Από το νέο μακελειό του Παλαιστινιακού λαού έως τα ευρωατλαντικά «χαμόγελα» στα Δυτικά Βαλκάνια και από τις κόντρες των ιμπεριαλιστικών «θεσμών» για το κρατικό χρέος έως τα νέα βάρβαρα μέτρα της 4ης «αξιολόγησης» και τις δεσμεύσεις για τα επόμενα πολλά χρόνια, η σαπίλα και τα αδιέξοδα, οι αντιφάσεις και οι ανταγωνισμοί του εκμεταλλευτικού συστήματος διαπερνούν σαν νήμα και δίνουν τον τόνο των εξελίξεων, φέρνουν ένταση της εκμετάλλευσης και νέους κινδύνους στο κατώφλι των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.
Ετσι εξηγείται και η κυβερνητική υποκρισία και χυδαιότητα που έσπασε όλα τα κοντέρ στις αρχές της βδομάδας, με αφορμή τους πάνω από 60 εν ψυχρώ δολοφονημένους Παλαιστίνιους και τους χιλιάδες τραυματίες από τα ισραηλινά πυρά επειδή διαδήλωναν για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος και ενάντια στην προκλητική απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να μεταφέρει την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντάς την ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και δίνοντας αέρα στα πανιά της επιθετικότητας του κράτους του Ισραήλ στην περιοχή.
Το έγκλημα δεν έχει μόνο πρωταγωνιστές, αλλά και συνενόχους, όσους, όπως η ΕΕ, κάνουν πλάτες στο κράτος - δολοφόνο συνιστώντας του να μη χρησιμοποιεί «δυσανάλογη» βία, τσουβαλιάζουν θύτες και θύματα ζητώντας από τους Παλαιστίνιους να διαδηλώνουν και να πεθαίνουν «ειρηνικά», ενώ «ταΐζουν» τη μεγάλη φωτιά των ανταγωνισμών που καίει τη Μέση Ανατολή με τους σχεδιασμούς των δικών τους μονοπωλίων για τον έλεγχο του ενεργειακού και άλλου πλούτου της περιοχής.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τα θύματα και την ίδια ώρα μοιράζει κι εκείνη νουθεσίες «αυτοσυγκράτησης» σε Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους, «ξεπλένει» ΗΠΑ και ΕΕ αναγορεύοντας τους εμπρηστές σε «παράγοντες ειρήνευσης» και «σταθερότητας», βαθαίνει σε όλα τα επίπεδα την πολιτική - οικονομική - στρατιωτική συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο, αποσπώντας τα συγχαρητήρια των ΗΠΑ για τους ρόλους «γέφυρας» που παίζει στους ενεργειακούς και στρατιωτικούς σχεδιασμούς που τους συνοδεύουν.
«Η αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή», που την Πέμπτη στη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ - Δ. Βαλκανίων ο πρωθυπουργός αναγόρευσε σε «κεντρικό πρόταγμα», περνάει ακριβώς μέσα από αυτούς τους ρόλους, στη Μέση Ανατολή αλλά και «στην άλλη άκρη του γεωστρατηγικού τόξου», στο ακόμα πιο «γνώριμο» για την αστική τάξη πεδίο των Βαλκανίων, εκεί όπου πρωταγωνιστεί ώστε να «τρέξει» ο σχεδιασμός ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ, ανταγωνιστικά προς τη Ρωσία.
Η ομολογία της κυβερνητικής «Αυγής» ότι «τυχόν συμφωνία επί του "Μακεδονικού" θα "ξεκλειδώσει" τον δρόμο της ΠΓΔΜ προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ - και αυτός ο σχεδιασμός εντάσσεται σε ευρύτερο στρατηγικό σχέδιο των Βρυξελλών, αλλά και της Ουάσιγκτον, για ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια και για "κλείδωμα" τυχόν "κερκόπορτας" προς το εσωτερικό της ΕΕ», δείχνει γιατί η άμμος πέφτει τώρα πιο γρήγορα στην «κλεψύδρα» των διευθετήσεων με την ΠΓΔΜ και την Αλβανία, εξηγεί την πρεμούρα της κυβέρνησης να στήσει σχήματα ευρωατλαντικής «συνεργασίας» των καπιταλιστικών κρατών της περιοχής.
Τα σχέδια αυτά, που πάνε χέρι χέρι με τα σχέδια των ευρωπαϊκών μονοπωλίων για την ενεργειακή και μεταφορική «διασύνδεση» της περιοχής, σε αντίθεση με τα όσα λέει η κυβερνητική προπαγάνδα, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν τις ανοιχτές πληγές που άφησε στην περιοχή ο προηγούμενος γύρος των σχεδίων ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ, τους εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς, την επαναχάραξη συνόρων κ.ο.κ., αλλά αντικειμενικά βάζουν τις βάσεις για ακόμα μεγαλύτερη όξυνση, για ένα νέο γύρο ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων που θα πληρώσουν και πάλι οι λαοί της περιοχής.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 10-20-05-2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου