Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα με τα πηγαινέλα στο χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς.
Φύγε εσύ, έλα εσύ, μοιάζει η κατάσταση, με στελέχη να εγκαταλείπουν το Ποτάμι για να ενταχθούν στο ΠΑΣΟΚ, πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ να επιστρέφουν σαν ...σύμμαχοι επικεφαλής δικών τους σχημάτων, άλλοι να προσανατολίζονται στη συγκρότηση νέων κομμάτων που θα συνεργαστούν μετά με τα υπάρχοντα...
Κοινώς, επί τόπου τροχάδην, σε ένα χώρο που ψάχνεται και ψάχνει τρόπο να υπάρξει στο αστικό πολιτικό σύστημα με αναβαθμισμένο ρόλο υποστηλώματος είτε της ΝΔ είτε του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κρατάει πια τα σκήπτρα της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας και δεν αφήνει περιθώριο τέτοιων φιλοδοξιών στους υπόλοιπους του χώρου.
Αυτοί περιορίζονται στη διεκδίκηση ρόλου «τσόντας» για να εξασφαλίζεται απρόσκοπτα η εναλλαγή στην αστική διαχείριση. Αλλωστε, το έδαφος υπάρχει και είναι τα προτάγματα της αστικής τάξης που τους δεσμεύουν όλους σε κοινή πλεύση. Η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, η αναβάθμιση του ρόλου του εγχώριου κεφαλαίου στην ευρύτερη περιοχή κ.λπ. κ.λπ.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το λαό; Εχουν στο βαθμό που τέτοιες διεργασίες πασχίζουν να τον εγκλωβίσουν με νέες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις σε νέες παγίδες για να χειραγωγήσουν τη δυσαρέσκεια και την οργή του ή, ακόμα χειρότερα, να αποσπάσουν τη συναίνεσή του σε μια βαθιά αντιλαϊκή πολιτική που του τη σερβίρουν σαν μονόδρομο.
Να τους γυρίσει δίχως δεύτερη σκέψη την πλάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου