πέτρες είναι προβοκάτορες».
-- Εννοείται ότι κολάκεψε όσο κανείς τους «αγανακτισμένους» του Συντάγματος μιλώντας για «τομή στα μεταπολιτευτικά χρονικά». Καμώνονταν πως δεν καταλάβαινε ότι συνθήματα όπως «οι 300 στο Γουδή» και κραυγές «έξω τα κόμματα», «έξω τα συνδικάτα», αποτελούσαν φυτώριο της αντίδρασης, αλλά σήμερα βγαίνει στα κεραμίδια για την άνοδο της «Χρυσής Αυγής».
Την ίδια στιγμή, διακήρυττε την έχθρα του στο συνεπές ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα:
-- Ο Αλ. Τσίπρας χαρακτήριζε τους αγώνες των ναυτεργατών «εξαλλοσύνες».
-- Τασσόταν υπέρ της «κοινωνικής ειρήνης»: «Οταν η κατάσταση στη χώρα θα είναι έκρυθμη, όταν η κοινωνία θα είναι ένα καζάνι που βράζει και ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί και να τα διαλύσει όλα, ποιος σοβαρός επενδυτής θα έρθει σε τέτοιο περιβάλλον;»....
-- Αγωνιούσε για την αναταραχή στους τόπους δουλειάς: «Ηδη υπάρχει κοινωνική αναταραχή (...) Μη βλέπετε ότι δεν υπάρχει μια μαζική αντίδραση σε όλα αυτά. Αν το δει κανείς κατά τόπους, σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας, σε εργασιακούς χώρους αυτά τα ξεσπάσματα είναι ορατά. Και βεβαίως φοβόμαστε και έχουμε δηλώσει δημόσια αυτήν την ανησυχία».
-- Και πάντα και παντού ομνύει στην «κοινωνική συνοχή», την υποταγή της εργατικής τάξης στους εκμεταλλευτές της.
stock photo : bad man - addict  with a syringe using drugs  sitting on the floor
Οπαδός της ναρκω-κουλτούρας
Είναι τόσο «προοδευτικοί» που αναγνωρίζουν στη νεολαία το δικαίωμα στην ...αυτοκτονία. Πρόσφατα συντάχτηκε με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τη ΔΗΜΑΡ στην υποστήριξη του επικίνδυνου νομοσχεδίου διάδοσης της ναρκω-κουλτούρας, με το «επιχείρημα» του δικαιώματος στην αυτοπροσβολή και την αυτοκτονία! Και επιτέθηκε με σφοδρότητα στο ΚΚΕ για την εναντίωσή του σε αυτό, για το γεγονός δηλαδή ότι υπερασπίζεται το δικαίωμα των νέων στη ζωή με δικαιώματα.
Το επικίνδυνο νομοθέτημα προέβλεπε τη νομιμοποίηση της χρήσης, προμήθειας, κατοχής ναρκωτικών ουσιών, της καλλιέργειας ινδικής κάνναβης και αντιμετώπιζε ευνοϊκότερα από πριν την εμπορία. Αντί της ενίσχυσης της απεξάρτησης για τους χρήστες, έφερνε την ιδιωτικοποίηση της πρόληψης, απεξάρτησης και επανένταξης.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή» υπερασπίστηκαν με σθένος το ν/σ και τη γενίκευση της χορήγησης υποκατάστατων που αποτελούν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, συντήρηση του χρήστη, στη ζωή και στις ουσίες, αλλά σε καμία περίπτωση θεραπεία. Αλλωστε, έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στο πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής (2006), που χαρακτήριζε τα ναρκωτικά «χρόνια αυτοπροκαλούμενη υποτροπιάζουσα νόσο», δηλαδή, λίγο - πολύ μια αγιάτρευτη ασθένεια! Θέση που όχι μόνο αρνείται στο χρήστη τη δυνατότητα και το δικαίωμα να απεξαρτηθεί, αλλά προεξοφλεί την καταδίκη του.
Πλάτες στο ΠΑΣΟΚ
Ισχυρίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι παλεύει για την αλλαγή των συσχετισμών. Αυτός που έκανε πλάτες στο ΠΑΣΟΚ και συνέβαλε στη διατήρηση αυτών των συσχετισμών συνεργαζόμενος μαζί του στο συνδικαλιστικό κίνημα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
«Δεν ζητάμε πιστοποιητικά προτέρου εντίμου βίου», το ΠΑΣΟΚ «εντάσσεται στις δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης», κάγχαζε, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.
Το Σεπτέμβρη του 2009, και ενώ το ΚΚΕ μιλάει ήδη για θύελλα που έρχεται είτε με ΠΑΣΟΚ, είτε με ΝΔ, ο Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξη Τύπου που παραχωρεί στο πλαίσιο της ΔΕΘ αποφαίνεται: Το ΠΑΣΟΚ λέει «σωστά πράγματα, δεν ξέρω όμως αν είναι αρκετά»!
Στα μέσα του Σεπτέμβρη, ο Δ. Παπαδημούλης δηλώνει ότι το κόμμα του είναι χρήσιμο για να ελέγχει το ΠΑΣΟΚ και να το «φέρνει στα ίσια του» αν αυτό ξεστρατίζει. Δηλώνει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στη νέα Βουλή μια δύναμη (...) που "θα κρατάει τα μπόσικα". Θα ελέγχει ότι θα τηρηθούν οι όποιες θετικές δεσμεύσεις και θα αντιστέκεται σε αρνητικές επιλογές (...) Μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με ακόμη μεγαλύτερη αυτοδυναμία θα ξαναφέρει φαινόμενα κομματισμού και αλαζονείας και θα διευκολύνει την αθέτηση θετικών δεσμεύσεων. Αντίθετα, μια ισχυρή παρουσία της δικής μας φωνής μέσα στη Βουλή μπορεί να αντιρροπήσει αυτούς τους κινδύνους».
Και: «Ο ΣΥΝ θα είναι δύναμη ελέγχου (...) ώστε να μην της επιτρέψουμε εύκολα να ξεχάσει τις όποιες θετικές δεσμεύσεις»!
Την επομένη των εκλογών ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε απ' τους πρώτους να δώσει περίοδο χάριτος στη νέα κυβέρνηση, μιλώντας ταυτόχρονα για «προγραμματική αντιπολίτευση». Ετσι, στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης στη Βουλή ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζε: «Ακούσαμε σήμερα θετικές εξαγγελίες»! Ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε από το βήμα της Βουλής: «Κύριε πρωθυπουργέ, έχετε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξετε ότι είστε ειλικρινείς, όταν λέτε ότι είστε διατεθειμένοι για μεγάλες ρήξεις και τομές, προκειμένου να προασπίσετε το δημόσιο συμφέρον. Κάντε το και πρώτα εμείς θα το χαιρετίσουμε! Ιδού, λοιπόν, η ευκαιρία! Θα αποδείξετε ότι το εννοείτε ή θα ακολουθήσετε την πεπατημένη, προεκλογικά να βγάζετε φλας αριστερά και μετεκλογικά να στρίβετε δεξιά;»...
Το Νοέμβρη του 2009 πια και ενώ έχει φανεί ολοκάθαρα τι είδους πολιτική θα ασκήσει το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καμώνεται πως ...έπεσε απ' τα σύννεφα και καταγγέλλει: «Κραυγαλέα αθέτηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης» διερωτώμενος υποκριτικά τι μεσολάβησε «για τη στροφή των 180 μοιρών»!


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

ΤΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕ Η ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ!!!!!!!

Κοίταξε καλά το σκίτσο και βρες την απάντηση της Αλέκας προς τον ......Αλέξη!!!!!!!


 Γ. ΦΑΣΟΥΛΑΣ (ΝΕΤ): Θα ήθελα να μου σχολιάσετε τη χτεσινή δήλωση του κ. Τσίπρα, ο οποίος είπε ότι αν εμείς καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει και μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη, δεν θα τις πετάξουμε, δεν θα πούμε δεν τις θέλουμε, συνεχίστε με το μνημόνιο όλοι οι υπόλοιποι. Και θα ήθελα επίσης να μου σχολιάσετε την πρότασή του και αν θα την αξιοποιήσετε, να γίνετε πρωθυπουργός μιας αντιμνημονιακής κυβέρνησης.
-- Τι να κάνουμε; Υπάρχουν και τέτοιες ονειροφαντασίες. Οχι από μας, εμείς τα έχουμε καθαρά αυτά τα πράγματα. Η πρόταση ήταν σαφής. Θα επαναλάβω αυτό που είπα και χτες. Αν οι εκλογές γίνονταν σε ένα μήνα, θα 'χατε ακούσει πάρα πολλά πράγματα. Είναι αυτό που λέμε, άμα πάρεις φόρα πέφτεις στην κατηφόρα εντελώς.
Ομως, δε μας προξενεί έκπληξη αυτή η πρόταση. Δε μας προξενεί. Οταν αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα ένα αντιμνημονιακό μέτωπο, μέσα στο οποίο έχουν αποφασίσει και έχουν προσχωρήσει απ' τη «Χρυσή Αυγή» μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ - βεβαίως έχουν διαφορές μεταξύ τους ουσιαστικές, εμείς δεν τα ισοπεδώνουμε. Αλλά όταν αυτή τη στιγμή το πρόταγμα είναι το αντιμνημονιακό μέτωπο, χωράνε οι πάντες. Και επομένως, μπορείς να πάρεις ψήφους απ' όλους. Να γιατί λέμε όποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί δεν έχει ελπίδα ο λαός, αυτή η κυβέρνηση πρέπει να συναντήσει τον πόλεμο του λαού.
Θα ήθελα όμως ως προς το πρωθυπουργιλίκι, να το πω έτσι, να κάνω ένα άλλο σχόλιο, για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτή τη γαλαντομία να πάρουμε εμείς την πρωθυπουργία. Νομίζουν ότι σκεφτόμαστε όπως σκέφτονται αυτοί. Δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να είναι κυβέρνηση αυτοδύναμη για να μη χρειαστεί να πάρει και τις ψήφους των αντιμνημονιακών κομμάτων. Δικαίωμά του να θέλει να είναι δεύτερο κόμμα, δικαίωμά του να θέλει να είναι τρίτο κόμμα για να πάρει την εντολή και να μην την καταθέσει με τίποτα, γιατί λέει δε θα την καταθέσει, θα σχηματιστεί κυβέρνηση.
Εχει πει όμως και μια άλλη φράση επανειλημμένα. Το εξής πράγμα: Θέλω την τρίτη θέση, και το ΚΚΕ όσο γίνεται πιο κάτω, γιατί τότε την άλλη μέρα θα καλέσω τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ - καλά, προχώρησε και πιο πολύ, είπε τα μέλη του ΚΚΕ - να ανατρέψουν την επιλογή του Κόμματος, την επιλογή της καθοδήγησης και να τους αναγκάσουν σε συνεργασία. Βλέπετε πόσο κομψός είναι. Λοιπόν εδώ θα πάρει την απάντησή τους. Από μας καταρχήν που είμαστε αρμόδιοι. Και ποια είναι η απάντηση;
Κοιτάξτε να δείτε, δε μας έβαλαν στο χέρι το 1990, το 1991, το 1992. Το 1991 το ΚΚΕ έμεινε στη Βουλή με πέντε βουλευτές, δεν είχε Κοινοβουλευτική Ομάδα, δεν ήταν αναγνωρισμένο κόμμα της Βουλής. Γιατί; Γιατί τότε, ο τότε ενιαίος Συνασπισμός έκανε το θαύμα του. Στελέχη του Κόμματος που είχαν εκλεγεί όχι μόνο με τις ψήφους του ΚΚΕ, αλλά και με τη γραμμή σταυροδότησης του ΚΚΕ - έχει σημασία αυτό - πήραν τα μπαγκάζια τους και έγιναν βουλευτές του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Βεβαίως, εθελοντικά μπαίνεις κάπου, εθελοντικά βγαίνεις.
Αλλά κοιτάξτε να δείτε, δε μας έβαλαν τότε στο χέρι, όταν η παγκόσμια κατάσταση απ' την πλευρά του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος ήταν δραματική. Μα τι πιστεύουν; Οτι θα μας βάλουν τώρα στο χέρι; Προσβάλλουν τους ψηφοφόρους, τα μέλη του Κόμματος. Αλλά την απάντησή τους θα την πάρουν. Τελειώσαμε εδώ μ' αυτό το πράγμα. Γι' αυτό είναι και γαλαντόμοι στις πρωθυπουργίες, μοιράζουν υπουργεία, πρωθυπουργία. Θα πω και μια λαϊκή έκφραση, μπορεί να μην είναι και πολύ δόκιμη για το χώρο του Ζαππείου: Ε, δεν είμαστε σαν τα μούτρα σας, δεν είμαστε όλοι το ίδιο, τι να κάνουμε; Δεν είμαστε όλοι το ίδιο.

ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: ΟΙ μαγνήτες και οι καρφίτσες


Είμαστε σε πόλεμο. Η μόνη αλήθεια που γίνεται απολύτως και εμπειρικά κατανοητή και αποδεκτή από το σύνολο του ελληνικού λαού ως ιστορικού υποκειμένου. Κι επιμένω, σύντροφοι, μέρες προεκλογικές που είναι, στο ιστορικό υποκείμενο ελληνικός λαός, γιατί πάνε δεκαετίες τώρα, ειδικώς δε η τελευταία ευρωδεκαετία μετράει, που πλην ΚΚΕ κι όχι γενικώς της αυτοπροσδιοριζόμενης αριστεράς, ο λαός δεν... «παίζει», ούτε στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά ούτε και στο τρέχον αφόρητο πολιτικό λεξιλόγιο, ρόλο.
Σιχάθηκα και βαρέθηκα να αντιπαρατίθεμαι, ακούοντας πολιτικά υποκείμενα να απευθύνονται προεκλογικά ή μη στις μάζες των πολιτών, μιλώντας για ...κοινωνία, κοινωνικούς εταίρους, κοινωνικές ομάδες κι ό,τι άλλο συστήνουν οι διαφημιστές ως ομάδα - στόχο (το λεγόμενο στη γλώσσα τους τάργκετ γκρουπ) ή «στοχοποιημένο κοινό», έτσι ώστε ο λαός να κατακερματίζεται και να χειραγωγείται, δικαιώνοντας τις ...δημοσκοπήσεις.
Με κάτι τέτοια επικοινωνιακά «έξυπνα όπλα», που πολλές φορές λανθασμένα τα υποβιβάζουμε σε τερτίπια, ο λαός αποδέχεται να κοιτάζει το είδωλό του στον αντιπροσωπευτικό καθρέφτη της αστικοδημοκρατικής εξουσίας ως κατακερματισμένο και αδύναμο σύνολο - στόχο της αντιλαϊκής πολιτικής που δεν μπορεί να αντιδράσει παρά με έστω περιστασιακές συγκολλήσεις... Και πιάνουν τα πυροτεχνήματα μικρό μέρος των συνειδήσεων και το παραπλανούν δηλητηριωδώς με φανφάρες περί διακυβερνητικής ενότητας κι άλλα τέτοια. Και πιάνουν και μεταλλάσσουν καρδιές καθαρές και πνιγμένες από τα βάσανα εργατικές συνειδήσεις σε άνθη του κακού. Οπότε η πορεία προς την εξουσία μετατρέπεται σε αριθμητική έφοδο που μοιάζει με «γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια», ίσαμε που οι κουλοχέρηδες της επομένης των εκλογών θα βρεθούν ξανά στο κλουβί των συμβιβασμών «εν ονόματι του λαού» και των αναγκών του.
Πάνε χρόνια τώρα στην εποχή της θριαμβευτικής τηλεπικοινωνίας, στον αιώνα της τεχνολογικής διάχυσης, μετάδοσης, ανταλλαγής, διασποράς και κερδοφόρας εμπορευματοποίησης της πληροφορίας, της εντύπωσης, της αποτύπωσης των «ειδήσεων» κατασκευασμένων ή μη αδιάφορο λόγω όγκου, ταχύτητας και υπερσυγκέντρωσης των μέσων παραγωγής σε ελάχιστα χέρια του παγκόσμιου κεφαλαίου, που η εικόνα τρώει και δε χορταίνει την ίδια της την αλήθεια. Και δεν είναι ομοίωση είναι προσομοίωση. Αυτή η αλυσίδα παραγωγής και τα μέσα της δεν είναι εύκολα αντιμετωπίσιμα με αφορισμούς και ξόρκια.
Ο πολίτης, ως ψηφοφόρος, αντιμετωπίζεται σε όλο το φάσμα της θηριώδους επικοινωνίας, ως καρφίτσα. Κι ο πολιτικός πόλος, ανεξαρτήτως ιδεολογικού περιεχομένου, ως μαγνήτης. Είναι το υπερεργαλείο της χειραγώγησης των μαζών. Που χρησιμοποιείται και σε καιρό ειρήνης και σε καιρό πολέμου με την ίδια αποτελεσματικότητα. Καρφίτσες απ' τη μια και μαγνήτες απ' την άλλη. Πολίτες και πολιτικοί. Θρίαμβος της κατακερματισμένης ταξικής συνείδησης, που βυθίζεται την κρίσιμη στιγμή, όπως μπορεί να είναι οι εκλογές λόγου χάρη, στην ψευδαίσθηση ότι η αγέλη συγκροτεί ομάδα, και μάλιστα εξελιγμένη και...σύγχρονη, από καρφίτσες σε αγαστή συνεργασία με την αφεντιά του το μαγνήτη. Θέλει προσοχή το πολιτικό ψευδοεπιχείρημα ότι οι καρφίτσες θα αποδειχτούν ατσάλι χωρίς να περάσουν από καμίνι και γίνουν λαϊκό όπλο. Αμα είσαι στην κόλαση των μέτρων, στο καζάνι των μνημονίων, μια καρφίτσα που έλκεται από τον μαγνήτη σωτήρα άντε να απεγκλωβιστείς απ' την αλήθεια του χυτηρίου των αγώνων.
Το πραγματικό αγωνιστικό μας μέταλλο θα κριθεί και στην εικόνα του αγώνα σ' αυτές τις εκλογές. Είμαστε λοιπόν, δεν την έχουμε απλώς. Λαμπρή κι αληθινή. Στην πύλη της «Χαλυβουργίας». Στους ανυποχώρητους αγωνιστές που είναι ο άλλος μαγνήτης - ταξικός πόλος. Ο υποδειγματικός. Ο σωρευτής εμπειρίας που μπορεί να στρέψει τις καρφίτσες ίσα στο μάτι του εχθρού. Μαγνήτες αυτοί, καμίνι εμείς. Για την αλήθεια της Πρωτομαγιάς που είναι απεργία και όχι ανοιξιάτικη προεκλογική αργία.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:30 Απρίλη η προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ

.
Τη Δευτέρα 30 Απρίλη,στις 8.30 μ.μ., στηνΠλατεία Αριστοτέλουςμε ομιλήτρια τη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, θα γίνει η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη. Ανακοινώνοντας το χώρο και το χρόνο της συγκέντρωσης, η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕκαταγγέλλει την απόφαση του δημάρχου και της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου να απαγορεύσουν την πραγματοποίηση προεκλογικών συγκεντρώσεων στην Πλατεία Αριστοτέλους. Η απόφαση πάρθηκε κατά πλειοψηφία από την παράταξη του δημάρχου, με τη στήριξη της ΝΔ.
Στην ανακοίνωσή της, η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ σημειώνει: «Για μια ακόμη φορά, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, προσπαθεί να περιορίσει την πολιτική δραστηριότητα, με την απαγόρευση πολιτικών συγκεντρώσεων των κομμάτων, στην πλατεία Αριστοτέλους. Είναι ο αντίστοιχος δρόμος που ακολουθεί ο Δήμαρχος Αθήνας, Καμίνης, με την προσπάθεια περιορισμού των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων.
Η Θεσσαλονίκη έχει πολλά και σοβαρά προβλήματα που διογκώνονται και οφείλονται και στην πολιτική του κεντρικού κράτους (ελέω Καλλικράτη) αλλά και στην πολιτική της δημοτικής πλειοψηφίας του κ. Μπουτάρη: απολύσεις εργαζόμενων, πανάκριβα δημοτικά τέλη, συνειδητή απαξίωση της καθαριότητας και βρώμικη πόλη για να ανοίξει ο δρόμος της ιδιωτικοποίησής της, παράδοση κάθε δράσης της πόλης στα ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Αυτά είναι τα προβλήματα της πόλης. Και τα προβλήματα των κατοίκων της είναι η φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια και η εξαθλίωση. Αυτά είναι τα προβλήματα και όχι οι συγκεντρώσεις στην πλατεία Αριστοτέλους.
Η απαγόρευση των συγκεντρώσεων προετοιμάζει το κλίμα γενικότερων απαγορεύσεων και καταστολής που θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τις λαϊκές αντιδράσεις στη λαίλαπα που έρχεται μετά τις βουλευτικές εκλογές. Σε κάθε περίπτωση, το ΚΚΕ δε βάζει τα λαϊκά δικαιώματα στην κρίση καμιάς κυβέρνησης και κανενός δημάρχου. Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη με ομιλήτρια της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, θα γίνει στις 30 Απρίλη στις 8:30 μ.μ. στην Πλατεία Αριστοτέλους».

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2


Με 10 παίκτες ο ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος. Περιπατητής ο ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ Έκαψε τον ΑΤΡΟΜΗΤΟ που οι περισσότεροι παίκτες έπαιξαν για 120 λεπτά σαν λιοντάρια. Έτσι λοιπόν στο προτελευταίο λεπτό της ημίωρης παράτασης κατάφερε να εξασφαλίσει το 25ο Κύπελλο της ιστορίας του ο Ολυμπιακός, απέναντι σε έναν εξαιρετικό και άξιο συγχαρητηρίων, Ατρόμητο. Το «χρυσό» γκολ πέτυχε ο Φουστέρ, ενώ προηγουμένως είχε σκοράρει για λογαριασμό των «ερυθρόλευκων» ο Τζεμπούρ. Το τέρμα της ισοφάρισης για λογαριασμό της ομάδας του Περιστερίου πέτυχε ο Ιγκλέσιας, μετά από κόντρες.
Το νταμπλ ο Ολυμπιακός, το κύπελλο ο Ατρόμητος (photos + videos)

Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ στη Βέροια: Το ΚΚΕ ανατρέπει την βαρβαρότητα των μονοπωλίων.




Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ ανατρέπει τη βαρβαρότητα των μονοπωλίων σε βάρος της ίδιας της ζωής των ανθρώπων, σημείωσε ο Γιώργος Μαργαρίτης, υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ, μιλώντας χτες βράδυ στην προεκλογική συγκέντρωση στη Βέροια.
Ο Γ. Μαργαρίτης ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα με πολλές δυνατότητες και αγαθά. Εχει επίσης μορφωμένους ανθρώπους, εμπειρία στην παραγωγή, δημιουργική διάθεση. Ευλογημένη θα λέγαμε χώρα, τόσο από το γεωγραφικό της περιβάλλον, όσο και από την ιστορική συγκυρία και την ποιότητα των ανθρώπων της. Μα εδώ προβάλλει η μεγάλη αντίφαση που ο καπιταλισμός δημιουργεί και η κρίση του την οδηγεί ως τις έσχατες συνέπειες. Σε αυτήν τη γεμάτη δυνατότητες χώρα, η παραγωγή απαξιώνεται, συρρικνώνεται, εκμηδενίζεται. Οι άνθρωποι δε που την κατοικούν - στη μεγάλη τους πλειονότητα - φτωχαίνουν καθημερινά και εξαθλιώνονται. Βλέπουν να χάνουν ακόμα και εκείνα τα βασικά και απαραίτητα που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει πολιτισμένα: Το δικαίωμα στην υγεία, στη μόρφωση, στη σύνταξη και τη φροντίδα στα γεράματα, την πρόνοια για τα παιδιά, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, για όσους χρειάζονται αρωγή. Το δικαίωμα στην εργασία και στην εκπορευόμενη από αυτήν αξιοπρέπεια επίσης. Για την ακρίβεια, ακόμα και τα πλέον στοιχειώδη απ' όσα δημιουργούσαν - ακόμα και στο αστικό πλαίσιο - ένα δίχτυ πρόνοιας δηλαδή, μετατρέπονται σε "εμπορεύματα" που πρέπει να αγοραστούν, παύουν να είναι κοινωνική υποχρέωση, και τα δικαιούνται μόνο όσοι μπορούν να τα αγοράσουν.
Απέναντι στα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τα πυροτεχνήματα του ΣΥΡΙΖΑ περί κυβερνητικής συνεργασίας κατέθεσε την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και λαϊκή οικονομία με εργατικό λαϊκό έλεγχο, δείχνοντας την άβυσσο που χωρίζει το ΚΚΕ από αυτά τα κόμματα επισημαίνοντας ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ «οδηγεί στα ίδια αντιλαϊκά μέτρα από άλλο δρόμο».
Αυτήν τη βασική αντίφαση έρχεται να λύσει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Η πρόταση ανατρέπει το απάνθρωπο πλαίσιο στο οποίο μάς έχουν οδηγήσει οι καπιταλιστικές προοπτικές, τα μεγαλεπήβολα πολιτικά σχέδια τύπου Μάαστριχτ και ΕΕ και οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις - τα κόμματα - που προωθούν σχεδιασμούς και πρακτικές στην υπηρεσία του κέρδους των μονοπωλίων σε βάρος της ίδιας της ζωής των ανθρώπων. Υπερβάλλουμε; Τι δηλαδή λιγότερο σημαίνει να μην έχουν οι άνθρωποι πρόσβαση σε περίθαλψη και φάρμακα!
Η Γραμ. της ΝΕ ΤΟΥ ΚΚΕ του Ν.ΗΜΑΘΙΑΣ Μ. Παπαδοπούλου με τους υποψήφιους βουλευτές του ΚΚΕ στην ομιλία της Βέροιας. Από αριστερά πρός δεξιά: Νίκος Μπομπόλης, Σάκης Τσίτσης, Ιωάννα Σοφρόνωφ, Σοφία Πουρσανίδου,Όλγα Ζωγράφου και Γιώργος Καρτσιούνης. 


Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ...........ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!


Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ....ΕΘΙΣΤΙΚΗ !!!


Η εξουσία είναι εθιστική σαν ναρκωτικό και αυτό δεν είναι μια εν θερμώ «κατηγορία» των αγανακτισμένων ψηφοφόρων αλλά διαπίστωση επιστημονικών μελετών. Οι αλλαγές που επιφέρει η άσκηση εξουσίας στον εγκέφαλο εξηγούνται διεξοδικά σε ένα βιβλίο από τον καθηγητή Ψυχολογίας του Trinity College του Δουβλίνου Ιαν Ρόμπερτσον. Η εικόνα που περιγράφει ο ειδικός προσφέρει ίσως μια πολύ λογική εξήγηση για αποφάσεις και συμπεριφορές πολιτικών ηγετών που ορισμένες φορές μας φαίνονται ότι βγαίνουν έξω από τα όρια της κοινής λογικής.
Ο κύκλος της τεστοστερόνης και της ντοπαμίνης
 Η άσκηση της εξουσίας αλλάζει τον εγκέφαλο πυροδοτώντας την έκκριση τεστοστερόνης, εξηγεί ο καθηγητής σε άρθρο του στην εφημερίδα «Telegraph». Η τεστοστερόνη, και ιδιαίτερα ένα υποπροϊόν της, η 3-ανδροστενεδιόνη, προκαλούν εθισμό γιατί αυξάνουν τα επίπεδα ντοπαμίνης στο σύστημα της ανταμοιβής του εγκεφάλου και συγκεκριμένα σε μια περιοχή που ονομάζεται επικλινής πυρήνας.
 Το σύστημα της ανταμοιβής, όπως αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, είναι αυτό που μας κάνει ευάλωτους απέναντι στις περισσότερες εθιστικές συμπεριφορές. Σε αυτό επενεργούν επίσης τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, πυροδοτώντας έναν μηχανισμό ο οποίος προσφέρει άμεσα μεγάλη απόλαυση αλλά μακροπρόθεσμα οδηγεί στον εθισμό.
Μέσω διαφορετικής οδού, η εξουσία καταλήγει όπως έχουν δείξει οι μελέτες ακριβώς στο ίδιο αποτέλεσμα. Ο βαθμός του εθισμού και της αλλοίωσης της συμπεριφοράς που θα προκαλέσει φαίνεται, όπως εξηγεί ο ψυχολόγος, να είναι ζήτημα «δόσεων».
Κυριαρχία και υποταγή
Η κυριαρχία και η υποταγή είναι οι δυο όψεις – ή, αν θέλετε τα δυο απαραίτητα «συστατικά» – στην άσκηση της εξουσίας. Και τα δυο επενεργούν στα κυκλώματα της ανταμοιβής, με διαφορετικό τρόπο. Πειράματα σε μπαμπουίνους (από τους στενότερους συγγενείς του ανθρώπου) έχουν δείξει ότι τα ζώα που βρίσκονται στις κατώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας, και άρα σε θέση υποταγής, έχουν χαμηλότερα επίπεδα ντοπαμίνης στις περιοχές της ανταμοιβής.
Μόλις όμως οι πίθηκοι προαχθούν σε ανώτερη βαθμίδα η αίσθηση της κυριαρχίας κάνει την εμφάνισή της αισθητή στον εγκέφαλο αυξάνοντας τη ντοπαμίνη. Γίνονται πιο επιθετικοί και σεξουαλικά δραστήριοι, κάτι το οποίο, όπως τονίζει ο κ. Ρόμπερτσον, συμβαίνει και στους ανθρώπους όταν αποκτούν εξουσία. Η ντοπαμίνη βελτιώνει επίσης τη λειτουργία των μετωπιαίων λοβών, χαρίζοντας καλύτερες γνωσιακές λειτουργίες – εν ολίγοις ευστροφία και εξυπνάδα.
Εξίσου αισθητά, αλλά αντίστροφα, είναι τα αποτελέσματα της «πτώσης» στην ιεραχία. Η απώλεια της εξουσίας και το πέρασμα από μια θέση κυριαρχίας σε μια θέση υποταγής επιφέρει μείωση των επιπέδων ντοπαμίίνης, αύξηση του στρες και χειρότερες επιδόσεις στις γνωσιακές λειτουργίες.
Διαταραχή του νου και των συναισθημάτων
Η υπερβολική εξουσία ωστόσο – και η υπερβολική έκκριση ντοπαμίνης – ενέχει κινδύνους και αρνητικά αποτελέσματα επιφέροντας διαταραχή τόσο των γνωσιακών όσο και των συναισθηματικών λειτουργιών. Όπως προειδοποιεί ο κ. Ρόμπερτσον, μπορεί να οδηγήσει σε χονδροειδώς λανθασμένες κρίσεις και αποφάσεις, άγνοια κινδύνου, εγωκεντρικότητα και έλλειψη οίκτου για τους άλλους.
Ευτυχώς για εμάς, επισημαίνει ο ειδικός, οι ασφαλιστικές δικλίδες ενός δημοκρατικού πολιτεύματος – όπως ο διαχωρισμός της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας ή η ελευθερία του Τύπου – συνήθως μετριάζουν την κατάσταση, θέτοντας τους πολιτικούς υπό έλεγχο και φέρνοντάς τους μερικές φορές σε θέση υποταγής.
Το βιβλίο του Ian Robertson με τίτλο «The Winner Effect: How Power Affects Your Brain» θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο από τις εκδόσεις Bloomsbury.              ΠΗΓΗ      ΤΟ ΒΗΜΑ PATRINAKI

ΠΡΟΣΟΧΗ

Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε.

Το ιστολόγιο bellos blogspot.com εκφράζουν απολύτως οι αναρτήσεις που αναφέρουν την υπογραφή bellosblog. Αναρτήσεις άλλων ή αναδημοσιεύσεις ή σχόλια που δημοσιεύονται σ'αυτό το ιστολόγιο, εκφράζουν αυτούς που τα υπογράφουν και όχι απαραίτητα το bellosblog