ΤΣΙΠΡΕΙΟΝ "ΑΓΟΣ" Μ' ΕΝΑ ΣΜΠΑΡΟ ΔΥΟ ΤΡΥΓΟΝΙΑ

 Του Ρωμύλου Αβδή

           

    Τίποτα δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Τα πάντα ήρθαν, όπως τα είχαν προγραμματίσει η άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Ανήκουν εξάλλου στην ίδια ομάδα, υπό την επωνυμία ‘Ευρωμονόδρομος’. Απλά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έπαιζε στα δεύτερα, περίμενε την ευκαιρία, για να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο. Να εξασφαλίσει κι αυτός το μέλλον του. 

     Πολλές φορές, αναφερόμενος στον ΓΑΠ-Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου, φτου κακά!-τον χαρακτήρισα πανίβλακα. Ήταν μακράν ο βλακωδέστερος, όλων των άλλων του ηγετικού πυρήνα του ΘΑΣΟΚ. Γι αυτό εξάλλου και το γνωστό συγκρότημα τον προώθησε στη θέση του Προέδρου του ΘΑΣΟΚ. Μόνο  αυτός, λόγω κληρονομιάς επιθέτου, θα μπορούσε να φέρει σε πέρας το τελευταίο στάδιο της προσφοράς του Κινήματος προς την εγχώρια και διεθνή ολιγαρχία. Από το ‘ Λεφτά υπάρχουν’ μέχρι το ΔΝΤ, την Τρόικα και το αντι-Συνταγματικό  έκτρωμα Παπαδήμος. Κι όμως αυτός ο πανίβλακας υποχρέωσε το συμμαθητή του, τον Αντώνη, από πολέμιος του ΠΑΣΟΚ, να γίνει συγκυβερνήτης της εκτροπής.

       Το ΠΑΣΟΚ, ότι ήταν να προσφέρει στην αστική τάξη το πρόσφερε. Το έδειξαν εξάλλου και τα αποτελέσματα των εκλογών της 6^ης Μαΐου. Την στολή του Πατριάρχη της Σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας, την παρέδωσαν στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αφού τον προώθησαν στην πρώτη ομάδα. Είχε περάσει με ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ τα διάφορα τεστ συνεργασίας τόσο με το ΠΑΣΟΚ, όσο και με τη ΝΔ κι όποιον άλλο χρειαζόταν, προκειμένου να αλλοιωθεί και να διαστρεβλωθεί η πολιτική του ΚΚΕ, να απομονωθεί και να οδηγηθεί σε τέτοιας έκτασης εκλογική ήττα, ώστε να αυτοδιαλυθεί. Μιας και δεν συνεμορφώθη με τις υποδείξεις και τις άμεσες και έμμεσες απειλές της άρχουσας τάξης, να σταματήσει να ξεσηκώνει τους εργαζόμενους να διεκδικούν τη ζωή που τους αξίζει, να παύσει πλέον το φαινόμενο να υπάρχουν χιλιάδες εργαζομένων στους δρόμους  διαμαρτυρόμενοι, να μην κρεμάει πανό στην Ακρόπολη και κάνουν το γύρο του κόσμου τα σχετικά ρεπορτάζ, να μην δένουν τους κάβους οι ναυτεργάτες και στερούν πολύτιμο παραδάκι από τους ‘ Ευεργέτες-άκουσον, άκουσον-εφοπλιστές, του αξίζει να πάθει τέτοια ζημιά εκλογικά, ώστε να υποχρεωθεί ή να αλλάξει πολιτική ή να σταματήσει τη δράση του, λόγω οικονομικού στραγγαλισμού. Άλλωστε αυτός ο ‘Περισσός’ τους έχει κάτσει για τα καλά στο στομάχι. Ποια είναι αυτά τα ‘κομμούνια’ που θέλουν να ηγηθούν της μαρξιστικής-λενινιστικής ορθοδοξίας-διεθνώς-και οργανώνουν κάθε λίγο και λιγάκι Διεθνείς Συναντήσεις των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, όπου Γης;  Ποια είναι αυτά τα κομμούνια, που τόλμησαν να υπερασπίσουν το ‘Σπίτι του Λαού’, όταν οι πρώην ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, επιχείρησαν να το καταλάβουν; Ποια είναι αυτά τα ‘κομμούνια’ που τολμούν να λένε, ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος ανάπτυξης;

     Δεν είχα καμιά διάθεση, λίγη ώρα πριν ο Θρύλος ανέβει πάλι στον θρόνο και του ελληνικού μπάσκετ, να κάτσω να γράφω. Αλλά το μεσημέρι στο καφενείο, ήρθε, προφανώς σε διατεταγμένη υπηρεσία ευρισκόμενος, ένας τύπος  οποίος, με τσίπρεια θρασύτητα και αλαζονεία μου πέταξε:’ Αν δεν έρθετε μαζί μας στο πείραμα που γίνεται, θα χάσετε την ματζαδούρα των βουλευτών’. Κι επειδή δεν αφήνω χαμένη καμιά ευκαιρία να πάει χαμένη, του απάντησα: ’ Ποιο πείραμα; Εδώ στον Άγιο ο Κουνενάκης δυο τετραετίες δεν βγήκε Δήμαρχος με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; Στην Ικαρία δεν συνεργαστήκατε και με τον Καρατζαφέρη χέρι-χέρι, για να μην βγει ο υποψήφιος του ΚΚΕ; Στο Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας δεν κατεβήκατε μαζί με την ΠΑΣΚ και την ΔΑΚΕ ενάντια στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΜΕ; Στους ΟΜΕ-ΟΤΑ δεν κάνατε πραξικόπημα, μέχρι κι η δικαστικός σας πήρε χαμπάρι κι έπιασε μια της Εφορευτικής με -δε θυμάμαι πόσα ακριβώς- φάκελα με την υπογραφή της δικαστικού στην τσέπη της; Μήπως είναι δικοί σας οι ψήφοι αυτοί, που πήρατε και θα πάρετε; Του ΠΑΣΟΚ που διάλυσε είναι. Τυχαία έπεσε το όνομα του Αρσένη στο τραπέζι, ως υποψήφιου πρωθυπουργού; Τα συνδικαλιστικά στελέχη του πρώην ΠΑΣΟΚ, αλλά κι εκείνα στην Τοπική Διοίκηση, που προσχώρησαν στην μπάντα σας, γιάντα, ρε βλάμη, ήρθαν; Επειδή ΣΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ απόλυτα, ότι θα συνεχίσετε ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ , ότι άφησε στη μέση το ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου στην στρούγκα της Ε.Ε δεν υπάρχουν περιθώρια για άσκηση άλλης πολιτικής. Αλλά πες σ’ αυτούς που σ’ έστειλαν, ότι το ΚΚΕ έχει ακατάλυτους δεσμούς αίματος με τον ελληνικό Λαό. Και σύρε πες τους, ότι ακόμα κι ένας ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ, αν απομείνει ζωντανός, ζήτω που καήκατε, μαϊμούνια που θα τολμήσετε να τα βάλετε με το ΚΚΕ’.

     Η Αλέκα κι ο Περισσός σημαίνουν πολλά περισσότερα για τους κύριους ‘πρώην’, οίτινες σήμερον κόπτονται για τη λάθος γραμμή του Κόμματος. Δυο βδομάδες έμειναν μέχρι τις κάλπες, μην χάνουμε καιρό και μην τους χαρίσουμε ούτε ένα ψήφο. Πολλοί ψηφοφόροι του Κόμματος δεν ξέρουν τι διακυβεύεται σ’ αυτές τις εκλογές. Στο βαθμό που κι εμείς οι ίδιοι δουλέψουμε με τις παρυφές, θα βάλουμε τα σχέδια της αστικής τάξης, μέσω Τσίπρα, στα εκλογικά ποσοστά που τους αξίζουν.  

Αν. Aristera sti Mitilini      

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Με τα σλόγκαν του Ανδρέα και του Γιώργου Παπανδρέου

Ψίχουλα για τα λαϊκά στρώματα

Κενό γράμμα είναι και οι όποιες -υποτυπώδεις- υποσχέσεις προς το λαό.

α. Ο Αλ. Τσίπρας υποσχέθηκε «ακύρωση του μνημονίου», όχι όμως και της δανειακής σύμβασης που πάει πακέτο με το μνημόνιο, της οποίας θα επιδιώξουν την «αναδιαπραγμάτευση». Μίλησε για αντικατάστασή του από ένα «Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση». Πρόκειται προφανώς για το νέο μνημόνιο που μαζί με την τρόικα θα σερβίρουν μετεκλογικά στο λαό, με τους ίδιους ή παρεμφερείς αντιλαϊκούς όρους, για να επιτευχθεί το πέρασμα της καπιταλιστικής οικονομίας σε φάση ανάπτυξης, όπως ακριβώς επιδιώκει και ο ΣΥΡΙΖΑ.

β. Εστίασε στην κατάργηση της Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία μειώθηκαν οι κατώτατοι μισθοί, αφήνοντας στο απυρόβλητο το πυκνό πλέγμα αντεργατικών (π.χ. ατομικές, επιχειρησιακές συμβάσεις που μειώνουν δραστικά τους μισθούς) αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια και καρατομούν το σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σε ό,τι αφορά στους υπόλοιπους μισθούς και συντάξεις, υποσχέθηκαν γενικώς και αορίστως κάτι να γίνει, όταν και εφόσον η οικονομία ξεκολλήσει από την κρίση, με τον ιδρώτα βέβαια και τη χρεοκοπία του λαού.

γ. Οι αντιφάσεις δεν έλειψαν, όπως για παράδειγμα για το επίδομα ανεργίας. Ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι θα χορηγείται για δύο χρόνια, ενώ ο Π. Λαφαζάνης μίλησε για «άμεση χρονική επιμήκυνση της χορήγησης του επιδόματος ανεργίας με ρυθμό, τρόπο και έκταση που θα αποφασίσει η κυβέρνηση της Αριστεράς ανάλογα με τις συνθήκες και τις δυνατότητες». Στο διά ταύτα, μίλησε για αποκατάσταση του επιδόματος ανεργίας στα (τραγικά ούτως ή άλλως) επίπεδα προ μνημονίου. Δεν είπε όμως τι θα κάνει αν η ΕΕ ζητήσει αυστηρότερους όρους για την παροχή επιδόματος ανεργίας, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες μέλη, προκειμένου να μειωθούν οι δικαιούχοι.

δ. Προσπερνώντας την κόλαση που επικρατεί στους τόπους δουλειάς, όπου η μεγαλοεργοδοσία τσακίζει κόκαλα, ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύτηκε για άρση της κατάργησης της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων, όπως ζήτησε και ο ΣΕΒ, χωρίς βέβαια να κάνει την παραμικρή αναφορά στις ατομικές συμβάσεις που κάνουν θραύση, με ή χωρίς μετενέργεια. Ομοίως, για τα χαράτσια, λόγος έγινε για άμεση κατάργησή τους για όσους ζουν στα όρια της φτώχειας.

ε. Σε ό,τι αφορά στο ετοιμόρροπο ασφαλιστικό σύστημα, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για κάλυψη μελλοντικών αναγκών από ένα «Ταμείο Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης» όπου «θα μεταφέρονται όλα τα δικαιώματα επί του φυσικού και του ορυκτού πλούτου της χώρας, περιλαμβανομένων και των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, εφόσον αποδειχθούν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα»! Λίγο πριν, ο ίδιος είχε δηλώσει ότι από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων θα χρηματοδοτηθεί η «ανάπτυξη», δηλαδή η πλουτοκρατία.

Εξάλλου και αυτά που παρουσίασαν σαν άμεσα μέτρα για την ενίσχυση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, όπως η αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, το χτύπημα της ανασφάλιστης εργασίας κ.ά., τα λένε και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Ακόμα κι αν μπορούσαν να εφαρμοστούν, είναι ψίχουλα μπροστά στις ανάγκες των ταμείων που είναι πιεστικές, τόσο από τη διαχρονική κλοπή των αποθεματικών τους από το κεφάλαιο, όσο και από το «κούρεμά» τους, ενώ η τεράστια ανεργία, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, επιτείνει τη χρεοκοπία τους.

στ. Ισχυρίστηκαν ότι θα βάλουν «φρένο» στις παραπέρα μειώσεις των συντάξεων (το λέει και η ΝΔ), παρέπεμψαν όμως την αποκατάστασή τους στο αόριστο μέλλον κι αυτή κατά προτεραιότητα για τους χαμηλοσυνταξιούχους. Ενώ ουδεμία αναφορά υπήρξε στα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης.

Παραδεχόμενοι ότι θα ασκήσουν πολιτική που θα επιτείνει την εξαθλίωση του λαού, ο Γ. Δραγασάκης ανέφερε πως «όσο διαρκεί η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής, μέρος των πόρων του ΕΣΠΑ να διατεθεί για τη χρηματοδότηση ενός ειδικού προγράμματος καταπολέμησης της ακραίας φτώχειας, με τη θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου επιπέδου διαβίωσης, την εξασφάλιση στέγης και διατροφής στους αστέγους και ένα ειδικό επίδομα στα νοικοκυριά των οποίων κανένα μέλος δεν έχει εργασία ή άλλο επαρκές εισόδημα». Ανάλογη πρόταση και μάλιστα πιο προωθημένη, έχει καταθέσει και ο Αντ. Σαμαράς.

ζ. Ειδική αναφορά έγινε και στους μικρομεσαίους και αυτοαπασχολούμενους, τους οποίους ενοχοποίησαν συλλήβδην για φοροκλοπή! Αναφέρθηκε: «Η λεγόμενη παραοικονομία (...) κυρίως είναι αποτέλεσμα στρεβλής απάντησης στο πρόβλημα του ανταγωνισμού που αντιμετωπίζουν μικρές επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες από τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους μονοπωλιακούς ομίλους και της απουσίας κρατικής πολιτικής που να απαντά στα προβλήματα αυτά. Ετσι η κλοπή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών υποκαθιστά συγκριτικά πλεονεκτήματα, εξασφαλίζει την επιβίωση αλλά, σε μερικές περιπτώσεις, και τον αθέμιτο πλουτισμό».

Είναι τουλάχιστον προκλητικό να φορτώνουν στους αυτοαπασχολούμενους πρακτικές στις οποίες επιδίδονται κατά κύριο λόγο τα μεγαθήρια. Και επιπλέον λένε ψέματα αφού στην εξουσία των μονοπωλίων πολιτικές που να ευνοούν τα ίδια και τους αυτοαπασχολούμενους δεν υπάρχουν. Η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης είναι νομοτελειακή και στο πλαίσιό της το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.

η. Μίλησαν τέλος για μια «ανεξάρτητη, πολυδιάστατη, ενεργητικά φιλειρηνική εξωτερική πολιτική»,ταυτιζόμενοι με τα σλόγκαν του Γ. Παπανδρέου και παλαιότερα του Α. Παπανδρέου. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής και αυτών των διακηρύξεων, τα ζει ο λαός στην πλάτη του, με τους κινδύνους να αυξάνουν αντί να μειώνονται, λόγω της ολοένα και μεγαλύτερης πρόσδεσης της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο Ταχυδακτυλουργός!!!!!!!!!!!!!!!!

Άνθρακες ο θησαυρός» για το λαό από το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε την Παρασκευή ο ΣΥΡΙΖΑ, καραμπινάτης αστικής διαχείρισης με μόνα συγκεκριμένα σημεία τις υποσχετικές στο μεγάλο κεφάλαιο για μέτρα που θα επισπεύσουν την επαναφορά του σε τροχιά ανάπτυξης. Το πρόγραμμα αυτό όχι μόνο δεν απαντά στις σύγχρονες ανάγκες του λαού, αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την ελάχιστη ανακούφιση από τις συνέπειες της αντιλαϊκής διαχείρισης της κρίσης.

Πολλές από τις προτάσεις του προσκρούουν στο πλαίσιο που διαμορφώνει η ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και όλες οι άλλες κάνουν σαφές ότι επιφυλάσσει για το λαό ψίχουλα κυριολεκτικά, εάν και εφόσον επέλθει η ανάπτυξη! Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Αλ. Τσίπρας, όπως και όλοι οι άλλοι ομιλητές στην παρουσίαση έκλιναν την «καμμένη γη» σε όλες τις πτώσεις, καλλιεργώντας το έδαφος για μια μετεκλογική αθέτηση ακόμα κι αυτών των προσβλητικών για το λαό υποσχέσεων, επιπέδου ελεημοσύνης.

Γενναιοδωρία στις μεγάλες επιχειρήσεις

Στην παρουσίαση του προγράμματος, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ:

1. Μιλώντας τη γλώσσα της αστικής διαχείρισης της κρίσης, έθεσε σαν πρώτιστο στόχο τη «σταθεροποίηση της οικονομίας για την αποτροπή ακόμη πιο μαζικής και ακόμη μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής»,κρύβοντας ότι αυτή είναι δεδομένη για το λαό, όσο η χώρα παραμένει στην ΕΕ και κουμάντο κάνουν τα μονοπώλια. Ειδικότερα για το εφοπλιστικό κεφάλαιο, δήλωσε πως θα επιδιώξουν μια «Εθνική Προγραμματική Συμφωνία, με τον κλάδο της ναυτιλίας και τον εφοπλιστικό κόσμο, που θα αυξήσει τα φορολογικά έσοδα»!Δηλαδή θα περιφέρουν δίσκο, εκλιπαρώντας τους «φιλεύσπλαχνους» εφοπλιστές για ελεημοσύνη.

2. Πρόσθεσε ότι θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να τροφοδοτήσουν την πλουτοκρατία με ζεστό παραδάκι. Μίλησε για «στοχευμένα αναπτυξιακά κίνητρα για τη στήριξη ανταγωνιστικών κλάδων της οικονομίας» και συμπλήρωσε ότι «θα κινητοποιήσουμε πόρους για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης τόσο από εσωτερικές όσο και από εξωτερικές πηγές». Σαν τέτοιες υπέδειξε: «Δημιουργία όρων για την επιστροφή καταθέσεων και τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αύξηση των πόρων από τη ριζική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος για την αναπτυξιακή αναδιανομή του πλούτου, πάταξη της εισφοροδιαφυγής, αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και των υδρογονανθράκων».

Ακόμα «επανασχεδιασμό του ΕΣΠΑ και αύξηση της απορροφητικότητάς του, ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης επενδύσεων στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την αντιμετώπιση της ύφεσης και ανάπτυξη της πολυμερούς οικονομικής διπλωματίας». Πρόκειται για προτάσεις που θα μπορούσαν να βρίσκονται στο πρόγραμμα οποιουδήποτε αστικού κόμματος, αφού στην πλειοψηφία τους αφορούν την αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων για τη χρηματοδότηση ιδιωτικών επενδύσεων και την παραπέρα ενίσχυση των τραπεζών.

3. Απηύθυνε προσκλητήριο στα μονοπώλια άλλων χωρών να κάνουν πλιάτσικο στο φυσικό πλούτο της χώρας, προτείνοντας την «εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και των υδρογονανθράκων (...) μέσω αναπτυξιακών κοινοπραξιών ή άλλων πρόσφορων σχημάτων» και προσκάλεσαν «χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης που θα διατίθεντο να συμβάλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας (...) ισχυρές δυνατότητες για αναπτυξιακές συνεργασίες φαίνεται να υπάρχουν με τη Ρωσία, την Κίνα, χώρες του αραβικού κόσμου».

4. Ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για «σταθεροποίηση των πρωτογενών δαπανών» ως ποσοστό του ΑΕΠ «κατ' ελάχιστο στο επίπεδο του 43% (...) και, κατά μέγιστο, στο σημερινό μέσο όρο της Ευρωζώνης, του 46%». Αποδεχόμενος το χαλκά του ευρωμονόδρομου, προσπάθησε να ξεγελάσει το λαό ότι ο παραπάνω στόχος δεν θα περάσει μέσα από τη μείωση των -ήδη σε εξευτελιστικά επίπεδα- κοινωνικών δαπανών, μισθών και συντάξεων, αλλά μέσα από τη φορολόγηση του πλούτου, την αύξηση των εσόδων από άμεσους φόρους, το χτύπημα της φοροδιαφυγής, τη ριζική επανεξέταση και ανακατανομή των δημόσιων δαπανών, τη λειτουργία και ενίσχυση της κεντρικής αρχής κρατικών προμηθειών, την εφαρμογή και επέκταση των ρυθμίσεων που εξυπηρετούν τον άμεσο έλεγχο των δαπανών, όπως η διαύγεια, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Πολλά από τα παραπάνω περιγράφονται σαν εξαγγελίες και στα προγράμματα των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.

5. Σε ό,τι αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για «πάγωμα» όσων έχουν δρομολογηθεί και για επαναφορά στο (αστικό) κράτος επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας «σταδιακά και ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας». Δηλαδή αν και όταν υπάρξει ανάκαμψη από την κρίση και τότε όχι βέβαια για να έχουν οι εργαζόμενοι καταναλωτές φτηνές και αναβαθμισμένες υπηρεσίες, αφού κάτι τέτοιο είναι απαγορευτικό στην Ευρωένωση, καθώς δεν καταργούνται οι ιδιωτικές εταιρείες στους αντίστοιχους τομείς, ενέργειας, τηλεπικοινωνιών κλπ.

Επιπρόσθετα, ο Γ. Δραγασάκης, στην παρουσίαση του οικονομικού σκέλους του προγράμματος τάχτηκε υπέρ της «ταχείας διερεύνησης των δυνατοτήτων για σύναψη προγραμματικών συνεργασιών ανάμεσα στο δημόσιο τομέα και ιδιωτικές επιχειρήσεις, εγχώριες ή και αλλοδαπές, με στόχο την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, την επέκτασή τους σε νέες δραστηριότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό». Πρόκειται για τις γνωστές Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, προκειμένου οι «επενδυτές» να κάνουν μπίζνες με λεφτά του λαού και να κερδίζουν πολλαπλάσια από την εκμετάλλευση των έργων όπου συμπράττουν. Ο ίδιος δεσμεύτηκε για ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο, λέγοντας ότι «η εξεύρεση πόρων ρευστότητας για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης (...) είναι προτεραιότητα».

Κεντρο-αριστερή κυβέρνηση με την βοήθεια των αστικών επιτελείων

Στην Ελλάδα, καθώς εμφανίζονται δυσκολίες πραγματοποίησης της δικομματικής εναλλαγής, γίνονται διεργασίες και συζητήσεις για τη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος, προετοιμασίες για εναλλακτικές λύσεις κυβερνήσεων συνεργασίας. Η επιχείρηση αυτή έχει στο κέντρο της προσοχής της την οργανωμένη και μελετημένη επίθεση στο Κόμμα, με σαφή στόχο να αλλάξει ο συσχετισμός και η διάταξη των δυνάμεων στο "χώρο της αριστεράς", ώστε να υπερκεράσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ γίνεται στόχος για το ρόλο που διαδραματίζει στην προσπάθεια να αναπτυχθεί η ταξική πάλη, να κερδίσει έδαφος η πρότασή του στο ζήτημα της εξουσίας, ανάμεσα σε λαϊκές δυνάμεις που δείχνουν τάση ριζοσπαστικοποίησης. Γίνεται στόχος για τον ενεργητικό ρόλο στη διαπάλη με τον οπορτουνισμό στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, για την προσπάθεια που κάνει να ισχυροποιηθεί αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο, να αποκτήσει ενιαία στρατηγική. (...) Η αντίθεση προς τα δύο κόμματα δεν έχει πάρει αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, για ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων. Στην πολιτική τους άποψη παραμένει ως ζητούμενο η διόρθωση ή η αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης, της διαχείρισης. Η κρίση φέρνει ακόμα πιο πλατιά στην επιφάνεια τη λογική του "μικρότερου κακού", την αναζήτηση έστω και κάποιων προσωρινών ημίμετρων, ώστε να υπάρχει ανακούφιση από τα πιεστικά προβλήματα, σε συνθήκες που δεν έχει ακόμα ωριμάσει στη συνείδηση πλατιών λαϊκών μαζών η ανάγκη αντεπίθεσης, ρήξης». (Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών,Ιούλης 2009).

Δυο βδομάδες πριν από τις εκλογές και σχεδόν έναν μήνα από την κάλπη της 6ης Μάη, οι πολιτικές διεργασίες στο προσκήνιο και το παρασκήνιο επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με βασικό μοχλό τη συγκρότηση του δίπολου κεντροδεξιά με πυρήνα τη ΝΔ - κεντροαριστερά με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Την αναμόρφωση στο αστικό πολιτικό σύστημα επιτάχυνε η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη. Η κυβέρνηση Παπαδήμου, που ήταν στρατηγική επιλογή της ντόπιας αστικής τάξης και της ΕΕ, για να κερδίσουν χρόνο απέναντι στην κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, επισφράγισε την ενιαία στρατηγική ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και διέλυσε την «αντιμνημονιακή» δημαγωγία της δεύτερης. Ταυτόχρονα, αξιοποιήθηκε προπαγανδιστικά για να εγκλωβιστεί στο ψευτοδίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» η λαϊκή αγανάκτηση για την κυρίαρχη πολιτική, μπροστά στις διαφαινόμενες από τότε εκλογές.

Η θετική δυναμική χειραφέτησης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, πριν από τις εκλογές του Μάη, σκόρπισε στην κάλπη ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αυτοαποκαλούμενα «αντιμνημονιακά» κόμματα, πυροδοτώντας νέες διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα. Η κάλπη επιβεβαίωσε ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, μετά από δεκαετίες δικομματικής εναλλαγής, «κουτσάθηκαν» στην κούρσα της αστικής διαχείρισης και πλέον είναι ανίκανα να υπηρετήσουν την αστική τάξη με αυτοδύναμες κυβερνήσεις, ακόμα και με μεταξύ τους συγκυβέρνηση. Αρα, κάτι «άλλο» πρέπει να φτιαχτεί για να τα αντικαταστήσει και αυτό είναι το - δοκιμασμένο στην υπόλοιπη Ευρώπη - δίπολο «κεντροδεξιάς - κεντροαριστεράς».

Πού βρισκόμαστε σήμερα; Μια ισχυρή μερίδα της αστικής τάξης έχει επιλέξει σαν μοχλό για την αναμόρφωση του αστικού συστήματος την κεντροαριστερά με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για το πιο «ανοιχτομάτικο» κομμάτι των αστών, που αξιοποιούν την πείρα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες και μεθοδεύουν κεντροαριστερή κυβερνητική λύση, για να προωθήσουν ευκολότερα στρατηγικού χαρακτήρα αντιλαϊκές ανατροπές, ανεξάρτητα από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις.

Ταυτόχρονα, όμως, αντιλαμβάνονται τη χρησιμότητα της κεντροαριστερής διαχείρισης μπροστά στο ενδεχόμενο να βαθύνει κι άλλο η κρίση στην Ελλάδα και στη Ευρωζώνη και η ελληνική καπιταλιστική οικονομία να περάσει σε φάση ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Ποια κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Μια κυβέρνηση της κεντροδεξιάς, με ολίγον από ΠΑΣΟΚ, θα δυσκολευτεί να κουμαντάρει τις γενικευμένες λαϊκές αντιδράσεις και θα αποτελέσει κόκκινο πανί για το κίνημα.

Αντίθετα, μια κεντροαριστερή κυβέρνηση, με «αριστερή» φρασεολογία και με άλλοθι τις «καλές προθέσεις», θα είναι ευκολότερο να καλλιεργήσει στάση ανοχής και προσμονής στο κίνημα και άρα να δώσει χρόνο στην αστική τάξη να προσαρμοστεί καλύτερα στις νέες συνθήκες που θα δημιουργήσει μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Με δεδομένα τα παραπάνω, καλλιεργήθηκε τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές της 6ης Μάη ένα ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, σαν εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ή στη συγκυβέρνηση των δύο

Μετακομίσεις απ' το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ

Ακολουθώντας και ενισχύοντας αυτό το ρεύμα, μεγάλος αριθμός συνδικαλιστών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, κύρια από τις πρώην ΔΕΚΟ, τη Δημόσια Διοίκηση και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, κατευθύνθηκε οργανωμένα στον ΣΥΡΙΖΑ, επηρεάζοντας με τη στάση τους εργατικές συνειδήσεις που έχουν φτάσει στο αμήν και ψάχνουν να πιαστούν από τα μαλλιά τους, προσδοκώντας εδώ και τώρα λύση στα οξυμένα προβλήματά τους. Η μετακίνηση αυτή δεν κρύβει από πίσω καμιά συνωμοσία. Εγινε στο έδαφος της οξυμένης λαϊκής δυσαρέσκειας για την πολιτική κύρια του ΠΑΣΟΚ και με δεδομένο ότι ιδεολογικά βρίσκονταν πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ απ' ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα.

Πριν από αυτούς, είχαν μετακινηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά στελέχη που υπηρέτησαν το ΠΑΣΟΚ από επιτελικές θέσεις. Τέτοιοι είναι, για παράδειγμα, τα μέλη του «Ρεύματος της Κοινωνικής Αριστεράς», όπως ο Γιώργος Ραυτόπουλος, πρόεδρος της ΓΣΕΕ την περίοδο 1983 - '89, που είχε ταχθεί με τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Ακόμη, ο Αντώνης Κοτσακάς, πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου και γραμματέας του οργανωτικού του ΠΑΣΟΚ από το 1989 έως και το 1993 και ο Γιάννης Γκόβας, παλαιός συνδικαλιστής της «Πειραϊκής - Πατραϊκής», εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος Πάτρας με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ εγκαταστάθηκε και ο Π. Κουρουμπλής, ο οποίος, με τον Ν. Κοτζιά, συμμετείχαν στην «Ενωτική Κίνηση», ένα ακόμη «ρεύμα» που δημιουργήθηκε το 2011 από πρώην βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα που δε διαψεύστηκαν, ο Ν. Κοτζιάς, στενός συνεργάτης παλαιότερα του Θ. Πάγκαλου και αργότερα του Γ. Παπανδρέου, είχε συζητήσεις με τον Α. Τσίπρα για οικονομικά και διπλωματικά θέματα πριν από τις εκλογές της 6ης Μάη.

Η κινητικότητα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ εντάθηκε μετά τις εκλογές, οπότε απογειώθηκε στην κυριολεξία και η υποστήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ από την κρατική τηλεόραση και συγκεκριμένα εκδοτικά συγκροτήματα, όπως αυτό του Κουρή. Η Λ. Κατσέλη προστέθηκε και επίσημα την περασμένη Τετάρτη στους συνεργαζόμενους με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, ο Γ. Σταθάς, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς, ενώ λέγεται ότι και ο Β. Χωραφάς, σύμβουλος κάποτε του Ακη Τσοχατζόπουλου, είναι στα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Πριν από λίγες μέρες, 127 στελέχη του ΠΑΣΟΚ εξέφρασαν την υποστήριξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πλειοψηφία τους είναι μέλη του «Ρεύματος Νέων Σοσιαλιστών» και όπως γράφτηκε στον Τύπο, συνδέονται με τον Δ. Σακελλάρη, ο οποίος παραιτήθηκε προ εβδομάδων από το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και τώρα φέρεται να συζητά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για στελέχη που είχαν διαχρονικά προνομιακές σχέσεις με τον Ακη Τσοχατζόπουλο, αλλά και την Λούκα Κατσέλη.

Οπως αποκαλύφθηκε την περασμένη βδομάδα, στους θιασώτες του «ΣΥΡΙΖΑ και ξερό ψωμί» είναι και ο Γ. Λαλιώτης. Σε επιστολή με την οποία προσπαθεί να διαψεύσει δημοσίευμα που τον ήθελε να έχει ρόλο συμβούλου του Αλ. Τσίπρα, επί της ουσίας επιβεβαιώνει την ιδεολογική και πολιτική του συγγένεια με τον ΣΥΡΙΖΑ, γράφοντας μάλιστα ότι στόχος του ήταν πάντα η «σύγχρονη, πολυκομματική και ριζοσπαστική Κυβερνώσα Κεντροαριστερά με αδιαπραγμάτευτο Ευρωπαϊκό προσανατολισμό».

Θέλουν αποδυνάμωση του ΚΚΕ

Η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος θα ενταθεί το επόμενο διάστημα. Η αστική τάξη καταλαβαίνει ότι ΠΑΣΟΚ - ΝΔ τέλειωσαν και πως πρέπει να διαμορφώσουν νέα κόμματα. Δίνουν την τελευταία πίστωση χρόνου στη ΝΔ, η οποία όμως δεν πρόκειται να σταθεί, επειδή διευρύνθηκε με την Μπακογιάννη, απορρόφησε τον ΛΑ.Ο.Σ. κι επειδή θα πάρει ένα κομμάτι απ' το κόμμα του Καμμένου. Το σύστημα καταλαβαίνει ότι δεν τραβάει η ΝΔ, επειδή ξεσκεπάστηκε στο λαό.

Πάνω απ' όλα, τα αστικά επιτελεία έχουν αποφασίσει να φτιάξουν νέα σοσιαλδημοκρατία και αυτό φανερώνει η κινητικότητα στον πόλο της «κεντροαριστεράς». Σε μια πορεία, ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ θα ενωθεί με ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και θα γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα. Ενα άλλο κομμάτι των δήθεν αριστερών, θα σταθεί εκεί και - ενδεχομένως με άλλες εξωκοινοβουλευτικές ομάδες - θα παίξει το ρόλο που έπαιζε ο Συνασπισμός ως ανάχωμα προς το ΚΚΕ.

Αυτά είναι τα σχέδια με τα οποία προσπαθούν να κρατήσουν μαντρωμένο το λαό στην αστική διαχείριση, αποδυναμώνοντας το ΚΚΕ. Σε ό,τι αφορά το Κόμμα, ο λαός μπορεί να είναι σίγουρος ότι δε θα τον προδώσει, δε θα τον εγκαταλείψει ποτέ. Στο χέρι της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκων στρωμάτων είναι να βάλουν εμπόδια στα σχέδια των αστικών επιτελείων, αλλάζοντας την ψήφο του στις 17 Ιούνη, δίνοντας δύναμη στο ΚΚΕ.
"Ρ" 03062012

Π.

Ο Θανάσης Παφίλης στον "Άγνωστο Μ" [ Video}

Ο Θανάσης Παφίλης στον «Άγνωστο Μ»

ΚΚΕ: Κόντρα στο ρεύμα

Είτε με κεντροδεξιά, είτε με κεντροαριστερή κυβέρνηση, χωρίς ισχυρό ΚΚΕ και ισχυρό κίνημα, τα πράγματα θα πάνε προς τα πίσω. Με ισχυρό ΚΚΕ θα υπάρξει αντίσταση, θα μπουν εμπόδια, θα υπάρξουν κατακτήσεις. Θα ανασυνταχθεί και θα αντεπιτεθεί το κίνημα πιο γρήγορα. Αυτό φοβούνται και γι' αυτό πολεμάνε λυσσασμένα το ΚΚΕ. Δε θα τους περάσει. Ομως, χρειάζεται ο λαός να παρακολουθεί τις εξελίξεις κάθε ώρα. Να βγάζει συμπεράσματα.

Ο λαός λέει "η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται". Πριν καλά καλά προλάβει ο αλέκτωρ να λαλήσει, οι μάσκες πέφτουνε, πριν περάσουν λίγες μέρες απ' τις εκλογές της 6ης Μάη.

Η πολιτική γραμμή καταγγελίας και κατάργησης του μνημονίου, κατάργησης των μέτρων, με την οποία νίκησαν στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, ο Καμμένος, μέχρι και η "Χρυσή Αυγή", έγινε συντρίμμια και θρύψαλα.

Μετατράπηκε σε "επαναδιαπραγμάτευση". Τώρα όλοι μαζί, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, αντιδικούν για το ποιος θα κάνει καλύτερη επαναδιαπραγμάτευση και πώς θα την κάνει.

Οσοι ψήφισαν στις 6 Μάη ΣΥΡΙΖΑ και αισθάνονται νικητές, είναι από τώρα ηττημένοι, πριν τις επόμενες εκλογές της 17ης Ιούνη, τους πούλησαν.

Οσοι έφυγαν απ' τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ψήφισαν όλα τα λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα για να "εκδικηθούν", τώρα τους εκδικούνται αυτοί που τους εμπιστεύθηκαν. Να γιατί είναι ώρα να ξανασκεφθούν, να μη γυρίσουν πίσω, να μη μείνουν στα ίδια. Να αλλάξουν την ψήφο τους, στηρίζοντας το ΚΚΕ.

Το γεγονός ότι το ΚΚΕ, για άλλη μια φορά, πάει κόντρα στο ρεύμα αποτελεί εγγύηση για το λαό. Τώρα πρέπει όλοι να σκεφτούν ότι το ΚΚΕ ήταν και παραμένει η δύναμη που σ' όλες τις δύσκολες και κρίσιμες ώρες, είπε την αλήθεια στο λαό, πάλεψε για τα δικαιώματα και τα συμφέροντά του. Στάθηκε όρθιο, κόντρα σε θεούς και δαίμονες για να σταθεί όρθιος και ο λαός.

Μπροστά στις αντεπαναστάσεις, στο όνομα της FYROM, στους πολέμους, μπροστά στην κρίση, ούτε δείλιασε ούτε υποχώρησε. Κράτησε την τιμή και την αξιοπρέπεια του λαού. Δικαιώθηκε.

Ετσι θα γίνει και αυτή τη φορά. Η μη συμμετοχή του στις αστικές κυβερνήσεις είναι θέμα αρχής, με βάση το πρόγραμμα και το χαρακτήρα του. Εάν έκανε πίσω σ' αυτό το καθοριστικό ζήτημα, θα πρόδιδε την Ιστορία του, θα πρόδιδε την εργατική τάξη σήμερα. Θα έπεφτε σε βαθιά ανυποληψία στα λαϊκά στρώματα.

Με σιγουριά και υπερηφάνεια πρέπει να στηριχθεί αυτή η επιλογή του Κόμματος. Σύντομα η εργατική τάξη θα έχει πολύ μεγάλη εκτίμηση και εμπιστοσύνη σε αυτήν την επιλογή του ΚΚΕ. Οι επόμενες γενιές των κομμουνιστών με υπερηφάνεια θα μιλούν γι' αυτή την επιλογή και απόφαση».

Η Αλ. Παπαρήγα για τα κυβερνητικά προγράμματα της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ

Δεν μας προκάλεσε καμία έκπληξη το κυβερνητικό πρόγραμμα που εξάγγειλε χθες η ΝΔ. Όλα ήταν αναμενόμενα. Η ΝΔ βεβαίως δεν δίνει καμία απάντηση στη διέξοδο για την κρίση υπέρ του λαού και αυτό είναι φυσιολογικό. Το κυβερνητικό της πρόγραμμα αποβλέπει στη διέξοδο από την κρίση σε βάρος του λαού. Αυτό που κάνει η ΝΔ είναι να δίνει ορισμένες παροχές ψίχουλα κυριολεκτικά, σε τμήματα της ακραίας φτώχιας, στοχεύοντας στην άντληση ψήφων για να πετύχει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Ξέρουμε πολύ καλά ότι οι πιο εξαθλιωμένοι άνθρωποι έχουν ελάχιστες απαιτήσεις. Έτσι προσβλητικά απευθύνεται σε αυτούς η ΝΔ, ενώ το πιο καραμπινάτο μέτρο της είναι η υπόσχεση ότι θα ελαφρύνει τη φορολόγηση της εργοδοσίας. Ομολογώ ότι μιας προκάλεσε μια μικρή έκπληξη το κυβερνητικό πρόγραμμα που στην ουσία είναι κυβερνητικό πρόγραμμα, συγκεκριμένο για 100 μέρες του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή όλες αυτές τις μέρες ακούγαμε ότι θα είναι ένα πρόγραμμα τύπου Σοβιέτ, ένα πρόγραμμα που θα προχωρούσε σε άμεσες κρατικοποιήσεις που θα καταργούσε τα πάντα, τη δανειακή συνθήκη κλπ, ένα πρόγραμμα που θα έβαζε σε πανικό τους καπιταλιστές στη χώρα μας και τους καπιταλιστές όλης της Ευρώπης. Μέχρι και εμείς είχαμε παρασυρθεί και πιστεύαμε ότι τουλάχιστον φραστικά θα ήταν πολύ ριζοσπαστικό. Φραστικά, γιατί δεν τον εμπιστευόμαστε επί της ουσίας. Στην πραγματικότητα, έτσι όπως ακούσαμε το κείμενο που διάβασε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να βρει κανείς πάρα πολλά κοινά πράγματα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες του κ. Σημίτη, του κ. Γ. Παπανδρέου πριν την κρίση και μάλιστα της περιόδου που η Ελλάδα προσαρμοζόταν για να μπει στην ΟΝΕ, στη ζώνη του ΕΥΡΩ. Μάλιστα ο κ. Τσίπρας είπε ότι αυτό στο οποίο στοχεύει με το πρόγραμμά του, είναι να κατακτηθεί στην Ελλάδα η δημοκρατία, η λαϊκή κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα. Από ένα αριστερό κόμμα όπως εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα πολύ προωθημένο όπως λέει, που δεν είναι ένα συνηθισμένο αριστερό κόμμα, δεν μπορούμε να φανταστούμε να χρησιμοποιούνται αυτοί οι όροι που για το λαό είναι πολυχρησιμοποιημένοι. Δεν υπάρχει κόμμα που δεν χρησιμοποιεί αυτούς τους όρους, αλλά είναι εντελώς κενοί περιεχομένου όσον αφορά το υπόλοιπο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Λαϊκή κυριαρχία, κυριαρχικά δικαιώματα και δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχουν όταν ζούμε σε μια ταξική κοινωνία, υπάρχει καπιταλιστική ιδιοκτησία, μονοπώλια κυριαρχούν παντού και όταν είναι ενσωματωμένη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Ο λαός σε καμιά περίπτωση, είτε έχουμε κρίση είτε δεν έχουμε, δεν μπορεί να είναι κυρίαρχος, γιατί πουλάει τη δύναμή του και γίνεται αντικείμενο φοβερής εκμετάλλευσης και πολύμορφης καταπίεσης. Εν πάση περιπτώσει τη λογική ψίχουλα - ίσως  ζυγίζουν λίγο παραπάνω τα ψίχουλα του ΣΥΡΙΖΑ από τα ψίχουλα της ΝΔ - την ακολουθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην ακραία φτώχεια. Υπόσχεται ότι θα μας φέρει στα επίπεδα του 2009 όταν το 2009 ήταν ένα επίπεδο πολύ κάτω για το λαό. Ήδη είχαμε επισημάνει ότι η αγοραστική ικανότητα των Ελλήνων ήταν στα επίπεδα της αρχής της δεκαετίας του '80. Και πρέπει να πούμε ότι η κρίση δεν αφαίρεσε μόνο μισθούς και συντάξεις από τους εργαζόμενους, έχει αφαιρέσει πολύ περισσότερα που έχουν και οικονομικό κόστος αλλά ιδιαίτερα κοινωνικό. Πχ η ακρίβεια στην Υγεία, η υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας, τα προβλήματα στην Παιδεία, η υποβάθμιση της Παιδείας, τα παιδιά των 15 χρόνων που εγκαταλείπουν τα θρανία. Ένα αριστερό κόμμα δεν μπορεί να κινείται στη λογική να δώσω ψίχουλα στους πιο εξαθλιωμένους. Και πάλι τα λέει προεκλογικά γιατί στοχεύει στη δική του αυτοδυναμία. Επομένως μπορούμε να πούμε ότι η τρόικα δεν θα φοβηθεί να έρθει στην Ελλάδα. Η αμερικανική αποστολή είναι εγκατεστημένη ήδη σε όλα τα ελληνικά υπουργεία και παρακολουθεί τα πράγματα. Δεν ξέρω, τον κ. Τσίπρα δεν τον ενόχλησε η αμερικανική αποστολή. Τον ενόχλησε μόνο η τρόικα που στην πραγματικότητα δεν είναι μόνο οι πέντε έξι εφτά άνθρωποι με τους παρατρεχάμενούς τους, είναι η αντιπροσωπεία της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Φαίνεται ότι την αμερικανική αποστολή την ανέχεται. Το κυριότερο όμως: Μίλησε ότι θα καταργήσει το μνημόνιο και μόνο. Όλα τα άλλα θα τα διαπραγματευτεί. Όμως η δανειακή συνθήκη που ψηφίστηκε στις 12 Φλεβάρη 2012 έχει συγκεκριμένο άρθρο που λέει το εξής, ότι είναι πακέτο με το μνημόνιο και ότι η χρηματοδότηση που δίνεται στην Ελλάδα - που βεβαίως είναι δάνειο δυσβάσταχτο για το λαό και θα το πληρώσει μόνο ο λαός - η χρηματοδότηση θα γίνεται ανάλογα με το πώς προχωράει και εφαρμόζεται το μνημόνιο και όχι μόνο η χρηματοδότηση αλλά και η κατανομή των χρημάτων  καθορίζεται και από τη δανειακή συνθήκη και από τις ανάγκες του μνημονίου. Επομένως είναι απάτη να μιλάει κανείς μόνο για το μνημόνιο. Αυτό που θα απάλλασσε την Ελλάδα από τις νέες βαριές δεσμεύσεις της ΕΕ σε συνθήκες κρίσης θα ήταν ένα πράγμα. Πρώτα η διαγραφή του χρέους, πολύ περισσότερο που αυτό το χρέος είναι και κουρεμένο και ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι ένα μεγάλο μέρος του χρέους δεν είναι νόμιμο, η διαγραφή του χρέους και ας διαπραγματευτεί μετά ποιο κομμάτι είναι νόμιμο και ποιο όχι. Κατά συνέπεια διαγράφοντας το χρέος δεν έχεις ανάγκη ούτε μνημόνια ούτε δανειακή συνθήκη. Δεν προχωρά σ' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί για να προχωρήσει σ' αυτό πρέπει να αντιμετωπίσει το μεγάλο πρόβλημα της άναρχης πτώχευσης. Και αυτό βεβαίως και αντιμετωπίζεται, με μια Ελλάδα αποδεσμευμένη από την ΕΕ και με μια Ελλάδα που η λαϊκή κυριαρχία πραγματοποιείται με έναν και μόνο τρόπο: Ο λαός παίρνει στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας της χώρας, προγραμματίζει την παραγωγική του ανασυγκρότηση -να χρησιμοποιήσουμε και εμείς αυτό τον όρο- με στόχο τις ανθρώπινες ανάγκες, την απαλλαγή από τη θάλασσα των εισαγωγών, απ' την εξάρτηση από ιμπεριαλιστικά ή οποιαδήποτε κέντρα και όλος ο προγραμματισμός υποτάσσεται στις σημερινές ανθρώπινες ανάγκες. Επιβεβαιώνεται ένα πράγμα ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει συνεργασία. Όλα αυτά που λέει είναι επίσης απάτη. Ήδη εδώ και δυο μέρες όλο το φιλικό επιχειρηματικό και τηλεοπτικό περιβάλλον του ΣΥΡΙΖΑ θέτει το εξής ζήτημα: Η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, η δυνατότητα να φτιάξει κυβέρνηση συνεργασίας με 151 και πάνω, ή τουλάχιστον με 151, εξαρτάται από το εκλογικό ποσοστό του ΚΚΕ και τον αριθμό των βουλευτών του! Αυτό σημαίνει ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία είναι μία πρόταση απατηλή, αποβλέπει μόνο στο να χρησιμοποιήσει τη σημαία της συνεργασίας για να ρίξει το ΚΚΕ, από τη δική του την πλευρά έτσι νομίζει, όσο γίνεται πιο κάτω. Κι όχι μόνο το ΚΚΕ, θα πρόσθετα και τους Οικολόγους τους θέλει απ' έξω και τη ΔΗΜΑΡ, αν είναι δυνατόν και εκτός βουλής ή στριμωγμένη, ούτως ώστε να προχωρήσει σε μία κυβέρνηση αυτοδύναμη και μετά βεβαίως να προσκαλεί κομμουνιστές, ανθρώπους της ΔΗΜΑΡ, Οικολόγους και άλλους να στελεχώσουν υπουργεία, υπηρεσίες, δεν νομίζω να δώσει υπουργεία αν δεν συνεργαστείς, αλλά να στελεχώσει υπουργεία κλπ και να δημιουργήσει μία νέα γενιά αλά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που θα στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό, εξαρτημένη αποκλειστικά από τα νέου τύπου διαφανή και γλυκά ρουσφέτια του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ έχει πρόγραμμα σήμερα λαϊκής συσπείρωσης, πάλης, εναντίον οποιασδήποτε κυβέρνησης προκύψει. Ένα πρόγραμμα το οποίο στην πορεία, εφόσον ο λαός κατανοήσει τη δύναμή του, θα μετατραπεί σε πρόγραμμα διεκδίκησης της εργατικής λαϊκής εξουσίας. Μιας διακυβέρνησης που το ΚΚΕ θα είναι ο βασικός πυρήνας, θα είναι ο εμπνευστής χωρίς σε καμία περίπτωση να υποκαθιστά το λαό, αλλά με κύρια σημαία τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο από τα κάτω. Όσον αφορά τις κρατικοποιήσεις που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι μόνο για γέλια αυτά που λέει. Μιλάει για δημόσιο έλεγχο. Ο κρατικός έλεγχος, η κρατική παρέμβαση δεν έχει πάψει ποτέ. Και ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης αυξάνεται η κρατική παρέμβαση και ο κρατικός έλεγχος. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να κοινωνικοποιήσει δημόσιες επιχειρήσεις που θα μας εξασφαλίσουν φθηνό ρεύμα, φθηνό νερό. Και σε καμιά περίπτωση δεν λέει ότι θα απαλλάξει την Ελλάδα από την παρουσία επιχειρήσεων, ιδιωτικών, καπιταλιστικών στον τομέα της ενέργειας, στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών, της παιδείας, της υγείας κλπ. Γιατί μόνο τότε μπορεί να σταθεί ένας κοινωικοποιημένος τομέας. Άνθρακες ο θησαυρός. Φαντάζομαι ένα μεγάλο μέρος των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, θα χειροκροτήσουν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί είναι πολύ κατώτερο από τα μεγάλα συνθήματα και τις ριζοσπαστικές φράσεις του πρώτου γύρου. Σκεφθείτε πώς θα εξελιχθεί αυτό το πρόγραμμα αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση».