Έφυγε πλήρης ημερών ο Μιχάλης Σταφυλάς (1920-2018)
ο εμβληματικός Ευρυτάνας λόγιος των καιρών μας!
Από το blog του φίλου μου ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ
Γεννήθηκε το μακρινό 1920 στη Γρανίτσα Ευρυτανίας την ιδιαίτερη πατρίδα του Ζαχαρία Παπαντωνίου και του Στέφανου Γρανίτσα. Η μητέρα του πέθανε στη γέννα και ο Μιχάλης μεγάλωσε με τη φροντίδα της γιαγιάς του. Ανήσυχο πνεύμα, σε ηλικία μόλις 16 ετών σταμπάρεται από την ασφάλεια εξαιτίας ενός πρωτοσέλιδου μαχητικού άρθρου του στην αθηναϊκή εφημερίδα "Πατρίς" όπου εν έτει 1936 κατήγγειλε τις αφόρητες συνθήκες φτώχειας και εγκατάλειψης που επικρατούσαν στην Ευρυτανία και το οποίο θεωρήθηκε επαναστατικό! Λίγο αργότερα, εν μέσω της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά, θα αποβληθεί αρχικά από τα γυμνάσια Καρπενησίου και Αγρινίου και στη συνέχεια κι απ' όλα τα γυμνάσια του Κράτους (!) με τη συνήθη κατηγορία της εποχής: "ανατρεπτική κομμουνιστική δράση κατά του καθεστώτος"! Εντέλει, μετά από έντονο προσωπικό αγώνα και πολλές περιπέτειες, θα τελειώσει το γυμνάσιο κάπου στην πρωτεύουσα. Κατόπιν εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ενώ παράλληλα δουλεύει στα λιγνιτωρυχεία στο Περιστέρι. Το 1942 οργανώνεται στην ΕΑΜική Αντίσταση και όπως είναι φυσικό εγκαταλείπει τα πάντα για να βρεθεί στο επίκεντρο του αγώνα στην Ευρυτανία! Υπήρξε επιστήθιος φίλος και συναγωνιστής του αλησμόνητου Δώρη Άνθη του οποίου μάλιστα διέσωσε σημαντικό τμήμα του ποιητικού του έργου. Μεταπολεμικά εργάζεται στο υπουργείο Μεταφορών. Η Απριλιανή χούντα του 1967 θα απολύσει από την εργασία του το Μιχάλη Σταφυλά και τη σύζυγό του. Τότε εκείνος ιδρύει τον εκδοτικό οίκο "Πολιτισμός" και κυκλοφορεί ένα μνημειώδες έργο, τους "Γίγαντες του Παγκοσμίου Πνεύματος" (σημαίνοντες συγγραφείς, μουσικούς, ζωγράφους). Αργότερα θα επαναπροσληφθεί στο υπουργείο αλλά θα μετατεθεί δυσμενώς στην επαρχία. Μεταπολιτευτικά θα συνταξιοδοτηθεί με το βαθμό του διευθυντή. Ο Μιχάλης Σταφυλάς σε όλα τα χρόνια του βίου του, μέχρι και το τέλος της ζωής του, δεν σταματά να μελετά και να γράφει. Ένας αμύθητος συγγραφικός πλούτος χαρακτηρίζει την ακατάπαυστη πνευματική του δράση! Εκατοντάδες βαρυσήμαντες εργασίες θα συνθέσουν το πολυσχιδές έργο του επιφανούς Ευρυτάνα λόγιου: λογοτεχνικά αριστουργήματα, συλλογές διηγημάτων, μυθιστορήματα, λαογραφικές μελέτες, άρθρα, χρονογραφήματα, πονήματα για την τέχνη, θεατρικά έργα, ποιήματα, ιστορικές έρευνες, αντιστασιακές καταγραφές με πολύτιμες μαρτυρίες και σπάνια ντοκουμέντα από τους αγώνες του λαού μας, παρουσιάσεις προσωπικοτήτων, δοκίμια, βιογραφίες και κριτικές μελέτες δεκάδων μεγάλων λογοτεχνών. Ο Μιχάλης Σταφυλάς έγραψε 42 βιβλία! Δικό του δημιούργημα και το πολύτομο πρωτοποριακό έργο "Διαρκής Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας"! Παράλληλα διετέλεσε εκδότης ή διευθυντής σημαντικών φιλολογικών περιοδικών (Πνευματική Ζωή, Θεσσαλική Εστία, Ευρυτανικά Χρονικά κλπ). Πρώτος ο Μιχάλης Σταφυλάς παρουσίασε στην Ελλάδα τον μεγάλο Τούρκο ποιητή Ναζίμ Χικμέτ! Τιμήθηκε γι' αυτό με το βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας "Ιπεκτσί"! Το 2002 θα βραβευθεί για το πληθωρικό του έργο και από την Ακαδημία Αθηνών. Υπήρξε εξέχων στέλεχος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών αλλά και της Διεθνούς Εταιρίας Λογοτεχνίας. Η πνευματική προσφορά του αναγνωρίστηκε παγκόσμια και κείμενά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Η πολυαγαπημένη Ευρυτανία με το υπέροχο φυσικό κάλλος και την απαράμιλλη αγωνιστική παράδοση αποτελούσε πρωταρχική πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για το διαπρεπή συμπατριώτη μας που ήταν ιδιαίτερα αγαπητός για το ήθος και την εντιμότητά του. Θα κλείσουμε αυτή τη σύντομη αναφορά μας με τα ίδια τα λόγια του Μιχάλη Σταφυλά: "Η λογοτεχνία είναι η απεικόνιση της ζωής των ανθρώπων με τις συναισθηματικές φορτίσεις, με τους οραματισμούς και τις προσδοκίες, με τους αγώνες και τις αγωνίες. Ακόμα και με τα προδομένα τους όνειρα. Δικαιολογημένα λοιπόν, ο απλός άνθρωπος κρατώντας ένα βιβλίο ρωτάει το συγγραφέα του: Τι υπάρχει για μένα στην τέχνη σου; Αν δεν υπάρχει τίποτα μη μουτζουρώνεις άδικα το χαρτί..."
Ως "ύστατο χαίρε" δημοσιεύουμε ολόκληρο το αριστουργηματικό ποιητικό έργο του Μιχάλη Σταφυλά με τίτλο "Ευρυτανία" (1962)
"Ποτέ δεν απόσωσες ακέριο
εν΄ άσπρο καρβέλι χαράς
στη ζωή σου
κι’ η ξερή μπομπότα της πίκρας σου
έδωσε το χρώμα της στα παιδιά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου