ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ σπρώχνουν στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, σημειώνει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Militaire.gr» και στον δημοσιογράφο Π. Καρβουνόπουλο.
Για τις διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ ελληνικής και τουρκικής κυβέρνησης σημειώνει και μια άλλη παράμετρο, υπογραμμίζοντας πως αυτός που συζητά, πρέπει να ξέρει ο ελληνικός λαός και τι εκπροσωπεί. Όταν εκπροσωπεί κυρίαρχα στις διαπραγματεύσεις και έχει βάλει ως στόχο να υπηρετεί ενεργειακούς ομίλους, μονοπωλιακούς ομίλους, ιδιωτικά μεγάλα συμφέροντα, για τα ζητήματα των υδρογονανθράκων, της Ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο και αυτό συμβαίνει και εκ μέρους της ελληνικής πλευράς και εκ μέρους οπωσδήποτε της τουρκικής πλευράς, τότε πάντα αυτά θα βρίσκονται στον αντίποδα των συμφερόντων των λαών και του ελληνικού λαού και του τουρκικού λαού.
Για το δίλημμα «ή πολεμάμε ή συζητάμε» σημειώνει πως «είναι ψεύτικο» και πως επισείει τον μπαμπούλα του πολέμου, ότι θα σκοτωθούν άνθρωποι, ώστε ο κόσμος να πει «τέλος πάντων, αφού είναι να μη χυθεί αίμα ας πάει και το παλιάμπελο που δεν είναι όμως παλιάμπελο» και προσθέτει πως «δεν είναι παλιάμπελα τα κατοικημένα ελληνικά νησιά, τα ακατοίκητα νησιά που βρίσκονται στις “γκρίζες ζώνες” της Τουρκίας και στη στρατηγική της "Γαλάζιας πατρίδας", της τουρκικής αστικής τάξης». Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταρρίπτει τους μύθους περί απομονωμένης Τουρκίας και μιλά για την ανάγκη απεμπλοκής της χώρας από τους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Για την πανδημία, επισημαίνει ότι η κυβέρνηση την αξιοποιεί για να περάσει κατασταλτικά μέτρα, να περάσει αυταρχικά μέτρα και ότι είναι αδιανόητο να έχεις lockdown γενικό ακόμα και στους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου και να περνάς σωρηδόν κάθε μέρα νομοσχέδια αντιδραστικά, αντιλαϊκά, χωρίς ουσιαστική συζήτηση. Για υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης που καταγγέλλονται αναφέρει ότι ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να έχει αυταπάτες ότι το μαχαίρι θα φτάσει μέχρι το κόκαλο, που ποτέ δεν έφτασε, ή ότι θα γίνει η πραγματική κάθαρση.
Ολόκληρη η συνέντευξη:
Για τα Ελληνοτουρκικά
- Θα ξεκινήσουμε, όπως καταλαβαίνετε από τα Ελληνοτουρκικά. Τώρα που μιλάμε το «Τσεσμέ» κάνει βόλτες στο Αιγαίο. Ζούμε μια διετία πολύ δύσκολη στα Ελληνοτουρκικά, φτάσαμε στην τελευταία δήλωση του πρωθυπουργού «σταματούν οι προκλήσεις, αρχίζουν οι συζητήσεις». Οι συζητήσεις άρχισαν με την Τουρκία, αλλά οι προκλήσεις δεν έχουν σταματήσει. Πιστεύετε ότι η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει σ’ αυτόν τον δρόμο των διερευνητικών;
- Ούτε οι προκλήσεις θα σταματήσουν, ούτε η προσπάθεια για διάλογο θα πρέπει να σταματήσει να υφίσταται, γιατί το κύριο ζήτημα δεν είναι αν πρέπει να γίνεται διάλογος, αν πρέπει να γίνεται κάποια διαπραγμάτευση, αλλά ποιο είναι το περιεχόμενο αυτού του διαλόγου, των συζητήσεων, των διαπραγματεύσεων -σε ποιο πλαίσιο γίνεται, ποιοι το κάνουν, με ποιο στόχο. Κι αυτό αφορά και την ελληνική πλευρά, τη δική μας, αφορά και την πλευρά της Τουρκίας. Άρα, λοιπόν, έχοντας όλα αυτά ως δεδομένα, εμείς αυτό που έχουμε πει από την αρχή -και δυστυχώς επιβεβαιώνεται- είναι ότι η τουρκική επιθετικότητα, η τουρκική προκλητικότητα εξελίσσεται γιατί έχει πλάτες. Τη στηρίζει, δηλαδή, ουσιαστικά η συμμαχία στην οποία συμμετέχει η Τουρκία, αλλά στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα -που δεν είναι άλλη από το ΝΑΤΟ, είναι οι ΗΠΑ, η ίδια η ΕΕ και οι ισχυρές χώρες. Αυτά τα ζητήματα είναι που πρέπει να μπουν στο επίκεντρο. Και η πείρα των, μέχρι τώρα 61 πλέον, διερευνητικών επαφών και συζητήσεων που έγιναν δείχνει ότι η μια μετά την άλλη οικοδομούσε παραπέρα κλιμάκωση της επιθετικότητας, γενίκευση και σε άλλα ζητήματα της αμφισβήτησης εκ μέρους της τουρκικής άρχουσας τάξης, παρά καταπράυνε το κλίμα ή το ομαλοποιούσε κάπως για να βρεθεί έστω ένας έντιμος συμβιβασμός, αυτό που ονομάζει «καζάν-καζάν» ο κύριος Ερντογάν, «win win» είναι η ονομασία που χρησιμοποιούμε εδώ στην Ελλάδα, με την αγγλική ορολογία, δηλαδή του αμοιβαίου, τέλος πάντων, οφέλους.
Το ζήτημα, λοιπόν, βρίσκεται εδώ ακριβώς και ο ελληνικός λαός πιστεύουμε, όπως και οι εργαζόμενοι στις Ένοπλες Δυνάμεις, σ’ αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να σκεφτούν. Γιατί πίσω απ’ αυτά βρίσκεται ένα ολόκληρο πλαίσιο, υπάρχουν συμφέροντα, η ΕΕ για παράδειγμα, όπου η ναυαρχίδα της, η Γερμανία, έχει τεράστια οικονομικά συμφέροντα, μέχρι και όπλα πουλάει στην Τουρκία. Να πούμε για τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό, που η ΕΕ τη χρηματοδοτούσε κιόλας την Τουρκία και η Τουρκία απ’ τη μεριά της εργαλειοποίησε το Προσφυγικό για να δημιουργήσει προβλήματα και όξυνση σχέσεων με την Ελλάδα, με όλα αυτά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν; Να πούμε για τον ρόλο των ΗΠΑ; Ήδη η δήλωση του Ερντογάν είναι αποκαλυπτική, αλλά και η δήλωση των Αμερικανών αξιωματούχων και με τη νέα κυβέρνηση των Δημοκρατικών, όπου σπρώχνουν σ’ αυτήν τη συμβιβαστική λύση της συνεκμετάλλευσης, που όλα δείχνουν θα είναι σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συμφερόντων της Ελλάδας και υπέρ των διεκδικήσεων και των απαιτήσεων της Τουρκίας. Το ΝΑΤΟ και στην τελευταία σύνοδο που έγινε -ήταν αποκαλυπτική η δήλωση του γγ του για την εκτίμησή του για την Τουρκία, σε μια κατεύθυνση να βρεθεί συμβιβαστική λύση για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο- που σημαίνει όμως -και το υπογράφουμε αυτό που λέμε- ουσιαστικά υποχώρηση σε βασικά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας που είναι αναγνωρισμένα από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και από τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει οι δύο μαζί με άλλες χώρες για τα σύνορα κλπ. Άρα, ανησυχούμε ξαναλέω, απαντώντας συμπερασματικά στο ερώτημά σας, ότι βεβαίως χρειάζονται και οι διαπραγματεύσεις, αλίμονο δύο κράτη, δύο ηγεσίες πρέπει να συζητούν. Να θέσω όμως και μια άλλη παράμετρο εδώ. Αυτός που συζητά πρέπει να ξέρει ο ελληνικός λαός και τι εκπροσωπεί. Όταν εκπροσωπεί κυρίαρχα στις διαπραγματεύσεις και έχει βάλει ως στόχο να υπηρετεί, για παράδειγμα ενεργειακούς ομίλους, μονοπωλιακούς ομίλους, ιδιωτικά μεγάλα συμφέροντα, για τα ζητήματα των υδρογονανθράκων, της Ενέργειας, των μεταφορών στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο κι αυτό συμβαίνει δυστυχώς και εκ μέρους της ελληνικής πλευράς κι εκ μέρους οπωσδήποτε της τουρκικής πλευράς, τότε τα συμφέροντα των λαών, και του ελληνικού λαού και του τουρκικού λαού, θα βρίσκονται πάντα στον αντίποδα.
- Επειδή αναφερθήκατε στο ΝΑΤΟ, γίνεται μια συζήτηση εντός της συμμαχίας, μάλιστα η Τουρκία ανακοίνωσε πριν από μερικές μέρες ότι ολοκληρώθηκε ο 10ος κύκλος αυτών των συζητήσεων και το ενδιαφέρον είναι ότι οι Έλληνες πολίτες δεν γνωρίζουν τίποτα για το τι συζητείται. Η κυβέρνηση επικαλείται το απόρρητο, αλλά μπορεί να υπάρχει απόρρητο όταν συζητούνται θέματα του Αιγαίου;
- Κανονικά, έστω κι αν υποθέσουμε ότι κάποια ζητήματα είναι απόρρητα, με την έννοια ότι δεν έχουν καταληχθεί ή δεν έχουν οριστικοποιηθεί ως σκέψεις, ως απόψεις, ως στάσεις όλων των πλευρών, θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει ολοκληρωμένη ενημέρωση των πολιτικών κομμάτων και απ’ αυτήν τη σκοπιά είναι απαράδεκτο να μένουν και να γίνονται τέτοιες συνομιλίες εν κρυπτώ. Άρα, πρέπει να ενημερωθούν τα κόμματα για όλες τις συζητήσεις, με τη δέσμευση αν θέλετε -εμείς το τηρούμε αυτό- αν κάτι δεν πρέπει για το συμφέρον του ελληνικού λαού να βγει στη δημοσιότητα και να κρατηθεί για ένα διάστημα, εάν υπάρχει τέτοιο ζήτημα. Αλλά συνολικά αυτά τα ζητήματα θα πρέπει να συζητούνται και πλατιά και στον δημόσιο διάλογο και να είναι ενήμερος ο ελληνικός λαός, γιατί μόνο έτσι θα είναι σωστά προετοιμασμένος και να αντιμετωπίσει και δυσκολότερες, πιθανόν, καταστάσεις και αύριο.
- Επειδή όλη αυτή η συζήτηση που έχει ξεκινήσει είναι σίγουρο ότι δεν είναι ευχάριστη για την κοινή γνώμη, χρησιμοποιείται ένα δίλημμα ή συζητάμε ή πολεμάμε. Πώς το κρίνετε αυτό το δίλημμα που έχει τεθεί στην ελληνική κοινή γνώμη, το οποίο μάλλον βοηθά την κυβέρνηση στο να περάσει το ότι πρέπει να κουβεντιάσουμε οπωσδήποτε με την Τουρκία;
- Είναι ψεύτικο δίλημμα. Χρησιμοποιείται, κατά την άποψή μου, καθαρά για προπαγανδιστικούς λόγους. Δηλαδή προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό, την ελληνική νεολαία, τις ίδιες τις Ένοπλες Δυνάμεις και τους εργαζόμενους συνολικότερα στον κρατικό μηχανισμό ότι αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος και θέτει αυτό το ψεύτικο δίλημμα του «συζητάμε» -ξαναλέω όμως με ποιο περιεχόμενο και σε τι πλαίσιο και δεν απαντά σ’ αυτό ολοκληρωμένα- κι απ’ την άλλη μεριά σείει τον μπαμπούλα του πολέμου «θα σκοτωθούν άνθρωποι», ώστε ο κόσμος να καταλάβει και να πει «τέλος πάντων, αφού είναι να μη χυθεί αίμα, ας πάει και το παλιάμπελο» που δεν είναι όμως παλιάμπελο. Δεν είναι παλιάμπελα τα κατοικημένα ελληνικά νησιά, τα ακατοίκητα νησιά που βρίσκονται στις «γκρίζες ζώνες» της Τουρκίας και στη στρατηγική της «Γαλάζιας πατρίδας» της τουρκικής αστικής τάξης. Ούτε είναι η προστασία των συνόρων που είναι κατοχυρωμένη από διεθνείς συνθήκες, που έχουμε υπογράψει και πρέπει να υπερασπίζεις και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας σου. Άρα, λοιπόν, αυτό το ζήτημα είναι ψεύτικο δίλημμα, γιατί και η διαπραγμάτευση που γίνεται, η τελική συζήτηση και η απόφαση -αν καταληχθεί με έναν συμβιβασμό- θα είναι αυτή η οποία θα προετοιμάσει και τον νέο γύρο επιθετικών ενεργειών, της εμπλοκής και της πολεμικής σύγκρουσης. Το ίδιο και μια πολεμική σύγκρουση, «μίνι» -να το πω έτσι για να γίνει κατανοητό- στην αρχή, μια «μικρή» σύγκρουση θα εξελίξει το ζήτημα για να ξεκινήσει πάλι μια διαπραγμάτευση.
Βλέπετε ότι το ένα με το άλλο είναι νύχι - κρέας, δηλαδή, να το πω καθαρά, και μια σύγκρουση πολεμική οποιαδήποτε στιγμή, εκ μέρους της Τουρκίας, μπορεί να οδηγήσει στο να καθίσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με άνισους όρους κάτω από το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ -αυτό που λέμε, σήμερα, διεθνή παράγοντα, σε αυτόν τον συσχετισμό- και βεβαίως να είναι αρνητική για τα κυριαρχικά δικαιώματα η κατάληξη στη συνέχεια. Ή να ξεκινήσεις από το αντίστροφο, δηλαδή «συζητάω, καταλήγω σε μια συμφωνία» -η οποία θα είναι σε βάρος όμως, η συμβιβαστική λύση αυτή, των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συμφερόντων της χώρας- κι από κει και πέρα η ίδια αυτή ενέργεια θα οδηγήσει ξανά σε νέα πολεμική αναμέτρηση. Γιατί, κε Καρβουνόπουλε, το κεφάλαιο είναι αδηφάγο, τα συμφέροντα είναι τεράστια. Και δεν είναι μόνο τα συμφέροντα ελληνικών ή τουρκικών ομίλων στην περιοχή ή παραπέρα ισραηλινών, αιγυπτιακών, αραβικών. Είναι εδώ η Ρωσία, η Κίνα, οι ΗΠΑ, η ΕΕ και οι ισχυρές δυνάμεις Γερμανία, Γαλλία ή Βρετανία -που δεν είναι στην ΕΕ, αλλά είναι ισχυρή δύναμη στην περιοχή- και πάει λέγοντας. Άρα, λοιπόν, τα συμφέροντα αυτών των ομίλων θα συγκρουστούν και σε μια λύση συνεκμετάλλευσης για το ποιος θα έχει το μεγαλύτερο μεράδι στην εκμετάλλευση του πλούτου της περιοχής και συνεπώς στα κέρδη. Άρα, αυτό αντικειμενικά θα δημιουργήσει νέες οξύνσεις, νέες αντιθέσεις, νέους ανταγωνισμούς, νέες πολεμικές συγκρούσεις και επιθετικές ενέργειες εκ μέρους αυτών των κρατών. Εκεί είναι το πρόβλημα, άρα έτσι πρέπει να το καταλάβουμε. Και αν ο ελληνικός λαός, δεν το καταλάβει έτσι, δεν θα μπορέσει να είναι και έτοιμος για να αντιμετωπίσει και μια «λύση», η οποία θα παραδίδει κυριαρχικά δικαιώματα και θα καλλιεργεί το έδαφος για μελλοντική επίλυση μέσω πολεμικής σύγκρουσης. Και βεβαίως θα τον οδηγήσουν να είναι απροετοίμαστος και σε μια πολεμική σύγκρουση, τη στιγμή που θα πρέπει να είναι ενωμένος -ο λαός, όχι οι πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν διαφορετικά συμφέροντα- για να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση και να ανοίξει έναν δρόμο πραγματικά όπου θα υπάρχει λαϊκή ευημερία, ειρήνη, ισοτιμία στις σχέσεις με τους άλλους λαούς και με τον γείτονα λαό.
- Υπάρχει η άποψη που λέει ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη, ότι η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή έχει πολλή δύναμη στις συμμαχίες της. Ωστόσο, βλέπουμε ότι όλοι μιλάνε με τον Ερντογάν, οι Αμερικανοί πρώτα απ’ όλους, η ΕΕ, ακόμα και η Ρωσία είναι σ’ αυτήν τη λογική που λέει βρείτε τα, στην καλύτερη περίπτωση. Σας ανησυχεί, μήπως, το γεγονός ότι μπορεί να καταλήξουμε μια «Ιφιγένεια» στο παζάρι που κάνουν όλοι με τον Ερντογάν;
- Ναι, δεν αποκλείεται. Ξέρετε είναι λάθος η εκτίμηση -και συσκοτίζει την πραγματικότητα και ωραιοποιεί μια κατάσταση γενικότερα- η άποψη που λέει ότι «η Τουρκία είναι απομονωμένη». Η Τουρκία δεν είναι καθόλου απομονωμένη. Η Τουρκία συμμετέχει στους G20, τις 20 πιο πλούσιες χώρες του πλανήτη. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και μάλιστα το ΝΑΤΟ λέει ότι «είναι σημαντικός στρατηγικός εταίρος», εντάξει και η Ελλάδα, αλλά την Τουρκία την έχει σε προτεραιότητα, κατά την άποψή μας κι αυτό φαίνεται με όλη την καλλιέργεια αυτού του κλίματος. Η ΕΕ, επίσης, έχει εμπορικές, οικονομικές, άλλες σχέσεις και στηρίζεται στην Τουρκία. Εκτός αυτού, η Γερμανία έχει κι αρκετό πληθυσμό από Τούρκους και στη χώρα της και γι’ αυτόν τον λόγο ενδιαφέρεται να έχει καλές και πιο προνομιακές σχέσεις μαζί της. Η Τουρκία αυτήν τη στιγμή έχει κατοχή για πολλά χρόνια σε τρεις χώρες γειτονικές -Κύπρο, Συρία, Ιράκ- έχει στρατιωτικά σώματα, έχει καταλάβει εδάφη άλλων χωρών. Η Τουρκία, επίσης, έχει δικές της στρατιωτικές βάσεις, όχι ΝΑΤΟικές ή αμερικενικές -όπως «φιλοξενούμε» εμείς εδώ στην πατρίδα μας- στην Αλβανία, στο Κατάρ και αλλού, σε άλλες χώρες, νομίζω σε τέσσερις. Και βεβαίως έχει και προνομιακές πολύπλευρες σχέσεις με τη Ρωσία, που είναι βόρειος γείτονάς της. Ακολουθεί και μια πολιτική, ακόμα και με το Ισραήλ που παλιότερα ήταν σε σύγκρουση. Είδατε τι είπε ο κ. Νετανιάχου στον κ. Μητσοτάκη, ότι «θα αναπτύξουμε σχέσεις με την Τουρκία, γιατί θεωρούμε ότι είναι και αυτή στρατηγική σύμμαχος, μια μεγάλη χώρα στην περιοχή που, και λόγω του Ισλάμ, μπορεί να επιδράσει σε μια σειρά αραβικά και άλλα μουσουλμανικά κράτη». Άρα, λοιπόν, δεν προκύπτει ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη. Αντίθετα, η Τουρκία βρίσκεται μέσα σ’ αυτό το διεθνές πλαίσιο και δρα με αυτές τις συμμαχίες και είναι αρκετά ισχυρή δύναμη, που έχει στόχους επεκτατικούς και προς ανατολάς και προς δυσμάς.
Για την απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ
- Σε όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις σας μιλάτε για απεμπλοκή της χώρας και από το ΝΑΤΟ και από την ΕΕ και ξέρετε υπάρχει πάρα πολύς κόσμος -επειδή μιλάμε με κόσμο- ο οποίος δεν είναι ΚΚΕ. Παρακολουθεί τις αναλύσεις σας, παραδέχεται ότι οι αναλύσεις σας είναι σχεδόν πάντα σωστές, αλλά ρωτάνε πρακτικά πώς μπορεί να γίνει αυτή η απεμπλοκή;
- Κατ' αρχάς, δεν έπρεπε να υπάρξει εμπλοκή. Δεν έπρεπε να υπάρξει απ’ την αρχή. Το λέω γιατί πρέπει να βγάζουμε συμπεράσματα για τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Το ΚΚΕ από την αρχή ήταν ενάντια στην ένταξη στο ΝΑΤΟ και σε συνέχεια στην ένταξη στην ΕΕ, που φέτος συμπληρώνουμε και τα 40 επίσημα χρόνια. Κι αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο. Θα ήμασταν πολύ καλύτερα αν δεν ήμασταν στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, από κάθε άποψη και οικονομική και πολιτική και γεωστρατηγική. Στο παρελθόν οπωσδήποτε καλύτερα με άλλο διεθνή συσχετισμό. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα έπρεπε να ενταχθούμε σε κάποιον άλλο ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Θα μπορούσαμε να έχουμε σχέσεις ανεξάρτητες, ισότιμης συνεργασίας, φιλίας με όλους τους λαούς και με άλλες χώρες. Και η γεωστρατηγική θέση που βρίσκεται η Ελλάδα, σε κομβικό σημείο ανάμεσα στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική και βέβαια σε μια περιοχή όπου είναι δίοδος και για άλλα συμφέροντα, όπως είναι τα ρώσικα ή τα κινέζικα, θα μπορούσε να παίξει πραγματικά έναν πολύ διαφορετικό ρόλο σε όφελος του ελληνικού λαού, αλλά και των γειτονικών λαών. Και, φυσικά, επειδή πολλή κινδυνολογία γίνεται, μόνο να σας θυμίσω -αν και τότε δεν ολοκληρώθηκε κάτω από την πίεση του κινήματος και των εξελίξεων για τον ρόλο των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ- το ‘74 η κυβέρνηση της ΝΔ υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ήταν αυτή που μας έβγαλε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, για να επανέλθουμε μετά από 5-6 χρόνια, τη δεκαετία του '80 και ξανά με τις βάσεις και τα υπόλοιπα. Μια διαδικασία που δεν ολοκληρώθηκε γιατί εκεί έφθανε η αστική τάξη και τα συμφέροντά της σε σχέση με αυτό.
- Και με δυσμενέστερες συνθήκες...
- Βεβαίως, αλλά αυτό δεν έφταιγε ότι αποχωρήσαμε -έστω με αυτόν τον τρόπο. Έφταιγε αυτό που θα πω ακριβώς τώρα και το οποίο είναι η συνολική πρόταση του Κόμματος. Για παράδειγμα, εμείς δεν λέμε γενικά μόνο να αποδεσμευτούμε από έναν οργανισμό που δημιουργεί οικονομικά προβλήματα στη χώρα, δημιουργεί επιθετικότητα από άλλες δυνάμεις, την Τουρκία και που δεν συμβάλλει στην ειρήνη και στην ασφάλεια στην περιοχή. Αλλά, ταυτόχρονα, να επιλυθούν και άλλα ζητήματα. Να φτάσουμε την υπόθεση μέχρι τέρμα. Γιατί αν βγεις από την ΕΕ, για παράδειγμα -και το έχουμε πει επανειλημμένα αυτό- χωρίς ταυτόχρονα να έχεις και τα κλειδιά της οικονομίας, των υπηρεσιών, της κοινωνίας, του κράτους στα χέρια σου, να τα έχει ο ελληνικός λαός, η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, αυτοί που πραγματικά πρέπει να έχουν την εξουσία, να μπορούν να κοινωνικοποιήσουν την παραγωγή -να είναι η ΕΑΒ, τα μεταλλεία, ο ορυκτός πλούτος, η Ενέργεια, οι Μεταφορές στο κράτος, στο Δημόσιο, όχι με την έννοια που είναι τώρα, αλλά πραγματικά κοινωνικοποιημένα με έλεγχο και με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό από το κράτος, ώστε να μπορείς και να σχεδιάζεις και βεβαίως να αναπτύξεις ισότιμες σχέσεις, φιλικές σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου. Αυτό είναι κρίσιμο ζήτημα, αυτό είναι ένα ολόκληρο σχέδιο, είναι ένα πρόγραμμα. Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ το περιέχει αυτό και σ’ αυτόν τον δρόμο θα πρέπει να βαδίσουμε. Πολλοί μας λένε «μα τώρα μόνοι μας», μα το ίδιο λένε απέναντι στο ΚΚ Τουρκίας. Και ο Ερντογάν και η τουρκική αστική τάξη λέει «μα πού θα φύγουμε εμείς από το ΝΑΤΟ και να μείνει η Ελλάδα» ή ξέρω εγώ «να μην έχουμε σχέσεις», όταν του κάνουν κριτική, γιατί και εκεί οι κομμουνιστές μιλάνε για αποδέσμευση. Κι όχι μόνο οι κομμουνιστές, σε μια σειρά χώρες μιλάνε τα λαϊκά κινήματα. Στην Ευρώπη, είδατε πολύ πρόσφατα πόσα δημοψηφίσματα είχαν βγει, τα οποία τα ανατρέψανε και δεν λέω μόνο για το τελευταίο της Βρετανίας, αλλά και στη Δανία, στην Ολλανδία και στη Γαλλία, βγήκαν αρνητικά, να απεγκλωβιστούμε από την ΕΕ, αλλά δεν είχαν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα πάει την υπόθεση μέχρι τέλους. Κι έτσι μετά δημιουργούνται τα προβλήματα. Όπως τώρα στη Βρετανία -δεν χάθηκε κι ο κόσμος βέβαια, δεν έπαθε κάτι η Βρετανία και ο βρετανικός λαός χειρότερο, τώρα που ήταν έξω από πριν που ήταν μέσα, τα ίδια συμβαίνουν. Το θέμα είναι ότι δεν άλλαξε σε όφελος του λαού τίποτε, δηλαδή η εκμετάλλευση υπάρχει, η φτώχεια που υπήρχε υπάρχει, η αδυναμία και οι ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας υπάρχουν, τα πάντα ιδιωτικοποιούνται, οι μισθοί πέφτουν, τα προβλήματα υπάρχουν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν πάνε μέχρι τέλους, απλώς αποδεσμεύτηκαν για τα συμφέροντα μιας ισχυρής μερίδας της αστικής τάξης της Βρετανίας και έμειναν εκεί, καπιταλισμός και ξερό ψωμί. Η διαχείριση του καπιταλισμού στο πλαίσιο αυτό φέρνει μόνο προβλήματα για τον λαό. Ενώ είναι άλλο ζήτημα να γίνει, για παράδειγμα, η επανάσταση σε όλες τις παραγωγικές σχέσεις, να πας σε μια νέα κοινωνία, νέα κοινωνική οργάνωση, οικονομία, με ισχυρό κράτος, που θα υπηρετεί όμως το λαό και βεβαίως θα είναι κοινωνικοποιημένα, μαζί με τον κεντρικό σχέδιο στην οικονομία, στις διεθνείς σχέσεις, στο διπλωματικό επίπεδο, στο πολιτικό επίπεδο κλπ.
Για το εξοπλιστικό πρόγραμμα και την αύξηση της θητείας
- Αυτή η ελληνοτουρκική κρίση αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση ως συνήθως. Ένα νέο ακριβό εξοπλιστικό πρόγραμμα φαίνεται ότι έρχεται και κάποιοι λένε ότι θα υπάρξουν και ανάλογοι σχεδιασμοί και υπάρχει και μια ανακοίνωση για αύξηση θητείας. Σας βρίσκει σύμφωνο αυτή η τακτική;
- Δεν μας βρίσκει σύμφωνους, γιατί κατ' αρχάς οι εξοπλισμοί που γίνονται δεν έχουν ως περιεχόμενο -ουσιαστικά- την άμυνα της χώρας, δεν υπηρετούν πρωτίστως αυτό, αλλά υπηρετούν πρωτίστως τους σχεδιασμούς, τα στρατηγικά σχέδια του ΝΑΤΟ, της ΕΕ στο στρατιωτικό επίπεδο κλπ., δηλαδή των συμμαχιών στις οποίες συμμετέχει η Ελλάδα. Κι αυτό σημαίνει ότι πάλι το κόστος -έτσι κι αλλιώς- το πληρώνει ο λαός, μέσα από τη φορολογία. Δηλαδή ξοδεύονται δισεκατομμύρια για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, τώρα με τα εξοπλιστικά προστίθενται και νέα οικονομικά βάρη σε μια περίοδο που υπάρχει οικονομική καπιταλιστική κρίση, υπάρχουν προβλήματα στη χώρα και στους εργαζόμενους. Όλα αυτά που πληρώνουμε για εξοπλισμούς συμβάλλουν να μην έχουμε Δημόσια Υγεία, όπως τώρα με την πανδημία, να μην υπάρχει επαρκής Παιδεία. Λέγαμε για παράδειγμα στη Βουλή το εξής χαρακτηριστικό: Ένα γαλλικό «Rafale» λιγότερο να έπαιρναν, θα μπορούσαν να εξοπλίσουν όλες τις ΜΕΘ και να φτιάξουν διπλάσιες κλίνες, να προσλάβουν χιλιάδες γιατρούς και νοσηλευτές μέσα σε μια μέρα! Αυτό θα μπορούσε να γίνει... Και τώρα δίνονται για τα «Rafale» που θα έρθουν, όποτε έρθουν, για τις ανάγκες και τους σχεδιασμούς που έχουν τα μονοπώλια και βεβαίως αυτοί που τους υπηρετούν στα κράτη-μέλη της ΕΕ, στα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, αυτό είναι το πρόβλημα. Άρα, λοιπόν, εξοπλισμοί που δεν γίνονται για την άμυνα της χώρας, αλλά γίνονται για άλλους σχεδιασμούς, μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους. Περιττό να πω ότι θα λύνονταν μια σειρά εργασιακά προβλήματα, των εργαζομένων, των αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων και των στρατευμένων, οικονομικά, μισθολογικά, ασφαλιστικά, επιδοματικής πολιτικής, μια σειρά άλλα ζητήματα των στρατιωτικών στην παραμεθόριο τα οποία δεν μπορούν να λυθούν ακριβώς γιατί είμαστε «Yes men» σε ό,τι μας λένε για τους εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, οι οποίοι δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στην ουσία για την ασφάλεια και την υπηρέτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Και φυσικά όταν η αύξηση της θητείας είναι ενταγμένη σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όχι αναδιοργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεων συνολικά, όχι επίλυσης των προβλημάτων των στρατευμένων και των εργαζομένων συνολικά στις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά αποσπασματικά για να πουν ότι «κάτι κάνουμε επειδή αυξάνεται η τούρκικη επιθετικότητα», δεν λύνει το πρόβλημα. Θα έπρεπε να λυθούν άλλα ζητήματα. Υπάρχουν ζητήματα καλύτερης εκπαίδευσης, που πρέπει να πέσουν κονδύλια και μια σειρά τέτοια θέματα και θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, από το να πετάς ένα πυροτέχνημα «θα αυξήσω τη θητεία, άρα θα αυξηθεί ο Στρατός, άρα θα δυναμώσει η άμυνα της χώρας», που δεν έχει -στην ουσία- κανένα απολύτως πρακτικό αντίκρισμα.
- Μιας και αναφερθήκατε στις Ερωτήσεις του ΚΚΕ στη Βουλή, οφείλω να ομολογήσω ότι είναι πάρα πολύ δραστήριο, ιδίως στα θέματα του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων. Θα έλεγα ότι πρέπει να έχετε κάνει τις περισσότερες Ερωτήσεις από όλα τα κόμματα στη Βουλή. Αυτό που θα περιμέναμε ίσως είναι μια πρακτική και ολοκληρωμένη πρότασή σας για το ποιες Ένοπλες Δυνάμεις θέλετε.
Ναι, αν ξεκινήσω από τα γενικά θα έλεγα: Ένοπλες Δυνάμεις που υπηρετούν το συμφέρον του ελληνικού λαού πρώτιστα και όχι της αστικής τάξης και των διεθνών συμμαχιών αυτής της τάξης, που στρέφονται ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα. Που σημαίνει Ένοπλες Δυνάμεις οι οποίες να μην είναι στον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό, να μην είναι στον ευρωενωσιακό σχεδιασμό, να μην αναγκάζονται, με τη θέλησή τους φυσικά, αλλά στο πλαίσιο αυτών των συμμαχιών να στέλνουν τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων εκτός συνόρων, αλλά να είναι Ένοπλες Δυνάμεις που να υπηρετούν την εδαφική ακεραιότητα, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας κι αυτά να υπερασπίζονται πρωτίστως. Να είναι Ένοπλες Δυνάμεις που να μην πηγαίνουν στον Περσικό Κόλπο ή στα Στενά του Ορμούζ με πλοία, να μην είναι επιθετικές σε μια σειρά άλλες γειτονικές χώρες και λαούς και βεβαίως να μην στέλνουν τους «Patriot», όπως πρόσφατα, στη Σαουδική Αραβία. Ούτε να πηγαίνουν εκεί επειδή η γαλλική αστική τάξη και το ΝΑΤΟ θέλει πρώτα το πολιτικό προσωπικό και στη συνέχεια το στρατιωτικό, στο Μάλι της Αφρικής ή και εδώ κοντά μας στη Λιβύη και πάει λέγοντας...
Άρα, λοιπόν, αυτές τις Ένοπλες Δυνάμεις θέλουμε. Και γι’ αυτό κάνουμε τις Ερωτήσεις στη Βουλή κι αυτό είναι οργανικά ενταγμένο σε αυτό που λέμε αναδιοργάνωση, Ένοπλες Δυνάμεις που θα υπηρετούν τον λαό, που θα έχουν και ικανοποιητικό μισθό και ασφαλιστικά δικαιώματα, θα έχουν και συνυπηρέτηση οι σύζυγοι, ώστε να μπορούν να ζήσουν τις οικογένειές τους, να πληρώνονται την υπερωριακή απασχόληση που τώρα είναι απλήρωτη, να λύνεται το πρόβλημα της νυχτερινής εργασίας, να υπάρχουν προβλέψεις για τις μεταθέσεις ιεραρχικά και αξιοκρατικά, πράγμα που δεν γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις. Να έχουν λύσει το πρόβλημα της στέγασης, που δεν είναι ακόμα λυμένο, ακόμα και σε παραμεθόριες και σε δύσκολες περιοχές της χώρας μας. Να έχουν Παιδεία για τα παιδιά τους και οι ίδιοι να έχουν την απαραίτητη εκπαίδευση, που να γίνεται συνεχώς ποιοτικά ανώτερη, έτσι ώστε να μπορούν να παίζουν καλύτερα το ρόλο τους, σε μια εποχή που υπάρχουν τεχνολογικές ανακαλύψεις και στον τομέα των Ενόπλων Δυνάμεων. Βεβαίως να έχουν την Υγεία τους, δηλαδή δωρεάν τεστ, δωρεάν φαρμακευτική περίθαλψη, έλεγχος τώρα στα πλαίσια της πανδημίας και ενίσχυση μέσα από το δημόσιο σύστημα Υγείας. Άρα, χρειάζονται όλα αυτά τα οποία είναι ένα πακέτο, γιατί έτσι θα μπορέσει να λειτουργήσει και ο αξιωματικός με την οικογένειά του, αλλά και με τον στρατιώτη του, που είναι εκεί και υπηρετεί τη θητεία του, για να μπορέσει να υπερασπίσει την εδαφική ακεραιότητα, τα δικαιώματα της χώρας και του ελληνικού λαού. Το ίδιο, αντίστοιχα, και για τους στρατευμένους, που είναι στη συνεχή φροντίδα μας, με τη συνεχή πίεση που ασκούμε.
Όλα αυτά, λοιπόν, είναι ολοκληρωμένη πρόταση, δεν είναι αποσπασματική πρόταση, ούτε είναι απλώς διεκδικώ, λέω και τι θα κάνω εάν ο ελληνικός λαός αποφασίσει να πάρει τις τύχες στα χέρια του και να ενισχύει το ΚΚΕ για να μπορέσει να παίξει τέτοιο ρόλο, αλλά στη βάση αυτού του σχεδιασμού, αυτού του σχεδίου και αυτών των στόχων.
Για τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών
- Να περάσουμε σε μια σειρά άλλων θεμάτων και πρώτα απ’ όλα θέλω να μιλήσουμε για την πανδημία. Μόλις ξεκίνησε, πριν από ένα χρόνο, ο «Economist», που δεν είναι κομμουνιστικό έντυπο, είχε κυκλοφορήσει με ένα εξώφυλλο στο οποίο επισήμανε τον κίνδυνο να αξιοποιηθεί η πανδημία για τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών. Διάφορα τέτοια γεγονότα στην Ευρώπη, στην Ισπανία για παράδειγμα, στη Γαλλία. Πιστεύετε ότι έχουμε περάσει ή υπάρχει ο κίνδυνος να περάσουμε σε μία τέτοια περίοδο;
- Ήδη έχουμε περάσει κατά την άποψή μας. Δυστυχώς πάλι εδώ γίναμε μάντεις κακών, διότι από την αρχή λέγαμε να μην αξιοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση -όπως και οποιαδήποτε κυβέρνηση άλλωστε και στην Ευρώπη και παντού- την πανδημία ως άλλοθι για να περάσει κατασταλτικά, αυταρχικά μέτρα, να περάσει σε μια ανιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος και των μηχανισμών του ενάντια στο λαό, στις κινητοποιήσεις και στις δίκαιες διεκδικήσεις του. Κι αυτό το βλέπουμε μέρα με τη μέρα να γίνεται πράξη.
Είναι αδιανόητο να έχεις γενικό lockdown, ακόμα και στους βουλευτές, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και να περνάς σωρηδόν κάθε μέρα αντιδραστικά, αντιλαϊκά νομοσχέδια χωρίς ουσιαστική συζήτηση, χωρίς τη δυνατότητα διεκδίκησης και παρέμβασης των μαζικών φορέων, των σωματείων, των συλλόγων, των ανθρώπων που κυρίως ενδιαφέρονται και θίγονται από αυτά τα νομοσχέδια. Και από την άλλη μεριά όταν γίνεται η οποιαδήποτε διεκδίκηση, η οποία τηρεί απόλυτα και τα μέτρα προστασίας, που λέει το υγειονομικό επιτελείο, να καταστέλλεται με αυταρχικό τρόπο, με δακρυγόνα, με τα γκλομπς, με τις αύρες και το νερό, με συλλήψεις κλπ. Η κυβέρνηση θα πρέπει να σταματήσει γρήγορα αυτόν τον κατήφορο. Εμείς προειδοποιούμε ότι θα το πληρώσει ακριβά, από τον ίδιο πρώτα απ’ όλα τον ελληνικό λαό, αν συνεχίσει σε αυτή την κατεύθυνση του αυταρχισμού και των αντιλαϊκών μέτρων. Αυτό το ζήτημα το έχουμε στο κέντρο της προσοχής μας, της διεκδίκησης, της πάλης και της ανάπτυξης του λαϊκού αγώνα.
Για την ενίσχυση του κρατικού μηχανισμού με αφορμή την πρόσφατη κακοκαιρία
- Η πανδημία εδώ και ένα χρόνο και η πρόσφατη κακοκαιρία έδειξε πρώτα απ’ όλα την ανάγκη να υπάρχει ένας ισχυρός κρατικός τομέας, αποκάλυψε τις αδυναμίες του, αλλά βλέπουμε ότι η τάση είναι πάλι να πάμε προς ιδιωτικοποίηση σε βασικούς τομείς, όπως είναι η Υγεία. Κακά τα ψέματα ένα μέρος της κοινής γνώμης από το «λέγε λέγε» τόσων ετών έχει πειστεί ότι η ιδιωτικοποίηση δεν είναι και τόσο κακή στην Υγεία για παράδειγμα. Μήπως θα πρέπει να παρουσιαστεί μία ολοκληρωμένη πρόταση για την ενίσχυση του κρατικού μηχανισμού που δεν θα έχει να κάνει μόνο με προσλήψεις, αλλά με μεταρρυθμίσεις σε κάποιους μηχανισμούς;
Βέβαια, ο κόσμος πιστεύω σε αυτήν την πανδημία είδε και το χάλι της ιδιωτικής Υγείας, όπως είδε και το χάλι της Δημόσιας Υγείας. Είδε, επίσης, ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν ιδιωτικός με δημόσιο τομέα. Είδε ότι δεν υλοποιήθηκε η πρόταση του ΚΚΕ, μιας και με ρωτάτε για συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, που ήταν η άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, πρωτ’ απ’ όλα των ΜΕΘ, των κλινών. Και όταν λέμε επίταξη, εννοούμε πραγματική επίταξη. Δεν είναι επίταξη, για παράδειγμα να πληρώνει το κράτος, δηλαδή ξανά ο Έλληνας φορολογούμενος τον ιδιώτη επιχειρηματία στον ιδιωτικό τομέα. Και ξέρετε ότι σε αυτή τη φάση της πανδημίας, το κράτος πήρε μία σειρά ΜΕΘ ή χρησιμοποίησε μια σειρά υποδομές του ιδιωτικού τομέα, πληρώνοντας, όμως, πολύ ακριβά. Εμείς ανοίξαμε αυτή τη συζήτηση και θέλουμε να τη συνεχίσουμε μέσα στην ελληνική κοινωνία. Γιατί λέμε ότι πρέπει να γίνει κοινωνικοποίηση; Και η κοινωνικοποίηση που προτείνει το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με την καπιταλιστική κρατικοποίηση που κάνουν κάποιες δυνάμεις είτε από το χώρο της ΝΔ, που ονομάζονται φιλελεύθερες - νεοφιλελεύθερες, είτε από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΙΝΑΛ, του λεγόμενου σοσιαλδημοκρατικού χώρου. Γιατί κι αυτοί κάνουν κρατικοποιήσεις. Ακόμη κι η ΝΔ παλιότερα κατά διαστήματα έκανε κρατικοποιήσεις, κρατική παρέμβαση. Αυτή είναι η κυρίαρχη -αυτή τη στιγμή- λογική και στην ΕΕ, η οποία συνδυάζεται στη συνέχεια με παραπέρα ανάπτυξη των ιδιωτικοποιήσεων, αφού πρώτα έχουν ξελασπώσει τους ιδιώτες επιχειρηματίες. Το κράτος έχει βάλει λεφτά για να μπορέσει να τους αποδώσει καθαρές τις επιχειρήσεις ξανά και να συνεχίσουν φτου κι απ’ την αρχή. Αυτή είναι η λειτουργία στο πλαίσιο του σάπιου, βάρβαρου συστήματος, που έχει όνομα και λέγεται καπιταλισμός. Και δυστυχώς σ’ αυτήν τη ρότα πάνε. Άρα, πρέπει να αλλάξουμε γραμμή συνολικά σ’ αυτά τα ζητήματα, σαν κοινωνία και βεβαίως αυτό θέλει να το αποδεχθεί, να το κατανοήσει στην πραγματικότητα ο ελληνικός λαός και να το επιβάλει, να το κάνει πράξη με τις πολιτικές επιλογές του στη συνέχεια.
Για τις υποθέσεις με τις σεξουαλικές κακοποιήσεις
- Έχουμε αυτές τις μέρες αυτό το θέμα με τις σεξουαλικές κακοποιήσεις, παρενοχλήσεις κι όλα τα σχετικά. Θα έχετε ακούσει το δημοσιογραφικό κλισέ «το απόστημα έσπασε», το έχουμε ακούσει και σε άλλες περιπτώσεις παλαιότερα, αλλά δυστυχώς θεραπεία δεν υπήρξε. Θα ήθελα να ρωτήσω αν πιστεύετε γι’ αυτό το θέμα μπορεί να έχει και πολιτικές προεκτάσεις, όπως φημολογείται τις τελευταίες ημέρες και αν πιστεύετε ότι αυτή τη φορά θα έχουμε μια πραγματική κάθαρση ή θα ζήσουμε περιπτώσεις όπως στο παρελθόν που απλά «έσπασε το απόστημα».
- Κατ' αρχάς, η άποψή μας είναι ότι «το μαχαίρι πρέπει να πάει μέχρι το κόκαλο». Πρέπει να βγουν να μιλήσουν, να μη φοβούνται όσοι έχουν υποστεί τέτοια ζητήματα. Ιδιαίτερα, θέλω να τονίσω και να επισημάνω και να το ξεχωρίσω, παρότι όλα είναι προβλήματα, η σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων παιδιών -κοριτσιών και αγοριών- είναι όχι απλώς απαράδεκτη, είναι εγκληματική πράξη κι ως τέτοια πρέπει να διώκεται με την ανωτέρα των ποινών. Όπως, επίσης, η σεξουαλική κακοποίηση γυναικών και μια σειρά άλλες τέτοιου είδους κακοποιήσεις που συμβαίνουν σ’ αυτή την κοινωνία και που βέβαια δεν είναι μόνο στον χώρο του θεάτρου. Γιατί, το ζήτημα πάει να περιοριστεί μόνο στον χώρο του Πολιτισμού. Ενώ είναι σε κάθε εργασιακό χώρο και είναι πιο άγρια τα πράγματα ή εξίσου άγρια, για να μην μπαίνουμε σε αυτήν την σύγκριση που δεν είναι και σωστή. Είναι εξίσου άγρια και συμβαίνουν συνεχώς τέτοιες κακοποιήσεις από εργοδότες, από ανθρώπους που έχουν εξουσία σε συγκεκριμένους χώρους. Άρα, αυτά τα ζητήματα πρέπει να αναδειχθούν, πρέπει να λυθούν. Όμως σας λέω ειλικρινέστατα ότι δεν έχω πολλές ελπίδες και πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να έχει αυταπάτες ότι «το μαχαίρι θα φτάσει μέχρι το κόκαλο» που ποτέ δεν έφτασε ή ότι θα γίνει πραγματική «κάθαρση» και θα σταματήσει η ουσία. Γιατί ξαναλέω ότι δεν σταματάνε να υπάρχουν οι συνθήκες και το πλαίσιο που γεννούν τέτοιες συμπεριφορές και αυτό δεν είναι άλλο από το κοινωνικό πλαίσιο που υπάρχει. Μιλάμε για ένα σύστημα βάρβαρο, σάπιο, διεφθαρμένο, που έχει φτάσει στα όριά του και που χρειάζεται εντελώς να αναγεννηθεί εκ βάθρων. Πρέπει να ξεριζωθεί αυτό το σύστημα, αυτή είναι η άποψή μας, εκ βάθρων σε όλες του τις εκφάνσεις. Και σε αυτόν τον τομέα που συζητάμε τώρα, αλλά και σε άλλα ζητήματα που αφορούν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ιδιαίτερα των πιο αδύναμων ανθρώπων, κατηγοριών λόγω φύλου, ιδιαιτεροτήτων. Αυτό είναι το κυρίαρχο ζήτημα και φοβάμαι ότι θα γίνει προσπάθεια και συγκάλυψης και αποπροσανατολισμού ξανά με κάποια ημίμετρα που θα παρθούν. Θα βγουν και κάποιοι ως εξιλαστήρια, θα τιμωρηθεί η δράση τους -και πολύ σωστά θα κάνουν να κλειστούν και να μη βγουν από τη φυλακή- αλλά θα συνεχίσει, όμως, να υπάρχει αυτός ο βόρβορος, όταν δεν παίρνονται μέτρα, παρά μόνο ημίμετρα. Και τέτοια ημίμετρα είναι τάχα μου διάφοροι κώδικες δεοντολογίας σε εργασιακούς χώρους και πάει λέγοντας. Έχουμε ξαναζήσει τέτοιους κώδικες και αποτέλεσμα δεν είδαμε. Η άποψή μας είναι, επίσης, ότι πρέπει να αυστηροποιηθεί πάρα πολύ ο ποινικός κώδικας γύρω από τέτοιας φύσης εγκλήματα, ιδιαίτερα όταν αφορά ανήλικα παιδιά, γυναίκες.
Για την πιθανότητα πρόωρων εκλογών
- Έχουμε οικονομία, πανδημία, Ελληνοτουρκικά, τώρα και σκάνδαλα. Προβλέπεται ότι μπορούν όλα αυτά ή κάποια από αυτά να οδηγήσουν σε εκλογές;
- Τίποτε δεν αποκλείεται. Συγκεντρώνεται ένα πολύ εύφλεκτο υλικό και για πολιτικές εξελίξεις και για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Δεν ξέρω, φυσικά, αν θα οδηγήσουν σε εκλογές, αυτό είναι συνδυασμός διαφόρων παραγόντων. Όπως είναι τα ζητήματα που συζητούσαμε στην αρχή, των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τα διεθνή ζητήματα ειδικά εδώ στην περιοχή, αλλά και τα ζητήματα της οικονομίας με την οικονομική καπιταλιστική κρίση, που από ό,τι φαίνεται θα είναι πολύ βαθύτερη από ό,τι η προηγούμενη δεκαετής κρίση, αυτή είναι η εκτίμησή μας. Και όλα τα προβλήματα που αφορούν επίσης την πανδημία και το πώς αυτή θα εξελιχθεί, αλλά και τα σκάνδαλα, η διαφθορά, η σαπίλα που υπάρχει στην κοινωνία είναι ένα υλικό που σηματοδοτεί εξελίξεις. Το πρόβλημα για εμάς δεν είναι τόσο οι εκλογές, ούτε πότε θα γίνουν, αν θα γίνουν το καλοκαίρι, όπως λένε κάποιοι, το φθινόπωρο ή του χρόνου. Το πρόβλημα είναι τι θα λύσουν αυτές οι εκλογές. Και αυτό πρέπει πρώτα από όλα να σκεφτεί ο ελληνικός λαός για να κάνει και τις σωστές επιλογές του συμπαρατασσόμενος, συμπορευόμενος μαζί με το ΚΚΕ, σε δύσκολες μάχες για όλα αυτά τα ζητήματα που έχουμε μπροστά μας και μέσα στη Βουλή και έξω από αυτή κυρίως μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, αλλά και στο κίνημα όλων των ανθρώπων που μας ακούνε και ενδιαφέρονται για το καλό του τόπου, των παιδιών τους και βεβαίως στις επιλογές που θα κάνει όταν στήνονται οι κάλπες.
Για την ανιστόρητη εξίσωση του κομμουνισμού με τον ναζισμό
- Μία τελευταία ερώτηση. Δεν είναι της επικαιρότητας, αλλά θα ήθελα το σχόλιό σας. Γίνεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια μια προσπάθεια εξίσωσης του κομμουνισμού με τον ναζισμό. Ποιο είναι το σχόλιό σας;
- Είναι ανιστόρητη η εξίσωση αυτή και έχει καταρριφθεί πολλές φορές. Ο αρνητικός συσχετισμός που υπάρχει διεθνώς εξυπηρετεί κάποιους από τους ισχυρούς αυτής της Γης, αλλά και κάθε χώρας ξεχωριστά που είναι οι άρχουσες τάξεις, οι οποίες ουσιαστικά έχουν όλη την ιδιοκτησία και του πλούτου και την κυβερνητική, πολιτική εξουσία, να εξομοιώνουν τον ναζισμό με τον σοσιαλισμό, με τον κομμουνισμό. Βέβαια, είναι περιττό να πω ότι ο ελληνικός λαός το ξέρει, το έχει ζήσει στο πετσί του, ότι οι κομμουνιστές ήταν αυτοί που πρωτοστάτησαν για να ηττηθεί το τέρας του φασισμού και του ναζισμού στην πατρίδα μας και σε άλλες χώρες, όπως πρωτοστατούμε και σήμερα στον αγώνα ενάντια σε οποιαδήποτε αντίδραση, σε οποιονδήποτε ρατσισμό, φασισμό ή τη ναζιστική ιδεολογία. Το αποδείξαμε και με τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Αλλά αυτό το ζήτημα γίνεται κυρίως, γιατί αυτό το σύστημα θέλει να αξιοποιεί τους ναζιστές, τους φασίστες, την ακροδεξιά σε δύσκολες περιόδους, όταν έχει προβλήματα το πολιτικό σύστημα, ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, ενάντια στην πρόοδο, στη ριζοσπαστικοποίηση του λαού και της νεολαίας σε θετική κατεύθυνση, για να μην συμπαραταχθεί τελικά με τους κομμουνιστές και βρεθούν μαζί στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.
πηγή 902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου