Η Τομεακή Οργάνωση Βέροιας του ΚΚΕ πραγματοποίησε με επιτυχία εκδήλωση με θέμα: «Οι θέσεις του ΚΚΕ για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας» την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας. Ομιλήτρια ήταν Ελένη Μαυροπούλου στέλεχος του κόμματος. Πήραν μέρος γονείς (αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας Ενώσεων Γονέων),εκπαιδευτικοί και μαθητές.
Στην εισήγηση της ανάμεσα στ’ άλλα τόνισε : «..Η πρόταση μας για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων, δεν έχει απλό ακαδημαϊκό χαρακτήρα.
Προορίζεται για όπλο στη καθημερινή πάλη, για να μπολιάσει τους αγώνες, τις διεκδικήσεις του λαού και της νεολαίας, να διαμορφώσει κριτήριο αντιπαράθεσης στις αλλαγές που κατά καιρούς προωθούνται και διαφημίζονται. Γνωρίζουμε τις καθημερινές δυσκολίες που βιώνει η λαϊκή οικογένειας, έχουμε επίγνωση των σύνθετων προβλημάτων, το καταιγισμό των εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα. Δεν κάνουμε πίσω. Δουλεύουμε με σχέδιο, επιμονή και υπομονή ώστε να διαμορφώνονται όροι μορφωτικών απαιτήσεων καταπολεμάμε στην πράξη την παραίτηση, την απαξίωση της σχολικής γνώσης συνολικά που απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον ορθολογισμό και την επιστήμη. Αυτόν τον κόσμο με τη δύναμη της γνώσης μπορούμε να το εξηγήσουμε. Με την οργάνωση της πάλης μπορούμε να τον αλλάξουμε…»
Αναφερόμενη στη ουσία της πρότασης υπογράμμισε: «Το σχολείο για το οποίο μιλάμε είναι ενιαίο.
Εμείς θέλουμε ένα σχολείο που θα δουλεύει για την όσο το δυνατόν αρμονική ανάπτυξη των ικανοτήτων. Ενα σχολείο που θα οργανώνει την επαφή του νέου με όλες τις πτυχές του ανθρώπινου πολιτισμού.
Να μπορεί το παιδί, ο νέος να διευρύνει τις παραστάσεις του, τα ερεθίσματά του, γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι κάθε άνθρωπος δεν έχει μόνο μια ικανότητα, αλλά πολλές.
Η προσωπικότητα του ανθρώπου αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, που δεν κατακερματίζεται για να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να συμβάλει από πολλούς δρόμους στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, ανεξάρτητα από την επαγγελματική επιλογή που θα κάνει.
Σε αυτήν τη βάση αντιμαχόμαστε αντιδραστικές αντιλήψεις που όλες συγκλίνουν στο ότι "κάποιοι δεν παίρνουν τα γράμματα", είτε στην πιο πονηρή ότι "κάποιοι έχουν άλλου είδους ευφυΐες" και γι' αυτό το σχολείο πρέπει να διαφοροποιείται.
Γιατί προφανώς υπάρχουν παιδιά με διαφορετικές κλίσεις, ταλέντα κ.λπ.
Ικανά σε κάποια πεδία και λιγότερο προχωρημένα σε άλλα.
Αυτή η τάση μπορεί να εκφράζει - και συνήθως έτσι είναι - και διαφορετική κοινωνική καταγωγή.
Το ζήτημα όμως είναι άλλο: Ποια είναι η ευθύνη της κοινωνίας απέναντι σε όλα τα παιδιά.
Σε τελική ανάλυση, γιατί ένα ενιαίο σχολείο δεν μπορεί να αναπτύσσει εξίσου όλα τα ταλέντα των μαθητών, να δίνει καταρχάς σε όλους τη δυνατότητα να τα ανακαλύψουν;
Η σύνδεση θεωρίας και πράξης είναι πρακτική απάντηση στο καθήκον της σοσιαλιστικής οικοδόμησης
Εμείς μιλάμε για ένα σχολείο θεωρίας και πράξης. Που η θεωρία δεν θα συναντιέται απλά με την πράξη, αλλά θα είναι η μία στοιχείο της άλλης.
Η εργασία θα έχει κεντρικό ρόλο στην αγωγή του νέου ανθρώπου. Θα καταξιώνεται στη συνείδηση του μαθητή ως κινητήρια δύναμη της κοινωνίας.
Αλλωστε, είναι στο DNA της κομμουνιστικής ιδεολογίας ο σκοπός της κατάργησης του κοινωνικού καταμερισμού της εργασίας, της αντίθεσης διανοητικής - χειρωνακτικής εργασίας. Και αυτό όχι από μια απέχθεια προς τη δουλειά με το χέρι αλλά με βάση την αρχή ότι η εργατική τάξη πρέπει να είναι μορφωμένη για να μπορεί να ασκήσει αποτελεσματικά τη δική της εξουσία.
Ακόμα παραπέρα. Η σύνδεση θεωρίας και πράξης, η κατεύθυνση για μια όσο το δυνατόν ισόρροπη ανάπτυξη της αυριανής εργατικής βάρδιας, είναι πρακτική απάντηση στο καθήκον της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Μόνο σε συνθήκες κατάργησης της ταξικής εκμετάλλευσης μπορεί να αναπτυχθεί και μόνο μια τέτοια κοινωνία την έχει ανάγκη. Ως συνέπεια αυτού, αντιπαλεύει τη μονόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας που αναπαράγεται στο αστικό σχολείο και την αστική κοινωνία.
Εξασφαλίζει την καθολική ετοιμότητα προς οποιαδήποτε μορφή της, την όσο το δυνατόν πιο ελεύθερη επιλογή του είδους της εργασιακής δραστηριότητας καθώς και τη δυνατότητα της αλλαγής της.
Είναι η απάντηση που δίνει το εργατικό κράτος στην αντικειμενική τάση που υπάρχει και σήμερα. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων να δίνει νέα γνωστικά πεδία, νέες εφαρμογές, που περισσότερο υποκαθιστούν όχι μόνο χειρωνακτική αλλά και νοητική εργασία.
Είναι η απάντηση που δίνει η νέα κοινωνία στις δυνατότητες για διεύρυνση της γενικής μόρφωσης, της ειδίκευσης, της κινητικότητας της σύγχρονης εργατικής τάξης…»
Μετά την εισήγηση ακολούθησε πλούσιος διάλογος με τους παρευρισκόμενους.
πηγή : η άλλη άποψη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου