Η Χάσνα, η Ναμπίλα και το δούλεμα ... σύννεφο!!!!!!

Την προηγούμενη βδομάδα, η «Χάσνα Αϊτμπουλαχσέν» ήταν η νεαρή ξαδέλφη του Αμπντελχαμίντ Αμπαούντ («εγκέφαλου» του μακελειού στο Παρίσι) που τα μεγαλύτερα αστικά διεθνή ΜΜΕ εμφάνιζαν ως «πρώτη γυναίκα βομβίστρια αυτοκτονίας στην Ευρώπη» και από κοντά και τα δικά μας. Αναλυτικά ρεπορτάζ «αποκάλυπταν» πώς μια νεαρή μουσουλμάνα, που μεγάλωσε σε γκέτο του Παρισιού και «προβληματική» οικογένεια, βρήκε «καταφύγιο» σε «πυρήνες» τρομοκρατών τζιχαντιστών, «στολίζοντας» μάλιστα τις αποκαλύψεις με φωτογραφίες για τον «άσωτο βίο» της κοπέλας πριν «ριζοσπαστικοποιηθεί στο Ισλάμ».

Μετά, ακολούθησαν ανακοινώσεις της γαλλικής αστυνομίας ότι τελικά η κοπέλα δεν ήταν αυτή που ανατινάχτηκε στο κτίριο στο Σαν Ντενί, όπου έγινε η έφοδος του στρατού, αλλά ένας άνδρας. Στη συνέχεια η εικονιζόμενη στις «αποκαλυπτικές» φωτογραφίες εμφανίστηκε μια βδομάδα μετά να δηλώνει ότι ζει στο... Μαρόκο, ότι λέγεται Ναμπίλα και δεν έχει καμιά σχέση με την Χάσνα. Οσο για τις φωτογραφίες της, όταν ήταν στο Παρίσι, αυτές τις πούλησε μια πρώην φίλη της (που ήταν λίγο διαταραγμένη) σε Βρετανό «δημοσιογράφο».

Αγνωστο τι μας περιμένει στη συνέχεια. Τα αντικειμενικά ΜΜΕ παρουσιάζουν σκουπίδια για ειδήσεις, μετά αναιρούν ό,τι παρουσίαζαν ως «αποκάλυψη» χωρίς να τρέχει τίποτε. Η αλήθεια για την Χάσνα και την Ναμπίλα είναι το μόνο πράγμα που σίγουρα δε θα μάθουμε. Η αλήθεια, όμως, για το ρόλο των «αντικειμενικών» ΜΜΕ είναι ήδη γνωστή: Ο ρόλος τους στην αποχαύνωση των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να χάνονται ...στις λεπτομέρειες και να χάνουν την ουσία, ότι οι ιμπεριαλιστές κατασκευάζουν διάφορα εργαλεία και αξιοποιούν όλες αυτές τις βολικές τρομοκρατικές «ειδήσεις».

Λιάνα Κανέλλη: Πείραμα τέλος!

Μπουμ! Ο φελλός από τη γαλλική σαμπάνια απέκτησε βεληνεκές του τρόμου. Φρικτή αφρώδη όψη, γεύση και οσμή έχει για μια ακόμη φορά το μείγμα του αίματος του πετρελαίου και της υποκρισίας. Η θεμελιώδης διαφορά της σοσιαλδημοκρατικής προετοιμασίας για ένα γενικευμένο πόλεμο που σημάδεψε τις μέρες πριν απ' τον πρώτο και πριν απ' το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο περιορίζεται τώρα στα μηνύματα κοινωνικής δικτύωσης και στην αναπαραγωγή της οπτικοποιημένης βαρβαρότητας στην παγκόσμια διασωλήνωση του γιουτιούμπ. Τα άνθη του κακού δεν απαγορεύονται πια ως ανήθικα αλλά μετατρέπονται σε μπουκέτα σφαγής δωρεάν διανεμόμενα στο απέραντο τεχνολογικό πεδίο του κήπου των εντυπώσεων. Στην πολιτική ουσία της προετοιμασίας για τη μεγάλη σύρραξη, τον ταχέως κατασκευαζόμενο άξονα κ.λπ. κ.λπ., το γεγονός ότι ο τρόμος έντεχνα και με το αζημίωτο γίνεται πρώτα viral και μετά πραγματικός πόλεμος διακρίνει κανείς μια απόπειρα πρώτα να χειραγωγηθούν και να παραλύσουν οι μάζες και μετά να στοιχηθούν και να ριχτούν στη μάχη του τρίτου παγκοσμίου.

Αν δεν ανοίξει έγκαιρα, έστω και με το ζόρι, η συζήτηση στην ελληνική κοινωνία για το «Ισλαμικό Κράτος», τους πάτρωνες δημιουργούς του, δηλαδή τη δεύτερη μεσανατολίτικη εκδοχή του γιουγκοσλαβικού διαμελισμού, τότε τα ζόρια θα τα τραβήξουν οι εγκλωβισμένοι στην παγίδα του τρίτου μνημονίου της πρώτη φορά αριστεράς, που αθροίζεται στα δύο προηγούμενα και μετατρέπει τους πλειστηριασμούς, τη θεσμοθέτηση της φτώχειας, την αναγκαστική συναίνεση στο τίποτα σε κορυφαίο ιμπεριαλιστικό εργαλείο και τη χώρα σε λούκι. Ενα λούκι στο οποίο θα συνωστίζονται ομού εξαθλιωμένες μάζες ιθαγενών και ξένων προσφύγων. Στο ελληνικό πείραμα που εκτός απ' το ΚΚΕ κανείς δεν παλεύει να ματαιώσει, οι εργατικές μάζες σε αυτή τη φάση του πολέμου, οι γύρω απ' τη Μεσόγειο, θα μετατραπούν τάχιστα σ' έναν ανθρώπινο πολτό με χαμηλή ως και ανύπαρκτη αξία στο χρηματιστήριο των ζωών.

Αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος, ας αρχίσουμε απ' τη γεωγραφία, που έχει γίνει πλέον ωμή χαρτογράφηση ενεργειακών κοιτασμάτων. Ο φασισμός της άγνοιας μεταλλάσσει τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας και τους μετατρέπει σε δανδήδες γκεμπελίσκους που τον 21ο αιώνα υψώνουν σε πανανθρώπινη αξία το «μαμ, κακά και νάνι». Ετσι ακούς ομοίως την κα Μαρία στο συνοικιακό κομμωτήριο και τον παρουσιαστή με την ελβιέλα να προτρέπουν να εξουσιοδοτούν τις τρόικες και τα κουαρτέτα τους να ισοπεδώσουν τη Ράκκα σαν να πρόκειται για κοτέτσι με φωνακλά κόκορα που τους ξυπνάει νωρίς. Ετσι ακούς τα αποθρασυμένα φασισταριά της ελληνικής Βουλής να λένε πως τα σπίτια τα παίρνουν τώρα οι κομμουνιστικές τράπεζες που κυνηγάνε τους κακόμοιρους εφοπλιστές. Ετσι ακούς αυτούς που πέρασαν και μένουν Σύριζα στην επαναστατική αριστερά του Νικολόπουλου και του Καμμένου να διατείνονται πως ο καλός κομμουνιστής πρώτα ψάλλει «ελευθερία, ισότητα, αδερφότητα» κι ύστερα τρώει με χρυσά κουτάλια που έχουν ως θυρεό σφυροδρέπανο σχεδιασμένο από οίκο μόδας υψηλής αστικής ραπτικής. Εκείνο το παμπάλαιο «χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα» θέλει ως εμπειρική κοινοκτημοσύνη, μελέτη και απόδοση στις σημερινές χαοτικές συνθήκες παραγωγής πολιτισμού της μιας χρήσης πριν κατακυρωθεί ως φυσική συνέπεια μιας παρελθούσας ευημερίας.

Γιατί η Ράκκα είναι πόλη 200.000 κατοίκων που κοιμάται και ξυπνάει ανάμεσα σε κομμένα, παλουκωμένα κεφάλια υπό μεσαιωνική κατοχή με σαρίκια και γενειάδες. Γιατί το στάδιο μιας μεγάλης αγγλικής ομάδας λέγεται Εμιράτα κι εκεί τα σαρίκια είναι στις κερκίδες των επισήμων. Γιατί ο Σύριζα εφαρμόζει όλα τα όνειρα της Δεξιάς περνώντας τη χώρα με συνοπτικές διαδικασίες από χρηματοδικείο σε χρηματοδικείο του μεγάλου κεφαλαίου επιβάλλοντας εξοντωτικές ποινές στα λαϊκά στρώματα. Γιατί αυτοί που συγκινούνταν με τα δακρυγόνα - δάκρυα του Γιωργάκη στην προ πενταετίας απόβαση των αγροτών στον Πειραιά, τώρα τους βλέπουν ως νίντζα με μαγκούρα που εκτός των άλλων είναι και αφορολόγητη. Κι επειδή ο άμοιρος Αμυράς άκουσε «Μολών Λαβέ» και το πήρε για μαρξιστολενινιστική βρισιά, και μάλιστα κλασική, από τους αρχαίους κομμουνιστικούς χρόνους, ήρθε η ώρα να τραβηχτεί, εκείνη η κόκκινη γραμμή που ξεχωρίζει την ήρα τους απ' το στάρι μας...

Το μακελειό στο Παρίσι !!!!!

Το μακελειό στο Παρίσι έρχεται να προστεθεί στη μακριά αλυσίδα γεγονότων όπου οι λαοί καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, επεμβάσεων και πολέμων. Γεγονότα που ταυτόχρονα αξιοποιούνται, από τη μια, για τη συνέχιση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που γίνονται στο όνομα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» ή δήθεν της «προάσπισης της δημοκρατίας» και, από την άλλη, για την ένταση της καταστολής και της τρομοκράτησης των λαϊκών κινημάτων, την κλιμάκωση της αστυνομοκρατίας, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. 

Το βασικό ερώτημα, επομένως, πέρα από την οδύνη για τα αθώα θύματα και την καταδίκη του εγκλήματος, είναι διαχρονικά επίκαιρο: «Ποιος ωφελείται από τέτοιου είδους ενέργειες;». Η συγκυρία στην οποία συμβαίνει το έγκλημα είναι πολύ συγκεκριμένη και πρέπει να προβληματίσει γιατί λειτουργεί ως το ...αναγκαίο «λάδι στη φωτιά»: Εδώ και καιρό φαίνεται ότι προετοιμάζεται ευρύτερη επέμβαση στη Συρία, τα καραβάνια των ξεριζωμένων, προσφύγων και μεταναστών από τη Μέση Ανατολή, την Ασία και την Αφρική προς την Ευρώπη διογκώνονται, ενώ οξύνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη για τον έλεγχο αγορών, ενεργειακών πόρων και δρόμων μεταφοράς τους σε συνθήκες όπου εκδηλώνονται δυσκολίες στην καπιταλιστική ανάκαμψη.

Η περίπτωση της Γαλλίας, καθώς και αυτή των επιθέσεων στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης στις 11/9/2001 αλλά και άλλες που ακολούθησαν, όπως το 2004 στην Ισπανία, το 2005 στο Λονδίνο, αξιοποιήθηκαν όλες για αντιλαϊκές εξελίξεις. Θυμίζουμε τη δέσμη μέτρων παρακολούθησης και καταστολής του Patriotic Act στις ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτέμβρη και στις άλλες χώρες καθώς βέβαια και τη συνεχιζόμενη σφαγή των λαών του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης, της Συρίας κ.λπ.

Ολες αυτές οι επεμβάσεις είχαν «αντιτρομοκρατικό» πρόσχημα, αλλού αξιοποιώντας εγκληματίες που είχαν «στήσει» σε προηγούμενη φάση οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και οι σύμμαχοί τους στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, από το Πακιστάν και την Τουρκία έως τη Σαουδική Αραβία, ως «μαχητές της ελευθερίας» (μουτζαχεντίν και «Ταλιμπάν» ενάντια στη ΛΔ Αφγανιστάν). Είτε συνέβαλαν στη διαμόρφωση νέων δυνάμεων όπως π.χ. αυτές (Λιβύη, Συρία κ.ά.) που ξεπήδησαν μέσα από τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη». Εκτός από το ΚΚΕ, όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις στη χώρα, αστικές και οπορτουνιστικές, επικροτούσαν την «αραβική άνοιξη». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο διαμορφώθηκαν οι τζιχαντιστές - φανατικοί ισλαμιστές - ένα ακόμα δημιούργημά τους που αξιοποιούν πολύμορφα.

Αυτοί που στήριξαν, χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τέτοιες δυνάμεις θέλουν τους λαούς υποταγμένους υπό το καθεστώς του τρόμου και σε ένα κλίμα λεγόμενης «εθνικής ομοψυχίας», που ουσιαστικά θα επικροτούν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους. Είναι οι ίδιες κυβερνήσεις της ΕΕ που σήμερα διαγκωνίζονται για τη διαχείριση των προσφυγικών ροών, που στήριξαν ή ανέχτηκαν πολίτες των χωρών τους να πάνε να πολεμήσουν εναντίον της συριακής κυβέρνησης. Και το αίμα του γαλλικού λαού, που χύθηκε απ' το δικό τους δημιούργημα, αξιοποιείται τώρα για να δρομολογήσουν την εντονότερη εμπλοκή τους στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, στο πλαίσιο του σφοδρού ανταγωνισμού, που υπάρχει στην περιοχή μεταξύ των ΗΠΑ, κρατών της ΕΕ, της Ρωσίας κ.λπ.

Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να είναι σε ετοιμότητα. Το ΚΚΕ καλεί κάθε σκεπτόμενο λαϊκό άνθρωπο να μη νομιμοποιήσει νέες πολεμικές επεμβάσεις. Ο λαός μας δε θα πρέπει να επιτρέψει την οποιαδήποτε νέα εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνους σχεδιασμούς, για τους οποίους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι και δηλώνει διαθέσιμη. Οι δηλώσεις του υπουργού Αμυνας για ενίσχυση του ρόλου του ΝΑΤΟ, για Ελλάδα «ασφαλή» στους κόλπους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, πρέπει να προκαλούν ανησυχία.

Διαβάστε ΕΔΩ -> Έρχεται πόλεμος και τα δουλάκια της δεύτερης φοράς """"αριστεράς"""" θα....... συμμετέχουν!!!!!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 17-11-2015

Το Έγκλημα στο Παρίσι το διέπραξε το ISIS, το υπέγραψαν Ολάντ, Ομπάμα, Μέρκελ, ΝΑΤΟ και Ε.Ε.

Η πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της διάλυσης κρατών, του μοιράσματος και ξαναμοιράσματος του κόσμου για τα συμφέροντα των πολυεθνικών, οι κυβερνήσεις πλασιέ όπλων, αυτοί που έφεραν την καπιταλιστική κρίση, αυτοί που εξέθρεψαν την μουσουλμανική τρομοκρατία δίπλα στην επίσημη κρατική τρομοκρατία, έφεραν το φονικό μέσα στις καπιταλιστικές μητροπόλεις, και τώρα απαιτούν νέους τρομοκρατικούς πολέμους!    

Ο Γάλλος Πρόεδρος Ολάντ ακολούθησε το εγκληματικό πρότυπο του Ισπανού Ανθάρ!

Να πεταχτεί αυτός και η πολιτική του στον κάλαθο της ιστορίας: τα γαλλικά ιμπεριαλιστικά εγκλήματα σε Μέση Ανατολή και Αφρική (θυμίζουμε επέμβαση σε Μάλι, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Σομαλία, Λιβύη κλπ) έφεραν το έγκλημα στο Παρίσι.

Η πραγματική εκδίκηση του κόσμου της εργασίας είναι ο αγώνας ενάντια στην αστική και ιμπεριαλιστική πολιτική, η ανατροπή των κυβερνήσεων της άγριας αντεργατικής επίθεσης- της στυγνής κρατικής τρομοκρατίας-των πολεμικών τυχοδιωκτισμών, η Διάλυση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.   

Αναδημοσιεύουμε ένα αποκαλυπτικό κείμενο του CHRIS FLOYD (μετάφραση Σύλβια Βαρνάβα, omniatv.com)

Η Εποχή της απελπισίας: αποκομίζουν την λαίλαπα της δυτικής υποστήριξης για την εξτρεμιστική βία

Εμείς, η Δύση, ανατρέψαμε τον Σαντάμ με τη βία. Εμείς, αναντρέψαμε τον Καντάφι με τη βία. Προσπαθούμε να ανατρέψουμε τον Άσαντ με τη βία. Σκληρά καθεστώτα όλα – αλλά πολύ λιγότερο δρακόντεια από τη Σαουδική Αραβία που είναι σύμμαχός μας, και άλλες τυραννίες σε όλο τον κόσμο. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτών των παρεμβάσεων; Μια κόλαση στη γη, μια κόλαση που μεγαλώνει όλο και περισσότερο και γίνεται πιο επιθετική από χρόνο σε χρόνο.

Χωρίς το αμερικανικό έγκλημα του επιθετικού πολέμου κατά του Ιράκ – ο οποίος, από τις μετρήσεις που προβάλλονται από τις ίδιες τις δυτικές κυβερνήσεις, άφησε πίσω του περισσότερους από ένα εκατομμύριο αθώους νεκρούς – δεν θα υπήρχε ISIS, ούτε «Αλ Κάιντα στο Ιράκ.» Χωρίς την χρηματοδότηση της Σαουδικής Αραβίας και της Δύσης και τον εξοπλισμό ενός κράματος εξτρεμιστικών σουνιτικών ομάδων σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, που χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατα για να χτυπηθεί το Ιράν και οι σύμμαχοί του, δεν θα υπήρχε ISIS. Ας πάμε ακόμα πιο πίσω. Χωρίς την άμεση, εκτεταμένη και σκόπιμη δημιουργία από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Σαουδάραβες συμμάχους της, μιας παγκόσμιας κίνησης ένοπλων σουνιτών εξτρεμιστών κατά τη διάρκεια των διοικήσεων του Κάρτερ και του Ρέιγκαν, δεν θα υπήρχε κανένας «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», ούτε θα υπήρχαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι.

Και πάλι, ας είμαστε όσο το δυνατόν σαφέστεροι: ο καταχθόνιος κόσμος στον οποίο ζούμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα της σκόπιμης πολιτικής και των δράσεων που αναλαμβάνονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Ήταν η Ουάσιγκτον που οδήγησε ή / και στήριξε την ισοπέδωση της κοσμικής πολιτικής αντίστασης σε όλη τη Μέση Ανατολή, προκειμένου να εκδιώξει μη συνεργάσιμους ηγέτες, όπως τον Νάσερ και να στηρίξει διεφθαρμένους και στυγνούς δικτάτορες, που θα προωθούσαν την ατζέντα των ΗΠΑ που ήταν η πολιτική κυριαρχίας και η εκμετάλλευση των πόρων.

Η ανοικτή ιστορία του τελευταίου μισού αιώνα είναι πολύ σαφής στο θέμα αυτό. Πηγαίνοντας όλο τον δρόμο πίσω στην ανατροπή της δημοκρατικής κυβέρνησης του Ιράν το 1953, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σκόπιμα και συνειδητά σπρώξει τις πιο ακραίες θρησκευτικές ομάδες, προκειμένου να υπονομεύσουν μια ευρύτερη βάση κοσμικής αντίστασης στην κυριαρχία της ημερήσιας διάταξης.

Γιατί ν’αναφέρεται αυτή η «αρχαία ιστορία», όταν φρέσκο ​​αίμα ρέει στους δρόμους του Παρισιού; Επειδή το αίμα δεν θα έρεε, εάν δεν υπήρχε αυτή η «αρχαία» ιστορία και επειδή η αντίδραση στον πιο πρόσφατο απόηχο της διακομματικής καλλιέργειας του θρησκευτικού εξτρεμισμού από την Ουάσιγκτον εδώ και δεκαετίες, θα είναι σίγουρα περισσότερη αιματοχυσία, περισσότερη καταστολή και πιο βίαιες επεμβάσεις. Που με τη σειρά τους, αναπόφευκτα, θα παράγουν ακόμη περισσότερες θηριωδίες και αναστάτωση, σαν αυτές που βλέπουμε στο Παρίσι.

Γράφω βρισκόμενος σε απόγνωση. Απόγνωση, φυσικά, από την αχρειότητα που επέδειξαν οι δολοφόνοι των αθώων στο Παρίσι, αλλά ακόμα βαθύτερη απόγνωση για την αχρειότητα των σκανδαλωδών δολοφόνων, που μας έφεραν σε αυτό το άθλιο σημείο της ανθρώπινης ιστορίας: αυτά τα επιχρυσωμένα άτομα, που μπήκαν στις αίθουσες της εξουσίας εδώ και δεκαετίες στους υψηλούς θαλάμους της Δύσης, σκοτώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες αθώους ανθρώπους, συνθλίβοντας την κοσμική αντιπολίτευση ευνοώντας δικτάτορες – και ξανά, ξανά και ξανά – υποστηρίζοντας, χρηματοδοτώντας και εξοπλίζοντας μερικούς από τους πιο επιθετικούς σεχταριστές στη γη.

Και μία ακόμη αιτία της απόγνωσης: ότι, παρόλο που αυτή η ιστορική καταγραφή είναι εκεί ανοιχτή και γνωστή, υπάρχει άμεσα διαθέσιμη από τις πιο επικρατούσες πηγές, αγνοείται και θα συνεχίσει να αγνοείται πλήρως, τόσο από τους παίχτες της εξουσίας όσο και από το ίδιο το κοινό. Οι τελευταίοι θα συνεχίσουν να στηρίζουν τους πρώην, καθώς αναπαράγουν και αναμασούν τις ίδιες παλιές πολιτικές παρέμβασης, τις ίδιες παλιές ατζέντες της κυριαρχίας και της απληστίας, ξανά και ξανά και ξανά – δημιουργώντας ολοένα και πιο νέες κολάσεις για να ζούμε μέσα σε αυτές όλοι μας και δηλητηριάζουν τις ζωές των παιδιών μας και όλων εκείνων που θα έρθουν μετά από εμάς.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΤΟΥΣ

ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ-ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ-ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ

Μέσα σε κάθε «έθνος» υπάρχουν δύο έθνη: των καταπιεστών και του κόσμου της εργασίας.

Εκφράζουμε τη Διεθνιστική μας Αλληλεγγύη στην άλλη Γαλλία, των εργαζόμενων, των άνεργων, των γκέτο και των μεταναστών και καλούμε σε Κοινή Πάλη.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Παρίσι: Το....... αδιέξοδο;;;;;;

«Αδιέξοδο στο Παρίσι», αυτό διατυμπάνιζαν χτες όλα τα αστικά ΜΜΕ, σχετικά με τις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης - τρόικας, αναπτύσσοντας μια σειρά σενάρια για το τι πρόκειται να γίνει. Από τη φιλοκυβερνητική πλευρά, εκφράζεται η ανησυχία για αβεβαιότητα, ανασφάλεια, κινδύνους πολιτικής αποσταθεροποίησης. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, μιλάνε για ταπείνωση της κυβέρνησης στο Παρίσι, για ανικανότητα διαπραγμάτευσης, για την κυβέρνηση που είναι έτοιμη να δεχτεί ό,τι θέλουν οι δανειστές. Την ίδια στιγμή, μια σειρά από παράγοντες του αστικού πολιτικού συστήματος επαναφέρουν το ζήτημα της ανάγκης συνεννόησης ανάμεσα στις βασικές δυνάμεις της αστικής διαχείρισης, έτσι ώστε να μπορέσει να συγκροτηθεί ένα διαπραγματευτικό μέτωπο και να δοθεί μήνυμα πολιτικής σταθερότητας στους δανειστές.

Γελοιογραφία: Δημήτρης Γεωργοπάλης

Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα δεν μπορούμε να το προβλέψουμε. Αρκετά ενδεχόμενα είναι, πάντως, ανοιχτά. Για τους εργαζόμενους είναι βασικό ζήτημα να μην αποπροσανατολιστούν σε αυτές τις συνθήκες. Να μην υποκύψουν ούτε στους εκφοβισμούς και την καταστροφολογία για τον κίνδυνο η Ελλάδα να μείνει μόνη της, που επισείει η κυβέρνηση, ούτε στις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις, που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι μια κυβερνητική εναλλαγή με αυτόν στο τιμόνι θα εξασφαλίσει μια φιλολαϊκή διαπραγμάτευση.

Μπροστά τους βρίσκεται η συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου που θα είναι εδώ όπως και να εξελιχθεί η διαπραγμάτευση, με κάθε κυβέρνηση στο έδαφος του αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης του κεφαλαίου και της ΕΕ. Μπροστά τους βρίσκεται μια ζωή με τσακισμένα δικαιώματα, με υποβαθμισμένες λαϊκές ανάγκες, μια ζωή μειωμένων απαιτήσεων. Δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να κάνουν τα αδιέξοδα του συστήματος δικά τους αδιέξοδα. Εχουν τη δυνατότητα να βγουν από τους φαύλους κύκλους του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, να απεγκλωβιστούν από τα διάφορα αντιλαϊκά σενάρια της υποταγής και της αναμονής.

 Μόνος δρόμος που υπάρχει είναι να γίνουν οι ίδιοι, το εργατικό - λαϊκό κίνημα πραγματική αντιπολίτευση στα μονοπώλια, στα κόμματά τους, στην εξουσία τους, στην ΕΕ. Αυτόν το δρόμο δείχνουν τόσο το πανελλαδικό συλλαλητήριο την 1η Νοέμβρη όσο και η χτεσινή πανεργατική απεργία, παρά τις δυσκολίες με τις οποίες αναμετρήθηκε και την υπονόμευσή της από τον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό. Με ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα και λαϊκή συμμαχία να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση, να διαμορφωθούν προϋποθέσεις για ριζική ανατροπή της σημερινής κατάστασης με ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων με το λαό, την εργατική τάξη να συγκροτούν τη δικιά τους εξουσία. Προϋπόθεση είναι η ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ με κάθε τρόπο.

Χρειάζεται, λοιπόν, ετοιμότητα και επαγρύπνηση, ο λαός να παρέμβει με κάθε τρόπο στις εξελίξεις.

"Ρ" 28112014