Η επικείμενη απεργία των καθηγητών και το… απόγειο της υποκρισίας!

Του Δημήτρη Τσιμούρα

Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
να σταματήσει πια να δασκαλεύει
με λόγια σαν και τούτα της φωτιάς
πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει
θα ζει και θα πεθαίνει σαν ραγιάς. (Κ. Βίρβος)

Αυτοί που έβαζαν και βάζουν πλάτες για τη ραγδαία υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης ανέλαβαν εργολαβικά,  ενόψει της επικείμενης απεργίας των καθηγητών στις εξετάσεις,  αφενός να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίων των καθηγητών και αφετέρου να στρώσουν το δρόμο στην Κυβέρνηση, για να προχωρήσει σε μία ακόμη επιστράτευση εργαζομένων.

Είναι τα ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων, είναι οι ακριβοπληρωμένοι μεγαλοδημοσιογράφοι, είναι οι ελεύθεροι σκοπευτές του συστήματος, που, με το αζημίωτο φυσικά,  έχουν ξαμοληθεί για να παίξουν και στην συγκεκριμένη περίπτωση  επάξια τον γκεμπελίστικο ρόλο τους!

Όλοι αυτοί, σε κάθε κρίσιμη στιγμή, αναλάμβαναν εργολαβικά να ρίξουν το ανάθεμα, τη λάσπη, να φορτώσουν τις ευθύνες για την πορεία της εκπαίδευσης αποκλειστικά και μόνο στους εκπαιδευτικούς και φυσικά πάντα να βγάζουν λάδι τις κυβερνητικές πολιτικές, που με πλήρη συναίσθηση  και  με μελετημένο σχέδιο διέλυαν τη δημόσια εκπαίδευση!  Η μόρφωση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών  ήταν και είναι πάντα ο κύριος στόχος τους! Άσχετα αν αυτό επιμελώς προσπαθούν να το κρύψουν!

Αν διερευνήσει  κανείς την πορεία της δημόσιας εκπαίδευσης, από την μεταπολίτευση και μετά, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι κάθε πέρσι και καλύτερα, το  κάθε φέτος και χειρότερα!

Είπαν ότι έφταιγε η επετηρίδα, βάσει της οποίας γινόταν  οι διορισμοί των εκπαιδευτικών στο δημόσιο και την κατάργησαν, αφού… έπεισαν γι αυτό την κοινή γνώμη. Όμως η κατάργηση της επετηρίδας τους έλυνε τα χέρια, όχι μόνο για να   μπάζουν ημετέρους από το παράθυρο αλλά και για να διευρύνουν  την εκλογική τους πελατεία, δίνοντας ελπίδες και υποσχέσεις σε πολύ περισσότερους!

Ο  «διαγωνισμός» του ΑΣΕΠ ήταν στην ουσία γι αυτούς  το προπέτασμα καπνού. Αυτοί  ταυτόχρονα ήδη είχαν σχεδιάσει και  δεύτερο τρόπο μοριοδότησης ημετέρων  μέσω των τοποθετήσεών  τους ως αναπληρωτών  ή ωρομίσθιων!  Έτσι δυσκόλευαν ακόμη περισσότερο αυτούς που πήγαιναν στο διαγωνισμό μόνο με τις δικές τους πλάτες! 

Ήξεραν πολύ καλά οι κυβερνώντες ότι η υποβάθμιση και η διάλυση στη συνέχεια της δημόσιας εκπαίδευσης απαιτούσε στηρίγματα στο εσωτερικό του κλάδου και φρόντιζαν να τα δημιουργήσουν.

 Η μέθοδος των αποσπάσεων αποδείχτηκε πολύ αποδοτική.  Συσσώρευαν, μέσω των αποσπάσεων,  σε κεντρικούς νομούς εκατοντάδες εκπαιδευτικούς,  χωρίς οι περισσότεροι να έχουν αντικείμενο δουλειάς. Αυτοί,  στην πλειοψηφία τους, έδιναν γη και ύδωρ στους κυβερνώντες. Από αυτούς οι κυβερνητικές παρατάξεις   στελέχωναν  σε μεγάλο βαθμό  τα ψηφοδέλτια τους.

 Για την ιστορία να ειπωθεί ότι υπήρχαν απομακρυσμένα σχολειά που μισθοδοτούσαν καθηγητές περισσότερους των μαθητών  που φοιτούσαν σ’ αυτά! Όμως αυτοί που έκαναν τέτοιους διορισμούς, οι ίδιοι που κυβερνούν και σήμερα,  επίορκοι δεν χαρακτηρίστηκαν!   Επίσης να ειπωθεί ότι πολλοί από τους εν λόγω εκπαιδευτικούς δεν είχαν αντικρύσει ποτέ το σχολείο που τους μισθοδοτούσε!  Οι περισσότεροι απ’ αυτούς απολάμβαναν…  τη θαλπωρή των γραφείων των διευθύνσεων,  στις οποίες ήταν αποσπασμένοι!

Όλα τα παραπάνω κατ’ επανάληψη είχαν καταγγελθεί αλλά οι καταγγελίες πνίγονταν από τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές,  από τους μεγαλοδημοσιογράφους, από  τα ελεγχόμενα από τους κυβερνητικούς υποστηρικτές  ΜΜΕ. Απ’ όλους αυτούς που  και σήμερα δείχνουν ότι…  ανησυχούν για τις εξετάσεις των μαθητών, για το… μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης και χύνουν χολή ενάντια σ’ όλους εκείνους που πραγματικά αγωνίζονται!  

Τα  θεμέλια της συντονισμένης διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης μπήκαν με τον νόμο 2525/97 γνωστό και ως νόμο Αρσένη. Εδώ εφαρμόστηκαν κατά γράμμα  όλες οι υποδείξεις  του  ΟΟΣΑ και άλλων διεθνών οργανισμών. Το επίπεδο των  μαθητών ήταν ακόμα αρκετά υψηλό στην δημόσια εκπαίδευση, πράγμα που θα τους δημιουργούσε εμπόδια στην εφαρμογή των μελλοντικών τους  σχεδίων.  Αυτών, που σήμερα υλοποιούν, αναδεικνύοντας τη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής κυριαρχίας  σε όλο της το «μεγαλείο»!

Ο λεγόμενος νόμος Αρσένη, με τη βοήθεια όλου του μηχανισμού του  συστήματος,  κατάφερε να επιβληθεί, παρά τις έντονες αντιδράσεις γονιών,  μαθητών  και καθηγητών.

Εδώ οφείλουμε να πούμε ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εκπαιδευτικών, ελεγχόμενες απόλυτα από τις κυβερνητικές παρατάξεις,  έκαναν τότε τα στραβά μάτια μπροστά σ’ αυτήν  την αντιεκπαιδευτική λαίλαπα και ουσιαστικά βοήθησαν, ώστε να επιβληθούν όλα αυτά τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα!  Οι… «αγώνες» που οργάνωσαν ήταν στην πλειοψηφία τους  σικέ και στόχευαν κυρίως αφενός στην απορρόφηση των κραδασμών από τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών    και αφετέρου στην αποδυνάμωση του κινήματος ώστε να καταστεί εντελώς ακίνδυνο γι αυτούς που θεμελίωναν τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης.

 Οι ίδιοι που… «οργάνωναν»   τις απεργίες, οι ίδιοι τις υπονόμευαν!  Ο ρόλος και τότε του κυβερνητικού συνδικαλισμού υπήρξε καταλυτικός, ώστε να περάσουν όλα τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα, όπως και ο ρόλος  των συνδικαλιστών που και τότε «έπιναν νερό» στο όνομα της ΕΕ  και φυσικά για τους περισσότερους τουλάχιστον, πάντα στη λογική του αμοιβαίου οφέλους!

Καταλυτικό και καθοριστικό ρόλο στην πορεία διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης έπαιξε  επίσης ομάδα…  «παιδαγωγών» του συστήματος (παιδαγωγικού ινστιτούτου),  που ενώ γνώριζαν πολύ καλά πού οδηγείται η εκπαίδευση, αυτοί φαρδιά πλατιά με τις υπογραφές τους όχι μόνο κάλυπταν τους κυβερνώντες αλλά έβρισκαν και… «επιχειρήματα» για να στηρίξουν την εν λόγω πορεία! Φυσικά όλα αυτά με το αζημίωτο!  

Για την ιστορία να ειπωθεί ότι η λογική του λεγόμενου νόμου Αρσένη στηριζόταν σε δύο βασικούς πυλώνες. Βιβλία, αρχικά στο Λύκειο, ως επί το πλείστον πανεπιστημιακού επιπέδου και σύστημα πανελλαδικών εξετάσεων  που στηρίζονταν αποκλειστικά και μόνο στην στείρα απομνημόνευση. Έτσι, σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα οι καθηγητές του Λυκείου υποχρεώθηκαν να ακολουθήσουν τη λογική διδασκαλίας, που απαιτούσε το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων!  Έτσι, αντί να καλλιεργείται η σκέψη, η κριτική ικανότητα και να μαθαίνουν οι μαθητές πώς να μαθαίνουν, πέρασε η λογική της στείρας απομνημόνευσης! Ταυτόχρονα, επιχείρησαν μέσω δημοτικών συμβουλίων που ήλεγχαν να κλείσουν σχολεία, ευτυχώς ανεπιτυχώς όμως! Από τότε όμως είχαν βάλει τις βάσεις για το κλείσιμο των σχολείων!

Ήδη η λογική και η φιλοσοφία του λεγόμενου νόμου Αρσένη είχε επικρατήσει στο Λύκειο. Αυτή τους  η… «επιτυχία» τους έδινε  φτερά,  για  να εφαρμόσουν στη συνέχεια την ίδια λογική σε Γυμνάσιο και Δημοτικό. Έτσι «κατέβασαν» την ύλη  βασικών  μαθημάτων  του Λυκείου στο Γυμνάσιο και του Γυμνασίου στο Δημοτικό!  Το έγκλημα στην πρώτη του φάση ήδη είχε ολοκληρωθεί!  

Το δημόσιο σχολείο έμοιαζε με βάρκα δεμένη σε άγκυρα, με τους δασκάλους να τραβούν κουπί! Οι γονείς…  απορούσαν γιατί δυσκόλευαν την ύλη! Το ανάθεμα από τους κυβερνώντες στους εκπαιδευτικούς! Γκεμπελίσκοι αρθρογραφούντες φρόντιζαν να μετατρέπουν τις ελάχιστες αρνητικές εξαιρέσεις εκπαιδευτικών σε κανόνα! Πετούσαν και πετούν τη λάσπη και όπου πιάσει!  

Όλοι αυτοί, που τόσα χρόνια έβαζαν συνεχώς πλάτες,  για να περάσουν όλα αυτά, σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και όχι μόνο δεν τους καίγεται καρφί για τις εξετάσεις των μαθητών αλλά τις χρησιμοποιούν ως  εργαλείο, για να στρέψουν γονείς και μαθητές ενάντια στους φυσικούς τους συμμάχους, τους καθηγητές, ώστε ανενόχλητοι οι έχοντες την εξουσία να προχωρήσουν και στα επόμενα βήματα,  που ήδη είναι σχεδιασμένα. Αυτοί που σήμερα… «σκέφτονται»  τους μαθητές είναι αυτοί που έβαλαν και βάζουν πλάτες, για να αποστραφούν οι μαθητές  τη γνώση και να μισήσουν το ίδιο το σχολείο και τους δασκάλους τους!

 Όμως,  το πράγμα δεν σταματάει εδώ. Δεν τους αρκεί αυτό το αποτέλεσμα. Ο εκπαιδευτικός,   έστω και με αυτές τις συνθήκες, είναι… «επικίνδυνος», όταν εκφράζεται ελεύθερα. Επομένως, για να φέρουν την… «εκπαίδευση» στα μέτρα τους, πρέπει ο δάσκαλος να είναι τρομοκρατημένος, να ζει σε καθεστώς αβεβαιότητας και ανασφάλειας!  Να έχει οικονομικό πρόβλημα, να μην ξέρει πού θα τον βρει η επόμενη μέρα. Αν θα τον βρει στην άλλη άκρη της Ελλάδας… αποσπασμένο-τιμωρημένο  ή απολυμένο στο σπίτι του!

Προσπαθούν να διασπείρουν την καχυποψία και μεταξύ των ίδιων των  εκπαιδευτικών και,  γιατί όχι, να καλλιεργήσουν ακόμη και το χαφιεδισμό και εντός του σχολείου, ώστε να περάσουν  τη… λογική του   «ο θάνατός σου η ζωή μου»! Θέλουν εκπαιδευτικό με σκυμμένο κεφάλι, πειθήνιο όργανο του συστήματος!

Βέβαια το ότι έφτασαν έως εδώ δεν τους αρκεί! Θέλουν να απαξιώσουν και άλλο τη δημόσια εκπαίδευση, θέλουν κυριολεκτικά να εξαθλιώσουν τον εκπαιδευτικό. Όπως ακριβώς κάνουν και με τη δημόσια περιουσία. Τότε, θα… αναθέσουν τη λειτουργία των σχολείων σε επιχειρηματίες. Τα σχολεία θα παίζουν ρόλο παρόμοιο με αυτόν  που παίζουν σήμερα οι ποδοσφαιρικές ομάδες,  στα χέρια των επιχειρηματιών. Το τι θα μαθαίνουν οι μαθητές μπορεί εύκολα κανείς να το φανταστεί! Θα έχουμε τότε γίνει πιο… Ευρώπη από την Ευρώπη!

 Άρα, οι εκπαιδευτικοί έχουν χίλιους λόγους να βγουν στον αγώνα. Είναι αισχροί όσοι τους καταλογίζουν ότι απεργούν,  γιατί ως μόνο πρόβλημα έχουν την αύξηση του ωραρίου!       

Είναι γνωστό ότι οι έχοντες την εξουσία, επειδή   σε μια απεργιακή κινητοποίηση  κάποιοι πάντα θα θίγονται, χρησιμοποιούν  τον λεγόμενο κοινωνικό αυτοματισμό,  για να στρέψουν  τη μία ομάδα εναντίον της άλλης και έτσι  να καταστείλουν  τον αγώνα. Αυτό κάνουν  και  αυτή τη στιγμή. Χρησιμοποιούν  γονείς και μαθητές,  για να τους στρέψουν  ενάντια στον  αγώνα των καθηγητών. Όμως, ένας αγώνας για τη δημόσια εκπαίδευση αφορά  γονείς και μαθητές,  αφορά όλους μας.

 Και βέβαια, είναι απόλυτα κατανοητή η αγωνία των μαθητών και των γονιών τους. Ομως η Κυβέρνηση και η πολιτική της είναι αυτή που εξαναγκάζει τους εκπαιδευτικούς να βγουν στον αγώνα και φυσικά είναι η μόνη υπεύθυνη για το πρόβλημα που δημιουργείται με τις εξετάσεις των μαθητών.  

 Είναι  λογικό,   οι έχοντες το πρόσταγμα και την καθοδήγηση αυτού του αγώνα να  έχουν πάρει μια σειρά μέτρα, για να τον προστατεύσουν! Η απόφαση που πήραν να παρατάξουν κατά μέτωπο τις δυνάμεις  τους  μπροστά στις βάρβαρες ορδές του αντιπάλου είναι βέβαιο ότι ενέχει σοβαρούς κινδύνους.   

 Βέβαια,  οι «στρατηγοί» δεν θα πάνε, δεν πρέπει να πάνε, στη μάχη με τα πήλινα κανόνια του Βοργία. Σήμερα, ο εχθρός έχει τα μέσα να γνωρίζει άριστα τις πολεμικές ικανότητες του αντιπάλου,  όπως  και τη δυνατότητα να εισχωρεί  στις τάξεις του!

Το ότι απορρίφτηκε  η πρόταση για διαφορετική παράταξη των δυνάμεων, ώστε να αποκλείεται κάθε πιθανότητα  για τον  εχθρό   να πετύχει συντριπτική νίκη αλλά ταυτόχρονα να υποστεί φθορές,  για  να συνεχιστούν με περισσότερες δυνάμεις οι επιθέσεις, σημαίνει ότι οι στρατηγοί είναι απόλυτα βέβαιοι για τη νίκη, γιατί  διαφορετικά είναι σαν  οδηγούν το στρατό τους σαν πρόβατα στη σφαγή! 

Σημαίνει ότι έχουν  δοκιμάσει τα σπαθιά τους, ότι  έχουν σιγουρέψει το αξιόμαχο του στρατού τους,  ότι έχουν μελετήσει την τακτική του εχθρού, ότι έχουν σχεδιάσει πιθανούς ελιγμούς, κινήσεις αιφνιδιασμού, ότι  έχουν  εξασφαλίσει    συμμάχους συμπολεμιστές,  που θα πλαγιοκοπήσουν τον εχθρό, ότι   έχουν πείσει για το δίκιο του αγώνα τους, ότι έχουν δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις νίκης.

Όσοι  αυτές  τις στιγμές,  αντί να βλέπουν κατά μέτωπο, προς τη μεριά του εχθρού, κοιτούν λοξά εκείνους    που ζητούν να παρθούν όλα τα μέτρα  για τη διασφάλιση του  αξιόμαχου  των δυνάμεων, ώστε  ο αγώνας να έχει θετική έκβαση, σίγουρα δεν προσφέρουν θετικές υπηρεσίες, έστω και αν αυτοπαρουσιάζονται ως…  «υπεραγωνιστές»!

Είναι ξεκάθαρο   ότι η βάρβαρη άρχουσα τάξη, οι κυβερνήσεις που την εκφράζουν και οι μισθοφόροι που τους ακολουθούν μισούν  τους δασκάλους, μισούν την παιδεία, την μάθηση, την σκέψη των αδικημένων και την πολεμούν μέχρι να την εξαφανίσουν, γιατί τη φοβούνται, γιατί τους τρομάζει. Θέλουν να κατασκευάζουν άβουλα όντα που θα δουλεύουν, για να παράγουν γι αυτούς πλούτο!

Μπροστά σ’ αυτόν τον ορυμαγδό της διαστρέβλωσης και παραπληροφόρησης, του ψέματος και της υποκρισίας από τη μεριά της  Κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της  -που πλέον έχει φτάσει στο απόγειο της-  είναι επιτακτική ανάγκη να πεισθούν όλοι οι αδικημένοι  ότι ο αγώνας των δασκάλων μας αφορά όλους! Κάθε αγώνας ενάντια στη σημερινή βαρβαρότητα μας αφορά όλους! Αν αυτό το κατακτήσουμε,  τότε πραγματικά  θα έχουμε βάλει βάσεις για προϋπόθεση νίκης!

 ΥΓ. Όταν έκλειναν αυτές οι γραμμές είχε γίνει γνωστή η απόφαση της Κυβέρνησης για την επιστράτευση των καθηγητών.  Η Κυβέρνηση  δείχνει τα δόντια της. Δημοκρατία και δικαιώματα εργαζομένων  σφαγιάζονται για μια ακόμη φορά. Η απάντηση που πρέπει να πάρει είναι μία. «Ενότητα και αγώνας»!  (13/5/13)