Λιάνα Κανέλλη: Μαύρο φως!!!!!

Πάνω στο αίμα των σκιτσογράφων και των άλλων θυμάτων της μαύρης επίθεσης, της αποτρόπαιης δόλιας εκτέλεσης ανθρώπων με απώτερο στόχο την παραγωγή ενός θεάματος τρόμου, αρχίζει να χτίζεται δυστυχώς η καρικατούρα της «Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας»... Γιγάντιες λαϊκές μάζες σπρώχνονται να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους, είτε με παραλυτική τελετουργική σιωπή είτε με μεγαλόστομη φλυαρία του εύκολου διαδικτυακού πένθους. Και συνάμα θα σπάνε τα αβγά, με πρόσχημα τα στειλιάρια της κρίσης, οικονομικής, ανθρωπιστικής, πολιτισμικής... και θα βγαίνουν τα ναζιστόφιδα, αλλά και ο στρατός στους δρόμους. Ολα στα φόρα, για να σταματήσει το μυαλό να σκέφτεται κι ακόμη και τα παιδιά να τοποθετούνται απέναντι στο αποτέλεσμα μόνον, μην ψάχνοντας ποτέ την αρχή και την αιτία.

Ισως ελάχιστοι πληροφορήθηκαν ως τώρα πως το 2015 είναι αφιερωμένο στην Ευρώπη, στην επιστήμη, στην τεχνική και την τέχνη του Φωτός. Το έτος Φωτός άρχισε πρώτη να γιορτάζει η Γαλλία από τον προηγούμενο μήνα, συγκεντρώνοντας πλήθη σε πλατείες και μπροστά σε διάσημα ή μη κτίρια, που φωτίζονταν περίτεχνα από μοντέρνους καλλιτέχνες. Στην Πόλη του Φωτός ήρθε το σκοτάδι, αυτή τη φορά με φανατικό ισλαμικό πρόσημο, με φονταμενταλιστικές πρακτικές του 21ου αιώνα, που εγκαινιάστηκαν στις ΗΠΑ την 11η Σεπτέμβρη. Κι από τότε, το σκοτάδι κάθε λογής, κάθε μορφής, κάθε θεού, απλώθηκε στη «Δύση» για να φταίει «η Ανατολή»...

Η βιομηχανία και τα μέσα παραγωγής αυτού του φωτός κι αυτού του σκότους των γεγονότων πρέπει να συγκεντρωθούν στα ελάχιστα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, ώστε η πληροφορία ως προϊόν και η πληροφόρηση ως διαδικασία άσκησης δικαιωμάτων, να περάσουν στους πολυεθνικούς διακομιστές συμφερόντων. Η πολιτική θα συμπήξει γρήγορα εκείνες τις συμμαχίες προθύμων, που θα εξάγουν φως τάχα μου για να γεμίσουν τις μαύρες τρύπες που ανοίγει πάντα στο πετσί της Γης ο ιμπεριαλισμός.

Εδώ, στον τόπο μας, η σκέψη αυτές τις ώρες συμπιέζεται στα πυροτεχνήματα - ονόματα των ψηφοδελτίων κι έτσι τα κριτήρια ψήφου - κουκκίδες στο μεγάλο υποφωτισμένο σκοταδιστικό κάδρο της οξυμένης ταξικής σύγκρουσης - χάνονται στις διαστρεβλώσεις ενός ιδιότυπου και άκρως επικίνδυνου «συναισθηματικού ορθολογισμού». Οι κραυγές των σωτήρων μετατρέπονται από ώρα σε ώρα, σε κείνο το εμπόριο ψευδαισθήσεων που φτιάχνει το χρήσιμο σλόγκαν: «Χαμένοι για χαμένοι είσαστε, ελάτε να καμωθούμε μαζί ότι νικήσατε» !

Ανέκαθεν στις εμβριθείς αναλύσεις των αστών και στην αντιεπιστημονική, ιδιοτελή ιδιοποίηση των αρχών του Διαφωτισμού από γκρουπούσκουλα, μορφώματα, συμμαχίες, κόμματα κι αποκόμματα, οι... περίφημοι χρήσιμοι ηλίθιοι αντικαθίστανται από τους χρήσιμους βαρβάρους. Στο σημερινό κόσμο και την εικόνα του, που φτιάχνεται σε οθόνες παντός μεγέθους, μια ζωή αποτιμάται σε σέλφις, σφαίρες ή αριθμό σοκαριστικών εικόνων. Σιγά σιγά κι ανεπαισθήτως, αλλάζουν οι λέξεις, τα τραύματα και τα θαύματα, κι ο λαός εκτός τειχών.

Την ώρα που γράφω τούτες τις γραμμές, οι οθόνες είναι γεμάτες από πάνοπλους μαυροντυμένους στρατοαστυνόμους που κυνηγάνε πάνοπλους μαυροντυμένους τζιχαντιστές κι ανάμεσα πέφτουν διακοπές για διαφημίσεις και δημοσκοπήσεις. Στην ατμόσφαιρα κυριαρχεί θαρρείς η αποφορά μιας «οιονεί νύχτας Αγίου Βαρθολομαίου», που ο καθένας την παίζει στην αυτοσκηνοθετημένη επανάληψη της σκοπιμότητάς του...

Η καρδιά μου είναι βουτηγμένη στα αίματα των ανολοκλήρωτων σκίτσων και των ατύπωτων άρθρων των δημοσιογράφων του «Charlie». Κι ο νους μου βυθισμένος στη σκέψη ότι κανείς δε θα χρειαζόταν να αναφωνήσει «είμαι Σαρλί», αν είχε μπορέσει και είχε αφεθεί να σκεφτεί ελεύθερα, ποιος πραγματικά θέλει να είναι, πού στ' αλήθεια είναι, πώς αντέχει να είναι και γιατί. Αλλά όσο η γενικευμένη, και πολλαπλώς επικερδής για την εξουσία, κατατρομοκράτηση των μαζών, καταφέρνει να διαχωρίζει την καρδιά του καθενός απ' το μυαλό του, τόσο θα ελέγχει και θα κατασκευάζει είτε νίκες χωρίς αντίκρισμα είτε γέλιο που να σκοτώνει. Μαύρο Φως...