Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν με κάθε τρόπο να αφήσουν έξω από την προεκλογική συζήτηση το τι συμβαίνει στις άλλες χώρες της ΕΕ. Πρόκειται για μια δυσάρεστη και διόλου βολική και για τα δύο κόμματα δοκιμασία αλλά και για τα υπόλοιπα κόμματα της ΕΕ. Κι αυτό γιατί όταν ανοίγει τέτοια συζήτηση αποκαλύπτεται περίτρανα ότι την επόμενη μέρα των εκλογών, είτε με τη λεγόμενη σταθερότητα της ΝΔ είτε με το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» του ΣΥΡΙΖΑ, τα βάρβαρα μέτρα θα συνεχιστούν, όπως εφαρμόζονται ως χιονοστιβάδα και στην υπόλοιπη ΕΕ, οπουδήποτε τα μονοπώλια έχουν την εξουσία στα χέρια τους.
Σε όλες τις χώρες, με ή χωρίς μνημόνια, εντός ή εκτός Ευρωζώνης, σε μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες ή μικρότερες, είτε με κυβερνήσεις φιλελεύθερες είτε με σοσιαλδημοκρατικές, και με τη συμμετοχή ή την ανοχή της «νεοαριστεράς» των κομμάτων του λεγόμενου Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ακόμα και με τη σύμπραξη όλων στο όνομα της εθνικής συναίνεσης, ίδιος είναι ο αντιλαϊκός μονόδρομος, κοινός ο παρονομαστής φτώχειας κι εξαθλίωσης για τους εργαζόμενους
Η εικόνα «μιλά» από μόνη της:
Στη Γαλλία, η οποία δεν έχει μνημόνιο και τρόικα, του «νέου αέρα» του Ολάντ, που ο ΣΥΡΙΖΑ, σπέρνοντας αυταπάτες, ευχόταν αυτός να μη γίνει ...Ολαντρέου, προωθούνται πετσόκομμα κοινωνικών επιδομάτων κι άλλες περικοπές πάνω από 50 δισ. ευρώ, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, μείωση συντάξεων, γενίκευση ελαστικών σχέσεων εργασίας, κατάργηση της Κυριακής αργίας.
Στην Ιταλία, που επίσης δεν έχει μνημόνιο και τρόικα, του άλλου «εταίρου» του Νότου, του Ρέντσι, προωθούνται περικοπές 23 δισ. ευρώ σε κοινωνικά επιδόματα, γενικεύονται κι απελευθερώνονται οι απολύσεις στο όνομα της κρίσης και της αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων. Εξαπλώνονται η μαθητεία, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, ενώ για τις νέες προσλήψεις αορίστου χρόνου προβλέπεται η απαλλαγή της καταβολής των εισφορών από τη μεριά της εργοδοσίας.
Στη Βρετανία, που δεν έχει ευρώ κι εμφανίζεται με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην ΕΕ (πάνω από 2%), οι πραγματικοί μισθοί πέφτουν εδώ κι 6 συναπτά χρόνια. Η πραγματική αξία του μέσου μισθού πλήρους απασχόλησης μειώθηκε κατά 487 λίρες το 2014 κι ο μέσος μισθός πλήρους απασχόλησης έχει μειωθεί σε πραγματικούς όρους κατά 2.509 λίρες από το 2010 - δηλαδή περίπου 50 λίρες τη βδομάδα. Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 68 αυξήθηκαν στα 70, ενώ ενισχύεται δραματικά το ποσοστό των συνταξιούχων που αναγκάζονται να ξαναδουλέψουν. Η μείωση της ανεργίας που εμφανίζει η Βρετανία συνοδεύεται από το ανατριχιαστικό στοιχείο ότι μόλις ο ένας από τους 40 νεοπροσλαμβανόμενους είναι με πλήρη απασχόληση, οι υπόλοιποι λιώνουν στην ελαστική δουλειά, στη μαθητεία και τις «συμβάσεις μηδενικών ωρών», που τριπλασιάστηκαν μέσα σε ένα χρόνο.
Στην Ιρλανδία, που υποτίθεται ότι «απαλλάχτηκε» από το μνημόνιο και την τρόικα, περνά το χαράτσι στο νερό που έχει ξεσηκώσει μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις. Επίσης, ψηφίστηκαν μειώσεις σε οικογενειακά επιδόματα, επιδόματα ανεργίας, αναπηρίας, θέρμανσης, αύξηση φόρων σε βενζίνη, σε κατοικίες, καταργήθηκε η κρατική συμμετοχή για τις υπηρεσίες Υγείας των Ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης, επήλθε πετσόκομμα συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων και 5% μείωση μισθών στο Δημόσιο με περικοπές 4 δισ. ευρώ.
Στην Πορτογαλία, που επίσης δέχεται τα συγχαρητήρια της ΕΕ για την πορεία εξόδου της από τα μνημόνια μετά από το τσουνάμι των βάρβαρων μέτρων της προηγούμενης περιόδου, ο νέος γύρος αντεργατικών ρυθμίσεων προβλέπει αύξηση του εργάσιμου χρόνου στα νοσοκομεία και στο Δημόσιο, αξιολόγηση στους εκπαιδευτικούς, νέες περικοπές στους θεωρούμενους υψηλούς μισθούς και συντάξεις. Αγριες περικοπές 14 εκατομμυρίων από τα κονδύλια για την Παιδεία τον 2015.
Στην Ισπανία της φιλελεύθερης κυβέρνησης, χωρίς μνημόνιο και τρόικα, έχουν επιβληθεί το τελευταίο μόνο εξάμηνο νέοι φόροι στο επίδομα αναπηρίας και απόλυσης, νέες περικοπές στον προϋπολογισμό μετά από την προειδοποίηση που έστειλε το Γιούρογκρουπ. Στη χώρα με την ανεργία στο 25% στα τέλη Δεκέμβρη η κυβέρνηση με νόμο πλέον έβαλε στο γύψο το δικαίωμα στη διαδήλωση ή την απλή συνάθροιση έξω από κυβερνητικά κι άλλα δημόσια κτίρια, ενώ παράλληλα ενισχύει τις απελάσεις μεταναστών.
Στη Σουηδία, με πλέον «κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης», προωθούνται: Μείωση των επιδομάτων ασθενείας, του επιδόματος ανεργίας και μείωση της διάρκειας λήψης του, γενίκευση της επινοικιαζόμενης εργασίας, εξάπλωση των επιχειρήσεων που δεν υπογράφουν Συλλογική Σύμβαση, αλλά ατομική. Αύξηση κατά 50% των «εργατικών ατυχημάτων», δηλαδή των εργοδοτικών εγκλημάτων στους χώρους δουλειάς, περαιτέρω παράδοση της Υγείας και της Παιδείας στους ιδιώτες.
Στη Δανία, με τη λεγόμενη «κόκκινη κυβέρνηση» των σοσιαλδημοκρατών, που έχουν την «ανοχή» των οπορτουνιστών της Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας, αδελφού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, πέρασαν: Ο νόμος παρακράτησης από τον εργοδότη μέχρι και 7,5% του μισθού των εργαζομένων με την «έγκρισή» τους για να δημιουργείται επενδυτικό ταμείο που στηρίζει την κερδοφορία της επιχείρησης. Μείωση διάρκειας επιδόματος ανεργίας και υποχρέωση του ανέργου να δουλέψει σε οποιαδήποτε δουλειά του προταθεί χωρίς να πληρώνεται από τον εργοδότη προκειμένου να συνεχίζει να λαμβάνει το επίδομα. Δραματικές περικοπές στα αναπηρικά επιδόματα. Ατομικές συμβάσεις στους εκπαιδευτικούς και συνολικά ενίσχυση της επινοικιαζόμενης εργασίας.
"Ρ" 11012015
"Ρ" 11012015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου