Εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι! Κυριολεκτικά όμως το βόδι της κοινής λογικής και της νοημοσύνης. Οχι της εξαιρετικής, της ιδιοφυούς εξυπνάδας που πιστοποιείται από τα Χάρβαρντ πάσης φύσεως και μορφής, και στήνουν λαμπρές λεωφόρους στα πολιτικά βιογραφικά σαν του Κυριάκου, που έχει στο τσεπάκι του καλύτερα μνημόνια και γραβατοφορεμένα. Αλλά της καθημερινής ντόμπρας συναντίληψης του τι είναι ναι, τι όχι και τι κοροϊδεύω μετ' επαίνων και τυμπάνων. Μια στάση σκέψης και δη πολιτικής, που διαμορφώθηκε στην πρώτη ευρωπαϊκή στροφή του πρωτοπασόκ, με βίαιη εισαγωγή στο πολιτικό σκέπτεσθαι και κυρίως στο εκποιείν, εννοιών όπως «μη πόλεμος»...
Ετσι, η πρώτη φορά αριστερά κράτησε την «παρθενικότητά» της και τη δεύτερη δημοψηφισματική και την τρίτη, πρόωρα εκλογική φορά - φθορά, με τη ζώνη της δεξιάς αγνότητας των ανελιστών και την αναγωγή της «σκληρότητας» των διαπραγματεύσεων, σε μέτρηση του αριστερού κόπου με ώρες που αντέχει να κάθεται σε καρέκλα. Να κάθεται δηλαδή απέναντι σε δανειστές, να παίζει χωρίς λεφτά, να γυρνάει και να τα ψάχνει στον κόπο των πεθαμένων εργαζομένων, και στο τέλος να φωνάζει νενικήκαμεν, επειδή υιοθέτησε δυο μνημόνια αλλά τα αυγάτισε και μ' ένα τρίτο, δικό καταδικό της...
Κι εκεί ανάμεσα στις πολλές επαναληπτικές πρωτιές, ανάμεσα στις οποίες κορυφαία θεωρείται πλέον η πρωτοφανής αναπαραγωγή πολιτικών του ΣΕΒ, ως γνήσιο αντίγραφο της αριστεροσύνης αυτών που το επικυρώνουν, κάθε συριζαίος εμφανίζεται εντός εκτός Βουλής, με τον αέρα του «πρωτοφορίτη». Κάτι σαν την παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του, που λέγαν οι παλιότεροι. `Η καλύτερα σαν τους οπαδούς μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, που τρώει μια εξάρα γκολ κι ύστερα στο καφενείο κοκορεύονται ότι έβαλαν κι ένα στις καθυστερήσεις κι έτσι δεν έμεινε η «παρθενιά» των διχτυών στο νικητή...
Απ' τις τρεις του Μάη του 1996, παλεύουν οι εργοδότες για την κύρωση του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, όταν τον υπέγραψε η τότε κυβέρνηση αλλά δεν τον έφερε ποτέ στη Βουλή, όπως και καμιά επόμενη. Ως τη δευτερεύουσα απόπειρα αριστεροδεξιάς τωρινής διακυβέρνησης, οπότε και μας το πρωτοφόρεσε η συριζανελική πρωτοπορία (!) μόλις αντιπροχτές. Κι ενώ είχε τη δυνατότητα να μη φέρει για ψήφιση, καθόλου, το άρθρο έξι που κατοχυρώνει το δικαίωμα των εργοδοτών στην ανταπεργία (lock out), «επιφυλάχθηκε» στα ψιλά, αλλά το πέρασε... Δωράκι στον πρώτο της ΣΕΒάσμιο σύμμαχο. Πρώτη φορά τερτίπια αριστερά. Γέμισ' ο τόπος. Με συνοπτικές διαδικασίες.
Με την προσοχή στραμμένη στη διαδήλωση δικηγόρων, γιατρών, μηχανικών, έξω απ' τη Βουλή να κραυγάζουν (άστοχα σε ό,τι αφορά στην προσωποποίηση της κυβερνητικής πολιτικής) εναντίον του κυρίου Κατρούγκαλου, μέσα ο σ. Κατσώτης πάλευε για πολλοστή φορά, μόλις σε λίγα διαδικαστικά λεπτά, πάντα όμως κομμουνιστικά, να δείξει το έκτρωμα. Αυτό που θα στολίσει το νεκροταφείο των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, ως λαμπρή καπιταλιστική ευρωασπίδα θριάμβου. Το... μετά τού μετά είναι πλέον κατηγορίας αυτονόητου και ανόητου συνάμα. Το ΚΚΕ διαστρεβλώνει την αριστεροσύνη, όπως διαστρεβλώνονται οι θέσεις των αρθρογράφων της «Αυγής». Η οποία μόλις φιλοξενήσει τα «δίδακτρα» στο δημόσιο σχολείο ως συριζαίικη εκδοχή του «δωρεάν Παιδεία», οφείλεις να ξέρεις, άμα ξέρεις να διαβάζεις αριστερά, ότι μετατρέπει τα γραπτά σε «προφορικά». Επεα πτερόεντα προσωπικού χαρακτήρα...
Κάτι σα «μη δίδακτρα», κάτι σα «μη λοκ άουτ», κάτι σα σαρανταπέντε Γιάννηδες, στο συριζαίικο λογιστήριο σημαίνει να σου περισσεύουν νόμιμα, τυπικά κι ευρωπαϊκά και σαρανταπέντε «ν». Δεν είναι λίγο... Είναι αριστερό και λογικό, και πρέπει να γίνει πλέον κατανοητό ακόμη κι από τους αμετανόητους κομμουνιστές, πως άμα χρωστάς τους δίνεις και το βόδι. Λογικό ισοδύναμο, πρώτη φορά τόσο λογικό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου