Διευθύντρια Λυκείου έκοψε τη γιορτή του Πολυτεχνείου, επειδή περιλάμβανε τραγούδι των Υπεραστικών για την Παλαιστίνη

Ξεπερνώντας κάθε όριο, η διευθύντρια του 1ου Γενικού Λυκείου Καισαριανής έκοψε τη σχολική γιορτή για το Πολυτεχνείο, που προετοίμασαν τρεις εκπαιδευτικοί, επειδή καθηγητές και μαθητές περιέλαβαν και ένα τραγούδι για την Παλαιστίνη. Πρόκειται για το Παλαιστινιακό των Υπεραστικών, ένα υπέροχο τραγούδι που το ακούμε χρόνια τώρα.

Προς τιμήν τους, οι τρεις εκπαιδευτικοί δε δέχτηκαν τη λογοκρισία της αντιδραστικής διευθύντριας και αυτή, κάνοντας ένα βήμα παραπέρα στο δρόμο του διευθυντικού απολυταρχισμού, έκοψε τη γιορτή.

Θυμίζουμε το τραγούδι των Υπεραστικών και παραθέτουμε την ανακοίνωση της μπάντας.

21 Μάη: Στηρίζοντας το ΚΚΕ ( αναλογιζόμενη την εμπειρία μου στον ΣΥΡΙΖΑ)

 Νομίζεις πως ο Αλέξης είναι λιοντάρι του λαού αλλά εγώ σου λέω πως είναι σκυλάκι»

Την Αναστασίας Πολίτη*

Στην ερώτηση γιατί παραιτήθηκα από τον ΣΥΡΙΖΑ - υπήρξα ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης Παρισιού-Γαλλίας και συντονίστρια της οργάνωσης Μονπελιέ-Ν. Γαλλίας - έχω απαντήσει: Παραιτήθηκα γιατί δεν αποχώρησα ποτέ από τη ριζοσπαστική Αριστερά - ο ΣΥΡΙΖΑ αποσύρθηκε από τον χώρο αυτό όπου προσωπικά εξακολουθώ να παραμένω.

Και γι' αυτόν τον λόγο - καταρχήν - στηρίζω πλέον το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Για πολλούς επίσης άλλους λόγους.

Πρώτα από όλα, γιατί το ΚΚΕ είναι πιστό σε προστάγματα και αιτήματα που βροντοφωνάζαμε μαζί σε πορείες και διαδηλώσεις στα μαθητικά μου χρόνια στην Αθήνα:

«Άμα ο λαός χορέψει αντάμα...» - Οι "Κοινοί Θνητοί" απαντούν σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ξέχασες το.... ''ΤΟΥΣ'' (Video)

Απάντηση του συγκροτήματος "Κοινοί Θνητοί" σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ με ανάρτησή τους στο Facebook:

«Το γεγονός ότι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ διάβασε μέσα στην ελληνική Βουλή, στίχους από το τραγούδι μας "Θ' αργήσω απόψε" που γράφτηκε με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη, δεν χαϊδεύει τ' αυτάκια μας.

Χρ. Ζαραλίκος: Στην Ελλάδα τους μαυραγορίτες ή τους εξαφανίζεις ή σε.............. καβαλάνε!!!!!!!!!!!!!!!

Ζούμε σε μια χώρα, όπου η αρσενική Εύα Μπράουν εκπροσωπεί τους μαυραγορίτες και κοντεύει να δημιουργήσει πολιτικό επεισόδιο με άλλες χώρες. Όπου οι παντογνώστες πιστεύουν πως με μια ΚΝ95, μπορεί να κανονίσεις ερωτικό όργιο στον Καναδά. Όπου οι βασιλοχουντικοί τροβαδούροι της κυβέρνησης κλείνουν το Παίδων, σε μια πόλη εκατομμυρίων, ενώ μάζεψαν τα παιδιά στις τάξεις για να διασφαλίσουν τη διασπορά. Όπου οι παπάδες αγαπάνε αλλήλους, εκτός και αν είναι γυναίκες που δεν αντέχονται -εξαιρείται η Ραχήλ Μακρή. 

Όπου βρισιά θεωρούνε το “γαμιέσαι”, αλλά όχι να κοροϊδεύεις τον λαό και να κλείνεις νοσοκομεία εν μέσω πανδημίας. Σε έναν κόσμο όπου τα παγκόσμια καθάρματα μισούν τον φτωχό και για αυτό στοχοποιούν την εξέγερση στο Καζακστάν, που δεν ήταν παρδαλή.

Και όπου ο κόσμος περιμένει κάθε Τρίτη το βράδυ το βίντεο του Ζαραλίκου. Αλλά αυτός το έβγαλε αργά, για να πιάσει τους ρουφιάνους στον ύπνο. Και έκανε καινούριο προφίλ στο Τουίτερ, που αξίζει να το ακολουθήσετε -μέχρι να το ρίξουν και αυτό…

Τα υπόλοιπα στο παραπάνω  Video του ZaraleaksTV.....

πηγή Κατιούσα

Νατάσσα Μποφίλιου: Τί θέλω ξέρω απ’ την αρχή. Mα δε θα σκύψω εκατοστό.

Συνεχίζοντας την προσπάθεια να είμαστε κοντά στους ανθρώπους του Πολιτισμού, το Alt.gr συζητά με τη Νατάσα Μποφίλιου.

– Ξεκίνησες πολύ νωρίς ηλικιακά και συνεχίζεις σταθερά με επιτυχίες και εξαιρετικές συνεργασίες. Πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας να είσαι καλλιτέχνιδα και μάλιστα νέα καλλιτέχνιδα;

– Με τιμά το νέα καλλιτέχνιδα, αλλά αισθάνομαι ότι έχω περάσει αυτό το στάδιο μετά από 17 χρόνια δισκογραφίας. Αφήστε που, δυστυχώς ή ευτυχώς, έχω περάσει και το ηλικιακό γκρουπ.

Όσον αφορά την ερώτηση σας, θεωρώ όπως και σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν οι δυσκολίες που δεν σταματούν ποτέ. Άλλωστε η εποχή δεν ενδείκνυται για ευκολίες ή πράγματα που ρέουν χωρίς εμπόδια… Όλα, χρειάζονται διπλάσιο κόπο, χρόνο και δουλειά. Επίπονη άσκηση με την ψυχή, το μυαλό και το σώμα.

Η Νατάσσα Μποφίλιου δήλωσε ΚΚΕ και δέχτηκε χυδαία επίθεση!!!

Συνέντευξη, ΕΔΩ η συνέντευξη, σε Σαββατοκυριακάτικη εφημερίδα έδωσε η τραγουδίστρια Νατάσσα Μποφίλιου, όπου ανάμεσα στα άλλα σημειώνει: 

«Ψηφίζω ΚΚΕ, αν και διαφωνώ σε πολλά σημεία, για δύο λόγους: 

Επειδή το νιώθω ως τιμή για την οικογένειά μου και τους παππούδες μου, που ήταν στο ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και σκοτώθηκαν στην Αντίσταση κι επειδή πιστεύω στην οργανωμένη πάλη».

Η ερμηνεύτρια σχολίασε επίσης τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι «αυτό που με πληγώνει είναι που μπήκε στο στόμα του καθενός, ακόμα και των αμόρφωτων, "ε, είδαμε και την πρώτη φορά Αριστερά τι έκανε". Είναι μαχαίρι στην καρδιά».

Στο ίδιο πνεύμα, είπε ότι «σε αυτό το σύστημα, από τη στιγμή που είσαι μέσα στο σύστημα, δεν μπορείς να κάνεις την ανατροπή. Η επανάσταση γίνεται μόνο από τον λαό», ενώ σε άλλο σημείο της συνέντευξης απάντησε ότι θεωρεί την ΕΕ «δικτατορία».

Τέλος, στην ερώτηση «γιατί δεν βοήθησε το ΚΚΕ τότε τον ΣΥΡΙΖΑ, στις αρχές του 2015;», έδωσε την εξής απάντηση: «Πολύ καλά έκανε. Το φαντάζεσαι πώς θα ήταν τώρα, αν είχε συνεργαστεί; Ηταν δεδομένα τα μέτρα, δεν γινόταν αλλιώς, θα τα έπαιρναν».

Οι απαντήσεις αυτές ήταν αρκετές για να ενεργοποιήσουν τα πιο χυδαία αντανακλαστικά ορισμένων που «δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους» όταν θίγονται τα ιερά και τα όσια του σάπιου εκμεταλλευτικού τους κόσμου και σπεύδουν να τον υπερασπιστούν, με μεγάλες δόσεις αντικομμουνισμού: 

Από τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής μέχρι διάφορους υπερασπιστές της ΕΕ και της αντιλαϊκής της πολιτικής, που τσακίζει και «ματώνει» το το λαό.

Για όλους αυτούς, είναι ασυγχώρητο μια καλλιτέχνιδα καταξιωμένη και δημοφιλής, κυρίως στη νεολαία, να δηλώνει δημόσια τη συμπάθειά της στο ΚΚΕ και την πίστη της στην οργανωμένη πάλη, σε καιρούς που ο αντικομμουνισμός φουντώνει και χύνει δηλητήριο στις νεανικές κυρίως συνειδήσεις. Τους είναι αδιανόητο να ακούγεται από τέτοια χείλη λόγος καταγγελτικός για την ΕΕ, που πράγματι είναι δικτατορία για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες των λαών και έχει για επίσημη ιδεολογία της τον αντικομμουνισμό.

Επεσαν λοιπόν πάνω της να τη «φάνε», με ειρωνείες και απαράδεκτα σχόλια. Από τα προσφιλή τους «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» προσπάθησαν να «τσαλακώσουν» την εικόνα της και τη σχέση της με το κοινό, ειδικά το νεανικό. Επειδή δηλώνει ΚΚΕ! 

Επειδή δεν υποκλίνεται στον ευρωμονόδρομο! 

Επειδή μιλάει για οργανωμένη πάλη! 

Κι όλα αυτά με έναν ραφιναρισμένο αντικομμουνισμό, που αποκαλύπτει τις πραγματικές τους προθέσεις. Ομως, μάταια πασχίζουν...

Πληρωμένη απάντηση έδωσε και η ίδια η Νατάσσα Μποφίλιου με ανάρτησή της, που μεταξύ άλλων σημειώνει: «Πιστεύω στον προσωπικό, αλλά και στον συλλογικό αγώνα, στα όμορφα πράγματα, στη μουσική, στον έρωτα, στον άνθρωπο, στην επανάσταση. 

Πιστεύω στην οργανωμένη πάλη και θα στέκομαι μπροστά της προσοχή! (...) 

Προσπαθώ όλη μου τη ζωή να παραμείνω συνεπής στις αρχές και τις θέσεις μου. Και θα συνεχίσω να προσπαθώ με πάθος. 

Εσείς μπορείτε, με τη σειρά σας, να συνεχίσετε να πετάτε λάσπη σε κάθε διαφορετική άποψη, με τη λύσσα και τον βαθύ σεξισμό που συνηθίζετε, αλλά να είστε βέβαιοι πως δεν μπορείτε να λερώσετε ούτε την ψυχή, ούτε την τιμή μου»

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 05122017

ΕΔΩ Η ρ/φ Ελληνοφρένεια της 5ης Δεκεμβρίου

Η Νατάσσα Μποφίλιου στο 42ο φεστιβάλ της ΚΝΕ

Γιάννης Τερζής: Η γέννηση ενός νέου καλλιτέχνη στη Στοκχόλμη της Σουηδίας...με καταγωγή από το Αμμόβουνο Ορεστιάδας!

Ο Γιάννης (Johan) Τερζής είχε τα πρώτα εγκαίνια ζωγραφικής με θέμα "Συναισθήματα και διάθεση". Με την έκθεση αυτή τελειώνει το Καλλιτεχνικό Λύκειο "Kulturama Gymnasium Konst och Design".Η έκθεση φυσικά ήταν το αποτέλεσμα μιας εργασίας (project) σε συνεργασία με τους καθηγητές του και το σχολείο του. Εκτός από το διδακτικό προσωπικό του σχολείου που έδωσε το παρών του (για να τιμήσουν τη δουλειά του Γιάννη) παρευρέθηκε και πλήθος φιλότεχνου κόσμου και φυσικά συμμαθητών του.  Όλοι οι επισκέπτες και καθηγητές κατά τη διάρκεια των εγκαινίων αναφέρθηκαν με καλά λόγια στο έργο του νέου καλλιτέχνη και μάλιστα το Λύκειό του αγόρασε έναν πίνακα για το αρχείο του (κάτι, που όπως μας είπαν, συμβαίνει πολύ σπάνια). Η έκθεση φιλοξενήθηκε στην γκαλερί του Συλλόγου Καλλιτεχνών του Huddinge της Στοκχόλμης.

   

Για τον Γιάννη (Johan) εδώ στο voreasmagazin με το ειδικό ενδιαφέρον μας για τη Διασπορά έχουμε πάρα πολλούς λόγους για να γράψουμε. Κι ευτυχώς που που που είχαμε το προνόμιο να γράψουμε πρώτοι για την πρώτη έκθεσή του, που ούτως ή άλλως αποτελεί πλέον ένα ορόσημο στην πορεία και τη ζωή του. Έχουμε έναν ακόμη ξεχωριστό λόγο. Ο Γιάννης (Johan) είναι ο γιος του αγαπητού φίλου Νίκου Τερζή, του καταξιωμένου Εβρίτη ζωγράφου, που ζει και δημιουργεί στη Στοκχόλμη της Σουηδίας και κατάγεται από το Αμμόβουνο Ορεστιάδας. Εκεί θα δώσουμε, σε λίγους μήνες, το ραντεβού μας.

Εμείς να ευχηθούμε καλή εξέλιξη και συνέχεια στον Γιάννη (Johan) και θα είμαστε πάντα κοντά του σε κάθε βήμα της καλλιτεχνικής πορείας του. Συγχαρητήρια πολλά.

Άξιος!

ΒΟΡΕΑΣmagazin 

«Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα στη σκηνή LAB του θεάτρου «Σημείο»

Πρεμιέρα, στις 2 Γενάρη 2016, για το έργο «Πού 'ναι η μάνα σου, μωρή;» της Δήμητρας Πέτρουλα που ανεβαίνει στη σκηνή LAB του θεάτρου «Σημείο» (Χαρ. Τρικούπη 10, Καλλιθέα, τηλέφωνο: 21 0922 9579), με την Βέρα Κρούσκα, σε σκηνοθεσία - μουσική επιμέλεια Ένκε Φεζολλάρι. Τη θεατρική διασκευή υπογράφει η Σοφία Αδαμίδου. Τα σκηνικά - κοστούμια είναι της Χριστίνας Κωστέα. Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου. Παίζουν επίσης: Ορνέλα Λούτη και Αγάπη Παπαθανασιάδου. Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου. Κομμώσεις: Τάσος Καστανιάς.

Εκείνο το κρύο πρωινό του Γενάρη του 1946, λίγα μέτρα έξω από το σπίτι τους, δολοφονούνται ομαδικά τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Πέτρουλα, από τις ένοπλες συμμορίες της «Χ». Το τρίχρονο κοριτσάκι της οικογένειας που επέζησε της σφαγής κατέγραψε αργότερα τα φοβερά εκείνα γεγονότα της εξόντωσης της μάνας της, των αδελφιών της, των άλλων συγγενών της σαν μνημόσυνο για τους σκοτωμένους, σαν σιωπηλό μοιρολόι, σαν κλάμα που σταλάζει όμως από την ψυχή της ελπίδα, σαν ξέσπασμα στο παράπονο γιατί αναγκάστηκε να περάσει τόσο δύσκολα παιδικά χρόνια και να ζήσει «τρέχοντας» κι όχι αργά και φυσιολογικά.

«Πίστεψα» -σημειώνει η Δήμητρα Πέτρουλα- «πως είχα υποχρέωση να το γράψω σαν ελάχιστη ανταπόδοση στην πολύτιμη και συνάμα βαριά κληρονομιά που μου αφήσανε οι σκοτωμένοι μου γονείς και τ' αδέρφια μου. Τη ζωή τους τη χαρίσανε όπου εκείνοι πιστεύανε πως έπρεπε. Αδιαφιλονίκητο δικαίωμά τους. Σε μένα όμως, είτε το 'θελα είτε όχι, αφήσανε το σκοτωμό τους. Έτσι αποφάσισα να γράψω ρωτώντας κι όλους όσοι δεχτήκανε και δέχονται την ίδια με μένα κληρονομιά, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην πατρίδα μου είτε στη Χιλή είτε στη Νικαράγουα είτε στο Λίβανο είτε στην Αφρική ή όπου αλλού. Τι θα την κάνουμε αυτή μας τη βαριά κληρονομιά; Μέτρο να μετράμε το μίσος, αίμα να ποτίζουμε την εκδίκηση ή μαχητή ακούραστο και φύλακα ακοίμητο της Ειρήνης;».

Εβδομήντα χρόνια μετά, το έργο είναι επίκαιρο όσο ποτέ και αναγκαίο για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας (της άρνησης της λήθης), σε μια εποχή που ιδεολογικοί απόγονοι των παραπάνω επιδιώκουν μια συνειδητή παραχάραξη της ιστορίας, εξυμνώντας τους ως «πατριώτες».

Εβδομήντα χρόνια μετά και γίνεται τραγικά επίκαιρο, καθώς οι ιδεολογικοί απόγονοι των ναζί προσπαθούν να βρουν κοινωνικά ερείσματα, εκμεταλλευόμενοι την εντεινόμενη κρίση και τις συνέπειές της.

Τραγικά επίκαιρο καθώς γινόμαστε μάρτυρες του δράματος των ανθρώπων που οι εμφύλιοι, οι ξένες επεμβάσεις και οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και την Αφρική ξεριζώνουν από τον τόπο τους.

Εβδομήντα χρόνια μετά και το μήνυμα της πολύπαθης γενιάς είναι χαραγμένο στο μνημείο των εκτελεσμένων, που ευλαβικά έστησε η Δήμητρα Πέτρουλα: «Διαβάτη αντί μνημόσυνο/ ιστόρισε την ερημιά/ που άφησε πίσω ο διχασμός/ σαν πέρασ' απ' τη Μάνη. / Είθε ο δικός μας σκοτωμός/ και το δικό μας αίμα/ να γίνει για τους ζωντανούς/ μήνυμα συμφιλίωσης/ και προσταγή ενότητας/ ομόνοιας και ειρήνης/ να μη ρημάξει η Ελλάδα μας/ ως ρήμαξε η Μάνη».

Παραστάσεις μέχρι την Κυριακή των Βαΐων: Κάθε Παρασκευή - Σάββατο στις 9 μ.μ. και Κυριακή στις 7 μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15 ευρώ, φοιτητικό - συνταξιούχοι 10 ευρώ και ελεύθερη είσοδος στους ανέργους. 

902.gr

Γιώργος Σαρρής: Το ΠΑΜΕ είναι η μακρυά λίστα των .....αγωνιστών!!!

Για τη συναυλία της Κυριακής και τα 16χρονα του ΠΑΜΕ, ο Γιώργος Σαρρής είπε στο «Ριζοσπάστη»:

 «Το ΠΑΜΕ είναι αμέτρητες μέρες σκληρών αγώνων χωρίς σταματημό. Είναι η μακριά λίστα των αγωνιστών του που έδωσαν τα πάντα με πληρωμή την ίδια τους τη θυσία, την απόλυση ή και την καταδίκη από τα αστικά δικαστήρια. Είναι οι σκληρές συγκρούσεις των ναυτεργατών με τους ΟΥΚάδες στο λιμάνι του Πειραιά το 2002, είναι οι 9 μήνες απεργίας των Χαλυβουργών αλλά και οι τόσοι αγώνες που έρχονται.

Είναι ο δυνατός αέρας που φύσηξε από το '99 για να διώξει μια και καλή τη σκόνη του βρωμερού συμβιβασμού των εργατοπατέρων που θάμπωναν και λέρωναν τους ταξικούς αγώνες. Είναι ο δρόμος που δείχνει στους καταπιεσμένους πως αυτό που μπορούμε και μας αξίζει δεν είναι απλά ένα καλύτερο μεροκάματο, αλλά ένας άλλος καλύτερος δικός μας κόσμος. 

Είναι η φωνή που ξυπνάει εδώ και 16 χρόνια τις μουδιασμένες και φοβισμένες συνειδήσεις, που λέει στους γονατισμένους να σηκωθούν και φωνάζει δυνατά στους εργάτες: "Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά"».

Χρύσα Ρώπα: Ψηφίζω ΚΚΕ - ''...Δεν συνδέουν την ψήφο τους με το γάλα του παιδιού τους''

Ψηφίζω ΚΚΕ, γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, μου είναι αδιανόητο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Ολα τα άλλα είναι ανέντιμη μπίσνα - μαφία. Στημένα και προκαθορισμένα απ' το κεφάλαιο. Η διανοητική και πνευματική κατάσταση στην Ελλάδα είναι ένα κακόγουστο λάιφ στάιλ. Βάσει αυτής της πνευματικής υποβάθμισης ψηφίζουν κι όχι βάσει δεοντολογίας και ιδεολογίας. Δεν συνδέουν την ψήφο τους με το γάλα του παιδιού τους.

Άνθρωποι από τους χώρους των Γραμμάτων, των Τεχνών και του Αθλητισμού στηρίζουν και ψηφίζουν ΚΚΕ:

Διαβάστε εδώ {1}

Διαβάστε εδώ {2} 

Πηγή: Ριζοσπάστης

Παντελής Θαλασσινός: Ο όρος "αριστερή ψήφος" παρεξηγήθηκε!!!!!!

                                           Παντελής Θαλασσινός

                                                 Τραγουδιστής

Ο όρος «αριστερή ψήφος» παρεξηγήθηκε.

Δεν υπάρχει άλλη αριστερή ψήφος, απ' αυτήν στο ΚΚΕ. Πόσο θα υποφέρουμε, κάτω απ' το ζυγό των μνημονίων της ΕΕ; Ως πότε θα ψηφίζουμε κόμματα, που είπαν ΝΑΙ σε όλα τα μνημόνια; Διαχωρίζω και τη θέση μου, κι απ' αυτούς, που θέλουν να συνεχίσουμε, να είμαστε εταίροι τους.

Θέλω καθαρά και ξάστερα λόγια:

`Η με την Ευρώπη των μνημονίων, ή με το ΚΚΕ.

`Η με τα συμφέροντα του κόσμου, ή με τα τσιράκια.

`Η με τους αγωνιστές του δρόμου, ή με τους βαριεστημένους «καναπεδάτους».

    

                                         Κώστας Βουτσάς

                                               Ηθοποιός

Εύχομαι επιτυχία στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Να πάει καλά. Εγώ ψηφίζω ΚΚΕ, όχι γιατί είμαι κομμουνιστής. Δεν μπορώ να είμαι κομμουνιστής, γιατί, για να γίνεις, θέλει πολλή δουλειά, θέλει κότσια.

Ψηφίζω ΚΚΕ για να δυναμώσει η δύναμη του λαού, η πάλη του, για να κάνει αφόρητη τη νίκη αυτών που κυβερνούν και καταστρέφουν την Ελλάδα σιγά - σιγά.

Εύχομαι καλή επιτυχία μέσα από την ψυχή μου στο ΚΚΕ, σε όλους τους υποψήφιους βουλευτές του.

                                                   Βασίλης Λέκκας

                                                    Τραγουδιστής

Ψηφίζω ΚΚΕ, γιατί πιστεύω ότι η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη που δεν είναι άσκοπη. Γιατί δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Δεν υπάρχουν άλλες γενιές για θυσία. Ηρθε πια ο καιρός ο λαός με την ψήφο και τους αγώνες του να πάρει την τύχη του στα δικά του χέρια. Να γράψει πάλι και να κινήσει την Ιστορία που βάλτωσε. Τίποτα δε χαρίζεται. Τα πάντα κατακτιούνται.

                                                  Χρύσα Ρώπα

                                                    Ηθοποιός

Ψηφίζω ΚΚΕ, γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, μου είναι αδιανόητο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Ολα τα άλλα είναι ανέντιμη μπίσνα - μαφία. Στημένα και προκαθορισμένα απ' το κεφάλαιο. Η διανοητική και πνευματική κατάσταση στην Ελλάδα είναι ένα κακόγουστο λάιφ στάιλ. Βάσει αυτής της πνευματικής υποβάθμισης ψηφίζουν κι όχι βάσει δεοντολογίας και ιδεολογίας. Δεν συνδέουν την ψήφο τους με το γάλα του παιδιού τους.

    

Διονύσης Τσακνής: Εγώ ο μικροαστός...

Την ξέρω την αμηχανία του σύγχρονου Αριστερού. Τη μυρίζομαι από απόσταση, την ακούω σε συζητήσεις ατελέσφορες, τη διαβάζω στη πλούσια έτσι κι αλλιώς αρθρογραφία του διαδικτύου. Μια αμηχανία που εξαντλείται στην προσπάθεια της αποκάλυψης των σχεδίων του ταξικού αντιπάλου, στις χιλιοειπωμένες αλήθειες για την ανάγκη ηγεμονίας της εργατικής ιδεολογίας, στις αναλύσεις για τους συσχετισμούς των παικτών στην πολιτική σκακιέρα.

Είναι η αμηχανία του γνώστη. Του γνώστη, που ενώ εκκινεί σωστά, έχοντας παραμάσχαλα το αλάνθαστο εργαλείο του επιστημονικού σοσιαλισμού και της ταξικής ανάλυσης, καταλήγει συνήθως στην «αποκάλυψη» του εχθρού, που βρίσκεται κυρίως, ανάμεσα σε ... φίλιες δυνάμεις. 

Εύκολα η αμηχανία του γνώστη, μετατρέπεται σε αλαζονεία του άφρονα, εξ ου και παντού γύρω μας, υπάρχουν ρήτορες χωρίς κοινό, ηγέτες δίχως οπαδούς, παράγοντες χωρίς φιλάθλους, αυθεντίες σε τελευταία ανάλυση, πλην όμως, άνευ αντικειμένου. 

Φωτεινές εξαιρέσεις; Προφανώς! Λίγες και σεμνές ως συνήθως. Στις συζητήσεις και συναναστροφές μου τα τελευταία χρόνια, είτε ξανασυναντήθηκα με κάποιους που προερχόμασταν απ’ την ίδια μήτρα, είτε γνώρισα κάποιους άλλους, εξ ίσου αξιόλογους και χρήσιμους. Καλό σημάδι. 

Κατά τα άλλα, ένα τοπίο θολό και γκρίζο σαν τις μέρες που περνάμε. Και η αμηχανία το δρόμο της ... 

Ως πολίτης αυτού του τόπου, ανήκω σ’ αυτούς που η Τράπεζα καλοβλέπει το σπίτι τους, στους δεκάδες χιλιάδες που η εφορία έστειλε το τελευταίο ειδοποιητήριο πριν τον πλειστηριασμό, στους εκατοντάδες χιλιάδες παρέχοντες εργασία ενίοτε χωρίς αμοιβή (λόγω εργοδοτικής αυθαιρεσίας και αναλγησίας) σ’ αυτούς που η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων στο τέλος του μήνα, είναι ζητούμενο, όπως και η κάλυψη των αναγκών των παιδιών τους. Για τις δικές μου, ούτε λόγος. 

Ανήκω δηλαδή σε μια υποκατηγορία των 6.500.000 συνελλήνων, που με βάση τις εκθέσεις των σφουγγοκωλάριων της εξουσίας, βρίσκονται στο όριο της φτώχειας και κάτω απ’ αυτό. 

Δε μιλάω εξ ονόματος του λαού. Ανήκω στα λαό και στα βάσανά του. Επομένως, μέσα στη ζωή. Η ιδεολογία μου δε θα μπορούσε να είναι ξένη απ’ αυτήν των υπόλοιπων μη ενσωματωμένων ή αλλοτριωμένων εργαζόμενων, απ’ αυτή του κόμματος της εργατικής τάξης σε τελευταία ανάλυση. Εγώ ο μικροαστός! Έστω! 

Κάποια στιγμή λοιπόν, αποφάσισα να γυρίσω και να ενταχθώ, στο κόμμα που αγκάλιασα και στρατεύτηκα στις γραμμές του απ’ τα δεκαεφτάμισι χρόνια μου. 

Μα έμαθα πως οι πόρτες του για μας τους ... εχθρούς του είναι κλειστές. Πράχτορες βλέπεις του όποιου σύγχρονου Μανιαδάκη, οπορτουνιστές και κρυφοΣΥΡΙΖΑΙΟΙ που καμία σχέση δεν έχουμε με την κομουνιστική κοσμοθεωρία, μιας και αυτή είναι αποκλειστικό προνόμιο όσων βρίσκονται στο Πολιτικό γραφείο και στην Κεντρική του Επιτροπή. Κι ούτε έχουμε το δικαίωμα να διατεινόμαστε πως είμαστε κομουνιστές, μιας και ο τίτλος είναι ήδη κατοχυρωμένος με συμβολαιογραφική πράξη και μάρτυρες φυσικά τους συγχωρεμένους Μαρξ και Λένιν αυτοπροσώπως. 

Απ’ όσα γράμματα γνωρίζω, νομίζω πως μπορώ να καταλάβω τη διαλεκτική σχέση λαού και ηγέτη και τέτοιος, είτε δεν υπάρχει ακόμα ή οι συνθήκες δεν ευνοούν την εμφάνισή του. Οι ηγέτες άλλωστε, δεν είναι Μεσσίες, αναδεικνύονται απ’ τους αγώνες και είναι που αυτούς ακριβώς τους αγώνες μπορούν να καθοδηγήσουν εμπνέοντας με τη διορατικότητα και την όλη προσωπικότητά τους, ακόμα και τους μέχρι χθες αδιάφορους ή επιφυλακτικούς. 

Κάποιοι τέτοιοι φωτισμένοι ηγέτες θα λάμψουν με την παρουσία τους ξανά και θα κάνουν το κόμμα μας, αυτό που του αξίζει να είναι, με βάση τη χιλιοματωμένη πορεία του στα εκατό κοντά χρόνια παρουσίας και αδιάλειπτης δράσης του. 

Σε ό,τι με αφορά, θα περιμένω την κομματική μου ταυτότητα, με τη μεταφορική έστω σημασία της λέξης. 

ΥΓ. Ζητώ συγνώμη προκαταβολικώς σύντροφοι, αλλά επιτρέψτε μου να απευθυνθώ τώρα στους γνωστούς αλήτες του διαδικτύου. Οι ενστάσεις και η συντροφική κριτική δεκτές, (πώς αλλιώς, άλλωστε) αλλά... 

Άκου φασιστάκο! Επειδή το σημείωμα αυτό, θα έχει ίσως την τύχη να δημοσιευτεί και σε ιστοσελίδες που επιτρέπουν σχόλια και παρατηρήσεις και επειδή, βλέποντας και μόνο τη φωτογραφία ή το όνομά μου θα σπεύσεις να απαντήσεις χωρίς καν να μπεις στον κόπο να το διαβάσεις, σου λέω προκαταβολικώς τα εξής: 

Ναι! Αλλάζω την οικονομική μου κατάσταση με τη δική σου. 

Ναι! Δέχομαι να φύγω απ’ τη ΑΕΠΙ, αν αναλάβεις να με πληρώνεις δύο φορές το χρόνο μαζί με δέκα χιλιάδες άλλους συναδέλφους μου για τους πεντακόσιους και πλέον τίτλους τραγουδιών και θεατρικών μουσικών μου. 

Ναι! Δε θα συμμετέχω σε συναυλίες, μουσικές παραστάσεις ή θεατρικά σχήματα με το περιεχόμενο των οποίων δε συμφωνείς, αρκεί να μου πληρώνεις νοίκι και τα υπόλοιπα έξοδα του μήνα. 

Νατάσσα Μποφίλιου: Δεμένη ''40ο Φεστιβάλ ΚΝΕ''