Οι καταστροφές που μας πονούν και μας συγκλονίζουν δεν είναι μονόπρακτο έργο για να αναζητάει κανείς τι πήγε στραβά στο σενάριο, ποιος δεν έπαιξε σωστά τον ρόλο του. Δεν φταίει «η κακιά η ώρα».
Στο Μάτι, για παράδειγμα, ο χρόνος δεν άρχισε να μετράει απ' όταν ξέσπασε η φωτιά. Οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι «πιανόταν η ψυχή τους» κάθε φορά που έβλεπαν καπνούς, ξέροντας πως ήταν ανυπεράσπιστοι από φωτιές.
Είχαν αποτυπωμένη την εικόνα από μεγάλες πυρκαγιές και καταστροφές στην Ανατ. Αττική, επειδή δεν υπάρχουν πρόληψη και επαρκή μέσα πυρόσβεσης, ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης και οργανωμένης διαφυγής.
Πάνω εκεί «έτρεξε» η φωτιά και σταμάτησε μόνο στη θάλασσα, αφήνοντας πίσω ανείπωτη καταστροφή. Την κρίσιμη ώρα δεν ήρθαν αντιμέτωποι μόνο με τις φλόγες, αλλά και με ένα κράτος επιλεκτικά ανίκανο να τους προστατέψει.
Το ίδιο κράτος βρήκαν απέναντι κι όταν προσπάθησαν να σταθούν στα πόδια τους.
Το ίδιο ζήσαμε και με τις φωτιές σε Αττική και Εύβοια, όπου δεν υπήρχε καν το άλλοθι των πολλών ταυτόχρονων πυρκαγιών, πίσω από το οποίο οχυρώθηκε η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο Μάτι.
Το κράτος, όμως, που έχει συνέχεια ...διδάσκεται από τα λάθη του. Γι' αυτό στην Εύβοια «θριάμβευσαν» η ατομική ευθύνη, το 112, το «τρέξτε να σωθείτε», οι προληπτικές εκκενώσεις, που άφηναν κυριολεκτικά «στο έλεος» τα δάση και τα χωριά.
Και ύστερα ήρθε η «ανασυγκρότηση». Με έργα - «φωτοδότες» των επιχειρηματικών συμφερόντων. Με αποζημιώσεις - ψίχουλα στην πλειοψηφία των πληγέντων. Με προϋποθέσεις - κόφτες στη στήριξη των αγροτοκτηνοτρόφων. Με σχέδια για μπίζνες στα αποκαΐδια.
Και φτάνουμε στα Τέμπη... Εδώ κι αν είναι προδιαγεγραμμένο το έγκλημα!
Το αποδεικνύουν οι καταγγελίες σιδηροδρομικών, εργαζομένων και συνδικαλιστών, που φωνάζουν εδώ και χρόνια για τις υποσυντήρητες υποδομές και το τροχαίο υλικό.
Για τις συνέπειες δηλαδή της διάσπασης του σιδηροδρομικού έργου, της ιδιωτικοποίησης τμημάτων και υποδομών ή της υποχρηματοδότησής τους από το κράτος, στο όνομα της μείωσης του κόστους.
Το φανερώνουν οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, που δεν φτάνει να στελεχωθούν με επάρκεια κομβικά πόστα. Που την κρίσιμη ώρα στέρησε εγκλωβισμένους και τραυματίες από πολύτιμη βοήθεια.
Το δείχνουν τα ατυχήματα και οι καθυστερήσεις, που όλο και πιο συχνά καταγγέλλουν οι επιβάτες.
Ολα αυτά επιτάχυνε η στρατηγική της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης των συγκοινωνιών, για τη στήριξη της κερδοφορίας των ομίλων που επενδύουν στον σιδηρόδρομο, απ' όλες τις κυβερνήσεις.
Αλλά στο όνομα και της «εξοικονόμησης» πόρων από το κράτος, για να δίνονται ακόμα περισσότερες επιδοτήσεις, προνόμια και φοροαπαλλαγές στους πρώτους.
Εκεί λοιπόν καταλήγει το νήμα κάθε τέτοιας τραγωδίας, ξετυλίγοντάς το προς τα πίσω. Στην άκρη του νήματος βρίσκεται ένα κράτος εχθρικό στα λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες, ακριβώς επειδή η πολιτική του είναι φιλική στα κέρδη και τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Ασυνεννοησίες, λάθη, ευθύνες και επιχειρησιακές παραλείψεις είναι σύμφυτα με τον κρατικό μηχανισμό που υπηρετεί έναν τέτοιο αντιλαϊκό προσανατολισμό.
Μόνο με πρωταγωνιστή τον λαό στον αγώνα ενάντια σ' αυτό το κράτος και στην πολιτική του μπορούν τα πράγματα να πάνε «αλλιώς»! Διεκδικώντας ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της ζωής και της περιουσίας, σύγχρονες, φτηνές και ασφαλείς συγκοινωνίες, ζωή και δικαιώματα με κριτήριο τις σύγχρονες δυνατότητες και ανάγκες.
Στέλνοντας μήνυμα ανάτασης και ελπίδας ότι δεν είναι μονόδρομος η σαπίλα, το σκοτάδι και η μιζέρια αυτού του ζοφερού συστήματος και ότι μπορεί ο λαός αν το αποφασίσει να ζήσει αλλιώς!
από τη στήλη η άποψή μας του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου