 |
Ο Αλ. Τσίπρας, ελάχιστες μέρες πριν από τις
ευρωεκλογές, σε τηλεοπτική του συνέντευξη (και όχι σε κάποια «ανύποπτη στιγμή»
και σε περιορισμένο ακροατήριο) επέλεξε να κάνει μια τόσο ανοιχτή δήλωση
αφοσίωσης στις στρατηγικές επιλογές του ντόπιου κεφαλαίου: «Ισχυρίζομαι, και το λέω με όλη τη δύναμη της
φωνής μου, πως η χώρα ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, αυτό
δεν αμφισβητείται».
Είναι προφανές
ότι ως δύναμη που διεκδικεί με πολλές πιθανότητες την αστική διακυβέρνηση και
πρέπει να δίνει συνεχώς διαπιστευτήρια στο κεφάλαιο εντός και εκτός Ελλάδας, ο
ΣΥΡΙΖΑ δε θα μπορούσε να αρκεστεί πια στη διατύπωσή του περί «Ευρώπης χωρίς
ΝΑΤΟ», έστω κι αν αυτή έτσι κι αλλιώς στην ουσία δεν ήταν παρά μια «ντρίμπλα»,
για να μη φαίνεται το γεγονός ότι αρνείται να βάλει θέμα εξόδου της χώρας από
το ΝΑΤΟ.
Τι άλλο είπε ο
Αλ. Τσίπρας στην ίδια συνέντευξη; «Με απασχολεί η χώρα σε αυτήν την κρίσιμη
γεωπολιτική συγκυρία να αποκτήσει στηρίγματα (...) Να
έχει συμμάχους ισχυρές χώρες που παίζουν ρόλο στα γεωπολιτικά πράγματα»... Ολοφάνερη
η δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ για ενίσχυση των συμμαχιών της ελληνικής αστικής τάξης,
με ισχυρούς «παίχτες» μάλιστα, που «παίζουν ρόλο» στους επικίνδυνους
ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Σε αυτήν την κατεύθυνση εντάσσεται άλλωστε
και το προεκλογικό ταξίδι του Αλ. Τσίπρα στη Μόσχα: Στην προσπάθεια να πείσει
ότι μπορεί να «παίξει» μέσα στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, να
«πατήσει» και σε ανταγωνιζόμενα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα.
 |
Τι το
«ριζοσπαστικό» και «καινοτόμο» έχει άραγε αυτή η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ για
«πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική; Μήπως οι «μπίζνες» με την Κίνα που προωθεί η
συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (την ίδια ώρα μάλιστα που οξύνονται οι αντιθέσεις και
μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, αλλά και μεταξύ ΕΕ και Κίνας) δεν αποτελούν αντίστοιχη
προσπάθεια να κάνει τέτοιο «παιχνίδι»; Μέχρι και η, τάχα «αντισυστημική», Χρυσή
Αυγή, πριν από λίγες μέρες, με άρθρο στην ιστοσελίδα της, «πλασαριζόταν» ως η
δύναμη που μπορεί να βρει τη «χρυσή τομή» στους διεθνείς ανταγωνισμούς που
ακουμπάνε την Ελλάδα, «να την επωμιστεί και να τη διαχειριστεί». Οι λαοί,
βέβαια, με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό της Ουκρανίας, έχουν πικρή πείρα από
τις αστικές τάξεις που πήγανε να «παίξουν» σε πολλά ταμπλό στους
ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς...
Ανεξάρτητα από την
εκπλήρωση ή μη των στόχων του ντόπιου κεφαλαίου, ο δρόμος αυτός μόνο νέα βάσανα
μπορεί να φέρει στο λαό, μετατρέποντας τα «γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα», τον
ορυκτό και φυσικό πλούτο κάθε χώρας σε «κόλαση» και όχι ευλογία για τους λαούς.
Η εργατική τάξη,
τα λαϊκά στρώματα πρέπει σε κάθε περίπτωση να μη στοιχηθούν πίσω από τους
στόχους των καπιταλιστών, να παλέψουν ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΝΑΤΟ -
ΕΕ - ΗΠΑ, για την αποδέσμευση από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Η
κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα
είναι ο μόνος δρόμος για την ένωση των λαών στη βάση της κοινωνικής ευημερίας
και της ειρηνικής διεθνιστικής συμβίωσής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου