Ανακοίνωση από το ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ στην Τράπεζα Πειραιώς
“Υπέρ της μονιμοποίησης της τηλεργασίας και μετά το τέλος της πανδημίας τάσσονται στη συντριπτική τους πλειονότητα οι διοικήσεις των ευρωπαϊκών τραπεζών, όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή, μια τάση που αναμένεται να ακολουθήσουν και οι ελληνικές τράπεζες” - από τον Οικονομικό Τύπο
Συνάδελφοι,
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Μέχρι πριν ένα χρόνο ελάχιστοι ήταν οι εργαζόμενοι στον Κλάδο των Τραπεζών και του Χρηματοπιστωτικού, αλλά και γενικότερα (κυρίως Πληροφορική και Τηλεπικοινωνίες) που τηλε-εργάζονταν, εργάζονταν δηλαδή μέσω ηλεκτρονικών συστημάτων μακριά από κάποιον καθορισμένο εργασιακό χώρο του εργοδότη τους.
Η εμφάνιση των πρώτων κρουσμάτων της ασθένειας covid μεταξύ συναδέλφων Κεντρικών Υπηρεσιών στην Τράπεζα Πειραιώς, βρήκε την Τράπεζα σαν έτοιμη από καιρό, αντί να χορηγήσει τις απαιτούμενες άδειες, να εφαρμόσει αμέσως μαζικό σύστημα τηλεργασίας. Από την πρώτη στιγμή κυριολεκτικά, με το πρώτο κρούσμα στη ΔΑΔ οι δυνάμεις του Αγωνιστικού Μετώπου, και με επιστολή στα σωματεία, απαιτήσαμε οι συνάδελφοι που θα πρέπει για λόγους απομόνωσης να βρεθούν στο σπίτι τους, να μην τηλεργαστούν αλλά να λάβουν ειδικές άδειες.
Στη συνέχεια, κι όσο η Τράπεζα έθετε σταδιακά σε καθεστώς τηλεργασίας χιλιάδες συναδέλφους, ξεκινήσαμε τον αγώνα αυτό το φαινόμενο να μη μονιμοποιηθεί, να μη γενικευτεί. Αυτός ο αγώνας συνεχίζεται και σήμερα.
Συμμετείχαμε και πρωτοστατήσαμε σε συσκέψεις, συνεδριάσεις, κινητοποιήσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, με πιο εμβληματική ίσως την συγκέντρωση έξω από τη Βουλή με το Κλαδικό Σωματείο Χρηματοπιστωτικού (το Αγωνιστικό Μέτωπο είναι στο τιμόνι του)
Σε όλες τις περιπτώσεις καλέσαμε από θέση μειοψηφίας όλους τους συλλόγους που δραστηριοποιούνται στην Πειραιώς να πάρουν θέση, να συμμετέχουν, να ορθώσουν ένα τείχος απέναντι σε αυτή την επερχόμενη λαίλαπα. Και όμως δεν κυκλοφόρησαν ούτε μισή ανακοίνωση, ούτε ένα κείμενο καταδίκης, δεν έχουν βάλει ούτε ένα εμπόδιο σε αυτό που σχεδιάζει η εργοδοσία: την τηλεργασία για πάντα.
Σαν Αγωνιστικό Μέτωπο, όχι μόνο δεν αρνούμαστε την εξέλιξη της τεχνολογίας αλλά ακόμη περισσότερο απαιτούμε αυτή να αξιοποιείται προς όφελος της εργασίας και ζωής όλων μας, των εργαζομένων, και όχι στη λογική της μείωσης κόστους κι εξόδων των Διοικήσεων.
‘Οσο όμως κι αν προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό τους και ότι η τηλεργασία προσφέρει «διευκολύνσεις» στη ζωή τους (π.χ. καλύτερος συνδυασμός επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής), η πραγματικότητα που βιώνουν οι ίδιοι είναι το ασφαλέστερο κριτήριο για τις σκοπιμότητες που κρύβει η γενίκευση μιας τέτοιας μορφής εργασίας. Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η έρευνα που πραγματοποίησε η εταιρεία DESKEO για την τηλεργασία, ενώ είχαν συμπληρωθεί περίπου δυο βδομάδες από την έναρξη των «ειδικών μέτρων» στη Γαλλία.
Τα συμπεράσματα:
Το 32% των Γάλλων που απασχολούνται με τηλεργασία δουλεύουν περισσότερο από ό,τι στο κανονικό τους γραφείο ή σε άλλο χώρο δουλειάς.
Το 51% δεν κάνει καν διάλειμμα για το μεσημεριανό φαγητό.
Το 73% δεν έχει χωριστό δωμάτιο στο σπίτι όπου εργάζεται.
Το 76% αναπολεί την περίοδο που δούλευε στον κανονικό χώρο εργασίας του.
Στο ερώτημα «πώς αξιοποιείτε το χρόνο που εξοικονομείται από τη διαδρομή μετάβασης προς τη δουλειά;», το 59% (62% των γυναικών και 56% των ανδρών) απάντησε «για να δουλεύω περισσότερο»...
Ακόμη, η εταιρεία «Tissot Editions», με 50 χρόνια συμβουλευτικής γερμανικών επιχειρήσεων δημοσίευσε μελέτη που αναγνωρίζει ότι «η τηλεργασία εμφανίζει μειονεκτήματα και κινδύνους για τους μισθωτούς», όπως «ακατάλληλες συνθήκες εργασίας για το σπίτι, έλλειψη ρύθμισης του φόρτου εργασίας και ορίων μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής, άγχος που συνδέεται με τα αντικείμενα ή τους υπερβολικούς ελέγχους από τη διεύθυνση, ακόμα και διάρρηξη δεσμών με τους συναδέλφους». Όλα αυτά δηλαδή που στα χέρια της εργοδοσίας μετατρέπονται σε «πλεονεκτήματα», ξεκινώντας από την πλήρη κατάργηση των ορίων του ημερήσιου χρόνου εργασίας και φτάνοντας μέχρι τον αυστηρό εργοδοτικό έλεγχο και την υπόσκαψη κάθε συλλογικής αγωνιστικής δράσης.
Συνοπτικά λοιπόν, οι τηλεργαζόμενοι έχουν να αντιμετωπίσουν:
Εντατικοποίηση της εργασίας με ωράρια «λάστιχο», επέκταση και διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου
Απώλεια ορίων ανάμεσα σε ιδιωτική-οικογενειακή και επαγγελματική ζωή
Η υγεία και η ασφάλεια να καθίσταται ατομική ευθύνη
Επιβάρυνση με μεγαλύτερο κόστος
Διαχείριση κι ευθύνη για τα προσωπικά δεδομένα πελατών και δικά τους
«νέες-σύγχρονες» μεθόδους ασφυκτικού ελέγχου κι αξιολόγησης, διαδικτυακής παρακολούθησής τους
Αποξένωση κι απομόνωση
Η επιχειρηματολογία για το γιατί η τηλεργασία δε μας συμφέρει είναι συντριπτική! Οι συνάδελφοι μπορούν επίσης να είναι ψυλλιασμένοι γιατί ακόμη σε κάποιες περιπτώσεις, σε τμήματα και μονάδες Κεντρικών Υπηρεσιών, η πραγματικότητα είναι ακόμη ανεκτική: πρόκειται ασφαλώς για «περίοδο χάριτος», η νέα κατάσταση σύντομα θα δείξει τα δόντια της…
Τα σπίτια μας δεν είναι παραρτήματα της Τράπεζας!
Σήμερα λοιπόν, βαδίζοντας προς το τέλος της πανδημίας, ποιο μπορεί να είναι το μόνο ρεαλιστικό αίτημα που πραγματικά να συμφέρει τους συναδέλφους;: ομαλή επιστροφή των τηλεργαζόμενων στους φυσικούς χώρους εργασίας τους!
Και όμως, σύμμαχοι της Τράπεζας αναδεικνύονται, για άλλη μια φορά, οι πλειοψηφίες-ηγεσίες των επιχειρησιακών σωματείων, που είτε αφήνουν τον χρόνο να δουλέψει υπέρ της Διοίκησης, είτε (ΣΕΥΤΠΕ) προτείνουν διαβούλευση για τους όρους μονιμοποίησης της τηλεργασίας. Αξιοποιούν, υπέρ της τράπεζας, το «σύνδρομο της πιτζάμας» που εμφανίζεται σε αρκετούς συναδέλφους. Κι αναμασώντας πάντα το επιχείρημα περί «εθελοντικού χαρακτήρα» εφαρμογής της. Ούτε λάθος κάνουν, ούτε κοντή μνήμη έχουν – για το πώς η Τράπεζα έδιωξε «εθελοντικά» 1000 συναδέλφους του RBU. Λένε συνειδητά ψέμματα προσπαθώντας και να μη συγκρουστούν με την εργοδοσία, και να παραστήσουν πως υπερασπίζονται τα εργασιακά μας συμφέροντα. Γιατί η τράπεζα να υπογράψει μια σύμβαση που δε τη συμφέρει; Αλλά και στο βαθμό που θέλει γιατί να μην την παραβιάζει όπως και τόσες άλλες;
Οργανωμένος αγώνας απαιτείται, κάτι που οι εν λόγω ηγεσίες χρόνια τώρα αποφεύγουν.
Στη δε, υποκριτική, επίκληση όλων στην ενότητα, για πολλοστή φορά το Αγωνιστικό Μέτωπο προκαλεί τις πλειοψηφίες αν τολμούν και εννοούν τα όσα λένε:
Ρισκάρετε τις συνδικαλιστικές σας καρέκλες και τα ξεχωριστά ταμεία κι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ προχωρήστε σε ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ. Τολμάτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου