Με την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης και του κεφαλαίου για τάχιστη υλοποίηση του νέου γύρου επίθεσης, που σηματοδοτεί η 3η «αξιολόγηση», έχει να αναμετρηθεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Και η βδομάδα που ξεκινά είναι κρίσιμη, καθώς η επιτυχία των συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ την Πέμπτη 9 Νοέμβρη θα αποτελέσει σημαντικό σταθμό της εργατικής - λαϊκής πάλης. Ενώ στον ορίζοντα βρίσκεται η μάχη για την πανελλαδική πανεργατική απεργία, που ήδη προτείνουν 9 Ομοσπονδίες, με αιχμή την υπεράσπιση του δικαιώματος στην απεργία, που μπαίνει στο στόχαστρο της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προκειμένου να στρατευτούν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στους στόχους και τις προτεραιότητες του κεφαλαίου και για να βάλει στον πάγο τις αγωνιστικές διεργασίες, ρίχνει στο τραπέζι όλη την γκάμα των επιχειρημάτων της.
Αξονας της προπαγάνδας της είναι ότι «τα δύσκολα πέρασαν» και ότι τώρα «υπάρχει φως στο τούνελ», οριοθετώντας το μάλιστα στον Αύγουστο του 2018, οπότε, όπως λέει, «ολοκληρώνεται το μνημόνιο».
Ακόμα και τη συζήτηση για την 3η «αξιολόγηση» με τα 90 (και βάλε) αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα» προσπαθεί να την «τσουλήσει» αθόρυβα, να την τσουβαλιάσει στη «μεταμνημονιακή εποχή», όπως λέει, με σκοπό να κάμψει τις αντιδράσεις.
Την ίδια στιγμή, όλα τα ενδεχόμενα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας για το τι έχει να περιμένει ο λαός μετά τον Αύγουστο του 2018, ελάχιστα διαφέρουν με αυτό που ζει εδώ και σχεδόν 10 χρόνια. Εκτός από το «μνημόνιο των μνημονίων», δηλαδή τις δεσμεύσεις από τη συμμετοχή στην ΕΕ και το ευρώ, από τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, υπάρχουν και τα πιο «εξειδικευμένα» για την Ελλάδα «σενάρια».
Αλλωστε, ήδη είναι ψηφισμένα μέτρα για Ασφαλιστικό - Φορολογικό που προορίζονται για εφαρμογή όταν το μνημόνιο υποτίθεται ότι «θα πάψει», σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και μαζί με αυτά παραμένουν όλοι οι αντιλαϊκοί στόχοι στο όνομα της συμφωνίας για τα ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060.
Σε κάθε περίπτωση και με οποιοδήποτε «σενάριο», όπως ομολογούν τα ίδια τα αστικά επιτελεία, ακόμα και όταν οι «αξιολογήσεις» περάσουν από τους «θεσμούς» των δανειστών απευθείας στις «αγορές», το καθεστώς θα είναι ακόμα πιο αυστηρό, συνεπώς οι θυσίες των εργαζομένων θα είναι δίχως τέλος, στο όνομα του απρόσκοπτου κρατικού δανεισμού.
Η προπαγανδιστική εκστρατεία της κυβέρνησης για την «έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία» πρέπει να απαντηθεί επιθετικά από τους εργαζόμενους, που γνωρίζουν καλά ότι όσα μέτρα πέρασαν στις πλάτες τους τα τελευταία χρόνια όχι μόνο παραμένουν αλλά εμπλουτίζονται. Οχι τυχαία, τόσο η κυβέρνηση όσο και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές ξορκίζουν τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, που ξηλώθηκαν τα τελευταία χρόνια, ως «αναχρονισμούς», που δήθεν αποτέλεσαν τις αιτίες της κρίσης.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 05112017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου