Οι λαοί "ξεγελιούνται" αλλά,....... δεν ξεχνούν εύκολα!!!!

Χρόνια τώρα, μετά την ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τόνοι λάσπης έχουν πέσει, σχετικά με την άλλη κοινωνία που οικοδομούνταν εκεί, μέσα από αντίξοες συνθήκες , σε δρόμους που για πρώτη φορά χαράχτηκαν, με αδυναμίες, λάθη, αλλά και εντυπωσιακά επιτεύγματα. Πάνω από 20 χρόνια , οι λαοί των χωρών αυτών, «γεύτηκαν» τα «πλεονεκτήματα της ελεύθερης αγοράς» (που διακήρυτταν και παλιοί τους ηγέτες, που είχαν φορέσει τον μανδύα των «ανανεωτών κομμουνιστών» όπως ο Μ. Γκορμπατσόφ) , κατέβηκαν πολλά κοινωνικά σκαλιά σε σχέση με αυτό που είχαν και όπως δείχνουν συχνές δημοσκοπήσεις, δεν ξεχνούν «τι είχαν και τι έχασαν», αν και αυτό δεν εκφράζεται ακόμη σε επίπεδο δράσης ή και πολιτικής συνειδητοποίησης από μέρους τους. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τα πράγματα θα συνεχίσουν να είναι έτσι στον «αιώνα τον άπαντα»….

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις, έδωσε η προσπάθεια προσβολής της ιστορικής μνήμης, του «Κόκκινου Οκτώβρη» με την τοποθέτηση ενός τεράστιου μπαούλου της «Luis Vuitton» στην Κόκκινη Πλατεία. Στο μέρος-σύμβολο δηλαδή για τους προλετάριους όλου του κόσμου, που ακόμη και η UNESCO το έχει χαρακτηρίσει ως «Μνημείο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς». Ήταν μία σαφώς μελετημένη κίνηση, με στόχο να καταδείξει το τελειωτικό χτύπημα της «κοιτίδας» της σοσιαλιστικής επανάστασης, να δώσει ένα σύμβολο (που τόσο χρειάζεται) στον καπιταλιστικό κόσμο τον σπαρασσόμενο από βαθιά και αγιάτρευτη κρίση. Χαρακτηριστικός εξάλλου και ο τίτλος του «ΕΘΝΟΥΣ»: «Η Louis Vuitton «άλωσε» την Κόκκινη Πλατεία». Ήθελαν πολύ απλά να κατασκευάσουν ένα σύμβολο που να αποδεικνύει  ότι «ο καπιταλισμός νίκησε οριστικά και αμετάκλητα»,κάτι αντίστοιχο δηλαδή με την κόκκινη σημαία που υψώθηκε τον Μάη του 1945 στο Ραϊχστάγκ, παίρνοντας έτσι την ιστορική «ρεβάνς».

Δεν τους πέρασε όμως. Οι αντιδράσεις που υπήρχαν ανάγκασαν τους δημιουργούς του να το αποσυναρμολογήσουν. Οι προσπάθειες φυσικά οριστικού «ξηλώματος» κάθε πράγματος που θυμίζει τα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης (π.χ το Μαυσωλείο του Λένιν)  δεν πρόκειται να σταματήσει. Οι «φύλακες θα πρέπει να έχουν γνώση και να επαγρυπνούν». Και κυρίως όμως είναι ανάγκη, εκεί και σε ολόκληρο τον κόσμο να επιχειρήσουν εκ νέου, το επαναστατικό άλμα από «το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας», βάζοντας τέλος στον καπιταλισμό και την σαπίλα του Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος, όσο ποτέ άλλοτε!