Ισα που πρόλαβε να κοιμηθεί ένα βράδυ στην Αθήνα ο πρωθυπουργός επιστρέφοντας απ' την Αμερική και η ενισχυτική του προφίλ του δημοσιογραφία έσπευσε να εξωραΐσει το τσαλακωμένο γοητηλίκι του κιμπάρη φτωχού.
Ηδη για να φανεί γίγαντας αυτός που ενώ ο λαός του πεινάει είναι ηγέτης που ξέρει να πληρώνει τη συμμετοχή του στο ΝΑΤΟ, αλλά και ν' αγοράζει ακριβά παιχνίδια για τον «καλό του φίλο» που τρυφερά τον αποκαλεί και μπούλη, από - αντιγράφω το ρεπορτάζ - το «γίγαντα» των όπλων «Lockheed Martin».
Το ρεπορτάζ είναι σοβαρό. Και βαρύ. Στον τίτλο έχει και έμμεση διαταγή: «Ολα όσα πρέπει να ξέρετε» κι αφού μάθαμε πόσα θα πληρώσουμε, τώρα πρέπει να μάθουμε και πόσα κερδίζουν από κάτι αριστερούς που δε χαμπαριάζουν από μιζέριες και γκρίνιες. Ετσι η Αμερικάνα μανούλα των όπλων έχει κάπου εκατό χιλιάδες εργάτες - παιδιά, απόδοση κερδών 20 τα εκατό, άνοδο μετοχής 30 τα εκατό, κι όπως λέει το... δωρεάν ρεπορτάζ τα οικονομικά της αποτελέσματα εξάγουν το συμπέρασμα «είναι θαυμάσιο να βρίσκεσαι σήμερα στην Πολεμική Βιομηχανία».
Για όποιον κομμουνιστή πιστεύει ότι ξεβρακωθήκαμε ως χώρα ξετσίπωτα συντελώντας στην άνοδο της μετοχής του τέρατος, το «ρεπορτάζ» μεταφέρει αυτούσια τα σχέδια των ιμπεριαλιστών για να τρομάξει για τα καλά, αφού μας πληροφορεί ότι η πολεμική βιομηχανία («τους», όχι «μας») είναι «ο κλάδος που βρίσκεται στην αφετηρία ενός νέου εικοσαετούς κύκλου αυξανόμενων δαπανών»!
Δε γίναμε, κοντολογής, απλώς συνεργοί στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του αμερικανοΝΑΤΟικού συμπλέγματος που σχεδιάζει αίμα, πόνο, δάκρυα, προσφυγιά, καταστροφή κρατών, περιοχών και πολιτισμών για τα επόμενα είκοσι χρόνια, αλλά θα συνεισφέρουμε απ' το υστέρημα του υστερήματος στα κέρδη της εταιρικής Μήδειας.
Η εικόνα του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ του Τραμπ, πέραν αστεϊσμών και σχολίων, εξέπεμψε ένα πολιτικό μήνυμα, βαθιά διαβρωτικό των συνειδήσεων και ειδικά των νέων.
Από το πρώτο σοκ της συνεργασίας με μια τουλάχιστον πολεμοκάπηλη δεξιά έκανε ρεκόρ οπορτουνιστικής ταχύτητας και μέσα σε δυο χρόνια έφτασε να πληρώνει με τα λεφτά των άλλων, κι αυτών που τον ψήφισαν, κι αυτών που δεν τον ψήφισαν, το εισιτήριο εισόδου του στην αστική λέσχη. Πέρασε το μήνυμα ότι η αριστερά, ακόμα και μισό φεγγάρι, κυριολεκτικά μισό στην ΚΝΕ, είναι όχι μάσκα προοδευτισμού, αλλά τιρμπουσόν ενσωμάτωσης. Φτηνός φελλός σε μπουκάλι ακριβής σαμπάνιας.
Αν σκανάρει κανείς τη «νέα γενιά πολιτικών» παμπάλαιης κοπής κι έβαζε σε μια φωτογραφία τον Κουρτς απ' την Αυστρία, τον Τριντό από τον Καναδά, τον Ρέντσι από την Ιταλία, τους τριαντάρηδες από την αντιπολίτευση στην Ισπανία και τον Αλέξη των καθ' ημάς, έχει μπροστά του μια χολιγουντιανή εκδοχή μοντέλων του «καλού» καπιταλισμού. Στην παραλλαγή του άσματος των Pink Floyd, ο καθένας από την πλευρά του και πρωτίστως ο Τσίπρας πούλησαν προοδευτιλίκι για να καταξιωθούν ως another brick in the Wall Street...
*Σημ.: Ο τίτλος του τραγουδιού είναι Another Brick in the Wall, που σημαίνει ένα ακόμα τούβλο στον τοίχο. Και βεβαίως η Wall Street, το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου