Να λοιπόν που ο εκβιασμός παίρνει σιγά σιγά σχήμα και μορφή: Σύμφωνα με τον Γ. Δραγασάκη, η κατάσταση των τραπεζών με τα «κόκκινα» δάνεια απαιτεί «ριζικές λύσεις», που συνίστανται είτε στην απογείωση των πλειστηριασμών είτε σε μια νέα ανακεφαλαιοποίησή τους.
Με άλλα λόγια, ο αντιπρόεδρος και υπουργός της κυβέρνησης βάζει στο λαό το εξής δίλημμα:
Θέλεις να πληρώσεις για την «εξυγίανση» των τραπεζών με την απώλεια του σπιτιού σου ή να καταβάλεις από την τσέπη σου το αντίτιμο μιας γενναίας ανακεφαλαιοποίησης, όπως αυτές που έγιναν στο παρελθόν και στοίχισαν δεκάδες δισ. ευρώ στο λαό;
Ο εκβιασμός αυτός είναι «πιασάρικος» για να νομιμοποιήσει την άρση ακόμα και της στοιχειώδους προστασίας που υπήρχε μέχρι σήμερα για τη λαϊκή κατοικία από τις τράπεζες και τα κοράκια των funds, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τον «κοινωνικό αυτοματισμό» αυτών που δεν χρωστάνε, ή χρωστάνε λιγότερα, απέναντι σ' αυτούς που είναι χρεωμένοι μέχρι το λαιμό και κινδυνεύουν στην επόμενη στροφή να χάσουν το σπίτι τους.
Μανούλα επομένως η κυβέρνηση και στην «προληπτική» χειραγώγηση των αντιδράσεων από την επικείμενη εκτόξευση των πλειστηριασμών. Κυρίως, όμως, αναδεικνύεται ξανά μανούλα στη διεκπεραίωση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων, δηλώνοντας αποφασισμένη να κάνει ό,τι χρειάζεται για να διασφαλίσει τα συμφέροντά τους, σε βάρος των λαϊκών αναγκών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου