 |
« Αυτό που ονομάζει ο κ. Παπαδόπουλος και το ΚΚΕ λαϊκή εξουσία είναι ανατροπή του καπιταλισμού. Εμείς τώρα ψάχνουμε να δούμε αν υπάρχει τρόπος - ποτέ εγώ δεν μίλησα για εύκολο δρόμο, ποτέ και ούτε θα μιλήσω - αν κάτι μπορούμε να κάνουμε με το σημερινό αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων. Εμείς λοιπόν αξιοποιούμε συνειδητά, κ. Παπαδόπουλε, μια δευτερεύουσα αντίθεση του συστήματος, ενδοκαπιταλιστική. Ο Ομπάμα, η Αμερική του Ομπάμα, η Κίνα και η Ρωσία και το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης θέλουν να σταματήσει η λιτότητα. Η Μέρκελ και ένα μπλοκ δυνάμεων θέλουν να συνεχίσει η λιτότητα. Εμείς παίζουμε σε αυτήν την αντίθεση. Δεν κοροϊδεύουμε κανέναν. Γι' αυτό, κι αν θέλετε, ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται πρωτοσέλιδο στους Financial Times. Υπάρχει, λοιπόν, μια παγκόσμια σύγκρουση: Συνέχιση της λιτότητας, όπως λέει η Μέρκελ ή ανατροπή της λιτότητας; Εξηγώ, λοιπόν, ότι η στρατηγική μας - την έχουμε μελετήσει - ακουμπάει σε αυτήν την αντίθεση και χωρίς αυταπάτες. Ξέρουμε ότι αυτοί μπορεί σήμερα να σπρώξουν αυτό το ρεύμα και αύριο...» (Γ. Δραγασάκης, ΑΝΤ1, 24/05/2012).
Το προηγούμενο απόσπασμα δεν είναι κωλοτούμπα, αποδεικνύει τον πραγματικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα που είναι συμβιβασμένο με το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων, με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τη στρατηγική του κεφαλαίου και σήμερα διεκδικεί ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι σαφές... μας καλούν να διαλέξουμε με ποιο ιμπεριαλιστικό μπλοκ θα πάμε, επειδή δήθεν το ένα είναι υπέρ της λιτότητας και το άλλο εναντίον... Να πάμε, λοιπόν, με τις ΗΠΑ ενάντια στη Γερμανία - λες και ο Ομπάμα στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν εφαρμόζει πολιτική πτώχευσης του λαού του - ...κάτω από τον ψευδεπίγραφο τίτλο «αξιοποίηση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων». Δεν είναι πρώτη φορά που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παίρνει τέτοια θέση, καλεί το λαό να διαλέξει ιμπεριαλιστή, όπως έκανε παλιότερα, όταν πρόβαλλε την ΕΕ του Σρέντερ και του Ζοσπέν ως αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ του Μπους...
 |
Από την προεκλογική περίοδο που προηγήθηκε της 6ης Μάη και τα τότε συνθήματα των αστικών κομμάτων μέχρι σήμερα, έχει κυλήσει αρκετό νερό στο αυλάκι κι έχουν γίνει διάφορες προσαρμογές. Ετσι, μπροστά στις εκλογές της 17ης Ιούνη ο ΣΥΡΙΖΑ, π.χ., από το «κατάργηση του μνημονίου» έχει περάσει πια στο «επαναδιαπραγμάτευση» και προσπαθεί να πείσει ότι θα είναι καλύτερος διαπραγματευτής στην ΕΕ. Οτι η ΝΔ, που έβαλε την υπογραφή της στο μνημόνιο και υπέκυψε στην Μέρκελ, είναι ενδοτική. Η ΝΔ αντιπαρατίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ με επιχειρήματα του τύπου ότι «είναι αντιευρωπαϊκή δύναμη», τη στιγμή που όλοι ανεξαιρέτως στον ΣΥΡΙΖΑ δίνουν όρκους πίστης στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαρατίθεται στη ΝΔ, λέγοντας ότι αυτοί που δε διαπραγματεύτηκαν την προηγούμενη περίοδο δεν μπορούν να το κάνουν ούτε τώρα, και η ΝΔ απαντά ότι τώρα... φυσάει άλλος αέρας - κοπανιστός, λέμε εμείς - στην ΕΕ, μετά την εκλογή Ολάντ. Μα, τον άλλο αέρα του Ολάντ επικαλείται και ο ΣΥΡΙΖΑ για να δείξει ότι υπάρχει δυνατότητα... λύσης των προβλημάτων του ελληνικού λαού εντός της ΕΕ! ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι στη ρότα της ΕΕ, αλλά σηκώνουν τους τόνους και βγάζουν κορόνες, ακριβώς για να ενισχύσουν με μια μορφή πόλωσης το νέο δίπολο που αρχίζει να διαμορφώνεται, στο πλαίσιο αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου